Minoo Javan

مینو جوان 

سر کوی دوست

Minoo javan; Sare Kooye Doost

۱

من بامدادم سرانجام
خسته
بی آنکه جز با خویشتن به جنگ برخاسته باشم.


هرچند جنگی از این فرساینده‌تر نیست،
که پیش از آنکه باره برانگیزی
آگاهی
که سایه‌ی عظیمِ کرکسی گشوده‌بال
بر سراسرِ میدان گذشته است:
تقدیر از تو گُدازی خون‌آلوده در خاک کرده است
و تو را دیگر
از شکست و مرگ
گزیر
نیست.

 

من بامدادم
شهروندی با اندام و هوشی متوسط.
نَسبَم با یک حلقه به آوارگانِ کابل می‌پیوندد.
نامِ کوچکم عربی‌ست
نامِ قبیله‌یی‌ام تُرکی
کُنیَتَم پارسی.
نامِ قبیله‌یی‌ام شرمسارِ تاریخ است
و نامِ کوچکم را دوست نمی‌دارم
(تنها هنگامی که تواَم آواز می‌دهی
این نام زیباترین کلامِ جهان است
و آن صدا غمناک‌ترین آوازِ استمداد).

 

در شبِ سنگینِ برفی بی‌امان
بدین رُباط فرود آمدم
هم از نخست پیرانه خسته.

 

در خانه‌یی دلگیر انتظارِ مرا می‌کشیدند
کنارِ سقاخانه‌ی آینه
نزدیکِ خانقاهِ درویشان.
(بدین سبب است شاید
که سایه‌ی ابلیس را
هم از اول
همواره در کمینِ خود یافته‌ام).

 

در پنج‌سالگی
هنوز از ضربه‌ی ناباورِ میلادِ خویش پریشان بودم
و با شغشغه‌ی لوکِ مست و حضورِ ارواحیِ خزندگانِ زهرآگین برمی‌بالیدم
بی‌ریشه
بر خاکی شور
در برهوتی دورافتاده‌تر از خاطره‌ی غبارآلودِ آخرین رشته‌ی نخل‌ها بر حاشیه‌ی آخرین خُشک‌رود.

 

در پنج‌سالگی
بادیه بر کف
در ریگزارِ عُریان به دنبالِ نقشِ سراب می‌دویدم
پیشاپیشِ خواهرم که هنوز
با جذبه‌ی کهربایی مرد
بیگانه بود.

 

نخستین‌بار که در برابرِ چشمانم هابیلِ مغموم از خویشتن تازیانه خورد شش‌ساله بودم.
و تشریفات
سخت درخور بود:
صفِ سربازان بود با آرایشِ خاموشِ پیادگانِ سردِ شطرنج،
و شکوهِ پرچمِ رنگین‌ْرقص
و داردارِ شیپور و رُپ‌رُپه‌ی فرصت‌سوزِ طبل
تا هابیل از شنیدنِ زاری خویش زردرویی نبرد.

 

□

 

بامدادم من
خسته از با خویش جنگیدن
خسته‌ی سقاخانه و خانقاه و سراب
خسته‌ی کویر و تازیانه و تحمیل
خسته‌ی خجلت از خود بردنِ هابیل.
دیری‌ است تا دَم بر نیاورده‌ام اما اکنون
هنگامِ آن است که از جگر فریادی برآرم
که سرانجام اینک شیطان که بر من دست می‌گشاید.

 

صفِ پیادگانِ سرد آراسته است
و پرچم
با هیبتِ رنگین
برافراشته.

 

تشریفات در ذُروه‌ی کمال است و بی‌نقصی است
راست در خورِ انسانی که برآنند
تا همچون فتیله‌ی پُردودِ شمعی بی‌بها
به مقراضش بچینند.

 

در برابرِ صفِ سردَم واداشته‌اند
و دهان‌بندِ زردوز آماده است
بر سینی‌ حلبی
کنارِ دسته‌یی ریحان و پیازی مُشت‌کوب.

