پایان بندی گاوخونی

For the sixth episode of Nowruz series with ADP we are hosting Nastaran Rezaee .She compiled a very special mix for this new years event .

Poster @mahyar-joneidi

براى قسمت ششم از سرى برنامه هاى نوروزي با آداپتور ما ميزبان نسترن هستيم كه يك ست ميكس نوروزانه براى شما اماده كرده.ميتونيد اين ست حال خوب كن را روى ساوندكلاد آداپتور پيدا كنيد.

ADP Nowruz 1401 No.6 By Nastaran Rezaeee

Dar In Shabha

Dar In Shabha - Mahyar Alizadeh

Māh (Unplugged Version)

Swing Me to Your Song

Hymn(feat. Antonio Licusati & Habib Meftah Boushehri) - Manushan

No Place Left to Hide

All the Good in Hello Again

داستانی کوتاه از هادی پاکزاد - به شکل آماتور دلم خواست ریکورد کنم.


کمی از غروب گذشته بود, و من باز در روشنایی به خواب رفته بودم و در تاریکی روی کاناپه بیدار شده بودم, سعی کردم در همان وضعییت تلویزیون را روشن کنم, تا سر و صدای آن کمی از سنگینی احوالِ آن ساعت شب و سکوت خانه کم کند, روی صفحه تلویزیون پیغام "هیچ سرویسی موجود نمی باشد" بود, و با عوض کردن شبکه ها هم اوضاع تغییری نمیکرد, با کف دست روی میز در تاریکی با صحیح و خطا گوشی موبایل را پیدا کردم, تا هم ببینم ساعت چند است, هم اگر پیغام و تماس از دست رفته ای داشتم به آنها رسیدگی کنم, ساعت کمی  از ٨ گذشته بود اما کسی تماسی نگرفته بود, خب این خبر عجیبی نبود, من دوستان زیادی ندارم, اما اینکه خودم هم منتظر کسی نبودم و به شخص خاصی هم فکر نمیکردم تا با او تماس بگیرم کمی آزار دهنده بود؛ خواستم پاشم برای خودم نوشیدنی بریزم, دیدم جز آب به هیچ طعمی ذائقه ندارم, آب میخوردم که صدای زنگ در آمد, ایده ای نداشتم که چه کسی است, از چشمی مرد جوانی را دیدم, در را باز کردم, و گفتم بفرمایید, مرد سلامی جدی کرد و گفت "کار شما تمام شده است, میتوانید بروید" متعجب شدم, چراغ بالای در را روشن کردم تا مرد را ببینم, گفتم متوجه نمیشوم, مرد ناشناس تکرار کرد, دیگر کاری ندارید, میتوانید بروید, گفتم چه کاری آقا؟ اینجا منزلِ من است, شاید با دفتر کاری اشتباه گرفته اید, ممکن است آدرستان را ببینم؟ گفت: من پایین منتظر میمانم, سَرَکی به داخل خانه کشید و از پله ها پایین رفت, کنار پنجره رفتم و از گوشه پرده نگاهی به کوچه خلوت خانه که به یک پارک محلی منتهی میشد انداختم, مرد کنار درختی حاشیه پیاده-رو ایستاده بود, خواستم به پلیس زنگ بزنم دیدم او رفتار تهدید آمیزی نداشته و احتمالا اشتباهی گرفته و خودش بزودی متوجه میشود, اما دیگر قرارِ ماندن در خانه هم نداشتم, کفش های پیاده روی ام را پوشیدم و رفتم تا پارک که قدم بزنم, از جلو در که میرفتم مرد اعتنایی نکرد, من هم دیدم خیابان شلوغ است و پر از مردم در حال پیاده-روی, احساس نا امنی نکردم, آرام شروع به راه رفتن کردم, همه  چیز عادی بود, جوانک هایی که سیگار می کشیدند و بلند بلند حرف میزدند, آدمهایی که از منتهی علیه پیاده رو آرام با تلفن صحبت میکردند و میرفتند, عده ای که سگ هایشان را برای پیاده روی به پارک میبردند, زوج جوانی که سخت درگیر بحث نرمی بودند, و آنقدر به هیچکس توجه نمیکردند, که توجه کسی را هم جلب نمی کردند, به خودم آمدم, که اینجا هرکسی مشغول کاری ست, حتی کاری مثل وقت گذراندن, اما من حتی به وقت هم اهمیت نمیدادم, من آنجا چه کار میکردم؟ از خانه فرار؟ آخرش که باید باز به خانه برگردم, و چیزی در خانه عوض نشده, اگر شما در پارک ندوید, تلفن حرف نزنید, سیگار نکشید, همراه جنس مخالفی هم نداشته باشید که از مصاحبت با او لذت ببرید, شما در پارک چه کار میکنید, یاد حرف عجیب مرد افتادم, "شما کارتان تمام شده" دیدم این هم میشود, اگر من کاری ندارم, میلی هم به کاری  ندارم, و حتی خسته نیستم که استراحت مرا به روز عادی برگرداند, شاید واقعا کارم تمام شده باشد, مثل کسی که سر جلسه امتحان زودتر از بقیه برگه پر کرده اما ناچار است بماند تا مهلتِ امتحان, یا کسی که اصلا از اول چیزی بلد نبوده که در برگه بنویسد, آدمی که به هر ترتیب کارش تمام شده است, یادم آمد که در کودکی معلم ها هروقت میخواستم برگه را زودتر بدهم, میگفتند : "هنوز وقت داری؛ دوره کن" من ازین حرف متنفر بودم, آخر چه کسی دوست دارد امتحان را دوره کند! بهرحال من همیشه میماندم, و این تلخ ترین قسمتِ امتحان بود, اما  چرا مرد به من گفت "میتوانید بروید" دیدم راست میگفت  من از همینجا میتوانم بروم, اگر همین الان همینجا ناپدید بشوم, آب از آبِ دنیا تکان نمیخورد, نزدیک صبح به خانه برگشتم, مرد آنجا نبود, و در خانه همه چیز سر جای خود بود, هیچ چیزی عوض  نشده بود, بجز اینکه من کارم تمام شده بود, من کارم تمام شده بود, اما هنوز وقت داشتم. 
من کارم تمام شده بود "و" هنوز وقت داشتم!
اینجا منزلِ من است, من کارم تمام شده, اما هنوز وقت دا...م. 

هادی پاکزاد

Hadi Pakzad Writings

هادی پاکزاد - وقت شما تمام شده

Nemigam Nemishe

به رهی دیدم برگ خزان پژمرده ز بیداد زمان کز شاخه جدا بود 
چو ز گلشن رو کرده نهان در ره گذرش باد خزان چون پیک بلا بود 

Bidad e Zaman _ بیداد زمان از شکیلا

Resilient alternative rock from the heart of Tehran, Phantom-X redefines the rock genre in contemporary Iran. Formed by vocalist Alireza Zandiyeh, drummer Tara Saidi, and guitarist Amin Sadeghi, Phantom-X has been setting new benchmarks for modern Persian rock music in their homeland. As an indie band, Phantom-X typically stays under the radar of Iran's mainstream audience. However, since its formation, Phantom-X has been steadily building a following through private performances. Its music is cheerful, upbeat, and highly versatile, while its lyrics address the challenges and tribulations faced by their generation. This contrast between the vibrant sound and poignant lyrics embodies the band’s philosophy of maintaining hope amid utter hopelessness.

Māh (Unplugged Version)

Phantom-X

Related tracks