Dog Tag on a Navy Blue String

Skateboard (Dark Blue) Window (Light Blue) River

what will i do

Oh please give me a sign
I’ll never win if I don’t try
When you said “intertwined”
Is this what you had in mind
Leave everything behind

to be continued..

thank you sara for loving me and being by my side forever and always, my parents for being cool with me dropping out of college to keep playing music and for supporting me all the way, and to DK, alyssa, peter, grace, lobo, bill, riley, and JC for learning my songs and playing them live wherever we can find a show and an audience. also shout out to awakebutstillinbed, blind equation, godfuck, gingerbee, home is where, hey ily, flyover states, lobsterfight, widowdusk, catalyst, in loving memory, short fictions, homewrecker, record setter, and so many more for being the coolest people ever, i love you all so much<3

written and recorded december 2020 - june 2024 in bedrooms and kitchens and cars all across chicago il and katy tx

drums performed and recorded by Lobo at Slappy HQ located somewhere in the suburbs of chicago

mastered by will killingsworth @ dead air studios

beautiful album art by emma lacy (@__dilema__ on IG)

https://yourarmsaremycocoonemo.bandcamp.com/album/death-of-a-rabbit

death of a rabbit

houston

portraits

Must Be Smiling Down on Us

Rock Ballad Vol.01 is a powerful compilation of emotional and epic rock ballads featuring various artists. Each track combines soaring guitars, heartfelt vocals, and cinematic arrangements to create a deep and moving atmosphere. Perfect for trailers, films, vlogs, and storytelling projects, the album delivers dramatic tension, romantic intensity, and heroic energy. With dynamic builds, memorable melodies, and rich instrumentation, Rock Ballads Vol.01 captures the essence of rock’s emotional power, making it an ideal choice for creators seeking epic, heartfelt, and cinematic rock music that resonates with audiences and elevates any visual project.

The Final Curtain (136 bpm) | emotional, loss and hope, love, vocals



Bir sonraki Çift Testi için öğrenciler sıralarında strateji toplantılarına başladılar. Konu şuydu: “Gelecek yaşamı destekleyecek icatları düşünelim.”

Haruto konuyu görür görmez Kanon’un omzuna hafifçe dokundu.
“Bu şimdiye kadar aldığımız en heyecan verici konu değil mi?”
“Evet. Ama çıta yüksek. Bu sefer mutlaka en iyi şeyi yapmalıyız.”

“En iyi şey ha… Tamam, hadi yapalım!”

“Herkes muhtemelen robotları veya yapay zekâyı seçecek. Ben bizim kendimize özgü bir dokunuş eklememizi istiyorum.”
“Bir dokunuş… Ah! Gelecek yaşam sadece kolaylıkla ilgili olmamalı. İnsanları daha çok gülümseten bir şey olmalı.”

Kanon bu sözlerle gözlerinin parladığını hissetti.
“Gülümsemeler… İşte bu! İnsanlara yardım eden ve onları mutlu eden bir icat harika olurdu.”

İkisi okul sonrası saatlerini ve hafta sonlarını fikir üretmeye ayırdı ve bir prototip yapmaya başladılar. Fikirleri şuydu: “Gülümsemeleri Yayan Gelecek Sandalyesi.”

Haruto heyecanla açıkladı: “Bu sandalye, oturan kişinin ruh haline göre hareket ediyor! Örneğin, eğer üzgünsen, yumuşak bir müzik çalıyor ve sırt dayanağı masaj yapıyor. Enerjiksen, ritme hafifçe sallanıyor.”

Kanon ekledi: “Ve bu sandalye ruh halini çevredeki insanlarla da paylaşıyor. Sırt dayanağına takılı bir ekran, oturan kişinin duygularını nazik illüstrasyonlar veya mesajlarla gösteriyor.”

Evdeki malzemeleri ve okul atölyesindeki araçları kullanarak bir prototip yaptılar. Sırt dayanağına bir ekran takarak oturan kişi için rastgele sevimli illüstrasyonlar gösterilmesini sağladılar ve melodiler çalmak için hoparlörler eklediler.

Çift Testi günü

“Biz Gülümsemeleri Yayan Gelecek Sandalyesi’ni yaptık!”
“Bu sandalye oturan kişinin ruh haline göre hareket ediyor ve sesler çıkarıyor. Ayrıca duygularını çevresindekilere aktarıyor.”

Haruto gösterim için sandalyeye oturdu. Ekranda “Bugün harika gidiyorsun!” mesajı ve sevimli bir kedi illüstrasyonu belirdi. Aynı anda yumuşak bir melodi çaldı.

“Vay…!” sınıfın her yerinden hayranlık sesleri yükseldi.

Kanon gülümseyerek dedi ki: “Bu sandalye sadece oturan kişiyi rahatlatmak için değil, aynı zamanda çevresindekilere de gülümseme getirmek için yapıldı.”

İkisi sandalyenin önünde durduğunda sınıf alkışlarla dolup taştı.

Akşam gökyüzünün altında Haruto şöyle dedi: “Hey, bu bizim en büyük başyapıtımız değil mi?”
Kanon hafifçe gülerek başını salladı: “İyi oldu ama bence başyapıt dediğin şey sürekli güncellenebilen bir şeydir, değil mi?”

“Anladım… O zaman bir dahaki sefere birlikte daha da büyük bir şey yapalım.”

For geOn (for Colin)

nick