کریم فکور/ انوشیروان روحانی/1360
 
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.
من دور از آشیانم سر به آسمانم بی نصیب و خسته.
ماندم جدا ز یاران از بلای طوفان بال من شکسته.
امیدم را مگیر از من خدایا خدایا خدایا.
دل تنگ مرا مشکن خدایا خدایا خدایا.

از حریم دلم رفته رنگ هوس.
روز و شب به که گویم در درون قفس.
آه در درون قفس.

وه که دست قضا بسته بال مرا.
روز و شب ز گلویم ناله خیزد و بس آه.
ناله خیزد و بس.
می زنم فریاد.
 هرچه باداباد
 وای از این طوفان آه.
وای از این بیداد.

می زنم فریاد.
هرچه باداباد
 وای از این طوفان.
وای از این بیداد آه.
وای از این بیداد.

Hayedeh Omidam ra magir az man khoda ya امیدم را مگیر از من خدا یا )فریاد)

I❤Iran