Prelude | Ali Azizmi | پیش درآمد | علی‌ عظیمی

کارگاه نمایش یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی ایران بود و صحنه‌ی تئاتر مدرن ایران را از اسفندماه سال ۱۳۴۸ دگرگون کرد. همراهی با تئاتر دنیا و رویکردهای مدرنیستی، کمک به نویسندگان، بازیگران، کارگردانان، و طراحان برای خودآزمایی‌ها و تجربه‌هایی به دور از محدودیت‌های متداول حرفه‌ی نمایش. گروهی از جوانان تحصیل‌کرده و بازگشته از غرب بانی یکی از مهم‌ترین جریان‌های تئاتر ایران شدند. در این شماره از پادکست رادیونیست از داستان‌ها، اختلاف‌ها و رفاقت‌های یک گروه تاریخ‌ساز تئاتری می‌شنوید.



حامی مالی این اپیزود: پادکست ویکی‌پز

مالک و صاحب امتیاز پادکست: کانون تبلیغاتی اوژن (رضا میکاییل‌زاده)

تهیه‌کننده: رامیار منوچهرزاده

کارگردان: نگین فیروزی

دستیار کارگردان: امیربهادر بیات

نویسنده و پژوهشگر: معراج قنبری

دستیار پژوهش: نگار گروسی

گویندگان متن: نگین فیروزی و کاویان اسمعیلی

 تدوینگر: فرزانه رضایی

ساخت و تنظیم موسیقی: محمد برزیده و آیدین انزابی‌پور

طراحی و ساخت هویت بصری پادکست: استودیو ملی

موشن‌ گرافیک و طراحی گرافیک: نرگس فداکار

انتشار و پشتیبانی شبکه‌های اجتماعی: محمد حدادی و حسین دیده‌بان



Website: https://radionist.com/

Instagram: https://instagram.com/radio.nist

Telegram: https://t.me/https://t.me/radionistpodcast

Twitter/X: https://twitter.com/radionist_

اپیزود بیست‌و‌هفتم: کارگاه نمایش

تولدم

کامران تفتی - تولدم

چیزهای هست که نمیدانی - 2

اپیزود شماره ۱۰۴ پادکست موسیقی جاده فرعی با فرید امین

با هم می‌شنویم :

Fil Bo Riva - Running in Circles
Braille - Noor
Peyman Salimi (feat. The Allophones) - Can't Play Standing Up

جاده فرعی - ۱۰۴

آنکه با ما بود، آنکه دیگر نیست
صبح آزادی جای او خالیست

ماهی ماه آبان و شهربور/ ژن ژیان ئازادی/ jin jiyan azadi

هر نبردی زبان خودش را پیدا خواهد کرد، زبانی مصادره‌نشدنی، خلاق و آفریننده. زبانی که نظمِ عمومی مستقر را مختل می‌کند تا امکان آفرینش امر نو پدیدار شود. مبارزان نبرد نوین دنبال مجوز و انتشار رسمی نیستند، آنان هرآنچه می‌آفرینند را منتشر می‌کنند چرا که آثار آنان سنگی است از سنگ‌های سنگر. درست در عصر همین هشتم مارس، در حالی که بدن‌ها کبود است و بسیاری روانه‌ی بازداشتگاه شده‌اند سرود «زنانِ راهِ نو» نشان خواهد داد که چیزی تمام نشده است، همه‌چیز هنوز در نقطه‌ی آغاز است. این سرود چنان که در توضیح سازندگان و خواننده‌گانش پیداست حاصل تلاشی جمعی است که در نقاط مختلف جهان پراکنده‌اند و با این وجود اراده به مبارزه، بر پراکندگی آنان چیره شده است تا با هم عمل مشترکی را به سرانجام برسانند. آنها چیزی را ممکن کرده‌اند که تا پیش از این ناممکن یا لااقل غیرضروری می‌نمود. خودشان در توضیح نوشته‌اند:
«صداهایی که می‌شنوید، نمایی عمومی است از «وضعیت»، وضعیتی که بازتاب نابی است از واقعیت بیرونی «ما». مایی که هم هست و هم نیست: نیست چون جغرافیای این تجربه‌ی جمعی، جغرافیای واحدی نیست، اما هست چون می‌شود صدایش را شنید، هم در همین سرود و هم به وضوح جایی خارج از سرود، در خیابان. صداهایی که می‌شنوید حرفه‌ای نیست، چون حاصل تجربه‌ی یگانه‌ای است درجغرافیایی پراکنده از ایران تا خارج از ایران. حاصل زندگی عینی ما، حاصل نبود امکانات و هزار مشکل ریز و درشت دیگر، حاصل پراکنده بودن صداهایی تک‌افتاده که امکان‌پذیر بودن تجربه‌ی جمعی را اصرار کردند. حاصلِ همان چیزی که از خیزش دی‌ماه تا دختران خیابان انقلاب را در خیابان‌ها رقم زدند، حاصلِ ستم جنسیتی و طبقاتی‌ای که وضعیت انتزاعی ما را به امر انضمامی گره می‌زند: ضرورت تاریخی همبستگی «ما»یی که چیزی برای از دست دادن ندارند جز زنجیرهایشان.»

