Sayf-Hasel.mp3

Sayf - Piadeh

Sayf - Bi Ja

Nashib[Prod.Navaar]

"سُرسُره ها" از تریبون سیف منتشر شد.

آهنگساز : شفیع
ضبط : سپهر
میکس و مسترینگ : ادیبی
جلد : سیف




Sor Soreh Ha[Prod.Shafie]

مجموعه کوتاه داستان محور پریشان از سیف با اهنگسازی ابراهیم

Parishan

Aazar[prod.Ebrahim]

Pazhmordeh[prod.Ebrahim]

Door,Farsang Ha[Prod.Mimkaaf]

تک آهنگ "عبور"
کلام : سیف ، راوی
آهنگساز : فغان
میکس و مستر : سهند ام زد

Sayf & Raavi  - Oboor (Prod.Faghan)

اولین قطعه از مجموعه بلند "رها" با نام "فرشته"
شعر و اجرا : سیف
آهنگ : پریش ، فغان
میکس آهنگ : فغان
میکس وکال و مسترینگ : شهریار
جلد : خاکستری

01-Fereshteh[Prod.Parish & Faghan]

۲_یک عکسِ خوب
(مجموعه بلند رها)

شعر و اجرا : سیف
آهنگ : قطعه‌ی Satori اثر Daigo Hanada
میکس وکال و مسترینگ : سپهر بِیگی
جلد : گِرِی

02-Yek Akse Khoob[Mix.Sepehr Beigi]

عازمان برسانید خبر مارو
بگید بلخره شکستن کمر داروغه را
قیچی ها نمیزند نهال های نو را
برو کسی از پشت نشونه نمیره پای تورا
عازمان برسانید حالمان عالیه
سهم ها مساویه
کیسه ها برنج اعلاس توی صندوقا طلاس
عازمان تو این سفره جای شما خالیه
عازمان توان من خاموش
خاکستر این کشته ها یادمم فراموش تورا
من از این بادیه که ماسه هایش جاموند
چی بسازم تا ابادی شما بده رامون
عازمان قاتلان را حلقه دوختیم
کجایی با همه ی غربا چشم بسته دوستیم
از اونجا که روی کاغذا تو این صفحه سوختیم
بوسه ی تیر به از سر و گردن زیر پوتینا
غافلان باطلان
کجا ان حاصلان
من یه دریای خستم آغوش ساحلام
لاشه ی قایقا پارو نجات حاکمان
توام گنده نیستی آب میشوره رد پاتو
پرش کن از سوغات ارابه ات را
عازمان خوشا انان که میبینن مستانه شهر را
هیچ طناب محکمی نبست دستان من را
از همان موقع که اشک هایت شستن اشک های من را
عاطل و باطل ثامت
عاشق ساکت جانت
تکه فلزی نماند پلاکی از نامت
نیاورد یاد اور ها یادم
همگی عازمان به زیر خاکن
عازمان جایمان را خالی گذارید
کتابی با صفحات سفید کاهی
بخواند او که حتی ندارد بینایی
ای کاش نسل مارا مادری نمیزایید
----------------------
عازمان رازمان
نیازمان
نفس ها گریه میکند درون سازمان
عازمان لازمان
اسمان
تمنا ها میچکد از دهان بازمان
یه سواری غم
اهالی جنگ
ناخوشم ادمان شدن حوالی کم
عازمان میرسد گوشت نواری جمع کردم
دهه هاست شنوا نداشت زبان من
____________________
نبودی ببینی این حاکما قانونا
وقتی بعد یه مدت تو میشی عاشق باطوما
نبودی ببینی که اقایون خانما
همه مرده های زنده به گور شده ی زالو ها
تو نبودی ببینی که پرنده کوج کرد
گلوله های شکاری بالشو بوسه
نبودی ببینی ابادی رو برج کردن
حیاط ما ام عین شب سایه و کوره
اینا لحجه ی غربته
نبوده نای صحبته
تو گشوتو بیار نزدیکتر صدای تربته
اگر در ارابه ات کوله باری فرصته
عازمان شیرینی کامت را به ما ها پز نده
من عاشقانه ها را تب میکردم
همزمان چشمانم جزئیاتت را ثبت میکردن
عازم کدام مسیری غریبه اگه دیدی بانومو
بگو بیاد از انتظارش داده ام دو زانومو
همیشه اخرش راجب توست
قرصامو میرم بالا قول میدم با دل قرص
گور بابای همه این شعرا شعر توست
منم میام عازم توام اگه بشه فرصتی
رهای قصه هام رهام
تا ته ریه هام هوا
رها تو ضامن و دوام
رهایم شاخه ی نبات
رهایم از جهان سوا
هه شاهدی
اولین شعر از بیت اولش رهام
اخرش رهام
اونی که هرروزه هست عاشقت تباهم
اگر یروز بیاد که نباشم عاشقت رها
عازمان قاصدان نامیان
همه حامیان
اشیا جانیان ساقی راهیان بانیان
شاهدن علی از اولش رهاس
آخرش رهاس
دلیل اینکه همه ریه هاش هواس
اونی که هرروزه هست عاشقت تباهم
اگه یروز بیاد که نباشم عاشقت رها


