مجلسى

نه دیگه این واسه ما دل نمی‌شه - بیژن مفید

مناجات خوانی
با صدای محمد معتمدی
-----------------------------
خداوندا در از غیب بگشای
جمال شاهد لاریب بنمای

مناجات خوانی-محمد معتمدی

Music: Milad Bagheri & Hooman Namdari
Lyrics: Ahoora Iman
Kamancheh: Mehdi Bagheri
Percussion: Habib Meftah(Habiboo)
Soprano: Shaghayegh Bagheri
Elc & Steel Guitars: Taha Mazaheri
Violin: Adel Poursamadi
Mix: Pouya Hamidi
Master: Reuben Ghose

Photo Credit: Roozbeh Roozbehani

Bi Aseman (skyless)

برداشتی از تصنیف رویای هستی
خواننده: غلامحسین بنان
تنظیم برای ارکستر: کیهان کلهر 
 اجرا: ارکستر فیلارمونیک پراگ 
..........................
آهنگساز رویای هستی: حسین‌علی ملاح
شاعر: اسماعیل نواب‌صفا


هستی چه بُوَد، قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته‌خیالی
ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی 

ز هستی، نصیبم بود درد بی نهایت
چنان نی، ندارم سر شکوه و شکایت

چرایی غمین، اقامت گزین به درگاه می‌فروشان
گریز از مِحَن(محنت‌ها)، چو من ساغری بزن، ساغری بنوشان

هستی چه بود؟ قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته خیالی

ای دل، چه ز جانم خواهی؟ ای غم، ز چه جانم کاهی؟
ترسم که جهانی سوزد، از دل چو برآرم آهی
به دلم نه هوس، نه تمنا باشد، چه کنم که جهان همه رویا باشد
بگذر ز جهان همچون من، افشان به جهانی دامن
بزمم سیه اما سازم جمع دگران را روشن

هستی چه بود؟ قصهٔ پر رنج و ملالی
کابوس پر از وحشتی، آشفته‌خیالی
ای هستی من و مستی تو، افسانه‌ای غم افزا
کو فرصتی که تا لذتی بریم از شب وصالی؟

غلامحسین بنان و کیهان کلهر: رویای هستی

میگن اسبت رفیق روزِ جنگه
مو میگویم از او بهتر تفنگه
سوارِِ بی تفنگ قدرت نداره
سوار وقتی تفنگ داره سواره
تفنگ دسته نقره‌ام رو فروختم
برای وی قبای ترمه دوختم
فرستادم، برایم پس فرستاد
تفنگ دسته نقره‌ام داد و بیداد، داد و بیداد

تفنگ دسته نقره - شهرام ناظری

موسیقی نواحی: بوشهر(کنگان)

بلیکـِشتی چشت امشو خمارم کرد بدجوری
ستاری ری زمین امشو و کارم کرد بدجوری
برق چشمانت امشب مرا بدجوری از خود بی خود کرده]
[این ستاره روی زمین امشب بدجوری از کار بیکارم کرده

مو وختی دیدمت سی رخص گل هی پینج میشکندی
صدی شک شک پینجت بی قرارم کرد بدجوری
وقتی که دیدمت واسه رقصیدن گل داشتی بشکن می زدی]
[همین صدای انگشتانت مرا بدجوری قرار کرده

تو وختی شرمتیمو شی مو از دم خم کلوتیمم
امان از دل که ری گُـردی سوارم کرد بدجوری
وقتی از دیدنم خجالت می کشی و شرم می کنی، به کلی دیوانه ات می شوم]
[امان از این دل که مرا بدجوری واله و شیدا کرده

اما الدن همی جوری همی جوری که رسمن جون
نمی فهمی خراوی دل امارم کرد بدجوری
اما همین طور درسته چرا که این رسم روزگاره]
[نمی دانی که چقدر، همین دل آشوبی، مرا بدجوری پخته کرده

دلم هی مثل مشکی سی تو جون تو تنگ و ورتنگن
تو بسی لیت رسوی خت حصارم کرد بدجوری
دلم برای تو مثل مُشک آب، در آب و تاب ـه]
[در بیابان جنون ات بدجور زندانی ام کرده

نواپشکی چشی تناز عشکم بخت برگشتم
که عشک کافلت شی گل غوارم کرد بد جوری     
چشم روزگار هیچ وقت رو به من بخت برگشته گشوده نشد]
[که از قافلۀ عشقت، بدجوری گرد و غبارش نصیبم شد
                                                   
شعر: احمد شمس العلماء
ساز و صدا: طاها عمرانی

Belik - Taha Omrani | بلیک - طاها عمرانی

قطعه ی گیلکی سیاه ابران - با لهجه ی شرق گیلان
ترانه ی کار از زنده یاد مهندس کریمی
با آیفون امید ضبط شده ، خونه ی امید اینااا ...

