TERZİLER GELDİLER 
eser; Turgut Uyar
seslendiren; İsmet Özel

Terziler geldiler. Kırılmış büyük şeylere benzeyen şeylerle
daha çok koyu renklere ve daha çok ilişkilere
Bir kenti korkutan ve utandıran şeylerle.
Kumaşlar bulundu ve uyuyan kediler okşandı. Sonra
sonsuz çalgısı sevinçsizliğin.
Çay içmeye gidenler vardı akşamüstü, parklara gidenler de
Duruma uymak kısaltıyordu günlerini artamayan eksilmeyen bir hüzünle...
Yorgun ve solgundular, kumaşları buldular, kenti doldurdular
O çelenk onbin yıllıktı, taşıyıp getirdiler
Ölülerini gömmüşlerdi, kalabalıktılar, tozlarını silkmediler
Bütün caddeler boşaldı, herkes yol verdi,

"Tanrıtanır kadınlar ve cumhuriyetçiler
piyangocular, çiçek satın alanlar,
balıkçılar ağlarını, paraketelerini, ırıplarını, oltalarını
zokalarını, çevirmelerini ve kepçelerini topladılar.
Sigaralarını yere atıp söndürdüler sigara içenler."

Bir şey vardı ısınmaz kalın kumaşların altında, kesip biçtiler
Patron çıkardılar, karşılaştırdılar,
Katlanılmaz bir uykunun sonunu kesip biçtiler
Şarkılara başladılar ölmüş bir at için
Makaslarını bırakmadılar
Bekleniyorlardı.

"Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Ne güzeldi senin çılgınlığın, ne ulaşılırdı!
Sen açardın,
Otuzüçbin at türünün tek kaynağıydın sen!
Tüylerin karaparlaktı. Koşumların,
-kokulu yağlarla ovulup parlatılan-
nasıl yakışırdı sağrılarına ve göke.

Göke bir ululuk katardı sonsuz biçimin, at!
Toynaklarını liflerle ovardık
Senin karaya boyanırdı koşuşun
Uyandırırdı bütün karaları ve denizleri.
Çılgın kişnemeni duyardık sonsuzun yanıbaşından
Ne güzel gözlerin vardı Kara at!
Binlerce kişi,
-çocuklar, kadınlar, erkekler görkemli yahut
darmadağın giysileriyle herkes
körler ve cüzzamlılar,
bütün kutsal kitaplar kalabalığı,
ermişler, kargışlılar ve günahlılar
gebe kadınlar, vâz edenler
ve dondurmacılar ve at cambazları ve
tecimenler ve kıralcılar ve gemicilerle
Tanrıtanımazlar ve tefeciler ve
yalvaçlar...-
ormanlardan ve kıyılardan ve kıraç yerlerden gelmiş
senin mutlu ovanı doldurup
haykırırlardı.
Büyük sesler içinde sen, geçerdin..."

Terziler geldiler. Bu güneşler odaların dışındaydı artık.
Herkes titrek ve sabırsız, titrek ve sabırsız evlerinde
Gazeteler yazmadı, dükkânlar dönemindeydik
Yüzlerce odalarda yüzlerce terziler, pencerelerini kapadılar
Parmakları uzun, kurusolgun yüzleri sararmış, eskimiş durmaktan
Yitik saat köstekleri, titrek ve sabırsız yorgun bacakları
Her şeylerine yön veren durmuşluğa olur dediler
Beğenip gülümsediler.

"Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Senin eyerin ne güzeldi.
Dişi keçi derisinden, ofir altınıyla süslü
Nasıl yaraşırdı belinin soylu çukurluğuna
Seninle öteleri ansırdık.
Öteler, baklanın ve pancarın duyarlığı
Kedinin varlığı erişilmez kişilik
Güneşli bir damda
İçimizden gemiler kaldırırdın,
Suyunu büyük şölenlerle tazelerdik
Bayramımızdın. Kuburlukların
bütün kişniş ve badem doluydu.
Şimdi dar dünya
Ölümün büyük hızı kesildi."

Terziler geldiler. Ateş ve kan getirmediler.
Hüzünleri kan ve ateşti ama. Uğultulu bir şey
Ekspresler garlarda kaldı, ilâçlar çıldırdılar
Kenti bir baştan bir başa dolaştım, tıs yok
Bütün odalara dağıldılar. Sürahiler tozlu, pabuçlar kurumuş
yerlerde kırpıntılar,

"oyulmuş yakalar, kolevlerinden arta kalanlar
vatka pamukları, verevine şeritler, kopçalar,
düğmeler, ilikler
iplik döjküntüleri, kumaş parçaları,
karanlık akşamüstleri ve sabahlar,
dükkân tabelâları, kartvizitler..."

kasıklarına kadar çıkmış, en ufak bir ölüm bile yok.
Tarafsız bir aşk çağlıyordu onların solgunluğunda
Mutfaklarını kilitlediler, büyük atsı giysiler kestiler,

"Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
Koşuşun büyütürdü dünyayı senin!
Sen nasıl da koşardın.
Biz güneyde yatardık, sen koşardın
Hangi at güzelse ondan da güzeldin
Kuyruğun parlak savruluşuyla bölerdi
bir karaya göğü
ve yüceltirdi, ince bezekli kuskununu.
Gemin güzel sesler çıkarırdı güzel
ağzında,
herkesi sevinçle haykırtan.
Başın yaraşırdı düşüncemize ve
gözlerine saygıyla bakardık..."

