" وصله " منتشر شد.


شعر و اجرا؛ راوی
ضرب‌آهنگ؛ علنی
تولید، میکس و مسترینگ؛ شهریار 
طراح جلد؛ خاکستری 

"VASLEH"

Exclusive Producer, vocal and Lyric: Raavi
Music Producer: Shahriar
Beat: alani
Cover Designer: khakestari



گفتم مراقبم باش.
گفت ، خدا به همرات 
گفتم از پا بیفتی..
اونا میان سراغ دستات.

اگه وا کنه زخمش دهن 
بگه تموم دردش منم.
اگه چنگش زدم 
که از دستش ندم
اگه زبونش بند بیاد یه روز
بفهمه تموم حرفش منم.
اگه کورم کنه 
تابع دستورم کنه
اگه قلبش نزد
بفهمه تموم نبضش منم 
اگه چشماش بباره
چه اشکالی داره؟
بفهمه تموم اشکش منم

کل این ارابه هارُ بردار
به سرم تن داده قلبه تنهات
 تنهام بزار رو ابرا 
بزار تو صحرا بباره دردام
از  قلاده ها حضر کن
که پیله پروانه ها رو پر داد
این سرمایه راهه اما..
ببین چه سرمایه ها به من داد.

گفتم مراقبم باش،گفت خدا به همرات 

من بنده ی بادم آزادم همه ی راه
در پی آبم تا دامن ساحلُ خاک 
من از این گلّه فراریم
تو گیره چی  بنده خدا 
این طعنه به باغُ هم رنگ گلا شدن؟
حرفای در حد شعار
جای من تو این دخمه کجاس
دیگه حرف حرف شماست
این بنده ی باد دیگه بند شماست
همه چی دست شما.
ولی 
پاش بیفته از این خونه برم
اگه دیونه بشی
اگه یادت بره کیم 
یادت بیاد  به یاد تو بوده یکی

من ازت کندم 
بزار، بگن عمدا زد
اونا نمیفهمن.
که اون جا مونده قبل رفتن.

اگه حق داره، من گردنش
راه هواشو از دم بستم
من کندم ازت
به این پاره پتیاره وصله نزن.

چشمامُ میپوشونم لخت نبینمت
تجسمت میکنم پشت پیرهنت

Vasleh(prod.alani)

این منه هزار ساله بی تورو 
ببر به جایی که بند نفسش پاره میشد 
 میخواست بره تو حالِ بیخودشُ باده می‌خورد
هر چی درد دلش داشته رو به باد میگفت

میگفت وزیدن حقِ 
حقیقت تلخ
منُ نصیحت می‌کرد میگفت طلبیدن درد
لب پرتگاه می بوسیدُ حقیقت درّه بود
اون مرد عاقلی که فقط پرید از عقلش 

صدات کردم قبل این که ب برت باد 
قبل این که خاطره هات همه برن از یاد
طرفِ توییُ گرفتم که تو یه طرفت دار بود
یه طرف نگاه های سنگین یه طرفدار

اون  طرف خوب وزیدن که  بادُ یادت رفت
از اشک شوق خنده هاتُ یادت رفت
من این طرف داد زدم  منُ یادت نره 
از یاد نبردی منُ، تو مارُ یادت رفت

باد میرفتُ بوران میومد
هواتُ از اون دورا می‌آورد برام
من محو ماه خودم شده بودم تو این دشت
از غم اون غروبا می‌آورد برام

قاصدک  شمایلت تو شهر ما غریبس 
از وقتی عشق تو از قلب آدمی رفففته 
تن به دسته بنده ها دادی که باد نه برت 
از باد بپرسی میفهمی طعنه هام طنینن.

تو هم گناه کردی، با دست  باد رفتی 
فراموش کردنتُ  من که  یادم نیست
    آوارهِ تو بودم، بی تو  آوارم ریخت
لختی شاخه هامُ حتی  بهارم دیده

  هیچم بی تو 
نفهمیدی  چی کشیدم بی تو 
شدم گلوگاه  بغضی که رفیقم میشد 
من،کل این نرفتنارُ میرم بی تو
که هم گناه تو بشم..