Siiaa Abraan

شبی دیرم زهجرت تار تارو	//	گرفته ظلمتش لیل و نهارو
خداوندا دلم را روشنی ده	//	که تا وینم جمال هشت و چارو

فلک در قصد آزارم چرایی	//	گلم گر نیستی خارم چرایی
ته که باری ز دوشم بر نداری	//	میان بار سربارم چرایی

غریبی بس مرا دلگیر دارد	//	فلک بر گردنم زنجیر دارد
فلک از گردنم زنجیر بردار	//	که غربت خاک دامنگیر دارد

دلم میل گل باغ ته دیره	//	درون سینه‌ام داغ ته دیره
بشم آلاله زاران لاله چینم	//	بوینم آلاله هم داغ ته دیره

غم عشقت بیابان پرورم کرد	//	فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد
بمو واجی صبوری کن صبوری	//	صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

زدل نقش جمالت در نشی یار	//	خیال خط و خالت در نشی یار
مژه سازم بدور دیده پرچین	//	که تا وینم خیالت در نشی یار

غمم غم بی و همراز دلم غم	//	غمم همصحبت و همراز و همدم
غمت مهله که مو تنها نشینم	//	مریزا بارک الله مرحبا غم

خداوندا بفریاد دلم رس	//	تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره	//	خدا یار مو چه حاجت کس

مناجات باباطاهر

تک‌نوازی  دوتار و آواز استاد «غلامعلی پورعطایی» با عنوان «از من چرا رنجیده‌ای» از آلبوم (نوایی) آن دگر 2

آن دگر 2

از من چرا رنجیده‌ای (ماه عالم‌سوز) - تک‌نوازی دوتار و آواز استاد غلامعلی پورعطایی

شجریان ـ تو که نازنده بالا دلربایی

شبی رو بحق آر ای جان مخسب 

بنال از غم درد پنهان مخسب 

ترا چارهٔ باید از بهر درد 

بسوز شبش ساز درمان مخسب 

بیک شب اگر چاره شد خواب کن 

وگرنه شبی دیگر ای جان مخسب 

کجا یک شب و ده شب این میشود 

بمان خواب راحت بدو نان مخسب 

نخسبی بسی شب ز درد تنت 

اگر جان زتن به بود هان مخسب 

بخسب از نفهمیدهٔ درد جان 

و گرنه بجای عزیزان مخسب

چو خواب آیدت سربزانو بنه

ببستر میفت و بسامان مخسب 

سحر گه خروسان خروشان شوند 

تو هم چون خروسان خروشان مخسب 

اگر خواب تن را فزونی دهد

برد روح را خواب نقصان مخسب 

اگر اول شب نخسبی چو فیض 

چو نیمی رود یا که ثلثآن مخسب
فیض کاشانی


!مخسب

ساقی نامه
الهی به مستان ميخانه ات
به عقل آفرینان دیوانه ات

الهی به آنانکه در تو گُمند
نهان از د ل و دیده مردمند

به دُردی کش لُجّه کبریا 
که آمد به شأنش فرود إنّما

به دُرّی که عرش است او را صدف
به ساقیّ کوثر ، به شاه نجف

به نور دل صبح خيزان عشق
ز شاد ی به اندُه گریزان عشق

به آن دل پرستان بی پا و سر
به شادی فروشان بی شور و شر

به رندان سر مست آگاه دل
که هرگز نرفتند جز راه دل

به مستان افتاده در پای خُم
به مخمور با مرگ در اشتُلم

به شام غریبان به جام صبوح
کز ایشانْست شام سحر را فتوح

کز آن خوبرو چشم بد دور باد 
غلط دور گفتم که خود کور باد

که خاکم گِل از آ ب انگور کن 
سراپای من آتش طور کن

خدا را به جان خراباتيان 
کزین تهمتِ هستيم وارهان

به ميخانة وحدتم راه ده 
دل زنده و جان آگاه ده

که از کثر ت خلق تنگ آمدم
به هر سو شدم سر به سنگ آمدم

مِئی ده که چون ریزیش در سبو
برآرد سبو از دل آواز "هو"

