هر کسی تو زندگیش محرمانه های زیادی داره و ترس داره که آشکار بشه. به نظر من شاهین اینو برای خودش خونده بود بعد از وقایعی که جمهوری اسلامی می خواسته خرابش کنه

بعد تو از همه ی ادمها میترسم

نکند شاهد دعوا مان در ماشینند

کاشکی اخر این سوز بهاری باشد

بکنیم_شاهين نجفی

شاهین نجفی- بد

"Before saints had churches, and devils had horns,
there were only hills, stones, and storm-borne songs.
Mynydd Machen knew them all — and still hums their names."

Old Dai the Piper blew storms from his horn,
His pibgorn a thunder of sheep and of corn.
Megan of Mists stitched rain to her shawl,
And whispered of summers before they would fall.
Big Griff Tân stomped songs in the shale,
Drunk on the laughter that brewed in the vale.

Raise your hands to the folding sky,
Sing to the rocks where the merry men lie.
Each stone a drum, each breeze a hymn,
We’re the echo of them, the echo of them.

Little Iolo, feather-bright, quick as a lark,
Found spells in the hedges, made magic from bark.
Nanwen the Spoon, with broth thick as tales,
Mended hearts better than preachers or ales.
And Emrys, old Emrys, with stories so wild,
He could charm the frost off a mountain child.

The Stranger came climbing with apron strings wide,
Filled with stones, seeds, and a wink in his stride.
“Where devils dance, saints make their stand —
Not with swords, but with songs in their hands!”
So they gathered, the laughing, the battered, the brave,
And built from their breath what the storms could not cave.

"If you can’t outpace the devil’s might...
You out-sing him through the longest night."

Raise your hands to the folding sky,
Sing to the rocks where the merry men lie.
Each stone a drum, each breeze a hymn,
We’re the echo of them, the echo of them.

"On Mynydd Machen, the cairn still stands —
Twyn y Certhi, the mound of songs.
If you lay your ear to the stones at dusk,
You'll hear them still — singing us home."

Now when rain kisses Machen, and mist crowns the trees,
We dance with old Griff in the break of the breeze.
Nanwen hums lullabies over the moor,
And Iolo’s feathers tap at your door.
We are the choir of the hill and the glen,
The songs of the mountain, the mountain's merry men.

Raise your hands to the folding sky,
Sing to the rocks where the merry men lie.
Not in sorrow, not in stone —
But in laughter, in song, in finding our home.

"Sing loud enough, bach... and the Devil runs for cover."

Merry Men on Mynydd Machen

وقتی کاندوم کاپوت بود ،زشت بود ،بد بود
وقتی سردار سپاه ،بدلی از ممد بود 
وقتی که هروئین و سرنگ هدفمند بودند 
وقتی که مسکن ها خودشون دردمند بودند 
وقتی که جنگ نبود ،سقف سوراخ خونه زیر بمب باران بود
وقتی که جنگ نبود و مغزا زیر بمب باران بود 
وقتی که دراکولا برای برادرم گشت بود
وقتی که مرکز دنیا برای من رشت بود 
وقتی که انقلاب خم شد به خاوران رسید
وقتی که نامه های جمکران به جماران رسید 
وقتی که زن هنوز زن نشده بود ،مادر بود
وقتی که دوست دوست خواهرم خواهر بود 
وقتی که مقنعه ها هنوز لب شتری بودند
وقتی سواران حسین لات های موتوری بودند 

وقتی تویی و بغض طنز و طنز بغض آلود
وقتی تویی و یک گله عالم مردود 
وقتی تویی و توبه و شعرهای دست به عصا
وقتی تویی و فکر شاشیدن به این دنیا
 
وقتی که توت فرنگی و موز تو بهشت مجانی شد
وقتی که عشق بازی چشم و پستان پنهانی شد 
وقتی که تام ،جری رو جر داد و تا آخر خورد
وقتی که فکر 18 ساله ام رو پریود یک دختر برد 
وقتی که با مشکی رنگه عشقه پوک شدیم
دیدی چطور با دیاپازون های شکسته کوک شدیم 
وقتی که یاد تو شرت و سجاده ام رو تر میکرد
وقتی که بیست سالگیم ،دم کوچتون خطر میکرد 
وقتی که شاملو پا نداشت، معلم هزار پا بود
وقتی که نصرت روی میز نبود ،روی تخت تنها بود 

