به امید البوم جدیددددددد

هنو زخمه روی بالم، وقتی
گذاشتی تو منو قالم، نشون
دادی منو دیگه نمیخوای
منم رفتم پِیِ کارم

پر از حس شدم برات من لبالب
برام ذره‌ای نکردی تلاشم، منِ خر
وایساده بودم محکم پات
رفیقام میگفتن نبودی ترازم

خب راس میگن دیگه، حالا هِی بگو زِره
گفتی بیا بحث کنیم، نفهمیدم چِته
میگی اعتماد داری به حرفای دوستت؟
یِ درصد احتمالِ اینو بده که بِچ‌عه

بهش میگی بیخیال شدم حاجی یارو وِل‌عه
برا اینکه مسخره نکنتِت یِ تِک
اگه خوب شنیدی اینارو بترس
اینا چرک‌نویسِ دل‌عه


دیگه بهم نگو برگرد
چون من نمیخوامت اصلا
اون پسره‌ی الدنگ رفت
اون پسره‌ی...


بزا بگم من از حالم
رفقا بیرونن، من تو اتاقم
شعر مینویسم، کتاب میخونم
تو بغلِ یکی‌ام که خوشالم

حسابی گندکاریاتو کرده جبران
با اینکه خیلی وقت نی ولی خب باز
این حرفارم بگم جلو حُضار، بعد
دیگه برو خوش باش

چون من خسته شدم از همه‌ی قصه‌سازیاتو
دفاع نمیکنم هیچ‌جوره از جن‍*ده بازیات
نگو بارِ آخره میکنم حواسمو جمع
با تو موندن بیشتر از این حرفا اعتماد میخواد

از خدا میکنم من واسه خودم طلبِ صبر
عقل‌وشعور واسه کسی که ندید طرفشم
انقد این دِق‌و‌دِلیا از سرم لبریز میشه که یِ‌روز
بیان رو کاغذ میخوان که کلمه شن
امروز


دیگه بهم نگو برگرد
چون من نمیخوامت اصلا
اون پسره‌ی الدنگ رفت
اون پسره‌ی...


سلامتی این حالِ بهترم
مرسی نشستی پایِ منبرم مشتی

Emrooz

با دراگ جسمو بگ‍*ایی
که نکنی فکرو بخوابی
با اینکه خواب‌آورن این قرصا
جواب نمیده فکسوفنادین

من دیگه ازین ورقا سیرم
بمونم بشم تلف چی تش؟
لوراتادینا خارمو گ‍*اییدن
فشار میاد به قفسه سینم

میکشه مغزت چرا تیر؟
نداره تاثیر تراپی
لای خندم میشه گم هی
چرا بم سرفه داده گیر

تش ی آلفابتازونه
کاش نبود انقد دوراهی
تش ی نقطه باشه
که نگی ک‍* خارش

نمیخوامش نمیخوامش نمیخوامش
اگه بارون نمیباره
گلم خشکه نمیخوامش
اگه آفتاب 
روی بومه
توی خونه
سوت‌وکوره
نمیخوامش نمیخوامش نمیخوامش نمیخوامش

وقتی میزد بالِ آرزوم پر
دلم رنگ نقره‌ای به آسمون زد
آخه این سیگاره، واسه چند سالِ پیشه
تو دهنم نمیمونه کامِ موندش

تا که شب بشه میزنم تنها قدم
جلو آیینه، قلم با چنتا ورق
نمیدونم ناامیدم یا خستم دیگه
از حسِ مضخرفِ درجا زدن

میگن همچی قدیمیش خوبه
مهدی برگرد به حس قدیمت
انگار دردامون جاودانه‌ان این‌بار
قلمم ی پا خضر نبی‌عه میگه

اگه که تخمِ عقده بکاری
به‌هم‌ریخته کلِ آبادیت
من تو این قفس شادترم
تو دلم دیگه مرده آزادی 
برو