03-Rahaa[Prod.Ebrahim]

گرمای پشت چشمام زمستونو شست تا
ارزوهامو یکی یکی میرم بالا با قرصام
نه اهل درگیری نه فحش نه اهل دشنام
ولی میشکست  یه روز در میون تو دیوار فک مشتام
سقف کوتاه کرد گردن منو کج
اما هیچ لباسی نمیکرد، یقه ی منو تنگ
تو این بی رنگیا ما میزنیم لبه ی همو رنگ
میخوابیم میچسبه صبحا در همه ی ماها انگ
آسایش آرایشِ روی زخممه
بیا ببین چقد بی خوابی توی تختمه
همه این آسونیا دیگه سختمه
بی نفعم اگه همه نفع دنیا به نفعمه
مامان تو سوختی،بریدی دوختی
منو تنها به کل تنهایی فروختی
اگه بود شوخی
اگه بود زوری
یه سر تکون میدادی که نمیرفت جای دوری
به درد خودت میخوره کره ی خاکیت
به درد خودت میخوره خلوص پاکیت
ما که بریده شد نافمون تو غربت
نفهمیدم کجا چجوری بزرگ شدم با کی
بیا کنارمون بمون جهانو ولش
با همین اداها میفهمونمت زبانو ولش
کنار همین رعیت کور سرانو ولش
فرقی نداره خونه ی من یا تو مکانو ولش
غلت میخوردم رو زمین داغت
نفسم میبریدش اگه میگرفت عاقت
شناور بین آدمات اروم راکت
تا صدام میومد یکی میزد میگفت ساکت
ما گوش دادیم بین زبون برا
یه لقمه حلالم با ما بزنید حروم خورا
فراموش یادم تورا
شبا توبه خواب بیدار گناهکارم صبحا
دوباره


05-Boridi,Dookhti[Prod.Parish&Faghan]

نه که بلد نباشم بیارم به روت
ولی تو همون یقه گلداره رو بپوش
اگه خزانی بود اورد موهاتو به جوش
من دستامو دورت حلقه میکنم به هوشم
نه که بلد نباشم بیارم به روت گیراییتو
فقط زبونه قاصر میگیره جونه لازمه
تا نره دهن بی صاحاب بیراهه
نه که بلد نباشم بگم چقد ظاهرت زیباعه
نه که بلد نباشم بخندم به حالمون
جفت چشاتن سایبون
رو دل من که خام میشه با دوتا جمله ی عاطفی
نگو بلد نیست عاشقونه باشه
این سکانسا درام تر از فیلمای هالیووده
بدون جلوه ی ویژه و دوربینی ک بگیره عالی سوژه
...من دلم آلوده به توعه
که واگیر نداره این بیماری توی وجودم خوابونده خودشو
نه که بلد نباشم حرف خوب بزنم جای نور باشمو برای گرفتنت زور بزنم
همه قوانینو دور بزنم
غر بزنم
رو پیشونیم انگ جرم بزنن
لازم نیست افسانه شیم توی اشعار
چندتا فیلمنامه ی موفق باشه از ما
همین که رفتیم یکی صبح پا میشه ببینه عکسامون چسبیده رو در یخچال کافیه
چند هکتار ارث واسه چی  علف خرس واسه چی
روحمون بزرگه میخوایم جسم واسه چی
پلاک واسه چی اسم واسه چی؟
عشق کافیه، هه_ حرص واسه چی؟
نه که بلد نباشم دل عاشق بشکونم
من سر ساده تر از این حرفا دارم میدونم
اما ضعیفه نگام دست و پام شل میشن تا میخونم اسمتو رو دیوارای شهر دیوونم نه؟
ولی تو بگو کجای این جغرافیا دریای موهات رو ساحل شونه ی من با خیال تخت میخوابه دور از لنزای دوربینا که از سر زیباییت نزنن تیر تو قلب دریای بی جناحم
منو تو اسلحه دارای بی خشاب
گمشده های بی نشان
زنده باد دریای بی حجابم 
(زنده باد درخت های لخت پاییز-
زنده ایم اگرچه نداریم نایی) 
نه که بلد نباشم شاخه های گل رو
دسته بکنم با ربان عطر خوشبو
بشینم ایستگاه اتوبوس روبرو خونت
به شیشه اتاقت سنگ نزنم
بلند حرف نزنم
نه که بلد نباشم شعر بگم راجبت
بگم از علیرضا  آیدا و فاصله
نه که بلد نباشم عکس بگیرم خاطره
شم همینجا یهو بمیرم بخاطرت
لازم نیست رمان شیم با جلدای رنگی
فروش بریم کم با عیبای فنی
همین که ساده تو متنای کوتاهیم
مهم نی غلط املاییه انشای هرکی
یجور که رفتیم بگن داستانشون چی بوده
کدومشون بوده واسه ی اون یکی دیوونه
اونی که پای حرفاش خالصانه میمونه دیگه
نگو بلد نیست علی عاشقونه بخونه
ولی تو بگو کجای این جغرافیا دریای موهات رو ساحل شونه ی من با خیال تخت میخوابه دور از لنزای دوربینا که از سر زیباییت نزنن تیر تو قلب دریای بی جناحم
منو تو اسلحه دارای بی خشاب
گمشده های بی نشان
زنده باد دریای بی حجابم 
(زنده باد درخت های لخت پاییز-
زنده ایم اگرچه نداریم نایی