Terziler geldiler. Durgunluktu o dökük saçık giyindikleri
Yarım kalmışlardı. Tamamlanmadılar. Toplu odalarını sevdiler.
Ölümü hüzünle geçmişlerdi, ateşe tapardılar.
Kent eşiklerindeydi, ağlayışını duydular
Kestiler, biçtiler, dikmediler ve gitmediler,
iğnelerine iplik geçirip beklediler;

"Ey artık ölmüş olan at! -dediler-
En güzeli oydu işte, yüzünün
savaşla ilişkisi.
Boydanboya bir karşıkoyma, denge
ve istekli bir azalma. Onu bilirdik.
O ağaç senin kanınla beslenirdi,
hepimizi besleyen.
Bir ülkeyi yeniden yaratırdı şaşkınlığımız
senin karşında,
alışveriniş, alfabenin, iplik döküntülerinin ve
her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği..."

Turgut Uyar - Terziler Geldiler ( İsmet Özel`in sesinden)

Biz Eşit Değiliz Sevgilim (6 Katli Panzer Edit)

AŞK - İsmet Özel, Haluk Bilginer, Zeki Demirkubuz (Server extended content) [ofcosar edit]

Haluk bilginer~hiçbir şey hissetmiyorum*

Hiç olmasaydık ya biz? / Sen Aydınlatırsın Geceyi
beatmaker; sezerkundakci - Sis (Melankolik Beat) a little old

-Hani geçen kuşu vurdun ya sen
-Ne kuşu la
-Ava gittiydik ya hani?
-Heee. Keklik avına.
-Vurdun ya sen onu orda.
-Heee. Vurdum
-O kuş hani vardı da.. yok ya artık
-Ha yok sattım ben onu Nejat Abiye
-Yok ya şimdi burda
Annemlerde yok, kardeşlerim vardılar da hep yoklar ya şimdi.
-Heeee yoklar
-Biz burdayız, sen varsın bunlar da var. duruyoruz ya böyle! Hiç olmasaydık ya biz. Ne olacaktı ozaman?
-Nasıl lan!
-Sen hiç olmasaydın?
-Heee
-Bu dünyalar hiç gelmemiş olsaydın, bütün bu şey, bunlar şu bu bilemicektin ya
-Eeee
-Ne olacaktı o zaman?
-Ne ne olacaktı (güler) ne nolcaktı lan! olmasaydık ne olcaktı olmayacaktık. (daha çok güler)

Hiç olmasaydık ya biz? (Sen Aydınlatırsın Geceyi Edit)


Altyapı; KUAN - VAR

Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel 
Zalim kaderin yumruklarına, oklarına 
Yoksa diretip bela denizlerine karşı 
Dur, yeter demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız 
Bitebilir bütün acıları yüreğin, 
Çektiği bütün kahırlar insanoğlunun. 
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü. 
Çünkü, o ölüm uykularında
Sıyrıldığımız zaman yaşamak kaygısından
Ne düşler görebilir insan, düşünmeli bunu. 
Bu düşüncedir felaketleri yaşanır yapan. 
Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına? 
Zorbanın kahrına, gururunun çiğnenmesine 
Sevgisinin kepaze edilmesine 
Kanunların bu kadar yavaş 
Yüzsüzlüğün bu kadar çabuk yürümesine
Kötülere kul olmasına iyi insanın 
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken? 
Kim ister bütün bunlara katlanmak 
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonraki bir şeyden korkmasa
O kimsenin gidip de dönmediği bilinmez dünya 
Ürkütmese yüreğini? 
Bilmediğimiz belalara atılmaktansa 
Çektiklerine razı etmese insanları? 
Bilinç böyle korkak ediyor hepimizi: 
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor 
Yürekten gelenin doğal rengini. 
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar 
Yollarını değiştirip bu yüzden
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar.

