ترانه‌ی همبستگی با صدای سیمین قدیری، همراهی گروه کر و آهنگ‌سازی بابک بیات، بخشی از اولین جُنگ قاصدک است که در سال ۱۳۵۸ از سوی نشر ابتکار منتشر شد.

با ما باش با ما بمون
با ما باش تنها نمون
اگه با هم نمونیم
اگه با هم نخونیم

تنهاییم تک و تک
مثل اون قاصدک
تفنگیم بی‌فشنگ
فشنگیم بی‌تفنگ
یا گلیم بی‌گلدون
یا باغیم بی‌باغبون

با ما باش با ما بمون
با ما باش تنها نمون
اگه با هم نمونیم
اگه با هم نخونیم

تنهاییم تک و تک
مثل اون قاصدک
خورشیدیم تو ابرا
قطره‌ایم نه دریا
پاروییم بی‌بَلَم
کاغذیم بی‌قلم

دستتو بده به من
حرفتو با من بزن
اگه ما باهم باشیم
اگه ما با هم باشیم

جنگلیم بی‌خزون
خورشید آسمون
دریائیم نه جویبار
باغمون در بهار
تفنگیم پر فشنگ
فشنگیم در تفنگ

تنهائیم و رفتنی
اما با هم موندنی
حرفامون با همدیگه
قصه‌های خوندنی
با ما باش با ما بمون
با ما باش تنها نمون

دستتو بده به من
حرفتو با من بزن
با ما باش با ما بمون
با ما باش تنها نمون
دستتو بده به من
حرفتو با من بزن

ترانه‌ی همبستگی با صدای سیمین قدیری و آهنگ‌سازی بابک بیات

آهنگساز و تنظیم کننده: هادی رحمانی
ترانه و اجرا: مهیار گودرزی
ضبط، میکس و مسترینگ: استودیو صبا
کاوه عابدین
ویولن‌سل: مهیار طهماسبی
پیانو: هادی رحمانی

Pileh

پیله - The Cocoon

اجراهای زنده مهمان‌های ویژه برنامه نوروزی رادیو فردا 

مرجان فرساد
میثاق مرادی
شهاب طلوعی
شروین نجفیان

میثاق مرادی - قصه آشنا(زنده در رادیو فردا)

My Love

مویه‌های زاگرس نمونه‌هایی است از آواهای سوگ در فرهنگ اقوام کُرد، لُر و لَک که در کرمانشاه، لرستان، ایلام، بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد ساکن‌اند. سوگ‌آواها در مناطق مختلف ایران از تقدس و اهمیت ویژه‌ای برخوردارند و به همین دلیل همواره در طول تاریخ، از لحاظ فرم و شکل ملودیک کمتر دستخوش تغییر شده و خصوصاً در مناطقی چون زاگرس میانی و جنوب زاگرس بسیار بکر و دست‌نخورده‌تر مانده‌اند. آواهای سوگ به لحاظ نغمگی تنوع چشمگیری دارند و مثلاً در ایل بختیاری هر تیره آواز خاص خود را دارد و در سوگ هرکس، با هر ویژگی‌های فردی، شعر و ملودی خاصی را می‌خوانند. این سی‌دی شامل ۲۷ نمونه‌ی سوگ‌آوا در 
میان اقوام زاگرس‌نشین است که بیش از هفتاد هنرمند آنها را اجرا کرده‌اند.
گردآوری و متن: پیمان بزرگ نیا
Zâgros Lamentations:
Examples of Kurdish, Lori and Laki Laments
(Kermânshah,  Ilâm, Lorestân, Bakhtiyâri,  Kohgiluye and Boyer Ahmad)
Owing to their ancient history and rich cultural background,  different ethnic groups in Iran have their own specific customs and rituals when it comes to mourning ceremonies, as in other cultural and ritualistic occasions. These mourning ceremonies are considered to be rituals that are the result of collective emotions which reflect the Iranians’ sorrow and grief, mourning for their loved ones, heros, and saints. These ceremonies prove their deepest love and affection, particularly for the distinguished figures in their family, tribe, or region. Moreover, they are considered to be opportunities to express their tribal and national artistic flair for music along with their passionate feelings.
The laments are known to be sacred and of particular value in different areas in Iran. Therefore, they have been prone to minimum change through time in terms of musical and melodic form. In some areas, specifically in mid and south Zâgros, the laments have remained almost intact. Like the other Iranian folk music repertoires, the abovementioned laments of Zâgros are dying, leaving only few narrator of this particular genre of music behind. Among the Bakhtiyâris there is a wide range of melodically different laments. Each family has its own song and they sing specific songs with specific melodies while mourning for figures with particular personality traits. Among the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân,  women sing murs, which is a pretty remarkable and unique song that is called zhan dang by the Lors of Lorestân and Laks. Despite the gradual demise of this type of music, even in the virgin and intact lands of Kurds and Lors, one can most assuredly claim that mur, hure, seru and domdâl are the most ancient and original types of music still being performed.
The main lament singers of the tribe are women, though murs are often performed by men as well. The Lors hold their mourning ceremonies elegantly, filled with distinctive rites. In the past, some of their mourning ceremonies tended to last for weeks or even months. The way of performing the ceremony and even the type of music selected for it depended very much on the status of the deceased. Whenever someone young or a brave man passed away, women sang seru while scratching their faces and cutting their hair locks. Moreover, the immediate family of the deceased would wear black for two or three years. Cutting hair locks is called palkanun by the Lors. 
Listening to the recordings of these ceremonies  from north to south of Zâgros helps one to recognize the similarities they share in terms of the songs and the instrumental melodies. For some tribes, however, the living conditions and centuries of moving from a place to another have caused some minor diffrences in their music. These songs and melodies are performed in different regions with different names. Mur is the name given to them by the Kurds, Laks, and Lors of Lorestân.  While Bakhtiyâris call them gugeriv, domdâl, seru and khungeriv. In Kohgiluyeh and Boyer Ahmad they are known as  ghamune and sharve.