تورو می‌گرفت تو دستاش فشارت میداد
در میومد ازت صدا هزار تا دادُ بیداد
دوباره درد بی دوایِ هوایِ قبل دیدار
چشمات داد میزدن که دستایِ بادُ میخوای

قاصدک تو قصد این سفرُ داشتی  از قبل
ساز این جداییُ نواختی کلک 
قاصدک این وسط تو اونُ باختی فقط 
ولی اون که اصلا بازی نکرد 

اون درد دلی که به باد گفته بود شنیدی؟
اون همه جا میوزیدُ جفتتونُ میدید.
اون خودش تورو انداخت تو دست سرنوشت
حالا  کل مزه ی دستایِ دنیارُ چشیدی 

بی رنگُ رخسار،با اون پیرهنِ گل دارش
تن میداد به وطنتُ مهینشُ باخت 
تو همون دشت بی کران از این ترانه ها..
باد اینجوری قولِ دیدنِ تورو دااد بهش

Tanin (prod.toxwin)

نور

کلام؛راوی 
آهنگ؛ samkush
میکس مستر؛ شهریار 
جلد ؛ خاکستری

—————

سر خط خبرا عبور خنده ها از لبه 
وقتی صدا شلیکت داده پرنده هارُ پر
این دل به آب زدن آورد نفس مارُ بند 
چه سخت میشه ساخت از این قطره ها آدم

بی آبرو ، دنبال تار مو میگشتن 
تا پرواز میکردیم، پر از بالمون میکندن 
لنگ لنگرایِ بندرن تو این کویر 
وقتی کشتیا اینجا بی بادبون میرفتن 

حالم از حال میبرت 
چه قد ساختمُ دل به این خرابی زدم
مثل یه بچه که میزد تو شهر باری قدم
تاب نمیدادنشّ بی تابی نکرد 

این مثل جریان بادِ 
که خوب میوزه میبره کم یا زیادُ
  این بی ریشه ها پول پارو میکنن میزن
منُ،جا وسط همین دریا بزار

 خاطرت جمع
 به خاطرِ جنگ پا شدم
علم میکنم مقابلت قد  
زمان زاییده زیر این عابر جبر
با خون دارم میدم به  سواحلت رنگ

به دامنِ ساحلت زدم چنگ فرو رفتنُ 
نور با همه وجودش گفت طرف غروبم نرو
کدوم یکیتون مثل ما آزادیُ خواستید
که قبل داشتنش  به ضرب صد تا گلولم نمردیم

میدونم خون میزنه دلت 
به دریا زدی دلُ که شور میزنه دلت
   تورو قبل این جنون دیدمت اما
این جریان تورو یه سمتِ نور میبره برو.

قطره قطره هامُ جمع کردنُ
نمونده حتی قد این که بخوان غرقم کنن
دیگه پایی ندارم بخوام رد گم کنم 
حالی نمونده که بخندم بلند

بعد هر قدمی از من 
یه رد میمونه تا اون طرف جنگل
یه قلب که آورد نبض این قاتلُ به بند
یه کفش که میگفت کل این ساحلُ بچرخم 
هی
 یه شهر بی نشون دیگه
  که مرز این آواره ها رو میکشونه زیرش
بهای من برای باریدن یه بغض بود 
به بودن بهار قسم که این خزونم میره
  
من از نوازش بریدم
سنگسارم کنید
از پا افتادم تا لتُ پارم کنید
بعد هر، افتادنی من رها تر دوییدم 

این جایِ راه 
به خاطرم خطور کرده بود صدای آب 
که پایِ رفتنم به لای شن زارِ زدن
عذاب میکشم از نگاه خا‌ک 
 شما
مدیونِ مایید هر روز تاریخ 
سواری میکشید به دستور آیین
ساختید با سندایِ منگوله دار 
ولی آجرای زیادی از این خونه ها ریخت 

بنده ی بادید ، میفتید از پا 
پی آبرو می‌گردید زیر ابر 
اون که جلد می‌شده رو بومتون کشیده درد 
جلوت صاف وایسادم باهام تا نمیشه کرد

به این پتیاره ها که خونه خوابیدن
بگید ظلم به دنیا اومده بدون زاییدن
ما از خاک یاد گرفتیم فکُ پوزه مالیدن
اینا قول ته پاییزُ به جوجه ها میدن

منُ قایقایِ کاغذیم 
حتی حین غرق شدنم همُ صدا زدیم
ساکن قعر حوالیایِ درد 
تو حوض آزادی خدا شناوریم

Noor (prod.samkush)

نهال

کلام؛راوی
آهنگ؛فغان
میکس مستر ؛ شهریار
جلد؛طاعون

————————

فصل ها که میگذشت
رنگ ها که میشدن عوض
قلب ها که میخورن ترک 
میدوام
عین خیالمم نیست چی شدن بی دلیل

پیِ دوامم فقط،بیدارم ، از خواب نپرم.
عین سراب، تشنه ها سوار کردنم
 شاید، من نمادِ اشتباه رفتننم. 