وقتی تویی و بغض طنز و طنز بغض آلود
وقتی تویی و یک گله عالم مردود 
وقتی تویی و توبه و شعرهای دست به عصا
وقتی تویی و فکر شاشیدن به این دنیام
 
وقتی که اصلاح طلبی و رفورمیسم شبیه هم بودند
وقتی که انقلابی ها خم شدن یا که کم بودند 
وقتی که ریش ها ،ته ریش و ریشه ها زیر تیشه شدند
وقتی که باکری و همت ها سیاست پیشه شدند 
وقتی که فریدون اوردس کرد ،مرد
وقتی که بیست میلیون رای رو باد با خود برد 
وقتی که عباها شکلاتی ،سفید ،زرد بودند
وقتی که آزاد بودیم و آزادی ها شکل درد بودند 
وقتی که سینما کارگردانش باتوم دار بود
سینما نبود ،سیرک بود، پر از هدیه و گلزار بود 

وقتی تویی و بغض طنز و طنز بغض آلود
وقتی تویی و یک گله عالم مردود 
وقتی تویی و توبه و شعرهای دست به عصا
وقتی تویی و فکر شاشیدن به این دنیام

وقتی که زن من و دختر تو و مادر شما یعنی داف
وقتی که رپ قی شد از گلوی هر لومپن الاف 
وقتی که شبه مارکس روی سر دریدا بود
وقتی که دالی پشت بوم فریدا بود 
وقتی که حسین کاخ سفید داشت ٬باراک شد
وقتی که نماینده ی ما تو آمریکا نایاک شد 
وقتی که به سیاست خدیدیم و سیاست به ما خندید
وقتی که طنز پارازیت داشت ٬فرکانس ها گندید 
وقتی حقوق بشر بازی و استراتژی بود
وقتی وطن کوروش و چلو کباب و نوستالوژی بود 
وقتی که وقتی که اتفاق می افتاد
از پشت پرده کسی به ما بیلاخ نشان میداد 

وقتی تویی و بغض طنز و طنز بغض آلود
وقتی تویی و یک گله عالم مردود 
وقتی تویی و توبه و شعرهای دست به عصا
وقتی تویی و فکر شاشیدن به این دنیام 


شاهین نجفی - وقتی که

شاهین نجفی- محرمانه - شعر از مهدی موسوی

شاهین نجفی ..لیلم لیل

به گوشو پرده پاره شاعري که کم نشستو ايستاده با دهان بازو نعره  در فشنگ شعرو آسيو
تصور ترانه لاي پاي خايه جاي پوتينو سيلٍ سيلي روي ريشو ريشه و جوانه هاي خون روي لب خراش زيره چانه


نگفتمت نرو که لاي اين زمين به قدر يک کفن کفافِ ريشه نميدهد
نگفتمت که جز بوي چرکِ چاکِ سينه هاي خالي از قلب در فضا نمي دمد 
نگفتمت که اين جماعت جريده با خطُ  رد وحشيِ نگاهت غريبه اند 
نگفتمت که جاي بوسه آلتي کريح بر دهانِ سرخ آتشت مي نهند

نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نگفتمت نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نگفتمت نگفتمت
نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نرو نرو
نگفتمت نگفتمت
نگفتمت نرو نرو
 نگفتمت نگفتمت نگفتمت نگفتمت نگفتمت نرو
نگفتمت
نگفتم

نگفتمت هر آنچه گفتي و نوشته ايم کَشک بود
نگفتمت نرو که رفتنت نتيجتا اشک بود
نگفتمت تو هم به گورِ جدِ خلقِ گُشنه بخند
نگفتمت که حال کُن طبيعتا ميانِ اين همه جسد بگند

که خَر شو که کَر شو که کور شو ، دهان را ببند
    دهان را ببند
    دهان را ببند

اين چنين هوا پَس استُ هرکه سوي خويش داره
دَم نزن سکوت کن که گفتنِ تو نيش داره
اين چنين هوا پس استُ هرکه سوي خويش دارد
دَم نزن سکوت کُن که گفتنِ تو نيش داره
 
