پوچ که میشد دنبال یه چیز بود که بهش مَعنا بده حَتی دیگه انتظاری ام نَداره که فَردا بشه 
مَغرور نیست پٌشتش جای زَخم ها پُره واسه هَمین هَرجا که بود تَرجیح میداد تَنها بره 
پوچ که میشد لَحظه ها تو روتین دَم نمی‌زد دَم می‌گرفت 
از گُل ها تا فَصل ها بره 
واستاده بود کُنج صَحنه تو خودشُ اَخما گره تُخم نداره کسی واسش اَ طُلوع فَردا بگه
یادم میاد یه روز زندگی رو خواب می‌دیدم قَبل همین هیچ شُدنم فَهمیدم این بار میمیرم 
مونده هَنوز این بَرده ها اِنسانیت یاد بِگیرن جا داره خب تَصویرمو قاب بِگیرن دیوار 
سِرایَت کُنه شاید بِشی بیدار لانتوریا تُخم نَدارن اَ رُولم یه کام بگیرن 
پُشت این نَقش ها میبینَمت اینبار میخام این دفعه تو بِهشت هَمه بوته هارو کال بِچینم 

پوچ که میشد دُنبال یه راه بود که فقط بِکنه از اِجتماع بِشنوه از عِشق ناب اِنقد کشیده بود پُشت هم که بالا آورد سیگار اَصا شاید یه روز دِلش بِخواد بِپره از اِرتفاع 
هر کیو که میدید میپُرسید که تَش چی میشه ؟ مونده توی بَرزَخ داره ذَره ذَره تَلخ میمیره رَپ کردنم حَتی براش یه بازی بود اِنگار هَمش تو خودِشه قُفل اینه زندگی چه مَعنی میده ؟!
لُخت دیده بود حَقیقتو اینبار زیر لَب هی میگفت حَتما خدا عاشقِ شیطان بوده دیگه فردایی نَداره و میشه هرروزشم تِکرار آخ که چِقد مَسمومه مَن وِرسام 
واسش جَهنمه بودن با این آدما نَسَخیشم فَقط واسه بَغل خدا بود مَنو بِبر جایی که اَثر از بودنم نَباشه 
بِشم فِرشته ی مِهربون که تو بَغلت جاشه .

Nothing

Sardarin