گلاویز گلایه هام
اشاره می‌کنم به این ستاره ها ، به ماه
به ته چاه، قبل اشتباه
قبل برملا شدن راز دست نوشته هام. 

یه روزی چکمهُ کلاهی داشتم 
با خدا برو بیایی داشتم
تو یه باغچه کوچیک گلُ گیاه میکاشتم.
ساز میزدم رقص آزادی داشتم.

هم صدای باد بود. هم صدای درد
یه صدایی میگفت از این نغمه ها بترس 
یالا نا لوتی بیا  طرف ما برقص ببینم.
 این شروعِ اصل حادثه س 

تو این مزرعه ی آفت زدت 
یه نهر آب بسه این بهار مسخرس 
گفتم من فقط نهالم نترس 
از یاد بردم قامتُ از یادم نرفت.

اون که دیدنُ میخواد از آب چشمه میخوره
پی ناکجا تو قصه میدوئه 
تو خیس می‌شدی زیر بهارُ بارون
بی توجه به این که ابر داره گریه میکنه

هواشُ دارم قصه گو  بهش بگو صبور باشه 
این نمایشُ با دست باد نوشته بودم براش

سر گذشتِ مارو دید ،
اون که گذشته از سرش آب
اون که پهنایِ دریارُ برای لنگرش داشت.
اما میشد مرقدش خاک

شروع ماجرا می شد حضور آدم
 نگاشون کن چه جنونی دارن
با شور میزنن صدایِ این سرودِ بادرُ
افتخار میکنن همشون  یه خونوادن 

گهگداری گاریُ گاو 
تو این وادیِ صاف 
میاوردن پُرمیکردن این شهر خالیُ کاه
از این خون گذشتن، بهش شمّ هاری میداد
اهلی منم. من نهالِ بندِ تاریکیام 

 یه بذزم فقط 
یه نظمم که هیچی نمیفهمن ازم
یه جنگلِ سبزُ زیر سایه هام دارم
که رشد نکرده از ترس گردن زدن

همین قدر کوتاه
همین، قدر بی انتها 
سر میدادن شعار زنده بادُ
نهالم خشک می‌شده کنار سر چشمه ها 
یا ته چاه
بعد اشتباه

تو منُ دیدی
خوب بو کشیدی
لمس کردیُ حالا دیگه نمیری
چشیدی صدای نشنیده های من رو.
همه چیز من عشقِ 
چرا چیزی نمیگی؟

Nahaal (Prod.Faghan)

____________
راوی

دارم تنفر میخورم بهت عشق پس بدم
چه قدر تیکه پاره شدم باهات قسمت بشم 
لب چشمت دیدم الان تشنم به لبت 
انتظارو بوسیدم و  خشکه چشمم به در
 بیا تابم بده که بتابم بهت
مثل ماهم که نورم و هم سایم دلته
شاید خوابم ببره حواسم و پرت کنه 
تا اونجایی که‌ نبودنت یادم بره
دل هره هامو‌ با دل خون میبرم
من که جون ندارم پای چی زور میزنم
ببین منو تو این بلندیا‌ چه جوری زدن
که دارم با کل‌ وجود تو این جنون میپرم
به خودم رنگ میزدم به سلیقت 
 همون جا فهمیدم ،عشق چه قدر  ضعیفم میکرد 
یه غریبه جوری تو غروبم غوطه ورم کرد 
هر هاله از طلوعی منو زمینم میزد
من همون بی پناهم که  برات از وطن میگم
همون بادی که با وزشت هر طرف میرم 
یه ریشه ی خشک شدم تو خاک با طراوتت
که تا نگاش میکردی قد علم میکرد
به سرم میزنه بزنم زیر قولم 
که کم میبینم خودمو من از دید تو 
لگد‌مال‌ میشده زیر‌ مشتت همون که
جاتو خالی نگه داشت با دل پر