 

آنک نشمه‌ی نایب که پیش می‌آید عُریان
با خالِ پُرکرشمه‌ی اَنگِ وطن بر شرم‌گاهش
وینک رُپ‌رُپه‌ی طبل:
تشریفات آغاز می‌شود

 

هنگامِ آن است که تمامتِ نفرتم را به نعره‌یی بی‌پایان تُف کنم.
من بامدادِ نخستین و آخرینم
هابیلم من
بر سکّوی تحقیر
شرفِ کیهانم من
تازیانه‌خورده‌ی خویش
که آتشِ سیاهِ اندوهم
دوزخ را از بضاعتِ ناچیزش شرمسار می‌کند.

 

 

۲

در بیمارستانی که بسترِ من در آن به جزیره‌یی در بی‌کرانگی می‌مانَد
گیج و حیرت‌زده به هر سویی چشم می‌گردانم:

 

این بیمارستان از آنِ خنازیریان نیست.
سلاطونیان و زنانِ پرستارش لازم و ملزومِ عشرتی بی‌نشاطند.
جذامیان آزادانه می‌خرامند، با پلک‌های نیم‌جویده
و دو قلب در کیسه‌ی فتق
و چرکابه‌یی از شاش و خاکشی در رگ
با جاروهای پَر بر سرنیزه‌ها
به گردگیریِ ویرانه.

 

راهروها با احساسِ سهمگینِ حضورِ سایه‌یی هیولا که فرمانِ سکوت می‌دهد
محورِ خوابگاه‌هایی‌ست با حلقه‌های آهن در دیوارهای سنگ
و تازیانه و شمشیر بر دیوار.
اسهالیان
شرم را در باغچه‌های پُرگُل به قناره می‌کشند
و قلبِ عافیت در اتاقِ عمل می‌تپد
در تشتکِ خلاب و پنبه
میانِ خُرناسه‌ی کفتارها زیرِ میزِ جراح.

 

اینجا قلبِ سالم را زالو تجویز می‌کنند
تا سرخوش و شاد همچون قناری مستی
به شیرین‌ترین ترانه‌ی جانت نغمه سردهی تا آستانِ مرگ
که می‌دانی
امنیت
بلالِ شیرْدانه‌یی‌ست
که در قفس به نصیب می‌رسد،
تا استوارِ پاسدارخانه برگِ امان در کَفَت نهد
و قوطی مُسکن‌ها را در جیبِ روپوشت:
ــ یکی صبح یکی شب، با عشق!

 

□

 

اکنون شبِ خسته از پناهِ شمشادها می‌گذرد
و در آشپزخانه
هم‌اکنون
دستیارِ جراح
برای صبحانه‌ی سرپزشک
شاعری گردنکش را عریان می‌کند
(کسی را اعتراضی هست؟)

 

و در نعش‌کشی که به گورستان می‌رود
مردگانِ رسمی هنوز تقلایی دارند
و نبض‌ها و زبان‌ها را هنوز
از تبِ خشم کوبش و آتشی هست.

 

□

 

عُریان بر میزِ عمل چاربندم
اما باید نعره‌یی برکشم
شرفِ کیهانم آخر
هابیلم من
و در کدوکاسه‌ی جمجمه‌ام
چاشتِ سرپزشک را نواله‌یی هست.

 

به غریوی تلخ
نواله را به کامش زهرِ افعی خواهم کرد،
بامدادم آخر
طلیعه‌ی آفتابم.

در جدال با خاموشی | صدای احمد شاملو

برای تو شدم بیمار و خسته
فرستادم برت گل دسته‌دسته
تو را تا مادرت گهواره بسته
دل ما را خدا یکبار بسته
جونی‌جونی
یار جونی
رشتی و مازندرونی
من میرم تنها میمونی
دل من همچون دیگ هی میزنه جوش
به حرف مردمان جان آمده جوش
سخناشون برام جایی نداره
دل من غیر تو یاری نداره
جونی جونی
یار جونی
رشتی و مازندرانی، من میرم تنها میمونی