07-Joghrafiaye Moohat[Prod.MimKaaf]

آشنا آشنا من میام از سیاحت 
کلی شمع و شام دوتایی یه ضیافت
بگی چقد دور بودی غمگینی
بگم از دیدنت وا شده قیافم الان
گفتی چیشده این خونا چیه
فرسنگ ها داستان اون دورا چیه
اگه خونه توعه مقصر کیه
گفتم هیسسس این سوالا چیه؟
یه محلو بستن گلوله، جنگم
راه میام تا خونه ببخش خونیه چکمه‌ام
از اون فراق برات میارم خوشی 
وا کنم لباساتو از تنت نو شی
آشنا میدیدمت اسیریا
تو دلم گفتم یوقت سراغمو نگیریا؟
تو جدایی از زمینیا
خوش آوا فرق داری برام طنینیا
آشنا آشنا غریبه ی جهانم
من یه بیستو چند سال وسیله ی زمانم
میکنم لکه خونارو پاک از رو دماغم
نگاه میکنم قبلو میخندم به الانم
آشنا ، عاشقا
معشوق آشنا
دستاتو جوری میگیرم حسود شن ساکنان
اینقدر این عشق زیباعه برای کتابا
که انگشت به دهن میمونن تموم ناشران
این سکوته توی خونه نیستش حقم
راه میام تا خونه ببخش خونیه چکمم
چند روزه میگیرم انتقام تورو
از تن بی جونت شده چندتا گلوله سهمم 
آشنا بی تو من غریبه ی جهانم
میبینم رنگو روی پریده ی نهانم
میکنم لکه خونا رو پاک از رو دماغم
گرفتم انتقامتو الان که خوشحالی، خوشحالم


08-Aashena,Aashena[Mix By AshiBeatz]

فتاده از کلاس رفوضه های سال
میکشید لگد زیر همه کاسه کوزه های ما
بی جونه تنه ما با خوره های جان
بوسه رو میزنیم چپو راست روی شونه های خان
تغییر ، اعتدال ، فرجه های پولی
تو رحم ننم بودم نمیترسم از این گونیا
شیرینه لب های گناه واقعیت
که من ترجیحمه تا رود عسل و جیغ حوریا
تف
خوشی،جرعس
عوام بن بست
من موهام پر شپشه مغزم شستس
مجسمه زیر دست اوستای خوش دست
نشدیم ولی تندیسی شدیم پنجش مشت هست
گذر ایام و روزیه ما جریانه خواب
بستس ره نهر ازادی به فریاد
شکسته هم از یار و هم از ما و امثالمان
تو حداقل بریز بیرون از خونه اسباب
دور این دهنا گِلا
زوار در رفته صدام-
نمیشنوی میشنون صدامونو جنا
کاسه شکسته زیر نیم کاسه های افترا دستای پشت پرده ی این تئاتر افتخار
عروسکه خیمه روزو شب بازی
عین تار مو میرقصه به هر سازی
نیمکته پر از خواهشه تیم ناقص شهریا
یا من بازی یا خراب بازی
اونا که سراب میسازن کویر راهو
هیچجا ندیدن تشنه نظیر مارو
یدک کشای گذشته ی حرام زادو
آیندگان درو میکنن فسیل حالو
کالو ، خالی
فسیل حالی
نمیمیری ولی میکشنت عالی
تو بیداری خوابی
جایی
بی حساب کتاب نمیشی آدم حسابی 
اهالی
لالین و لالین و لالین و لالین
کرین و کورین
لالینو لالین
اهالی لالین
لال لال لال
اهالی
لالین و لالین و لالین و لالین
کرین و کورین
لالین و لالین
اهالی لالین
________________________________
دستایی‌که میفتن رو شونه خم
باز افتادن به جون هم
یکیشون میخواد نیاد یه دونه کم
یکیشون میگه بشید دونه به دونه کم
نفسا حبس
میشن سرشماری سینه های خالی
یکی همیشه تکه که نمیره راهِ باقی
چیه ایده‌آل ما؟اینکه حق خودمونو
بیای تو جیب ما بزاری؟
میشم صبح تا بیدار گول
میزنم خودمو میگم جغرافیاست
تو افتادی پاک وسط اهل دل دله دزد بازیا
چند تا دستمال میخوای واس گوه کاریات
چرا لالین
چرا فکر میکنین که خوشحالین
کجایین
آسمون سوراخ شد شما افتادین
دوبار این
آهای اهالی این خونه‌ی آخره
سوزه‌ی مادره آبروی داوره
کی مارو میده نجات ازدست خودمون
این اشک شک رو همون گونه ی باوره
آهای اهالی خبر داده باد از
سینه هایی که کشید نفسای آخر
باید پرواز بیاد از قفسای‌ ما در
کیا ندارن از فردای ما ترس
وسعت دیده ما رفت به بالای دار
وقتی چشمون میزدن با نگاهای تار
حالا یه کالای خواب تازه به ما داده کادو
گسترش بدیم نسل این زنا زاده هارو
آهای اهالی هنوز تاوان ندادید
پس آوار نباشید روی آبان نزارید
اگه چشا نخوابید چرا به یاد ندارید
خون به خاک نپاشید که ازاد نباشید

