untitled feel

grimeygroovy

dirty swing.wav

Double gum

Another piece based on the synth compositions from my long-past teenage years. The main theme (slightly rewritten) comes from a short piece I named The Mist Majesty, which, in my opinion, had a distinct autumnal flavor that I wanted to preserve and emphasize in this rewrite. It is also about something else, but autumn is unmistakably present, and I think the watercolor I chose as the cover fits perfectly.
Completed in April of 2025.

Morceaux For Piano, E Minor

Composition and performance
Alicja Maciejko 06.01.2024
Photo - Michał Grześkowiak

For My son Michal

Życie w tym śnie było piękne
Nie miało dróg i połączeń do żadnych miast
Nie miało woli i przemijania
Nie miałoby nic szczególnego, gdyby nie chmury z kropelek szczęścia, które jakby w nieważkości, czasem przepływały nisko tuż obok iskrząc się i srebrząc 
Bywały tu też opady paniki, które natychmiast łapałam do wiader i wlewałam do pobliskiego strumienie... 
Dbałam tu o ducha,  z nadzieją że utrzymam go nieskazitelnym pięknie wyzbywając się  resztek świadomej interpretacji. 
Nie wiem jak korzystać że szczęścia, powiedziałeś.
Złapać je i zjeść? Czy tylko patrzeć? 
Można je rozgnieść i zobaczyć co jest w środku. Powiedziałam. 
Ja na przykład raz znalazłam takie srebrne niteczki i to były jak się później okazało najbardziej subtelne struny fortepianu, poplątane w nicość, bez harmonii i drgnień. Dopiero potem zaczęłam je słyszeć poza snem. 
Dołączyłeś do mnie, zresztą wciąż chodzisz bosymi stopami po jakiś bezdrożach,  dobrze że tym razem byliśmy na odległość snu... 
Mam szczęśliwą kropelkę, powiedziałeś i spróbuję z niej wydostać coś  dla Ciebie... 
Patrzyłam jak wypadają z niej prosto do chmury mojej pamięci Twoje dziecinne rysunki,  zabawki i chwile, które spędzaliśmy razem, i które myślałam, że już na zawsze gdzieś przepadły...

Walking to Existence

They say it’s peaceful when you pass.
That the world slips away.
But no one says what it’s like
to still be here,
in the back row of your own funeral—
without a name badge,
just watching.

I drifted in like smoke on coats,
Still knew the route from childhood roads.
Same brick church, same leaning tree,
Everyone dressed like grief was a rule to keep.
Cousin Jamie hugged Mum tight,
Uncle Pete said, “He fought the good fight.”
They handed out sheets with my name in bold—
I read the words but didn’t feel old.

They grieved like echoes in padded walls,
Said nice things in careful stalls.
But no one mentioned my daughter’s laugh—
The only thing that truly lasts.
I watched, unheard, among the rows,
AWOL in the afterglow.

She came in holding Nana’s hand,
Little pink boots kicking at the sand.
Shouldn’t’ve brought her—was my first thought,
But then… she reached for something I forgot.
They gave her crayons and a paper rose,
She drew on the back—my name in gold.
I knelt beside her, mouthed "I'm here,"
She didn’t flinch… but blinked a tear.

They Grieved, She Knew
They wept like rain on closed-up days,
She stared right through the fog and haze.
No one spoke of her midnight fears,
But she’s the only one who still hears.
I stayed, invisible in the flow,
AWOL, but she still knows.

Casket’s pine. Earth’s soft and clean.
They dropped in lilies, and one ice cream wrapper—
she said it was "Daddy’s favourite thing."
Mum looked up, said nothing new,
But I saw her lips move, maybe just “you.”
A robin blinked from the leaning cross,
I almost followed—almost got lost.

But then she turned and looked at the air,
Eyes like mine, just unaware.
And for a breath, the world went still,
Like something else had bent its will.
She doesn’t know, but she’s my thread,
The line that holds me from the dead.
And something deeper than grief unfurled—
A quiet knowing:
There’s still work in this world.

I thought this was the end.
But she still draws me in crayon gold.
And maybe that's where the real story begins.

AWOL

In an arena of despair, there is no hope, and yet you must succeed through perseverance

Bossfight

A six-track ride through shifting moods and messy thoughts, Distracted lives up to its name. With mostly upbeat energy and one somber curveball, this project jumps between sounds and feelings like a restless mind. Whether you’re dancing it off or driving at midnight, there’s a track in here for every version of you.

Act I

CALAMiiTY

//LOCAL WEiiRDO
//CO-PROD. W/ @Gaardian 
//YOU'LL ALWAYS HEAR iiT HERE FiiRST
//AVAiiLABLE ON ALL STEAMING PLATS
//FiiND ME ON iiNSTA @r.u.i.i.n.d
//NO LABELS. PERIOD. 

CALAMiiTY

RUiiND

Related tracks