آهنگ زیبا و ناشنیده بانو هایده - هستی

موسیقی لری 02

هایده - سوغاتی

ترانه : بابک صحرایی.................. تنظیم : نیکان................... حسن شماعی زاده

Hasan Shamaeizadeh - Hayahoo

 آهنگ بسیار زیبا و قدیمی حادثه عشق از فرشته

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نیمه راه نمیدونم نمیدونم

ای عشق عزیز هر جا هستی

من بنده ی درگاه تو هستم

تا یک قدمی به مرگ مانده

ای عشق هوا خواه تو هستم

عشق سوال بی جوابه

در زیر پیاله ی شرابه

در سینه نشوندنش ثوابه

یا اینکه حباب روی آبه

نمیدونم نمیدونم

عشق سوال بی جوابه

در زیر پیاله ی شرابه

در سینه نشوندنش ثوابه

یا اینکه حباب روی آبه

نمیدونم نمیدونم

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نمیه راهه نمیدونم نمیدونم

من عشقو رو پیشونی بر خاک بجویم

در چهره ی عاشقان غمناک بجویم

در چشم به اشک آمده مست خرابات

یا پیش فقیه  دست و دل پاک بجویم

ای عشق عزیز هر جا هستی

من بنده ی درگاه تو هستم

تا یک قدمی به مرگ مانده

ای عشق هوا خواه تو هستم

عشق لحیب دو نگاهه نمیدونم

یا اینکه حدیث یه گناهه نمیدونم نمیدونم

عشق تمنای دو قلبه نمیدونم

یا اینکه رفیق نیمه راهه نمیدونم نمیدونم

Fereshte-HADESEH ESHGH

يه مسافر يه غريبه
يه شبم بي پنجره
می روم با کوله بار سرگذشت و خاطره
خسته ام از خستگي ها
خسته از اين لحظه ها
مي شمارم لحظه ها را
بر نمي آرم صدا

قصه هاي من غمگين
اگه تلخه اگه شيرين
مي روم تا واسه فردا
بسازم دنياي رنگين

هر جا مي رم همه مي گن
يه غريبه اومده
نمي بينم هم صدايي اينم از بخت بده

من پر اميد اما دلم در التهابه
مي رم که تا در غربتم نوري بتابه
اي زندگي بيزارم از بيهوده بودن
مي رم که تا پيدا کنم فرداي روشن

هر جا مي رم همه مي گن
يه غريبه اومده
نمي بينم هم صدايي اينم از بخت بده


شاهرخ - غریبه

به صليب صدا، مصلوبم ای دوست
تو گمان مَبری مغلوبم ای دوست
شرف نفس من، اگه شد قفس من
به سکوت تن ندادم تا نميرم بی‌کفن
وقتی گفتن يه گناه بود
مثل ديدن يا شنيدن
معنی آواز هم اين بود
ته بن‌بست داد کشيدن
وقتی حتا توی خلوت
فکر آزادی قفس بود
گفتنی‌ها رو می‌گفتيم
اگه فرصت يه نفس بود
به گناه صدا، با جرم گفتن
اگه روی صليب ويرون شدم من
شرف نفس من اگه شد قفس من
به سکوت تن ندادم تا نميرم بی کفن!
توی شبای سکوت، فرياد من بود
ته جنگل خواب، بیـداری رود
از غروب هراس، تا صبح موعود
تيغ خشم خليل، بر قلب نمرود
در عذاب تشنگی گُم
حسرت من "بوی گندم"
بر دلم داغ "شقايق" از عذاب تلخ مردم
از کسی که مثل بختک
تو شب‌هام انداخته سايه
يه سوال ساده کردم، نفرت من شد گلايه
اردلان سرفراز، تهران ۱۳۵۶

Dariush: Masloob (Live) | داریوش: مصلوب - اجرای زنده

ای شب از رویای تو رنگین شده 
سینه از عطر تو ام سنگین شده 
ای به روی چشم من گسترده خویش 
شادی‌ام بخشیده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک 
هستیم ز آلودگی‌ها کرده پاک 

ای تپش‌های تن سوزان من 
آتشی در سایۀ مژگان من 
ای ز گندم‌زارها سرشارتر 
ای ز زرین شاخه‌ها پُر بارتر 
ای در بگشوده بر خورشیدها 
در هجوم ظلمت تردیدها 
با تو ام دیگر ز دردی بیم نیست 
هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست

این دلِ تنگِ من و این بار نور؟
هایهوی زندگی در قعر گور؟

ای دو چشمانت چمنزاران من 
داغ چشمت خورده بر چشمان من 
پیش از اینت گر که در خود داشتم 
هر کسی را تو نمی‌انگاشتم
 
درد تاریکی‌ست دردِ خواستن 
رفتن و بیهوده خود را کاستن 
سرنهادن بر سیه‌دل سینه‌ها 
سینه آلودن به چرکِ کینه‌ها 
در نوازش، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن 
زر نهادن در کفِ طرارها 
گم‌شدن در پهنۀ بازارها