Khezre Nabi

میچکه قطره بارون روی صورتم میبینم ماهو
برمیگرده چشمم به سمت عکس توی قاب 
نیست یادم کی٬چجوری اینجا رسیدم 
که مثل پروانه ام لای خاطره ها

میچرخم سمت کلبه همونجا که رسیدی 
جایی که نشد اونجا ٬ تو دستامو بگیری 
کلبه سرد من که ٬ بعد نبرد بارون 
شبیه خستگیه ، خراب و درب و داغون

میچرخم سمت زمین ، زمین سرحال 
زمین خالی از خشم ها و کینه ها
زمینی که شاید ، جای ما توش نبود 
ولی یه اشتباهی ما رو به اینجا کشوند

میچرخم وسط هرچی دیدم 
هرچی گذاشت یه جا رو سینم
هرچی فکرمو باز تر کرد 
میچرخم بین همه ی اونا که دیدم

میچرخم دور خودم جلو چشم دیوار
وقتی زمین میخورم همه چی سفید سیاست
میچرخم باز حالم سر جا میاد 
میچرخم تا ببینم چی پیش میاد 

میچرخم سمت پسر کنار آینه قدی
دیوار خاطره اش پر نوره و رنگی
بهم لبخند میزنه و رد میشم ازش 
بدون این که بزنه باهام حرفی 

توی چشاش سبزی دشت های دور 
بود تو نگاهش دریای نور 
انداخت منو یاد یه خاطره ای 
یه جای آشنا یه جای خوب 
پس
میچرخم سمت درخت ، چمن سرسبز
سمت آرزوی آدمای سرسخت 
به خیال روزی که آسمون صافه 
جنگل تا ابد از سیاهی پاکه 

و حسرت بارون تو دل آدما نیست 
انقدر فرق بین پایین و بالا نیست
نیست بین ما فرقی نه 
یه روزی میفهمی چی میگم 

میچرخم وسط هرچی دیدم 
هرچی گذاشت یه جا رو سینم
هرچی فکرمو باز تر کرد 
میچرخم بین همه ی اونا که دیدم

میچرخم دور خودم جلو چشم دیوار
وقتی زمین میخورم همه چی سفید سیاست
میچرخم باز حالم سر جا میاد 
میچرخم تا ببینم چی پیش میاد

Micharkham

شب از کدام دیاری نطفه شدی
میون سفیدی ورق نقطه شدی
به نام روشنی قمر حکمرانی کردی 
به کام تاریکی برامون حقه شدی

تو آیینه ای یا پرده عشق
یا جام زهر بودی که خورده شدی
وقتی روز پیاله دست شومت نداد 
فسوسی میون هر جرعه شدی

تو انتخابمون نبودی هیچوقت 
واسه حیات بشر قرعه شدی
تو ناشناسی به خموشی صدا
تو به قتل حنجره ها شهره شدی

تو شفای حال زمونه نبودی
تو نمک زخم واسه این برهه شده
وقتی گلایه ی خلقو دیدی
صاعقه زدی و آزرده شدی

می‌تراود مهتاب
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند 
خواب در چشم ترم میشکند

به خیالم که رسد نور از این شام
به خیالم که دمد بانگ بر این خواب
تن رنجور من آتش زده این جهل
تو هم بطلب کمی سهم از این کام

دوباره میشود زندگی را زیست
تو هم مثه من بزن زار بر این قاب
سرشت موی تو جهانی برآشفت
بسپار موی به ارابه ی این باد

سواره قهرمان از مرکب سقوط کرد
سقوط قهرمان تا باد چنین باد
کنار من بایست تا پایان غریبه 
کنار من بایست تا واپسین حال

تو این اتاق تاریک پنجره رو وا کن حتی 
نوشته باشه برات تلخ ترین فال
واسه شروع سراسر آیینه بزار
خودتو بشناس این سخت ترین کار

می‌تراود مهتاب
می درخشد شبتاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته ی چند 
خواب در چشم ترم...