Heyrâ (Lorestân Laki)/ ZAGROS LAMENTATIONS

حمید ناصرآبادی - خاکستر - ترانه : بهمن میری - ملودی : فیروز

15 Ghateh Baraye Taar

Prelude to Esfahan Mode

Taknavazan #188 - تکنوازان شمارۀ  188 - A part of Iranian National Radio in the 1960-70(s) - Habib-Olah Badiee (Violin) + Javad Maroufi (Piano) + Jahangir Malek (Drum or Tonbak) in the Scale of Shur «مایۀ شور »

جواد معروفی و حبیب اله بدیعی - Tak Navazan #188

کلام: حضرت سعدی؛
آهنگ‌ساز: محمدجواد ضرابیان؛
آواز: همایون شجریان؛
"آلبوم "شوق دوست
---
سرپرست گروه :	محمد جواد ضرابیان
محمد جواد ضرابیان:	سنتور
شهرام میرجلالی:	تار
بهروز الوندی پور:	نی
کامبیز گنجه ای: تنبک و دایره
سینا جهان آبادی:	 کمانچه
حمید خبازی: تاروتارباس
عرفان گنجه‌ای:	تار
فرامرز گرم‌رودی:	عود
همایون شجریان:	کمانچه
نوازنده میهمان:	 
اردشیر کامکار:	کمانچه
---
اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی ور برانی از بر خویش
خلاف رای تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستان کریم
تفاوتی نکند چون نظر به عین رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد
خلل پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هر چه کنی دل نخواهی آزردن
که هر چه دوست پسندد به جای دوست رواست
اگر عداوت و جنگست در میان عرب
میان لیلی و مجنون محبتست و صفاست
هزار دشمنی افتد به قول بدگویان
میان عاشق و معشوق دوستی برجاست
غلام قامت آن لعبت قباپوشم
که در محبت رویش هزار جامه قباست
نمی‌توانم بی او نشست یک ساعت
چرا که از سر جان بر نمی‌توانم خاست
جمال در نظر و شوق همچنان باقی
گدا اگر همه عالم بدو دهند گداست
مرا به عشق تو اندیشه از ملامت نیست
و گر کنند ملامت نه بر من تنهاست
هر آدمی که چنین شخص دلستان بیند
ضرورتست که گوید به سرو ماند راست
به روی خوبان گفتی نظر خطا باشد
خطا نباشد دیگر مگو چنین که خطاست
خوشست با غم هجران دوست سعدی را
که گر چه رنج به جان می‌رسد امید دواست
بلا و زحمت امروز بر دل درویش
از آن خوشست که امید رحمت فرداست
 


Char Mezrab Mokhalef o Avaz

تصنیف « موسم گل» با صدای زیبای قمرالملوک وزیری 

موسم گل


ساقی سا دەخیل وە فریادم رەس
بە رووی نازەوە جام گیرە وە دەس


میثاق مرادی - قصه آشنا(زنده در رادیو فردا)

Radio Farda رادیو فردا

Related tracks