اهالی
لالین و لالین و لالین و لالین
کرین و کورین
لالینو لالین
اهالی لالین
لال لال لال
اهالی
لالین و لالین و لالین و لالین
کرین و کورین
لالین و لالین
اهالی لالین

Laalin (Ft SaM) [Prod.Moein Fallah]

مهرداد
نرسیدنی ترین راها
مینوشت کارام
آخه کجای ما میخوره به پولدارا بابا
ما که کرایه نداریم بدیم پامونم بگیر
راهی نمونده نرفته باشیم راهمون بدین
ایناکه با یه دنیا درد میگی نوشتنیه
رنگت درجا میپره زرد میشی نوشتنیه
اونجا که ابروهات میوفته حرف میشی
نوشتنیه اونجا که میشکنی ضعف میشی
میلاد
نداشتنی ترین داشته ها
نوشت خواسته هام
بی برکت تر از پولای توی باجه ها
پوچ برداشتیم ، رحم کنید کارمون بدین
دریا که نمیگیره هیچوقت ساحلو ندید
اونجا که میشستیم رو جدولای حل نشده
نوشتنی میشد حتی شعرهای وصف نشده
اون خنده ها که میگرفت وجودمونو یادته
شاید نوار مغزیمون درستی ضبط نشده
اونوره صفحه ی تاریخ جبر زندگانی
تو معده های غلط سیرمونیه بی اشتهایی
نوشتنی تر از منو توعه این بی احترامی ها
از زیر میز لگد میزنی نخون از این چرایی
اینا که با لحن بد میگی نوشتنیه
همین آسونیا که سخت میگی نوشتنیه
در جستجوتم علف هرزا بلندن
قد کوتاهیت بین الکی نردبونا نوشتنیه 
نوشتنی جدای مسافت طول سیگارت
جدای عرض این عرض ادبه لوسو بیگانه
نوشتنی به عمق حدقه اقیانوس نگاهت
تو تورمونه صبح جنازه ی مغروق ادامه 
نه فردای ممکنیم نه گذشته ی اگر
نه آوازیم تو این بی آوازیه مرغ سحر
چقد جا داره توش واحد شمارش نفرتون
پیرهن عقده  لبریزه از چمدون سفر 
اونا که تنشون میخاره وول میخورن
راسته خدایی های خودشونم گول میخورن
زنده بودن دلتو تو اب و نون میدونی
اونا نوناشونو راست توی دل خون میکنن 
فاصله نوشتنیه اما رسیدنی نه
این همون جادس که دور میشیم تا برسیم به هم
میلاد یروز تو بجا اهنگ شاد منو میشنوی
بیرون در مغازت میشینی میریزی به هم 
چرا دروغی همین غمگینیا نوشتنیه
سَبک رفیق خزان سنگینیا نوشتنیه
میاره پایین فکمو گنده ی دوپای محل
اونجا که میخندم وسط دعوا نوشتنیه 
مسافر گلوله هاتن جاذبت شکاره
جوری چسبیدیم که میشکنیم با یه اشاره
سوای سورو سات تو انبوه این جنگ توانی
به یه خشاب پر از امید نیاز واسه اداره 
نگاه میکردم به نگاه های تلخ مهرداد^
بازنده ترین لب های لبخند کش دار
مستیه بی تعطیلیه تقویم های اشکال
بیخوابیه پرزور جلو خوابیدنای اجبار 
اگه این مستیا حال میدنت عاشق
مهرداد نرسیدنا رسیدن ها شه
منم میام بزنیم دل کوه، جاده
باهاتم دیگه نگی بهونه میارم باشه؟ 
نوشتنی جدای مسافت طول سیگارت
جدای عرض این عرض ادبه لوسو بیگانه
نوشتنی به عمق حدقه اقیانوس نگاهه
تو تورمونه صبح جنازه ی مغروق ادامه 
نه فردای ممکنیم نه گذشته ی اگر
نه آوازیم تو این بی آوازیه مرغ سحر
چقد جا داره توش واحد شمارش نفرتون
پیرهن عقده  لبریزه از چمدون سفر


