دکلمه


زیباترین تماشاست
وقتی
شبانه
بادها
از شش جهت به سوی تو می‌آیند،

و از شکوهمندیِ یأس‌انگیزش
پروازِ شامگاهی‌ دُرناها را
پنداری
یکسر به‌سوی ماه است.



زنگار خورده باشد و بی‌حاصل
هرچند
از دیرباز
آن چنگِ تیزْپاسخِ احساس
در قعرِ جانِ تو، ــ
پروازِ شامگاهی دُرناها
و بازگشتِ بادها
در گورِ خاطرِ تو
غباری
از سنگی می‌روبد،
چیزِ نهفته‌یی‌ت می‌آموزد:
چیزی که ای‌بسا می‌دانسته‌ای،
چیزی که
بی‌گمان
به زمان‌های دوردست
می‌دانسته‌ای






شاملو، شبانه  " زیباترین تماشاست " از دفترِ دشنه در دیس

https://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

کاری به کار عشق ندارم -قیصر امین پور-دکلمه رضا پیربادیان

تو از یادم نمیروی-سید علی صالحی-دکلمه رضا پیربادیان

عاشقانه 
  از آلبوم موسیقی باد و گندمزار
بر اساس ملودی معروف:گرین اسلیوز
ترانه ها از : علی اصغر معینی
موسیقی : حامد پورساعی 
خواننده : محمدرضاصادقی
تهیه کننده ی آلبوم : کانون پرورش فکری کودک و نوجوان

Asheghaneh-عاشقانه

=====================persian (my translation)
نان را از من بگیر، اگر می‌خواهی
هوا را از من بگیر، اما
خنده‌ات را نه
ان گل سرخ را از من نگیر 
غنچه ای را که می چینی
آبی را که به ناگاه
در شادی تو سرریز می‌کند
موجی ناگهانی 
از نقره را که در تو متولد  می شود.
از پس نبردی سخت باز می‌گردم
با چشمانی خسته
که دنیا را دیده است
بی هیچ دگرگونی
اما خنده‌ات که رها می‌شود
 پروازکنان در آسمان مرا می‌جوید
و تمامی درهای زندگی را به رویم می‌گشاید 
عشق من , خنده ی تو
 در تاریک ترین لحظات راه گشاست 
و اگر دیدی، به ناگاه
خون من بر سنگفرش خیابان جاری است
بخند، زیرا خنده تو
برای دستان من 
شمشیری است آخته 
خنده تو
کنار دریا در پاییز،
موج کف‌ آلوده‌اش را بالاتر میبرد 
و در بهاران، عشق من
خنده ات را می‌خواهم
چون گلی که در انتظارش بودم 
آن گل  آبی ,آن گل سرخ طنین بخش سرزمین من   
بخند بر شب
بر روز، بر ماه
بخند بر پیچاپیچ خیابان‌های جزیره،
بر این پسر بچه کمرو
که دوستت دارد
اما تا هنگامی که چشم می‌گشایم و می‌بندم،
تا وقتی که  پاهایم می‌روند و باز می‌گردند
نان را، هوا را
روشنی را، بهار را
از من بگیر
اما خنده‌ات را هرگز!
تا چشم از دنیا نبندم
=============================English
Your Laughter

Take bread away from me, if you wish,
take air away, but
do not take from me your laughter.

Do not take away the rose,
the lance flower that you pluck,
the water that suddenly
bursts forth in joy,
the sudden wave
of silver born in you.

My struggle is harsh and I come back
with eyes tired
at times from having seen
the unchanging earth,
but when your laughter enters
it rises to the sky seeking me
and it opens for me all
the doors of life.

My love, in the darkest
hour your laughter
opens, and if suddenly
you see my blood staining
the stones of the street,
laugh, because your laughter
will be for my hands
like a fresh sword.

Next to the sea in the autumn,
your laughter must raise
its foamy cascade,
and in the spring, love,
I want your laughter like
the flower I was waiting for,
the blue flower, the rose
of my echoing country.

Laugh at the night,
at the day, at the moon,
laugh at the twisted
streets of the island,
laugh at this clumsy
boy who loves you,
but when I open
my eyes and close them,
when my steps go,
when my steps return,
deny me bread, air,
light, spring,
but never your laughter
for I would die. 
Pablo Neruda
===========================French
Tu peux m’ôter le pain,
m’ôter l’air, si tu veux :
ne m’ôte pas ton rire.

Ne m’ôte pas la rose,
le fer que tu égrènes
ni l’eau qui brusquement
éclate dans ta joie
ni la vague d’argent
qui déferle de toi.

