Hello. How can I purchase this? Thank you

كِلِ وارئْ…
.
.
.
تنظیم میکس و مستر : محسن برزگر
نی جفتی : محمدرضا خدری
عکس کاور : علی جهان ارا
طراحی کاور : سجاد جمالی
.
.
.
.تمام✋🏼

#بوشهر #نيانبان #ني جفتي#جنوبی #جنوب #ني_انبان #كل_زدن #عزا#محسن شریفیان#شریفیان

Kele Vari | کِلِ واریْ

Bi Navaye Toam_ Aida

Leyli Siyah [320]

.
گفت: به شکل غم‌انگیزی «بیژن نجدی‌» ست.
و راست می‌گفت.
شاهدش؟ شعرهای دردمند و شیدایی اما کَم‌شمارش. قصه‌های شعرگونه و اندوهناک و ناتمامش...

«نجدی» از خاک سیستان و بلوچستان برخاست.  از خاش. اما گیله‌مرد بود؛ پسرعموی سپیدار! پس بازگشت؛ در زادگاه نیاکانش کودکی کرد، درس خواند، معلم شد، رنج بُرد، با یوزپلنگانی دوید، هرچه داشت- از رودخانه و دریا و کوهستان و صدای سه تار و رنگها و کاشیها و گنبدها و کشتزار و بوی باغچه و تنهایی- بخشید و در زمین گیلان آرام گرفت؛ کنار شیخ زاهد. در جانِ لاهیجان...

او با کلمه رفیقِ جهان بود. حالا این ترانه روایتی‌ست آهنگین از رفیقانه‌های او. پاره‌ای‌ از گفتگوی نیازآلوده‌اش با ابر و باران. در یاد و ستایشِ ستاره‌هایی جوان که از قلبِ شب، برخاک افتادند. در خون غلتیدند. جوانه زدند. بالیدند. به آسمان رسیدند و روشنیِ زمین شدند...

جنابِ ابر
آهنگ و اجرا: جوما (همراه با صدای شاعر) 
شعر: بیژن نجدی/ دهۀ شصت (با تغییراتی در متن)
زبان: فارسی
نشر: ۲۹بهمن‌ماه ۱۴۰۱
.
.
و حتی نیست نیمکتی بر البرز
که بنشیند گاهی ابر
پس صندلی گذاشته‌ام در بالکن
دستهای باران در دستم سرد. 
بفرمائید بنشینید باران بالا بلند من
بر سقف پشتی گذاشته ام، بالش، که تکیه کنی
با تو هستم ابر!
جناب ابر! 

خب!
بیا حرف بزنیم. حرف بزنیم. حرف بزنیم؛
آن بالا چه می‌گذرد ابر؟
فرشتگان خوب اند؟
خورشید پیر شده؟
ماه چه کار می‌کند؟
سه چهار شب پیش همین طرفها بود
همین طرفها... ابر
پشتِ شاخه‌ی انجیر، در آغوش درخت حیاط من.
 راستی! شما هم، سنگها را، سنگها را می‌بینید ابر؟
آن سنگهای آسمانی و تکه‌های شهاب را؟
شاید منظومه‌ای آنجاست
که شلیک می‌کند به منظومه‌ای دیگر.
ستاره‌ای دیده‌اید سوگوارِ ستاره‌ها
نعش ستاره‌ای در دست؟
آیا دیده‌‌اید نعش ستاره‌ای در دست؟

نه؟ اصلاً؟ هیچ؟
پس نگاه کنید به قاره‌های ما
به سرنوشت خاک
خواهش می‌کنم نگاه کن باران
ببین با تو هستم ابر
پیش از آنکه راهی سفر بشوید
از رویای من تا زاگرس
از دستهایم تا البرز...

Jenabe abr -جنابِ اَبر

ملودی : اکبر محسنی
شعر : نواب صفا

Kābin - Delaram

همیشه وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و، در "درکه" وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من تنها نیستم
هر روز از گلفروشی"امیر آباد" یک شاخه گل می خریدم تنها یک شاخه
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _
و موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
آنگاه یاد زمان هایی می افتم که یک الف بچه بودم
و در زمستان های تبریز
کت پدرم را به جای پالتو می پوشیدم
و با برادر آبی چشمم از تونلِ برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم زیرا که می گفتند: این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

و با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها در میدان ساعت تبریز می رفتیم
و صبح زود برف ، روی سر مردهای اعدامی آرام می نشست و روی پلکهایشان
زنها چادر به سر همگی می گریستند  ساعت میدان اعلام وقت جهان را می کرد
من با برادر آبی چشمم تا راههای مدرسه را می دویدم
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما _

در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
افسوس! ساده نبودن، تلخم کرده و گرنه می گفتم می خندیدید
وقتی که گریه ام می گیرد می روم آن پشت فوراً پیاز پوست می کنم که نفهمند
آنگاه، موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
سیگار می کشم می خندی هر روز یک گل سه سال تمام هر روز
شب، پس زمینه ی من نیست شب، قهرمان فیلم من است
و گلفروش که موهایش در زیر نور، آبی-بنفش می زد روزی گفت: چرا ول نمی کنی؟
گفتم که تازه نمی فهمم چرا عاشق شدن طبیعیِ انسان است و شاید از طبیعتِ انسان، بالاتر
اما در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد
_ این بُزمَجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _
و موهایم را... کنار می زنم آنجا نشسته ای