سام

باتو باید گرفت دست اتفاقُ
تا که بی هوا ، شاید نیفته
تا با زانو های خونی نیاد و نگه
چیزایی‌ رو‌ ک‌ه باید نگفته
من اهل همچی بکن الا خودم 
الا همین گم شدنی که باید پیدا کنم
بخوابم باهات یه روز بعد ابد چشم وا کنم
بگو درسته حتی اگه اشتباه کنم
میگذرم ازت ولی نه واسه‌ی رسیدن
یه درد بزرگتری ولی نه واسه‌ی کشیدن
تا من مقصدم رفتنه بودن تو نبودنه
تا صدام بکنی همیشه سایه‌ی یه پیرهن
من وقتی میگم جونم یعنی کل وجودم
برمیگرده سمت تو و اون پشت جنونم
اوج حضورم بعد نقطه شروع
تو از همچی بگذر تا دیدی من پل عبورم
هرچی تنفرم بیشتره عاشق ترم
چطور تاب بیارم با تبت تابت‌ندم
اون شاه که هی میشه ماتت‌منم
میخوام برنده بودنو یادت ندم
که ما ، میبازیم همچیمونو‌،
هیچی نمیمونه جز هوس یه باخت دیگه
اون که پرواز کرده باتو دیگه که راه نمیره
ولی اگه تو بخوای ، چرا نمیشه...

سخن عشق تو نیاید به این زبانم
رنگ رخساره میدهد خبر از حال نهانم
گاه،گاه پریشانم اما چگونه ننالم
لیک باز هم عیانست‌چه‌حاجت به بیانم

سالک

سر بی کسی سلامت من هویتم تنهاست 
اون آدمی که دلشو آتیش زد تو سرمات
گفتی بهارش میشی برفا نشدن آب
انقدر انتظار کشید که ریه شو از دست داد
گفتم خونه ی منیا بوی تورو میده پیرهن
با چشامم میتونم تورو بغلم بگیرم
چمدون و بستم که شاید بهم بگی بمون
راه نشونم دادی نگفتی کجا میری بی من
دلم که پره میگم نکنه غره
دلم بزنه دلشو از دستام ببره
خودت رو کردی چقدر ساده بودم احمق
گریه هات سیاست بود خنده هات تروره
یه حفره تو سینمه نمیشه که پر
خواب باهام قهره چرا نمیرسه صبح
گفتم از یاد میبرم مثل زمستون بی برف
کی گفته ها تیر خاطره ها اخه نمیشه یه کلت
هم تو آذارم دادی هم جهان شادم نکرد
یجوری شده به خودم میگم که واقعا نخند
انگاری وظیفه من بوده خوب باشم همیشه
نمیشه تابو بود منم آدمم نخند
چه پروازی توی سرم بال میزنه
مرد، چیشدی همه گرفتار دیدنت
بعضی وقتا غم یجوری میگیره یقمو
انگار کلهر توی دلم سه تار میزنه

سخن عشق تو نیاید به این زبانم
رنگ رخساره میدهد خبر از حال نهانم
گاه،گاه پریشانم اما چگونه ننالم
لیک باز هم عیانست‌چه‌حاجت به بیانم

Nahaan ft sam x saleck

" بقا " منتشر شد.


شعر و اجرا؛ راوی
ضرب‌آهنگ؛ کشاورز
تولید، میکس و مسترینگ؛ شهریار 
طراح جلد؛ الف 

"Baghaa"

Exclusive Producer, vocal and Lyric: Raavi
Music Producer: Shahriar
Beat: Keshawarz
Cover Designer: alef