Naresidani

گذر موقته پاییز و پاهای رفتت
میشینم رو ایوون تنهاییم
نه اقاقیا حال ایستادن
افتاده تر از طوفان فردایی
همه باغچه رو به زمین خیره
علی  به زمین خیره
سایه میندازه حیاطمو یک چیز
همه حواسم آشیونه پیله
چایی دم کردم قد خودم تلخ
بی ریا تو جنگ پر از رفت
این همون لخت توی فردا ایستادن
لا سر خم ها سرپای سرپا ایستادن
دونه دونه درخت ها می اُفتن
یک تبر از شکست ها می خورن
یک ذره از نفس هام می بُرَم
تو این دریا قلاب ها می جوئم
موج بزرگ روی حیاطم
قایقم رو میندازم تو کوچه
همه ادما یه پای فرارن
منه ایستاده پارو رو دوشش
پسر خزر طاقته سرما
جوابه نه اصارت و درجا
کو تا قول تو که میگی راحته فردا
موج شکست جسارتو در ما
گونه های مارو خیس کرد
اون سیلی بزرگ از زور و ماعه بی جون
نفس کمه ریه های سیاهتو زلف بلندتو
چندتا تاره بیرون
همه غرق تو این سیل سیاه و مهیب
دانژه سیراب اما بیمار و کریح
منه تنها تو قایق و موج بعدی
میکنه این هوا طعم سیگارو تعریف
سام:
بعد اون عشق که چی
بعد گذاشتن چشم که چی
توی اون زندگی
وا شه پای سرنوشت که چی
پی فرق خودم و مرده هام
شکار میشم واسه طمع طمعه‌ ها
نمیدونم کل دنیا تنگه یا
ما خوابیم و هممونو برده آب
و من یادم نمیاد چی سر جاش‌ نیست
یه تنم که جز چشمش همجاش‌ خیسه
نمیدونم کی حالیشه سرحال نیست
بهار کشت زمستونو بعد پائیز
رد شد و رفته ، هفته به هفته
یادشم‌ نمیاد کی برنگشته
دلشم‌تنگ نیست،پی اهنگ نیست
رو تخت خیالش و خیالش تخته
منم این پایین نگام به بالا
همش یه لحظست،حالا و حالا
یه تیک خاک مادر یه دونه بذر بابا
یه ذره اراده مادر و کل جبر بابا
یه ذره آب تو خاک ، یه ذره هوا قاطیش
کلی هوایی شدنای ما برا آتیش
بگو ماییم سیل زده های چشم خدا
بگو از خدا مونده بود برا ما چیش
بگو داریم به چی بستگی
کدوم گره وا شد از وابستگی
همه یکی ایم با چند دستگی
باهمین خستگی
پیش میریم با نور پنهون
حتی گوشه زندون
پی انسان میگردیم توی آدم
حتی باهمین خوی حیوون

Afraan

7.Aaland [Feat.Sam] (Prod.Moein Fallah)

از بدو تولد و گهواره نویسنده ی متن این سازه
تا گیومه های بسته شده ی بازه و تقویمه ورق خورده روی شمسیه ناظر
اگه راه باشد  مقصد دویدن بود
منظره های  سرعتو ندیدن بود
تو این گرمای مرداد و سراب ها
برگ درخت خسته ی وزیدن بود
زیر این همه درخشش برگ ها
نقش آفتاب نمایش زخم ها
تن تنهام و گلوله های تنها
یه سر صاف میون سر خم ها
عصای راه پا بود و دویدن بود
این تقارن جنگل و خزیدن بود
تو این بیماریا دادم پیچید
و طبیعت کارش ندیدن بود
خستم از این سبزیه نامتناهی
بدتر از کویر و شن های جاری
و آسمون و اقیانوس آبی
تنفس ول شده نصفه کار
رد انگشت اثابت ها  به تنه
شکارچیو اسارته پا به تله
نه مالی از دنیا و نه خلقی اینجاس که به خاکش خسارت بزنه
گفتم کجا آدرسم دویدن بود
گم شدنا و تابلوها ندیدن بود
زیرپاهای تعادلم خس و خاشاک ولی از چاه و چاله ها پریدن بود
نه رودی با عمق و گذر سخت
یه آبراهه با کندی سرعت نبض
کجارو باید دید و شکر گفت که بر نخوره به عقاید جمعتون
از بین ظلم و استقامت
یه پوست کلفت پارست با این ضخامت
خونم بین سایه ها پدید شد
تموم نگاهم تو استراحت
لنگ زنان رو جِرم خودم
با همین ترس ها که از جنس تو ان
درو وا کردم کامل نصفه شدم
چشام افتاد صاف توی چشم گلم
سریع جهیدم دوان دوان
صافش کردم با توان توان
ساقه هاش تو باغچه روان
درد نمیداد دیگه امان امان
افتادم رو زمین سرد و انکار
این حیاط تو آغوش فصل اصرار
محاصره دیوار و سنگ و اشکال
یه مرگ ساده تو شعر اغراق
 ابتدا شعر شد و دویدن شد
قافیه ها را چیدن و نچیدن شد
از خون و رنگش نقش تو فرشم
و انتهاش دیده هام ندیدن شد
ایستادم تو این فاصله ها
پررو صاف تو روی حادثه ها
این همون لخت تو فردا ایستادن
لا سر خما سرپای سرپا ایستادن

6.Dastaan(Prod.Moein Fallah)