جونی‌جونی، مینو جوان

از ساخته‌های مرتضی حنانه
آواز: پوران
شعر: پرویز خطیبی

برف - پوران

Minoo Javan _ Ey Sar Katal

از کفم رها شد قرار دل -سه تار و آواز: محمدرضا لطفی

Alim Qasimov & Kayhan Kalhor Live At Morgenland Festival Osnabrueck 2014

کنسرت کیهان کلهر و عالیم قاسیمف در فستیوال مورگنلند - Alim Qasimov & Kayhan Kalhor Morgenland  2014

Invisible

Strummit - Alejandro (Electric Guitar)
Listen on Spotify: https://open.spotify.com/track/4RryaGESa9S4VPWsayEEhw?si=1344f6945d27482f

/// Strummit:
Spotify: https://open.spotify.com/artist/1agr3XI1M1962SBHj7d38w?si=tjM7DrbAS42bRILHeq5QcQ
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UC-g12pZW9F2tKb5lAxlVzDA

/// Instrutalica Records : 
Instagram: https://www.instagram.com/instrutalica/
Facebook: https://www.facebook.com/instrutalica
Spotify: https://open.spotify.com/user/31bsrg52sqn3vsf4ujyhekttsdyy?si=92feb4dad80e4c5f

Instrutalica Records / Town Music Group. All rights reserved.

Alejandro (Electric Guitar)

Stream on Spotify

Strummit - Alejandro (Electric Guitar)


Il y a chez les sœurs Taffin une complicité contagieuse qui fait entrer par la porte du familier dans l’antre du bizarre.
Juliette, pianiste trompettiste fellinienne et Lucie, accordéoniste solaire et cramée, chantent ensemble depuis l'enfance des chansons. 
Deux chanteuses dans la même fringue et le même nom, les sœurs
Taffin s'élancent sur la piste comme une seule, semblables, étranges et
légères. Habituées à monter sur scène depuis leur quinze ans, leur
naturel et leur complicité ressemble à un tour de magie.
Il y a bien Juliette la pianiste trompettiste, Lucie l'accordéoniste ; la
brune et la blonde demoiselle, avec chacune sa voix, son caractère.
Mais se distinguer les amuse un temps seulement, alors tout finit par se
mélanger, leurs deux voix fusionnent dans l'unisson, les instruments
passent de main en main...
Enfin, c'est la main du public qui est saisie et tirée dans un univers un
peu fou, épris de liberté et de jeu. Leurs chansons ont les yeux qui
brillent comme au temps où le cabaret jonglait entre poésie et
burlesque. On s'y disputera encore et toujours la question du vague à
l'âme, de la fragilité du monde, de la colère, de l'invention et de l'amour 
Bille en tête, 4e album et nouvel album, est l’occasion de ressortir avec EPM 
Dans un superbe coffret 4 Cd l’ensemble de leurs 68 chansons (entièrement remastérisé), depuis « Les Filles chantantes » en 2003.


VENDREDI PAR EXEMPLE

Special thanks to Kourosh Goodarzi & Alireza Karimi

Chi chi ni چی چی نی  موسیقی محلی گیلکی Naeim Jebelli - Hani niroo  نعیم جبلی - هانی نیرو

کلام: مولانا | آهنگساز: کیخسرو پورناظری | آلبوم: افسانه تنبور

www.facebook.com/delnavazan.playlist 
‎ 
بیا ای مونس جان‌های مستان
ببین اندیشه و سودای مستان
بیا ای میر خوبان و برافروز
ز شمع روی خود سیمای مستان
همه شب می رود تا روز ای مه
به اهل آسمان هیهای مستان
همی‌گویند ما هم زو خرابیم
چنین است آسمان پس وای مستان
میفکن وعده مستان به فردا
تویی فردا و پس فردای مستان
شنیدم از دهان عشق می گفت
منم معشوقه زیبای مستان

مستان | بیژن کامکار

Minoo Javan - Hey Yar Hey Yar

Minoo javan - aseman

Minoo Javan   Ay Sar Kotal

آواز محمدرضا #شجریان
اشعار #باباطاهر

برای دیدن ویدیو این آواز کلیک کنید
https://youtu.be/f0Wlye1SMMY

دل عاشق به پیغامی بسازد
خمار آلوده با جامی بسازد
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بسازد

Minoo javan; Sare Kooye Doost

saber khosravi

Related tracks