Mahtaab

تن تو ظهر تابستونو به یادم میاره
ولی عجب شتابی داره گذر فصلا 
تو پیچیدگی موهات تو هنر دستات
جف چشام خماری پس داد

ولی یا جنون یه روزی منو تموم می‌کنه
یا مورفینایی که میده بهم رویایی دستاز
نه خونه ای بود نه خونواده ای
پ باید رامو جدا کنم از این خدای لجباز

تو نیمچه مرگ شبای تار
گاهی خواب میبینم منم و طناب دار
گاهی فک میکنم سیگارا با ریه هام دست به یکی کردن تا صاحاب منو بگان

حتی فک میکنم چشای تو تو ستاره ها رسوخ کردن تا دوباره منو بپان 
حال و روز منو نگا
حال و روز منو نگا


بی حرکت بی سر صدا
من اشک میشم گوشه خنده هات
تو تشویش جنون و نعره ها
صدای خنده هات
صدای خنده هات


خاطراتتو مرور میکنم تو هر ثانیه روزم
ولی بغض خفم میکنه تو تنهایی
رویا می‌سازم باهات تاریک نمونه خونم
هنوز تویی که با عکسات مورفین دردایی 

قلبتو بپا جونت بسته به این جونم
غم رفتنت سنگینیشه هنوز روی شونم

چشمات چشمه شعر تو روزگار سرد
آرامش عمق نگات تو روزای سخت
روز شماری میکنم برسه موقع مرگ 
یهو دیدی دیدمت تو گذرگاه شب

حال و روز منو نگا چشم انتظارم تا که شبو بگام
زور میزنم تا لا بغضم دراد صدام
بنویسم از اون روزای خوبم برات

میبینم هر شب خوابتو باهام حرف میزنی
میگی چیشد که به این حال و روز درومدی

رفتنت همه چیزمو برد با خودش
اما میگردم توی خودم هنوز دنبالت
از اون روزا موند فقط زخم دستم
سیگارایی که رو دستم خودکشی کردن

تو تنها نوشتی داستان تنهایی رو
خودت بازی کردی کشیدی نقاشی رو 
جز درد نمی‌بینم چیزی تو نقشات
یه چیزی کمه کنارت تو جا گذاشتی منو


بی حرکت بی سر صدا
من اشک میشم گوشه خنده هات
تو تشویش جنون و نعره ها
صدای خنده هات
صدای خنده هات

Zohre Tabestoon (Ft. Sepehr)

باز باز میشه بال ما 
اگه آسمون باشه صاف صاف 
محو نور میشه سایه ها 
اگه امروز باشه روز ما

از تو دور ولی 
نزدیکم به احساس تو قلبت
حتی اگه این روزای 
خوبم بی تو سر شه 

این مسیر رو ساختم 
تو هر فصل به یادت 
حرفام همه خاطره اس 
اما حیف نیست به یادت   


هنوز تو جنگ با قانون دنیام
نمیارم سَر از سِر قوانین
کلی سوال داخل سرمه و
شبیه دیوونه هام کما بیش 

من فراری قصه ام 
از هر طرف قضیه 
چپ راست و گم کردم 
درست مثل همیشه 

نمیدونم خوردم از کجا؟
سوالای بی جواب
مسئله تکراری و 
مشتای بی هوا 

قدمای سنگین 
صداهای توی سر 
همچی مبهمه 
یه قصه خوابیده توی من

صدات تو گوشم 
میخونه بیا پیشم
اما میدونم چرته 
از تو دور میشم بیشتر 

باید این غده رو خارج 
کنم از ریشه ام
و الا میشه فاسد 
این قلب توی سینم

تموم خاطراتو 
پشت هم چیدم 
خیال بافی کردم 
تورو پیش خودم دیدم

نزاشت به حال خودم
فکر حتی یک دم
هنوز ادامه داره 
هزار و یک شب

PANAAHANDE

Hezaaro Yek Shab

HEZAARO YEK SHAB

رهگذر شاخه نوری که به لب داشت ،به شن‌ها بخشید 
و فقط زمزمه میکرد، به لب نام تو را
میکشید تصویر چشمای تو را و دو دستش را جنون‌وار
به بالا که گیرد سلسله موی پریشان تورا 