آه ای با جان من آمیخته 
ای مرا از گور من انگیخته 
چون ستاره، با دو بال زرنشان 
آمده از دوردست آسمان 
از تو تنهاییم خاموشی گرفت 
پیکرم بوی همآغوشی گرفت 
جوی خشک سینه‌ام را آب، تو 
بستر رگ‌هام را سیلاب، تو 
در جهانی این‌چنین سرد و سیاه 
با قدم‌هایت قدم‌هایم به‌راه

ای به زیر پوستم پنهان شده
همچو خون در پوستم جوشان شده 
گیسویم را از نوازش سوخته 
گونه‌هام از هُرم خواهش سوخته 
آه، ای بیگانه با پیراهنم 
آشنای سبزه‌زارانِ تنم

آه، ای روشن طلوع بی‌غروب
آفتاب سرزمین‌های جنوب 
آه، آه ای از سحر شاداب‌تر 
از بهاران تازه تر، سیراب تر 
عشق دیگر نیست این، این خیرگی‌ست
چلچراغی در سکوت و تیرگی‌ست 
عشق چون در سینه‌ام بیدار شد
از طلب پا تا سرم ایثار شد 
این دگر من نیستم، من نیستم 
حیف از آن عمری که با «من» زیستم
 
ای لبانم بوسه گاه بوسه‌ات 
خیره چشمانم به راه بوسه‌ات 
ای تشنج‌های لذت در تنم 
ای خطوط پیکرت پیراهنم 
آه می‌خواهم که بشکافم ز هم 
شادی‌ام یک‌دم بیالاید به غم 
آه می‌خواهم که برخیزم ز جای 
همچو ابری اشک ریزم هایهای
 
این دلِ تنگِ من و این دود عود؟
در شبستان، زخمه‌های چنگ و رود؟
این فضای خالی و پروازها؟
این شب خاموش و این آوازها؟

ای نگاهت لای‌لای سِحر بار 
گاهوار کودکان بی‌قرار 
ای نفس‌هایت نسیم نیم‌خواب 
شُسته از من لرزه‌های اضطراب 
خُفته در لبخند فرداهای من
رفته تا اعماق دنیاهای من

 ای مرا با شور شعر آمیخته 
 این همه آتش به شعرم ریخته 
 چون تب عشقم چنین افروختی 
 لاجرم شعرم به آتش سوختی

فروغ فرخ‌زاد
از مجموعۀ «تولدی دیگر»

ای شب از رویای تو رنگین شده

دختر شیرازی

امشب دلم می خواد تا فردا می بنوشم من
زیباترین جامه هایم را بپوشم من
با شوق رویت باغچه هامونو صفا دادم
امشب تا می شد گل توی گلدونها جا دادم
بعد از گسستن ها آن دل شکستن ها
فردا تو می آیی
بعد از جداییها آن بی وفاییها
فردا تو میآیی

از خونه ما ناامیدیها سفر کرده
گویا دعاهای من خسته اثر کرده

من روز و شب را می شمارم تا رسد فردا
آن لحظه خوب در آغوشت کشیدنها

امشب دلم می خواد تا فردا می بنوشم من
زیباترین جامه هایم را بپوشم من
با شوق رویت باغچه هامونو صفا دادم
امشب تا می شد گل توی گلدونها جا دادم
بعد از گسستن ها آن دل شکستن ها
فردا تو می آیی
بعد از جداییها آن بی وفاییها
فردا تو میآیی

هوشمند عقیلی - فردا تو میایی

مهستی - آلبوم بیگانه - مگیرش از من 
 شعر و آهنگ : جهانبخش پازوکی در مایه ی دشتی
خدای من تو را قسم
به حرمت شکوه و غم
مگیرش از من
خدای من تو را قسم
به حرمت شکوه و غم
مگیرش از من
نیاور آن زمان که او
به عشق تازه رو کند
نیاور ای خدا که او
به خون من وضو کند
مگیرش از من

کنون که بسته عمر من
به گرمی وجود او
مگیرش از من
تب وفا شرر زند 
ز تار من به پود او
مگیرش از من

مرا از او جدا مکن
به بحرغم رها مکن
دل پر از محبتش
به رنج من رضا مکن
در این قفس خدایا
تو کرده‌ای اسیرم
رها مکن ز بندم 
که دور از او بمیرم
مگیرش از من

خدای من تو را قسم
به حرمت شکوه و غم
مگیرش از من
خدای من تو را قسم
به حرمت شکوه و غم
مگیرش از من
نیاور آن زمان که او
به عشق تازه رو کند
نیاور ای خدا که او
به خون من وضو کند
مگیرش از من

کنون که بسته عمر من
به گرمی وجود او
مگیرش از من
تب وفا شرر زند 
ز تار من به پود او
مگیرش از من

مرا از او جدا مکن
به بحرغم رها مکن
دل پر از محبتش
به رنج من رضا مکن
در این قفس خدایا
تو کرده‌ای اسیرم
رها مکن ز بندم 
که دور از او بمیرم
مگیرش از من


موسیقی لری 02

reza_m_f1978