از آ ن می که در دل چو منز ل کند
بدن را فروزان تر از دل کند

از آ ن می که چون عکسش افتدبه باغ 
کند غنچه را گوهر شب چراغ

از آ ن می که چون عکس بر لب زند
لب شيشه تبخاله از تب زند

از آ ن می که گر شب ببيند به خواب 
به شب سر زند از دلِ آفتاب

از آن می که گر عکسش افتد به جان
تواند در آن دید حق را عيان

از آن می که چون ریزیش در سبو
همه قُل هو الله آید از او

از آ ن می که در خم چو گيرد قرار
برآرد ز خود آتشی چون چنار

مئی صاف ز الودگیِّ بشر 
مبدّل به خير اندر او جمله شر

مئی معنی افروز و صورت گداز
مئی گشته معجون راز و نياز

مئی از منیّ و توئی گشته پاک
شود خون فتد قطره ای گر به خاک

به یک قطره آبم ز سر در گذشت
به یک آه بيمار ما درگذشت

چشی گر از آن باده کوکو زنی
شدی چون از آن مست هوهو زنی

دماغم ز ميخانه بوئی شنيد 
حذر کن که دیوانه هوئی شنيد

بگيرید زنجيرم ای دوستان
که پيلم کند یاد هندوستان

دماغم پریشان شد از بوی می
فرو نایدم سر به کاوس و کی

پریشان دماغيم ساقی کجاست
شراب ز شب مانده باقی کجاست

بزن هر قدر خواهيم پا به سر 
سر مست از پا ندارد خبر

مئی را که باشد در او این صفت
نباشد بغير از می معرفت

تو در حلقة می پرستان درآ 
که چيزی نبينی بغير از خدا

کنی خاک ميخانه گر توتيا
ببينی خدا را به چشم خدا

به ميخانه آ و صفا را ببين 
ببين خویش را و خدا را ببين

بيا تا به ساقی کنيم اتّفاق
درونها مصفّی کنيم از نفاق

چو مستان به هم مهربانی کنيم 
دمی بی ریا زندگانی کنيم

بگيریم یک دم چو باران به هم
که اینک فتادیم یارا ن به هم

مغنّی سحر شد خروشی برآر 
ز خامانِ افسرده جوشی برآر

که افسرده ی صحبت زاهدم 
خراب می و ساغر و شاهدم

بيا تا سری در سر خم کنيم 
من و تو ، تو و من همه گم کنيم

سرم در سر می پرستانِ مست
که جز می فراموششان هر چه هست

فزون از دو عالم تو در عالمی
بدین سان چرا کوتهیّ و کمی

چه افسرده ای رنگ رندان بگير
چرا مرده ای آب حيوان بگير

از این دین به دنيا فروشان مباش
بجز بنده ی باده نوشان مباش

چه درمانده دلق و سجّاده ای
مکش بار محنت بکش باده ای

مکن قصّه زاهدان هيچ گوش
قدح تا توانی بنوشان و نوش

حدیث فقيهان برِ ما مکن
زقطره سخن پيش دریا مکن

که نور یقين از دلم جوش زد 
جنون آمد و بر صف هوش زد

قلم بشکن و دور افکن سَبَق 
بشویان کتاب و بسوزان ورق

که گفته که چندین ورق را ببين 
ورق را بگردا ن و حقّ را ببين

تعالی اللَهْ از جلوه آفتاب 
که بر جملگی تافت چون آفتاب

بدین جلوه از جا نرفتی چه ای
تو سنگی کلوخی جمادی چه ای

صبوح است ساقی برو می بيار
فتوح است مطرب دف و نی بيار

نماز ارنه از روی مستی کنی 
به مسجد درون بت پرستی کنی

رخ ای زاهد از می پرستان متاب
تودر آتش افتاده ای ما در آب

ندوزی چو حيوان نظر بر گياه
بيابی اگر لذّت اشک و آه

همه مستی و شور و حاليم ما
ز تو چون همه قيل و قاليم ما

دگر طعنه باده بر ما مزن 
که صد مار زن بهتر از طعنه زن

به مسجد رو و قتل و غارت ببين
به ميخانه آ و طهارت ببين

به ميخانه آ و حضوری بکن 
سيه کاسه ای کسب نوری بکن

چو من گر از آن باده بی من شوی
به گلخن در آ ن رشگ گلشن شوی

چه آب است کآتش به جان افکند
که گر پير نوشد جوان افکند

رضي الدين آرتيماني

ساقی نامه

هو همه دم علی علی

آوازهای بدون ساز شهرام ناظری

Single

جانا حدیث شوقت در داستان نگنجد

داستان خانه سنایی
نویسنده و خوانش: احسان عبدی پور
میکس و مستر: مهدی ستوده
صدابردار: سیامک شاه کرمی
تهیه کننده: دیالوگ باکس

مناجات باباطاهر

Omid Hatami

Recent comments

Ahmad Hesam

judith

mehdi sheikhi

azad

Related tracks