رهگذر بیهوش بود
و زیرلب زمزمه میکرد فقط نام تو را
میرود تا بچشد سِنان و لب‌های تو را 
به دریا بازگوید اینهمه آزار تو را

تره گیسوی تو را، زخم جگرهای تو را
تنفس رهگذر میطلبد آن دم عیسای تو را
ولی افسوس که این غافله عمر عجب میگذرد
روزگار من و موی تو به فرمانی به هم میگسلد 

چه شود حال اگر کوچ کند مهتاب 
آروم و سرد بشن دستات
گلوتو ترک کنن اصوات
آن زمان خشک شود رستاک

کدوم موجی تورو داد به دریا، کدوم طوفانی سپرد خاطرتو به فردا
دست تورو به من داد و گرمای دستت که جاشو داده به سرما
بعد تو دنیا سیاهه مثه سیاهه شبی
که داده مهتابشو به ابرا

نگرانه به فردا
تاریخ تکرار شده مجنون زده به صحرا
تنشو به باد داده پاهاشو به سنگا
بی‌حسه به زخماش

بی‌قراره اشکاش
کاش خدایی بود که میدادمت دستش
ولی تنتو میسپرم به دستای باد
وطن تن تو رو نگهدار ولی امید نی به سرمای خاک  

میگردم دنبالت هرجا که خوابم
تن سردتو موج میبرد همراه آب
اشک بریزید هم‌سایه‌ها
که تموم نمیشه غم‌های ما

SAAHELE GHAM

هیشکی دیگه دور من نیست
برا زجه کردن
تیرام همه کمونه کرد
نخورد به قلب هدف
هیچ‌جا دیگه برا من نیست
غیر از صدر جدول
پشتم فقط پُلا موندن
زدم قطع کردم
نباید برگردم
زدم قطع کردم
نباید برگردم

از کجا میارم من جرئت
وایمیسم روبه‌روی قدرت
نبود پول به قد وسعم
پس پشت میله‌هاعم یا که پناهنده غربت

با اینکه این ثانیه‌ها تندن
خوشالم از لحظه‌های عمرم
جلوشم گیج و پررو
چون همه رفتنو برام میکروفن موند پس

چهارصبح نمیرم بی‌‌خواب راه
میشینم چهارزانو رو ورسام، سیدارتام
هیوا نسخه میزنه زیر سیگار باز
میگه اس‌پی عجب بیتی با ملودی گیتار ساخت

منم بین غم و شادی یهو به ناچار 
میگم نو اومده دیگه کهنه شده دل‌آزار
میخنده میگه هنوزم دود از کُنده پامیشه
تا وقتی باهم میسازیم رو این بیتا دراما

هنوزم مثه قبل، ولی خسته‌ترینم 
کاش تو ایران بمونم اگه باز رفت همه‌چیزم
اگه شعرامو بخوام از سر ترس بنویسم
یهو همه معادله‌هامون مسخره میشن

نمیذارم ازم ایرادی بگیرن
یا که دیوارامو معمارا بچینن
راه من همینه، تا ثریا میره کج
از کجاها به کجاها رسیدن

هیشکی دیگه دور من نیست
برا زجه کردن
تیرام همه کمونه کرد
نخورد به قلب هدف
هیچ‌جا دیگه برا من نیست
غیر از صدر جدول
پشتم فقط پُلا موندن
زدم قطع کردم
نباید برگردم
زدم قطع کردم
نباید برگردم

TA SORAY'YA

قصه‌ها میگن زمین و آسمون از تو
درخت و دریاها میگن واسمون از تو
رگ و ریشه و خون و تنمون از تو
می‌سازیم خونمونو باز دوباره از نو