متن سرود:

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به یک سو کارگر در خروش
ازو میرسد صوت شورش به گوش
به یک سو زنان مبارز/ جوان یا که پیر
به بند سیاه ستمگر اسیر
رسیده به خشمی یگانه همه مرد و زن
به تنگ آمده از رسوم کهن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زن
در پی دختر انقلاب نغمه‌زززززززن

زنان راه نو بپا بپا
ز یک سکوت و به یک صدا بپا
امید ما ز نسل پیش
برای نسل بعد خویش
رهایی بشر ز دام ارتجاع
رهایی بشر ز دام ارتجاع
به گیسوان توبه‌تو/ به روشنای سرخ رو
به شادی و سبکسری/ به این تنِ از آنِ من/ رها ز یوغِ دیگری
که من جهانی دگر را به خواب دیده‌ام
که راه آن از آزادی زن می‌گذشت

سرود زنانِ راهِ نو

ترانه : شهیار قنبری 

روز اول سایه بودی
ته كوچه پشت شمشاد
پشت خواب سبز لادن
یه جایی بین دو میلاد
روز دوم نامه بودی
نامه ای از جنس پولك
عطر سرخ لاله بودی سیب نازَك سیب قندك
چه روزایی خالی از بغض حسادت
چه هوایی پُراكسیژن عادت
چه شبایی همه دلتنگ سپیده
چه صدایی پر نُتها كشیـــــده
روز سوم روز بازی
گل یا پوچ وسنگ و شیشه
خنده ی تو ترد وتازه
ترس من ترس همیشه
روز چهارم خط خطی شد
دفتر مشق سپیده
دستهای جوهری مون هم
تو نگو به گل رسیده
روز پنجم روز بوسه
فصل تا ستاره رفتن
با نگاهی مات و خوشبو
جای پاهات و شمردن
ششمین روز من وتو
روز خلق این ترانه
انفجار رود و جنگل
انفجاری عاشقانه...
 


Farshad Fozouni-Rouze Aval

Mahtab

موسیقی زمینه، کمانچه نوازی امامیار حسنف است.

چه جوانانی اسماعیل۱. براهنی. دکلمه کسرا.تقدیم به نوید افکاری و برادران در بند و خواهر مقاوم اش.m4a

میخواستم 
درخت بشم 
میوه بدم برات
انجیر
میخواستم هوا بشم 
تازه بشم
 منو نفس بکشی
میخواستم داغ بشم
چای بشم تو پاییز 
منو  بچشی
❤️
...
ولی افتاد مشکل ها.

Anjir_babak khangholi

O-radio | Playing you alternative music from the Orient | Music Connects | OHWB 