W. Shakespeare / Hamlet

Olmak ya da Olmamak ( Beş Kardeş Edit)

Yüreğim sızladığı zaman 
Gece yarılarından sonra,şafaktan önce 
Bilmediğim bir istasyondan,bilmediğim bir müzik geliyor kulağıma: 
Uzak 
vahşi 
Karanlık... 
Gece denizleri gibi bir müzik, 
Batık gemilerli gece denizleri gibi bir müzik, 
Çağırıyor,çağırıyor beni durmadan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Duvarları banka afişli çok eski bir şehrin Cumhuriyet Caddesi'nde iki tüfek bir kelepçe, 
Tüfekler garip garip 
Kelepçe garip... 
Öyle beter 
Öyle çamur 
Bir yaprak döne yuvarlana, 
Bir akarsu bata çıka... 
Koşuyor koşuyor bir kadın kelepçenin ardından 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Bir kara tank çıkıyor bir ağıttan,bir filmden,bir savaş romanından çıkıp yürüyor sevgilerin,özlemlerin üzerinden. 
Aşkların,umutların,oyuncakların,küçük emeklerin,büyük kaygıların üzerinden geçip gidiyor. 
Su gibi ilerliyor yangın 
İşliyor kıtlık karanlığı 
Ölüler birden bire şarkılaşıp 
Virüsler bakteriler 
Bütün dilleri birden konuşuyor herşey. 
Çırpınıyor yerde bir damla kan 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Kör bir çeşme başında kör bir kadın geliyor gözlerimin önüne 
Bütün iplikleri bütün iğnelere takıyor da 
Ne iplikler bitiyor,ne de iğneler. 
Götürülmüş oğluna mı 
kaçırılmış kızına mı 
Geçen günlerine mi 
Unutmuş neye ağladığını 
Ağlıyor,aranıyor 
Aranıyor, 
Bıkmadan 
Bilmeden 
usanmadan. 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yüreğim sızladığı zaman 
Ciğerlerime çekerken kötülüğü, 
Ellerimle dokunurken kötülüğe, 
Ayaklarıma dolaşırken kötülük, 
Şu taşı şurdan alıp şuraya koymamanın pis bunaltısı geçiriyor tırnaklarını gırtlağıma. 
Kokuyor işyerleri 
Kokuyor günaydınlar. 
Ne varsa verilmemiş, 
Alınmamış ne varsa; 
Edilmemiş söz, 
Patlamamış öfke, 
Uyutulmuş ne varsa 
Ne varsa kokuyor birden bire 
Ve kayıyor bir şey parmaklarımdan, 
Ve belki de işte o zaman başlıyor sızlamaya yüreğim. 

Yani ben dört mevsime bölerek bu yürek sızısını, 
Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını, 
Sokağım,kentim,vatanım sanarak bu yürek sızısını, 
Bir yaprağı durmadan işliyorum bu ölümsüz ağaca. 

Günlere,saatlere bölerek bu yürek sızısını,
 
Hasan Hüseyin Korkmazgil

seslendiren ; eser gökay

hasan hüseyin korkmazgil - yüreğim sızladığı zaman

Yaşar Kemal'in cenaze töreninden...

Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni 
bir kavganın güzelliğinde sevdim. 
bitmedi daha sürüyor o kavga 
ve sürecek 
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! 
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları 
aşk ile sevmek bir güzelliği 
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna. 
işte yüzünde badem çiçekleri 
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar. 
sen misin seni sevdiğim o kavga, 
sen o kavganın güzelliği misin yoksa... 
Bir inancın yüceliğinde buldum seni 
bir kavganın güzelliğinde sevdim. 
bin kez budadılar körpe dallarımızı 
bin kez kırdılar. 
yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz 
bin kez korkuya boğdular zamanı 
bin kez ölümlediler 
yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz. 
bitmedi daha sürüyor o kavga 
ve sürecek 
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! 
Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri 
suyun ayakları olmuştur ayaklarımız 
ellerimiz, taşın ve toprağın elleri. 
yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık 
törenlerle dikilirdik burçlarınıza. 
türküler söylerdik hep aynı telden 
aynı sesten, aynı yürekten 
dağlara biz verirdik morluğunu, 
henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz... 
Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne 
ne tan atışı doğumların sevincine 
ey bir elinde mezarcılar yaratan, 
bir elinde ebeler koşturan doğa 
bu seslenişimiz yalnızca sana 
yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini 
bitmedi daha sürüyor o kavga 
ve sürecek 
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek! 
Saraylar saltanatlar çöker 
kan susar birgün 
zulüm biter. 
menekşelerde açılır üstümüzde 
leylaklarda güler. 
bugünlerden geriye, 
bir yarına gidenler kalır 
bir de yarınlar için direnenler... 
Şiirler doğacak kıvamda yine 
duygular yeniden yağacak kıvamda. 
ve yürek, 
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda. 
ey herşey bitti diyenler 
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler. 
ne kırlarda direnen çiçekler 
ne kentlerde devleşen öfkeler 
henüz elveda demediler. 
bitmedi daha sürüyor o kavga 
ve sürecek 
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!


Adnan Yücel - Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

Hasret Gültekin - Sevgi Kuşun Kanadında

Adnan Yücel - Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek

celal bârân yıldırım