فریدون برمیگرده زنده بمون مادر
سبز ، واسه آینده بمون مادر
واسه گذر شب و روشنی فردا
مهرتو بنداز تو خاطرمون مادر

هرجای جهانو که زیر پا بزارم
بوی عطر بارون شمالو یادمه
وقتی دنیا جای خوبی نبود
آروم می‌خوابیدم رو دامنت

دلیل و قهرمان شعر من تویی
تا یکی سرمو بزنه یا که صدامو بگیره
چشم من تا آخرین نفسم با توعه
بزا چشم جهان هر جا که میخوادو ببینه

کی گفته نمونده امیدی واسه فردات
کیه که منتظر خاموشی و سرماست
روشنه هنوز تو کنج دلم اسمت
گم میشه نگاهم میون دشتات

تو رنج سالیان خشک و سرد و دیدی
تو مرگ آدمای بی گناهو دیدی
اسم تو هنوز با اتفاق درده
تو رنگ روز های بی پناهو دیدی

کویر گرفته سکوتشو از تو 
دماوند گرفته شکوهشو از تو
خزر و فارس داره جنونشو از تو
همه آب و خاک ، داره وجودشو از تو 

تا ابد این نمیمونه حال جهان
قسم به صداهای تو گوش زمان
هنوزم امید دارم به روزای خوب

از زمستون به بهار عید می‌خواستین
از درد قبلی به بعدیتون چشم میذاشتین
آشناها پشت گلوله میخندیدن
ما غریبا جلو گلوله، شما چشم گذاشتین

تنفس میزد از ریشه ریه‌هارو
شما واسه چشایی که میسوخت چشم گذاشتین
درآوردن از حدقه چشامونو
شما واسه این روشن‌دلاتون چشم گذاشتین

قسم به چشمات که ذره‌ذره رفتن
از اون روزی که غنچه‌هارو کندن
خواهرم لاله، ی غنچه موند تاابد
اشک‌ها جاری که لاله‌ها به صف شن

مادر نکنه خوابتون بگیره
صدات آرامشمه رو قلب عاجزم میشینه
با اینکه قصه‌هات تلخه، دل آسمون میگیره
اگه یادمون بره، ی روزی یادمون میمیره

Cheshme Man

CHESHME MAN

حرفتو گفتی
حرف من مونده
نمیگم هیچ موقع من تا آخر
شاید رو ماه
شاید رو ماه
بزنیم پرسه بازم ما با هم
حرفتو گفتی
حرف من مونده
نمیگم هیچ موقع من تا آخر
شاید رو ماه
شاید رو ماه
بزنیم پرسه بازم ما با هم

الان شبه، تو قطارت رفته
ی مرد تنها که بلیط نی سهمش
شدم همبازی سگای ولگرد
طول این ایستگاهو میزنیم پرسه

دود قطار شدی نبود این رسمش
حتی نمیدونم چی بود تو قصدت
مامور قطار میگه توام میری
میخندم تو دلم هی به این حرفش

تا ایستگاه شلوغ میشه میگیرم گوه‌گیجه
تو میری میشم به ماه مثه جغد خیره
دلم تنگ میشه، منتظر میمونم
میخوام ببینمت وقتی که صب میشه

بغل کن قلبمو از دوریت سوخت
شدم ی جسد سرد و بی‌روح
وقتی که نیستی تنهاترینم
عین این ۶۶۶ روز

حرفتو گفتی
حرف من مونده
نمیگم هیچ موقع من تا آخر
شاید رو ماه
شاید رو ماه
بزنیم پرسه بازم ما با هم
حرفتو گفتی
حرف من مونده
نمیگم هیچ موقع من تا آخر
شاید رو ماه
شاید رو ماه
بزنیم پرسه بازم ما با هم

سائره...

Parse (Free Style)

SAER label

Recent comments

mortalllilith

Jack

Jack

Related tracks