De ma lutte si dure
je rentre les yeux las
quelquefois d’avoir vu
la terre qui ne change
mais, dès le seuil, ton rire
monte au ciel, me chercha
et ouvrant pour moi toutes
les portes de la vie.

A l’heure la plus sombre
égrène, mon amour,
ton rire, et si tu vois
mon sang tacher soudain
les pierres de la rue,
ris : aussitôt ton rire
se fera pour mes mains
fraîche lame d’épée.

Dans l’automne marin
fais que ton rire dresse
sa cascade d’écume,
et au printemps, amour,
que ton rire soit comme
la fleur que j’attendais,
la fleur guède, la rose
de mon pays sonore.

Moque-toi de la nuit,
du jour et de la lune,
moque-toi de ces rues
divagantes de l’île,
moque-toi de cet homme
amoureux maladroit,
mais lorsque j’ouvre, moi,
les yeux ou les referme,
lorsque mes pas s’en vont,
lorsque mes pas s’en viennent,
refuse-moi le pain,
l’air, l’aube, le printemps,
mais ton rire jamais
car alors j’en mourrais.

(Pablo Neruda)

Your Laughter_خنده ات_Pablo Neruda_ by E man

انشای تابستانی
دوباره از مینا بنویسید

ما شب ها در پشه بند می خوابیدیم

تا مینا دختر همسایه را پیش از خواب سیر تماشا کنیم

و بعد کاسه ی آب یخ را سر بکشیم

و یک پهلو بخوابیم

تا موهای بلند و پرپشت مینا را که از کنار تختش آویزان می شد، ببینیم

بابا که می دانست زیر کاسه یخ ما نیم کاسه ای هست

هر ده دقیقه یکبار مارا بی خود و بی جهت حاضر غایب می کرد

اما ما از رو نمی رفتیم و همان جور یک پهلو می ماندیم

تا ستاره ها یکی یکی از رو بروند و رنگ ببازند

ما به سایه ی مینا آنقدر زل می زدیم تا شاید خوابش را به خواب ببینیم

ما با معاشرت دختر و پسر به شدت موافقیم

قاطی پارتی های جمعه بعد از ظهر را دوست داریم
ما تا به حال چند نامه برای مینا سنگ قلاب کرده ایم

که یکی هم شیشه گلخانه شان را شکسته است

بابا موافقت کرده است که مینا به ما که دست به تجدیدیمان خوب است

فیزیک و شیمی درس بدهد

چند روز پیش مادربزرگ به ما گفت: مراقب باش کار دست خودت ندهی!

ما منظور خانوم جان را نفهمیدیم

اما اگر منظورش ابریشم موهای میناست که دیگر کار از کار گذشته است...

ما در دفترچه عقاید مینا هم چند خطی به یادگار نوشته ایم

مینا اما مارا داخل آدم حساب نمی کند.

حتی پاری وقت ها به بابای ماهم لبخند می زند

و به موهایش جوری دست می کشد که حواس بابا هم پرت می شود

ما با آزادی زن و مرد موافقیم

اما پدر مینا که حسابدار بانک رهنی است

و قول داده که هرگز لبخند نزند

یک روز جلوی بابا را گرفت

و بی مقدمه از بی بند و باری جوان ها گفت

ما گوش هامان را تیز کردیم و شنیدیم که بابای می گفت:

دوره ی آخرالزمان است

سگ صاحبش را نمی شناسد!

پسر شما هم که هیپی شده است و هنوز پشت لبش سبز نشده

از شر شلوار لاستیکی خلاص نشده

برای دخترهای محله مزاحمت ایجاد می کند

رئیس شهربانی کار خوبی کرده که ماموران را به کافه ها می فرستد

تا سر این گیس درازها را تیغ بیاندازد.

وضع مملکت از وقتی خراب شد که شرکت واحد به کار افتاد

اتوبوس یک طبقه و دو طبقه باعث شد که روی مردها به زن ها باز شود

و تنشان به تن هم بخورد.

ما با پدر مینا موافق نیستیم

اما منتظریم تا مینا به سن قانونی برسد

چقدر سن قانونی خوب است...

کاش همیشه تابستان باشد

پشه بند باشد

موهای مینا از تخت آویزان باشد

تا ما بدون ترس و لرز بتوانیم

مینا را به اسم کوچک صدا کنیم.

این بود انشای ما درباره ی مینا

ببخشید آقا معلم!

درباره ی تعطیلات تابستانی...

