سوال های ممتد تو مغزم 
به دستم قلمه دوپامو پره 
پروازمو کشیدن و سالهاست بادبانم پایینه 
باز می‌بره به هر طرفی که طلبیده منو زنجیر 
چی می‌دونی چقد اسمانم تاریکه 
یه سیاهی مطلق رو افتابم خوابیده به 
ضرب تیر خاطره امالم وامیره 
غربت میاد توی خونه جا میشه 
نسخی سرفه های مکرر 
آتیش زیر تتون معطر 
ب طالع من حکم طلوع مکدره 
زیر آوار آرامش و آمیزش 
به نکاح این برزخ دراومدم 
بعد مرگم 
شاید تکراره دوباره 
شایدم بره به یه خواب عمیق روح و تن سردم 
نه 
نه تمومه این سوالا به سادگی 
در تموم این سالیان به تازگی 
رسیدم به ابهام تار گیسوی تو توباد 
افتادم از لب پرتگاه و باریدی 
با جنون تموم رو تن برگای پاییزی 
سقوطم به ته اعماق تاریکی 
و طلوعی به ظلمت زخمای تاریخی که 
در درون منه 
سکوت عجیبی بر کبود لبه 
چیو فهمیدم ؟ 
بعد از این پگاه پس تاریکی شب پی بدترین خدا 
هی صدا زدم من پر غم ترین نگاه بودم 
نه صدایی موند نه خبری از من 
تنها زیر لبم میچرخوندم زبونو به لعنت 
چنگ ناخونام با آرایشی بد خط 
می‌نوشتن برگرد 
برگرد

04.Partgah

Sardarin