—————————

یکی یه روز یه جایی 
یه حرف خوبیُ زد سر راه 
میگفت سبک باشی دم پر بادی
سنگین بمونی که لنگرِ پات 
اینم دو کلوم حرف حساب 
هم وزن کتابت 
بزار دستتُ لای 
این چرخی که هیچ وقت نمیچرخه به کامت
هی آدمکم قالمُ نکن راه بلدم 
جامعه میکنده جامه از تنم 
تو جاری‌ شو من میدم شاه رگمم
اربابِ بی دربار ، سر دارِ بی سر 
چی میدونی درباره ی من
از راهی که من صد ساله میرم
بی سرو سامون
یه مرد آروم، میخوام که آلوده شم به قانون 
بگم زانو بزن تا نون بدن بهت 
بیفت به پامون بزن به قلبم 
زدن به کاه دون 
نمایِ شاد ، نمایشاتون
همش بگا  رفت، تمام ما موند
الله وکیلی حقه 
نگا، چند ساله تو نقشه 
اون هم بارتُ بسته 
هم دادی افسارتُ دستش
من بنده ی جنگم 
بنده ی جنگل، 
بنده ‌ی هر کاری که با میل خودم کردم
بنده ی سیگارم لنگ یه فندک
کم نمیشه از دردم من هر چی میخندم
هرچی؟
هی بنده ی باد 
بندِ یه باده ی‌لنگ یه جام 
بعد ادامه ی جنگ‌محالت
وقتی نچرخه این چرخه به کامت
دارُ ندارت این خنده ی خام 
خاطره هات، قبل اعدامه
من ساز این جنگلم
بند به بند بندرُ تو بندم ببینن
وقتی این طرف سنگ بر میداریم
اونا اون طرف سنگ رو‌ میگیرن
جنگه جنگه 
میگه لنگی قشنگه 
نمیفهمه
پاهایی که راه نمیره که نمی لنگه
مارو از دره بنداز پایین 
یه جوری از روده ی رودا تخلیمون کن که
انگار زاده ی چشمه هاییم 
این ماییم 
حاصل این اشتباه 
رو لب تیغت بوسه بزنیم تا نصف راهو‌ رفتیم
شعار زنده باد میداد ولی‌میرسید ته‌ قصه هاش به دار 
شاید این اتفاق بیفته 
کی‌کجا انتهاشو‌ گفته؟ 
حاصل هم‌آغوشی بی عشق و یکی‌از 
جنده ها بپرسه 

از ساقه سقط شد از ریشه عروج کرد 
اینا راست میگفتن همیشه دروغن

Baghaa (prod.keshawarz)

ماه

شعر و اجرا ؛ راوی و سام
آهنگ؛ samkush
میکس مستر؛ شهریار
جلد ؛خاکستری

Maah (Prod.samkush)

قسمت اول (راوی)
چه قدر بی همیم‌ بی تکلیف 
یه چند جایی دیدم داشت لبم بی‌من میخندید
چرخید 
منو تو فهمیدیم که چه قد دوریم همو نمیفهمیم
بیا منو از من بگیر
بمونیم‌ ما بیا پشتم عین کوه وایسا جلو اینا
زیاده روی کن دلم تلو میخواد 
بیا تلو بخور جای دل خوریات 
غمت قوربون از تو چه پنهون 
که قد کل قدداره هاتون غمه تو گلوم 
از آیینه پرسیدم‌ این چیه میدتم تکون؟ 
خودمو آورد جلوم‌ بده به خودم نشون 
سر از پا نمیشناسم‌ اما 
ازم خواستن همراه بشم  با ترک هاش 
علی الله 
اون ورم کرد من با ورم رفت
رفتم رو بال شاپرکا 
میگفت تاول من بازه 
چرا طالقت تو طاقه؟
چرا خم رو قامتت افتاده 
،غمت‌ فراموش کن غلام حلقه به گوش 
این دفعه بیا از خود من بگیر سراغت
بگو باده برسونن به این حال دل خون 
تو خودتو تا هر جا ضد ماعه بکشون 
جفتمون فهمیدیم‌که طالعمون شومه 
بزار حداقل یکی با عشق بره خونه 

قسمت دوم ( امسی یاغی)

سه قطره خون

بگو چته میفهمم،
من بیشتر از تو تو اتاقت زندگی کردم.
از خودت نپرسیدی چه مرگش بود؟
تنها اینو میشه خوند: سه قطره خون.

یک کابوسِ در بیداری هر کاری که کردم،
هر جایی که رفتم، هر باری که من‌ام.
حالا چه جهنمی شده،
اون بهشتی که خودم آتیشش زدم.

فریادم آسمونو میدره.
سربازتم اگه خودکشیم آبروتو میخره.
میخواستم باغت شم، آفتت شدم،
درمونده بودم، اگه دست به دامنت شدم.

ببر از خونهٔ من رویاتو،
به یاد من شونه بزن موهاتو،
من میپرم ازشون پایین،
پشت سر خراب کن پل‌هات رو.

امروزه کسالتِ زندگی.
گاهی بعد هر بمب بارون آدم تکه تکه میاد،
ویرونی پس دادیم به زمینی که زندگی داد،
اگه نکشینم تک تکتونو زنده میخوام.

همه بَدَن باهام، ولی تو نباش،
من همون جنازهٔ پوسیدهٔ هر شب مردن‌هام.
این شمشیر رو مابین سینه‌ام رها میکنم 
چون توان جنگیدن با هیچ تپانچه ای رو نداشت…

Navidraavi

Popular tracks