جنگ صلح نطلبه داغیه دمای کوره
یکی یکی افتادم نفهمیدم صفای لونه
دهانه دوخته ی قافیه ته خفای چونه
تا بلند شدم گفتن هرکی که خاکیه خوبه
منو تو معده های هضم نپذیر جمعیت
شنا نابلدانه غرق تو ارقام و کمیت
دستانه رو شونم با سر کجی های نصیحت
منو تا پیش میبرد  پس مینداختش طبیعت
بیداره خوابا بالکنا بیکاره نالان
یکی که سفیده شناسنامش از رای و آرا
کشته شده تو ساحل موج های خزر سال ها
قلاب گرفت گوشه لبم و دار زدنم، بالا
نه ردی نه اثری ،نه روحی نه تنی
اتو کشیده اداره پی حقوق مدنی
دادم تکیه به دیوار حاشا ستونا خطری
میچسبه لا کار بخوره تنم شوکره وطنی
از سر رابطه با مرگ زاوا،حروف
نی قابل توضیحه این دسته حالات،بروز
میداده نمایشام تو صحنه آزار،حضور
نمیکنن چون نمایشنامه هام ان دروغ
پریده گیر کرده ،تو سیم خاردار
صدام میپیچید با اکو توی جیبای بابام
رو دارا گردنم گیر بودش تو نامت دارا
اما زبونم سرخه وسط این کر و لالا
جنگه صلح نطلبه خوابیده در ما
بی شونا زیر بارونه پاییز و سرما
این آهن ها ریل ها پوست شهرو میکند
لخت و بی خجالت ایستاده تو فردا
از لا اتوبانای شلاق رو بدنم جوونه دانژه میزد
رو استخون کمرم
تو این بی شونایی یه لکه تو لنز اثرم
زوم میکنن بدترم
دور میکنن خطرم
انگار یکی توپ تو شیشه ویترینم زده
فردای پررو توی صورتم قد علمه
من بلند داد وسط اونا که میشینن همه
یکی که از کلاس دوتا حرف بیشتر بلده
از تاریخ روی کمدم متنفر از شروعشم
ماه و سال و شنبه ی صبح زوده طلوشم
از جنس غروبم هوای شعر و ارادم
ساحل تنها موج شکنه شکسته ی فتادن
میلغزم روی هوای داغونش بارونا دورم
سوراخه قایقم میدن بازم این پارو ها هلم
یه پای کج رو خط ها کافیه و قانونا غرن
ایستاده تو جنگ صلح نطلب با زانوی شلم
جنگ صلح نطلب داغیه دمای کوره
یکی یکی افتادم نفهمیدم صفای لونه
دهانه دوخته ی قافیه ته خفای چونه
تا بلند شدم گفتن هرکی که خاکیه خوبه
جنگه صلح نطلبه خوابیده در ما
بی شونا زیر بارونه پاییز و سرما
این آهن ها ریل ها پوست شهرو میکند
لخت و بی خجالت ایستاده تو فردا

4.Shounaa(Prod.Kanzler)

این رقاصا  شادی و هیبت و سوت
نه یادشه قسطو وام قیمت نون
یه شیشه عطر خالی رو کت و شلوار
عشق چیه روی دوشش یه  کوله اماس
با یه ماشین کرایه ای گل و ربان،بارون
بند اومده واسه شام زده دلو صابون
تالار نه یه حیاط ارث بابابزرگ
چراغ ریسه ای یه شکل نمای بزرگ
میزا گرد همه دورشون شیرینی،میوه
صرف میکردن همه صورتا ان خیره
کت مشکیت یه پیرهن سفید زیرش
رو دوشت مونده هنوز جای گیره
رفیقاش میزدن رو شونش و خنده
با شوخیا گرم میشد مجلس بندگان
یه موزیک بلند، جمعمون جمعِ ها
به کجا رسیده بخت تو بخت ما
عروس و نمای فرش قرمز
یه صد متر گلریز و طرح خبره
یه هیبت سفید تو تور 
و قدم های کوچیک خانومه دشت و دمن
فقط اونه که آسوده خیال،وا کنه آغوشو تو بیای
هل میدی همه مارو با زور زیاد
پیش اون باطوم قانون نمیاد
همه چرب زبون رقاص زورکی
فیلمبرداره قاب و کاست پولکی
شاباش میریخت باباش زمینه سبزو
با اسکناس پنجیه بانکیه صورتی
رخ عروسه مات جمعیت
همه لبریزن جام ظرفیت
یهو رو من شد چشم وضعیت
تصویرا مرور شد توی قرنیت
همه یادت اومد همه عاحت اومد
کهنه ی بازار کس و کارت اومد
اونکه له شد اسمش زیر پاهای
قول و قراره زیر خاکت اومد
دم ماشینا تکیه به پیکان عموم
خوشحالم تو جشن تو پیکرم عمود
این عرق مهرداد کرد معدمو کبود
با شدت افتادم پهلوم
این لباس خاکیا مدلمه رقصه تو جشن تو
مگه میشه زد دست رد به دست تو
بیا وسط نمیگیرم وقتتو
جدی نباش خنده کن
اونی که نورانی کرده مجلس تورو
با زمین میرقصه پاهای قامتش
اونی که تو قراره سر بزاری روی دامنش
با آینده راحتش
اونی که داری لبخند میزنی خواستنش رو
زندگی میکنی داشتنش رو
هیچی نمیدونی از آخرش
این چاقو رو ساختمش
اون اونروزا یادش رفته
حواسش رفته
رو شونه ی تو خوابش رفته
من اونروزو یادش میارم
این نه سهم توعه نه سهم من
نه دسته توعه نه دست من
نه بخت تو نه بخت من
بمیر مرگ تو ،یعنی مرگ من
امروزو یادت بمونه
امروزو یادت بمونه



