فکر می کنم سال نود و یک بود. دقیقا به خاطر نمی آورم. چند ماهی بیشتر نمانده بئد تا اقامت چندساله ام در خوابگاه علم و صنعت به پایان برسد. تازه فیلم ترس و نفرت در لاس وگاس تری گیلیام را دیده بودم. فیلمی که سخت مجذوبم کرده بود. کمدی ای سیاه که از رمانی به همین نام از هانتر. اس. تامسون اقتباس شده بود. داستان خبرنگاری که به همراه وکیلش صحرای نوادا را سوار بر شورلت ایمپالای قرمز رنگی در می نوردید و با توشه ای از مخدرهای گوناگون به سمت لاس وگاس رهسپار بود تا از مسابقه ی موتورسواری مضحکی که در شرف برگزاری بود گزارش تهیه کند. سفری تمامی سایکدلیک. من این سفر را در اتاق 415 خوابگاه نظاره گر بودم. قطعه ی 415 داستان همسفری من با رائول دوک و دکتر گونزو است.

Room 415

Sarang