Shahyar Ghanbari - Another Summer Composition (انشای تابستانی: دوباره از مینا بنویسید)

زیبا…
زیبا هوای حوصله ابری است
چشمی از عشق ببخشایم
تا رود آفتاب بشوید دلتنگی مرا
زیبا…
زیبا هنوز عشق در حول و حوش چشم تو می چرخد
از من مگیر چشم
دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد
یادم بده چگونه بخوانم تا عشق در تمامی دلها معنا شود
یادم بده چگونه نگاهت کنم که طری بالایت در تندباد عشق نلرزد
زیبا آنگونه عاشقم که حرمت مجنون را احساس می کنم
آنگونه عاشقم که نیستان را یکجا هوای زمزمه دارم
آنگونه عاشقم که هر نفسم شعر است
زیبا چشم تو شعر، چشم تو شاعر است
من دزد شعرهای چشم تو هستم
زیبا…
زیبا کنار حوصله ام بنشین
بنشین و مرا به شط غزل بنشان
بنشان مرا به منظره ی عشق
بنشان مرا به منظره ی باران
بنشان مرا به منظره ی رویش
من سبز می شوم
زیبا…
زیبا ستاره های کلامت را در لحظه های ساکت عاشق بر من ببار
بر من ببار تا برویم بهاروار
چشم از تو بود و عشق، بچرخانم بر حول این مدار
زیبا
زیبا تمام حرف دلم این است:
“من عشق را به نام تو آغاز کردم،
در هرکجای عشق که هستی آغاز کن!”

با تو ایمنم و با تو سرشارم از هر چه زیباییست
پناهم باش تا سنگینی غربت از شانه هایم فرو ریزد و ملال تنهایی از چشم هایم…
من از دوردست ها آمده ام
از مزارع گندم
از کرت های جاری
و از سرزمینی که آسمانش تنها دو پیراهن دارد
روزها آبی می پوشد
و شبها پیراهنی بلند که تاب می خورد در رقص هزار و یک ستاره ی روشن
من از دوردست ها آمده ام
از کوچه های کودکی
از شهر رنگین قصه های پدر در شبهای کشدار زمستان
و از چشمان هستی بخش مادرم
که تمام مهربانیش را در نگاهش به من می بخشید
باورم کن که شعر در من طغیان یگانگی است
و حماسه ی دوست داشتن
من دیگر گونه دوست می دارم
و دیگر گونه یگانه ام
مرا تنها می توان با من سنجید و تو را تنها با تو
که سالهاست در جستجوی تو بودم
با تو آبی می بینم تمام بیناییم را
چشمانت شکوه شکیبایی
گیسوانت ادامه ی باران ها
و دلت ترانه ی دریاهاست
زمزمه ی سرانگشتان باد در خواب خوش گیسوانت
زیبایی شاعرانه ایست که دلم را به بازی می گیرد
و نجابت کلامت آنچنان که هر کلام دیگری را بی رنگ می کند
در چشم انداز هرکجای طبیعت تو را می بینم
در چشمه
در رود
در دریا
در گل
در درخت
در جنگل
در دره
در دشت
در کوه…
با اینهمه هنوز در تو حیرانم
که تمامی عشقی در یک وجود و تمامی آرزویی در یک لباس

با هرچه عشق نام تو را می توان نوشت
با هرچه رود راه تو را می توان سرود
بیم از حصار نیست که هر قفل کهنه را با دست های روشن تو می توان گشود
دل روشنی دارم ای عشق
صدایم کن از هرکجا می توانی
صدا کن مرا از صدف های سرشار باران
صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن
صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو
بگو پشت پرواز مرغان عاشق چه رازی است
بگو با کدامین نفس می توان تا کبوتر سفر کرد
بگو با کدامین افق می توان تا شقایق خطر کرد
مرا می شناسی تو ای عشق
من از آشنایان احساس آبم
همسایه ام مهربانیست
و طوفان یک گل مرا زیرو رو کرد
پُُرم از عبور پرستو
صدای صنوبر
سلام سپیدار
پُُرم از شکیب و شکوه درختان
و در من تپش های قلب علف ریشه دارد
دل من گره گیر چشم نجیب گیاه است
صدای نفسهای سبزینه را می شناسم
و نجوای شبنم مرا می برد تا افق های باز بشارت
مرا می شناسی تو ای عشق
که در من گره خورده احساس رویش
گره خورده ام من به پرهای پرواز
گره خورده ام من به معنای فردا
گره خورده ام من به آن راز روشن
که می آید از سمت سبز عدالت
دل تشنه ای دارم ای عشق
صدایم کن از بارش بید مجنون
صدایم کن از ذهن زاینده ی ابر
مرا زنده کن زیر آوار باران
مرا تازه کن در نفس های بار آور برگ
مرا پل بزن تا سحر
تا سبد های بار آور باغ
تو را می شناسم من ای عشق
شبی عطر گام تو در کوچه پیچید
من از شعر پیراهنی بر تنم بود
بدست چراغ دلم را گرفتم
و در کوچه عطر عبور تو پر بود
و در کوچه باران چه یکریز و سرشار
گرفتم به سر چترباران
کسی در نگاهم نفس زد