3.Zaavaa(Prod.Kanzler)

نه از آستینه کوتاهم بیزارم نه از سرمای بی رحم
امروزو یادت میارم،فردای بی هم
زیر این چراغ های اتوبان،قدم ها چی ان؟
من شمار این آرزو ها رو میگم همه قاصدک ها میرن
امروزو یادت میارم
اونجا که لغزیدی خواب برد حالتو
تاب تو سر میاد از این فاصله
های و هوی بارون صاعقه صاعقه
امروز ، چیا اومد به سر تو و ریه های بی گناهت
برگشتنه محالِ پاهای اسارته هم بی چون هم بی چراعت
یادت میارم
فیلمه روی پرده ی سینمای اینهفته
تو صف لای گلایه ی بی وقفه
بحث چرت و سکانس های بی صحنه
خیابونای خلوتو میدی ترجیح
دکه های بسته و قل و زنجیر
تو میگی بریم کوچه هارو گشتن
بپریم از کوتاهیه پرچین
اگه بردنیه منم ببر گور بابای ساحله بی تو
دوتا بیت شعر بی چیزِ شاعر بیخود
خبر بارونو صدای صاعقه میگفت
شلاقی زد آب برد ،توروخواب برد
ببخش این کبودیای روی بازوت
فشار بیدار شدنه بی ناز بود
امروزو یادم بیار 
اگه یادت نیاوردم ،خودت بیا
بزن رو شونم بگو یکم خوابم میاد
من کل ورس قبلیو یادم میاد...
نه از آستینه کوتاهم بیزارم نه از سرمای ساحل
موج شکن شکسته ی حال و روانم موج های قالب
شست همه ی خرده هامو،اورد همه ی بُرده هامو
از رو سنگا پرتم میکرد تو اب تا اب بشوره دلشوره هامو
امروزو یادت میارم
چطور تو این عمق زدیم دست و پا و
سنگینیه باد و هوای ابری که نبرد وزن مارو
،نه از آستین کوتاهم بیزارم ،نه از این بارنگ ها
ستونای کج قلب خدای ادعا که پره از این پارم ها
میخوام غرق بشن جیبام تو دارم ها
این کاغذ سبزا مالن مال،بگم کارم کار
عاح چه شادم ولی خوابم خواب
ببین امروزو یادت میارم
شاخه های گل،با کتابا غروبو صفای مُل(موج شکن به زبان محلی)
دست آغوش گرمیه لبان جرم
امروزو یادت میارم
این بازارچه و داد و هوارش
نوازنده و شعر سوارش
این قاب میارزه به کل جهانش
یادت میارم
سواری های پُر دربست ،دور برج های مرتفع
پیاده رو تا خونه و خوردن حرف
یه جونم رفت ، یادت میارم
مهربونیه لحن سخن و عاطفه
با ترکیبی از یاداوری خاطره
یادم میاد این نبودنام  فاصله
مینداخت رو گونه ی تو حادثه
امروزو یادت میارم ،و تو یادت میاد
سر تو چقد میاد به شونه هام بخواب اگه خوابت میاد
امروزو یادت میارم ، و تو یادت میاد
سر تو چقد میاد به شونه هام بخواب اگه خوابت میاد



2.Baarang(Prod.Moein Fallah)

آی سکوته حقیقته نهفته در من
این نرفتنا تموم میشه موقع رفتن
رهگذر راه رو گذر تموم دفترو
دوییدن و خزیدن و گیومه هارو بستن
آی اعتراف به عشق های نهان
تف به چرخ جهان ،گذر زمان ،دهانه خندان
چه جاها استفراغ کلمات رو قورت میدادم با فشار دندان
آی چه کتاب هایی از چنگم در رفت نخوندم
از چه راه هایی نرفتن من رفتم نموندم
سر نرفتم ورق خوردم تا فصلم سر اومد
چه بزرگراه های غلطی که بن بست دراومد
اونا که منو با یه خال جوش دادن اینجا
کش تومونم با چندرغاز در میرم بیجا
نفسم تنگه از نزدیک و دور و خویشان
اخبار و روزنامه با پول و زور و جونه بی جان
فضا ندارم ، هوا ندارم
چارپایه دارم طناب ندارم
پیاده رو ها رو میدوام جلو خشاب های پر
تیر میزنن ولی تیر خلاص ندارن
تو خدای کدوم ور زمینی داور تناقض
ما نقش زمینای گل و بلبل تمارض
چارپایم در رفته رو هواس گردنه تعادل
مشت میزنم رویاهامو شدم بزن بهادر
نه شرق زده،نه غرب زده
فلک زده فلک زده
اونکه این مکعب و کیلومترا قدم زده
پوست و گوشت و استخونی که کپک زده 
من نقره داغه سینه ی شرم و حیام
چه زیباس یروز بمیرم به دست حیات
هنر این زبونه بی نظم و ابیات
که صداشو تو سرم انداختم هی داد و فریاد
پریشان از وجودم افران
رها از دامنه ی احساساتم افران
لام تا کام از ابتدا تا انتهاشو افران
یه من نوظهور از امروز افران افران
دلتنگی های عالمی را میخوانم با ترانه ای
توام گوشت چسبیده همینجا به هر بهانه ای
اگه مشتریه دوتا محتوا با علاقه ای
تلنگر میخوری زاییده ی همین جوانه ای
تف به سکوته حقیقته ،نهفته در من
این نرفتنا تموم میشه موقع رفتن
رهگذر راه رو گذر تموم دفترو
دوییدم و خزیدم و گیومه هارو بستم