نگفتمت بشين کنارِ من ، کنارِ گل ،بوس هست بوس هست
شبِ زفاف جمعيُ هـــــوشِ سياسيُ
 
جاسوسِ ان ، ان تولَک تولَک
مُبارزه مُدافعه
حقوق حَشَر هست فقط اعتماد کن بمان
نگفتمت نرو بمان کناره هم بشين به حالِ هم بُغض مي کنيم

نگفتمت چگونه در ميانٍ وِل مُعتليم
ببين چگونه در زيرِ آب زار ميزنيم

نگفتمت هر آنچه گفتي و نوشته ايم کَشک بود
نگفتمت نرو که رفتنت نتيجتا اشک بود
نگفتمت تو هم به گورِ جدِ خلقِ گُشنه بخند
نگفتمت که حال کُن طبيعتا ميانِ اين همه جسد بگند

ولي تو خر نميشوي ولي تو کَر نميشوي
تو نبضُ حَلقِ خَلقِ هر ترانه اي
که بَر بار ، بَر دار، ميشود



---------------------------------------




نگفتمت مرو آنجا که آشنات منم؟	در این سراب فنا چشمه حیات منم؟
وگر به خشم روی صد هزار سال زمن	به عاقبت به من آیی که منتهات منم؟
نگفتمت که به نقش جهان مشو راضی	که نقش بند سرا پرده رضایت منم؟
نگفتمت که منم بحر و تو یکی ماهی	مرو به خشک که دریای با صفات منم؟
نگفتمت که چو مرغان به سوی دام مرو	بیا که قوت پرواز و پر و پات منم؟
نگفتمت که تو را ره زنند و سرد کنند	که آتش و تپش و گرمی هوات منم؟
نگفتمت که صفتهای زشت در تو نهند	که گم کنی که سرچشمه صفات منم؟
نگفتمت که مگو کار بنده از چه جهت،	نظام گیرد خلاق بی جهات منم؟
اگر چراغ دلی دانک راه خانه کجاست	وگر خدا صفتی دانک که خدات منم


مولانا

نگفتمت نرو - شاهین نجفی

این آهنگ فوق العاده هست 

شاهین نجفی - بعد از تو

نگاه می‌کنم از غم به‌غم که بیش‌تر است
‎‫به خیسیه چمدانی که عازم سفر است
‎
‫من از نگاه کلاغی که رفت، فهمیدم
‎‫که سرنوشت درختان باغ‌مان تبر است

‎‫به کودکانه‌ترین خواب‌های توی تن‌ات
‎‫به عشق‌بازی من با ادامه‌ی بدن‌ات

‎‫به هر رگی که زدی و زدم به حسّ جنون
‎‫به بچّه‌ای که توام! در میان جاری خون

‎‫به آخرین فریادی که توی حنجره است
‎‫صدای پای تگرگی که پشت پنجره است

‎‫به خواب رفتن تو روی تخت یک نفره
‎‫به خوردن ِ دم‌پایی بر آخرین حشره

‎‫به «هرگز»ات که سؤالی شد و نوشت: «کدام؟»
‎‫به دست‌های تو در آخرین تشنّج‌هام

‎‫به گریه کردن یک مرد آن‌ور ِ گوشی
‎‫به شعر خواندن ِ تا صبح بی هم‌آغوشی

‎‫به بوسه‌های تو در خواب احتمالی من
‎‫به فیلم‌های ندیده، به مبل خالی من

‎‫به لذّت رؤیایت که بر تن ِ کفی‌ام…
‎‫به خستگی تو از حرف‌های فلسفی‌ام

‎‫به گریه در وسط ِ شعرهایی از «سعدی»
‎‫به چای خوردن تو پیش آدم بعدی

‎‫قسم به این‌همه که در سَرم مُدام شده
‎‫قسم به من! به همین شاعر تمام شده

‎‫قسم به این شب و این شعرهای خط خطی‌ام
‎‫دوباره برمی‌گردم به شهر لعنتی‌ام

‎‫به بحث علمی بی مزّه‌ام در ِ گوش‌ات
‎‫دوباره برمی‌گردم به امن ِ آغوش‌ات

‎‫به آخرین رؤیامان، به قبل کابوس ِ …
‎‫دوباره برمی‌گردم، به آخرین بوسه

شاهین نجفی- محرمانه - شعر از مهدی موسوی

Pouya-S

Recent comments

rouzbeh

matin

Yasin1997

Salman fattahi

Related tracks