مهربانی را بیاموزیم
فرصت آئینه ها در پشت در مانده است
روشنی را می توان در خانه مهمان کرد
می شود در عصر آهن آشناتر شد
سایبان از بید مجنون
روشنی از عشق
می شود جشنی فراهم کرد
می شود در معنی یک گل شناور شد
مهربانی را بیاموزیم
موسم نیلوفران در پشت در مانده است
موسم نیلوفران یعنی که باران هست
یعنی یک نفر آبیست
موسم نیلوفران یعنی یک نفر می آید از آنسوی دلتنگی
می شود برخاست در باران
دست در دست نجیب مهربانی می شود در کوچه های شهر جاری شد
دست های خسته ای پیچیده با حسرت
چشم هایی مانده با دیوار، رویاروی
چشم ها را می شود پرسید
یک نفر تنهاست
یک نفر با آفتاب و آسمان تنهاست
در زمین زندگانی آسمان را می شود پاشید
می شود از چشم هایش
چشم ها را می شود آموخت
می شود برخاست
می شود از چارچوب کوچک یک میز بیرون شد
می شود دل را فراهم کرد
می شود روشن تر از اینجا و اکنون شد
جای من خالیست
جای من در عشق
جای من در لحظه های بی دریغ اولین دیدار
جای من در شوق تابستانی آن چشم
جای من در طعم لبخندی که از دریا سخن می گفت
جای من در گرمی دستی که با خورشید نسبت داشت
جای من خالیست
من کجا گم کرده ام آهنگ باران را؟
من کجا از مهربانی چشم پوشیدم؟
می شود برگشت
می شود برگشت و در خود جستجویی داشت
در کجا یک کودک ده ساله در دلواپسی گم شد؟
در کجا دست من و سیمان گره خوردند؟
می شود برگشت
تا دبستان راه کوتاهیست
می شود از رد باران رفت
می شود با سادگی آمیخت
می شود کوچکتر از اینجا و اکنون شد
می شود کیفی فراهم کرد
دفتری را می شود پر کرد از آئینه و خورشید
در کتابی می شود روئیدن خود را تماشا کرد
من بهار دیگری را دوست می دارم
جای من خالیست
جای من در میز سوم
در کنار پنجره خالیست
جای من در درس نقاشی
جای من در جمع کوکب ها
جای من در چشم های دختر خورشید
جای من در لحظه های ناب
جای من در نمره های بیست
جای من در زندگی خالیست
می شود برگشت
اشتیاق چشم هایم را تماشا کن
می شود در سردی سرشاخه های باغ جشن رویش را بیفروزیم
دوستی را می شود پرسید
چشم ها را می شود آموخت
مهربانی کودکی تنهاست
مهربانی را بیاموزیم
مهربانی را بیاموزیم
مهربانی را بیاموزیم

سمت مرا از آب بپرسید
دریا همیشه منتظر عاشقانه هاست
آب و آبی با تو می جوشند، آسمان یا هرچه دریاییست
سبز و سوری با تو می روید، زمین یا هرچه زیباییست
ارغنون و عشق با تو می ماند، لحن دل یا آنچه لیلاییست
مهر و مینو با تو می تابد، آنچه روشن، آنچه رویاییست
ماه و مه پیچیده در هم
فرصتی مانده است
پشت راز سبز جنگل فرصتی بی وقت
پای رفتن هست و شوق نورسی با من سمت و سویی تا سحر زایی است
چشم می چرخد تو را و باغ می چرخد
من نمی گویم
خیل شب بو های شادابی که می چرخند و می رویند و می بویند می گویند
در چه چشمی؟ با چه آئینی چنین آئینه آراییست؟
من نمی دانم تو را آن سان که باید گفت
من نمی گویم
از تو گفتن پای دل درگِل، بالهای شعر من در بَند
من نمی گویم
خیل باران های بار آور که می بارند و می پویند و می جویند می گویند
تا نفس باقیست زیبا، فرصت چشمت تماشاییست