گل را به دست تو می دادم می خندیدی
_ مادر بزرگم، اتفاقاً از تو خوشش می آید این مشکل تو نیست مشکل من، مادر من است _
و می خندیدی
_ اما اگر تو دوستم داری مادر چه صیغه ای است؟ _
_ از چشم های تو می ترسد _
_ چشم است، کفش نیست که دور بیاندازم و بعد یک جفت چشم نو بخرم از بازار و
بپوشم _
_ نه، او می گوید:« باید نگاه تازه بپوشد، بی اشک» _
_ گفتم که در زندگانی من، آفتاب نقش ضعیفی دارد و اشک ها را نمی خشکاند _

وقتی که موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
«سیمین» و «مهری» و گل ها و عکسهای تو می خندند
و دست های تو می لرزند
تبریک «مهری» و «سیمین» وَ تو؟ لب می گَزی
_ نه! آ ن چشم ها با نام خانواده ی ما جور نیستند یک جوری اند
باید نگاه تازه بپوشد نگاه او... _
«سیمین» که حوصله اش سر رفته، می گوید:« مهری! ایکاش گل نمی آوردیم!»
«مهری» می گوید: « گل؟ گل؟ گل بی ارزش است! ولی برشان دار!»
و من؟ در کوچه، گل ها را از دست «سیمین» می گیرم
و «مهری»؟ در چشم هایم خاموش می نگرد و بعد، فریاد می زند:
« این چشم ها که عیبی ندارند!»
و می نشینم و شاه می رود و انقلاب می آید
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
و جنگ، تَرکِشِ سوزانی در عمق روحهای جوان می ماند
و بلشویسم بعد از هزار مسخ و تجزیه، تشییع می شود
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ «سهراب»؟ «اسفندیار»؟ وَ... چند ساله؟ ....
_ چه بزرگ!_
_ این سالها که گفته گذشته؟ _
موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای وَ من نیستم

و می پرسی: «موهایت کو؟
_ گفتی که اسم بچه چه بود؟ وَ... چند ساله؟ _
_ شاید هزار سال! نمی دانم موهایت کو؟ _
جغرافیا بلند می شود و روحِ خواب را تسخیر می کند
_ و بچه های تو! آنها کجایند؟ موهایت کو؟ _
من با برادر آبی چشمم گاهی به تماشای اعدامی ها می رفتم
زنها چادر به سر همگی می گریستند
و گاهی از تونل برف ها تا راه های مدرسه را می دویدم
و می گریستم
_ این بُزمجه در چشم های سبزش همیشه حلقه ی اشکی دارد _

موهایم را از روی ابروهایم کنار می زنم آنجا نشسته ای
بر روی برگها و ، در «درکه» وَ باد می وزد وَ برف می بارد وَ من نیستم
_ اما چه چشم هایی، هان! انگار یک جفت خرما
سیگار می کشم می خندی هر روز یک شاخه گل
_ و موهایت کو؟ _... کنار می زنم _ 

Negahe Charkhan- Reza Baraheni | (نگاهِ چرخان ـ رضا براهنی (با صدای صمصام کشفی

Incomensurate Loops, guitars, bass:  Dane

El Paraguas

شبی دیرم زهجرت تار تارو	//	گرفته ظلمتش لیل و نهارو
خداوندا دلم را روشنی ده	//	که تا وینم جمال هشت و چارو

فلک در قصد آزارم چرایی	//	گلم گر نیستی خارم چرایی
ته که باری ز دوشم بر نداری	//	میان بار سربارم چرایی

غریبی بس مرا دلگیر دارد	//	فلک بر گردنم زنجیر دارد
فلک از گردنم زنجیر بردار	//	که غربت خاک دامنگیر دارد

دلم میل گل باغ ته دیره	//	درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم	//	بوینم آلاله هم داغ ته دیره

غم عشقت بیابان پرورم کرد	//	فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری	//	صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

زدل نقش جمالت در نشی یار	//	خیال خط و خالت در نشی یار
مژه سازم بدور دیده پرچین	//	که تا وینم خیالت در نشی یار

غمم غم بی و همراز دلم غم	//	غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم	//	مریزا بارک الله مرحبا غم

خداوندا بفریاد دلم رس	//	تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره	//	خدا یار مو چه حاجت کس

مناجات باباطاهر

تصنيف "زلف تو" 
پوستر: سلماز بهگام

Navid Arbabian - Zolf e to | نوید اربابیان - زلف تو

Composer and Arrangement: Darius Azar
A poem by: Fereydoon Moshiri
Vocals: Dariuz Azar, Mahya Hamedi
Cover by: Sepehr Nematollahi

Dedicated to all physicians, nurses, and medics around the globe.

Ashke Bahar

On the occasion of Damavand National Day 3 July 2020
Music by Niloofar Mohebbi
photo by Majid Ghohrodi

Damâvand - دماوند

Niloofar Mohebbi

Recent comments

SALAR

Related tracks