تو کوری یا مو دوروم که مونه دیگه نمی‌ بینی
کدوم لب عاشقت کرده لب دریا نمی ‌شینی
یه دنیا شک و تردیدوم یه دنیا درده تو سینه
مو خاموم یا تو مکاری که اوضاع دلوم اینه
خیال تو بزرگه یا دل مو خیلی جاش تنگه
مو که ریگی به کفشوم نی کجای کار می‌ لنگه
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم

 

 

میگومت حالا بدونی همه چی تکرار میشه
که حالا مختاری اما بعد ما اجبار میشه
بعد ما اجبار میشه که تک و تنها بشینی خوابمو ببینی اما خودمو روزی نبینی
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم
ما از دلت چیزی نمیدونوم
ولی تو سردی و ما ایجور نمیتونوم

ایجور نمیتونوم

ایجور نمیتونوم

ایجور نمیتونوم

تمام حقوق برای عرفان طهماسبی محفوظ است

Single

Tardid | Erfun Tahmasbi

فقط تو رو می بینم _ امیـــــــر آرام

گروه اونگ
اول اسفند 92- گرمسار
کسری زندی- هما روح افزا- حمید برزویی- احسان لیوانی- مریم تراب پرور- فراز معماریان - نازنین تن ساز- امین پرویز زاده

تصنیف بیداد

Gracias a quien fue mi hogar, techo y lluvia. Que la gente se de cuenta que aquí se me llenó el pecho de vida y nadie volverá a habitar esta historia como yo. <3 

First Kiss

Moonlit Serenity

رعنا منصور / بارون

Noor,e Jan

نورجان داود آزاد

«من همانم» آلبومی است با صدایی تازه بنام «هوتن هنرمند». در فضای موسیقی این اثرمی‌توان در آرامشی عمیق ، با کلام زیبای شاعری با احساس بنام «حمزه کریم تباح فر» همراه شد و همزادی شعر و موسیقی را بخوبی حس کرد. خالق موسیقی این اثر زیبا جوانی ست بنام «مهدی نادی صفایی» که توانست ما را در «من همانم» میهمان لحظاتی ناب و خاطره انگیز کند. فضای کلی این آلبوم به موسیقی تلفیقی نزدیک است. «بابک شهرکی»، «احسان نی زن»، «هورآذر زاهدی»، «کوروش بهراد» و «مهدی نادی صفایی» نوازندگانی بودند که آلبوم «من همانم » را همراهی کرده اند.

من همانم

بخوانم باز

آخرین جرعهٔ این جام- علی‌رضا قربانی
شعر: فریدون مشیری
آهنگ: مهیار علی‌زاده
-------------

همه مي‌پرسند...
چيست در زمزمه مبهم آب؟
چيست در همهمه دلكش برگ؟
چيست در بازي آن ابر سپيد؟
روي اين آبیِ آرامِ بلند
كه ترا می‌برد اين‌گونه به ژرفایِ خيال
چيست در خلوت خاموش كبوترها؟
چيست در كوشش بی حاصل موج؟
چيست در خنده جام؟
كه تو چندين ساعت
مات و مبهوت به آن می‌نگری؟
نه به ابر
نه به آب
نه به برگ
نه به اين آبیِ آرامِ بلند
نه به اين خلوتِ خاموش كبوترها
نه به اين آتش سوزنده كه لغزيده به جام
من به اين جمله نمی‌انديشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل يخ را با باد
نفس پاك شقايق را در سينهٔ كوه
صحبت چلچله ها را با صبح
بغض پاينده هستي را در گندم‌زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه‌ گل
همه را می‌شنوم
می‌بينم
من به اين جمله نمی‌انديشم
به تو می‌انديشم
اي سراپا همه خوبي
تك و تنها به تو می‌انديشم
همه وقت...
همه جا...
من به هر حال كه باشم به تو می‌انديشم
تو بدان اين را، تنها تو بدان
تو بيا
تو بمان با من، تنها تو بمان
جاي مهتاب به تاريكیِ شب‌ها تو بتاب
من فدایِ تو، به جایِ همه گل‌ها تو بخند
اينك اين من كه به پایِ تو درافتاده‌ام باز
ريسمانی كن از آن مویِ دراز
تو بگير
تو ببند
تو بخواه
پاسخ چلچله‌ها را تو بگو
قصهٔ ابر هوا را تو بخوان
تو بمان با من تنها تو بمان
در دل ساغر هستي تو بجوش
من همين يك نفس از جرعه جانم باقی‌ست
آخرين جرعهٔ اين جامِ تهی را تو بنوش

آخرین جرعهٔ این جام- علی‌رضا قربانی

Banooye Man - رضا یزدانی - بانوی من

یک نفر شبیه من
در این هیاهو
ماند
یک نفر شبیه تو
سرود رفتن
خواند
یک نفر در اوج خشم
شب بیدار است
یک نفر در انتظار
سوت این قطار است
یک نفر شبیه ما رها مانده
آتشی ز کاروان جدا مانده
آتشی ز کاروان جدا ...
خانه در هجوم ترس و طوفان
خانه در سیاهی زمستان
خانه در وجود و تار و پودم
خانه ای که صاحبش نبودم
خانه در هجوم تر س و طوفان
خانه در سیاهی زمستان
خانه در وجود و تار و پودم ماندم
خانه ای که صاحبش نبودم
که روز و شب برایش
جای ترانه مرثیه سرودم
یک نفر شبیه من
اسیر زندان بود
یک نفر شبیه تو
کجای این جهان بود
یک نفر میان ریشه ها میمیرد
یک نفر جنون بی کسی میگیرد
نیمی از تنم
به خاک و خون پیچید
نیم دیگرم از آسمان بارید
یک نفر شبیه ما
رها مانده
آتشی ز کاروان جدا ...

آخرین جرعهٔ این جام- علی‌رضا قربانی

PashaAzad