مهربانی- خسرو شکیبایی

توسط کانال ساند کلود پسرکبریت فروش.امیــد


پرویز پرستویی ، دوستت دارم

سلام ... خسته ام ، خسته

سلام.
حال همه ي ما خوب است.
ملالي نيست جز گم شدن گاه به گاه خيالي دور
که مردم به آن شادماني بي سبب ميگويند.
با اين همه عمري اگر باقي بود
طوري از کنار زندگي ميگذرم که نه زانوي آهوي بي جفت بلرزد
و نه اين دل ناماندگار بي درمان...
تا يادم نرفته است بنويسم حوالي خوابهاي ما سال پرباراني بود
ميدانم هميشه حيات آنجا پر از هواي تازه ي باز نيامدن است
اما تو لااقل حتي هر وهله، گاهي، هر از گاهي
ببين انعکاس تبسم رويا شبيه شمايل شقايق نيست؟
راستي خبرت بدهم خواب ديده ام
خانه اي خريده ام
بي پرده، بي پنجره، بي در، بي ديوار
هي بخند
بي پرده بگويمت
چيزي نمانده است من چهل ساله خواهم شد
فردا را به فال نيک خواهم گرفت.
دارد همين لحظه يک فوج کبوتر سفيد از فراز کوچه ما ميگذرد
باد بوي نامهاي کسان من ميدهد.
يادت مي آيد رفته بودي خبر از آرامش آسمان بياوري؟
نه ریرا (؟) جان!
نامه ام بايد کوتاه باشد، ساده باشد،
بي حرفي از ابهام و آينه،
از نو برايت مينويسم:
حال همه ي ما خوب است،
اما تو باور نکن!

با صدای مرحوم خسرو شکیبایی
مجموعه نامه ها
سروده ی سید علی صالحی


سلام ... خسته ام ، خسته

شهیار قنبری - ناخوش

زیبا !

زیبا هوای حوصله ابری است ...

چشمی از عشق ببخشایم تا رو به آفتاب بشوید

دلتنگی مرا

 زیبا

هنوز عشق

در حول و حوش چشم تو می چرخد

از من مگیر چشم!

دست مرا بگیر و کوچه های محبت را با من بگرد!

یادم بده چگونه بخوانم تا عشق در تمامی دلها معنا شود

یادم بده چگونه نگاهت کنم که طری بالایت درتندباد عشق نلرزد

زیبا هوای حوصله ابریست  -  خسرو شکیبایی

حال همه ی ما خوب است ٬ اما... تو باور نکن ( خسرو شکیبایی)

من چه هستم
فریدون فرخزاد ~ سعید محمدی

بر اساس تم آهنگ
sympathy
از گروه
Rare Bird


Man Che Hastam . Fereydoun Farokhzad feat. Saeid Mohammadi

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian?ref=hl

http://pirbadian.blogsky.com/

می ایستی که بایستانیم! نارفیق-منزوی-دکلمه رضا پیربادیان

آن که می گوید دوستت می دارم
خنیاگر غمگینی است
که آوازش را از دست داده است
ای کاش 
عشق را
زبان سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان تو
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود
آن که می گوید
دوستت می دارم
دل اندوهگین شبی است
که مهتابش را می جوید
هزار آفتاب خندان 
در خرام توست
هزار ستاره گریان 
در تمنای من
عشق را
ای کاش 
زبان سخن بود

(سهیل نفیسی:عاشقانه (احمد شاملو

http://www.facebook.com/deklamehayerezapirbadian

من درد مشترکم مرا فریاد کن-شاملو-دکلمه رضا پیربادیان

هیچوقت تـــــو را تــــــــرک نمیکنم-عباس معروفی-دکلمه رضا پیربادیان

نگفتمت مرو - مولانا با صداي شاملو

Fish (mahi) Words by A.Shamloo . Music by Farshid.M.Fani
ماهی . شعر : احمد شاملو ـ موسیقی : فرشید فانی Rec/cr.1993/94.
Painting by:Farshid.M.F (pencil/watercolor,1988)
نقاشی «مداد وآبـرنگ،۱۹۸۸» فرشید فانی
©®fmf248271559/STIM2184770@fmf

Mahi . FarshidFani  ماهی . فرشید فانی  ـ

دکلمه ی بانو : کیکاووس یاکیده
کیکاووس یاکیده (زاده بهمن ۱۳۴۷ در تهران) دوبلور و شاعر ایرانی است.یاکیده اخیرا کتابی با نام بانو و آخرین کولی سایه فروش از طریق انتشارات کاروان، منتشر کرده که رویکردی متفاوت به شعر سپید است و به نوعی هایکو وارهایی بسیار ملموس

دکلمه

Sahar Sam