1.Ribaaz(Prod.Kanzler)

نبود حضور
نمای غروبا
یه با وجود لا همه ی بی وجودا
کجاشو دیدی من استاد سقوطام
خلافش تا میشم تا وا بشه چروکام
از زیر اواره ها ساکن تو
اینقد دور که نمیبینم فاصله رو
یه ناقص که کامله با ناقصه تو
میخورم رو خمیه شونه های خاطره سر
تف تو آذره خیابونای انزلی
مثل خزانی میای از حالم میگذری
قد یه پاییز از شاخه هام میکنی برگ
تو این ناز و اطفار ماهارو میخری چند؟
اونا که با خبرن بی مهری یارا
انتظار ندارن که عاشق شی حالا
دلت نگاه سگ نکرد با شعری ما را
چه تا ریز و کج و کوله توهم ناخوانا
تورو
خزان میاره بهار میبره
دو دستی از رو ابرا میبره
هی حرف از بودنه فردات میزنه
نعش بی جونمو قلاب صیاد میزنه نوک
میکشه بالا همه تار و پودمو
همونطور که در اورد یارا جونمو
میفروشم همه ی بالا خونمو
پهن میکنم خیابونا بار و کولمو
پرونده مختومه ی قوه ی قضایی
شکسته ترم از دکلمه های پناهی
میگم ندیدین شماها تارای حنایی
که لا ساقه های گندمه جاپاهای فراریش
اونا که با خبر از بی مهریات
میسوزونن کل این مزرعه رو بی اشتیاق
میارن خبر مرگ تو رو هی این عشقیا
نبودی ببینی بنزین میریزم رو کشتیام
این یعنی ترک  حضور
جماعت زورگو
من پی  کور سو
جوابام جور بود
خدای فاصله هایی ناکجا کجایی؟
ندیدنت زور بود
دور بودی
من گم کردمت تا پیدا بشم
خودمو بارون جا میزدم تا سیلاب بشم
به زور ارامبخشا میخوابم که رویا بشی
ولی تو کابوس میمونی تا که بیدار بشم
بپرم
تورو
خزان میاره بهار میبره
دو دستی از رو ابرا میبره
هی حرف از بودنه فردات میزنه
نعش بی جونمو قلاب صیاد میزنه
نوک
میکشه بالا همه تار و پودمو
همونطور که در اورد یارا جونمو
میفروشم همه ی بالا خونمو
پهن میکنم خیابونا بار و کولمو
اونا که بی مهریاتو ندیدن خوب میمونن
من از هر پا درازتر از گلیمم چوب میخورم
تو که خبر مرگ شدی پیچیدی با عطرت
من خبر زنده بودن خودمو کذب میدونم
حداقل شما اسم این جاده رو بزارید مهر
رو هر رد پای یارا بنویسید شعر
شاید اون ساقه هارو باد میکرده له
دستاش دونه دونه گندمارو یاد میکرده هی
کدوم وزن و قافیه حامل سر سنگینمه
با کدوم سلاح باید بیام سراغ جنگیدنت
 تو شکستم میدی حتی با خندیدنت
 نبودتم از بودن خیلیا با معنی تره
قصه هام میرن یارا ،  تو هنوز میرن کارات
از جلو چشمام تا خم میشم میگن یالا
اون الان دست بادا عروسه بادابادا
فراموش کن مبارک میمونه یادش یارا
من رها میکنم بادا میبره
 نداره قصه هام تو دارا میخره
کل خوشحالیاتو کنی تا سال ها بگذره
خبر مرگ منو اینبار یارا بشنوه
صیاد،تار و پودمو بالا میکشه هردم
طعم فاصله رو پاهام میچشه هرشب
من هنوزم حضورتو می  فهمم
دروغ میگن ،من بازم دنبالت می گردم

Bi Mehr [Prod.Moein Fallah]

چشم به راه ریل از غروب اشک میچکید
رو ارتفاع پله خم افق نفس میکشید
انتظارو دادم بره بگذرم از رفتنام
از دور قامت توانم، نزدیک نخ نمام
اما تو نفس بکش طناباش مال خودم
ریه سفیدا برا تو سیاهاش مال خودم
اما تو نفس بکش کپسولاش مال خودم
سینتو وا کن قشنگ سرفه هاش مال خودم
اگه بودی و نبودم اگه بودن و معنا
اگه توی شعرامی و تورو خوندنت فردا
درده خراشه نایِ‌ت، بغضتم برای خودم
تموم سنگینی رو دوشتم برای خودم
اونجا که گونه هات کوهن اشکات رودن
از دلت فورانه زخمات پاره پورن
ناتوانم چون که رفته از توانم بودن
آوار این زیادی بودنا هوارم شدن
اگه بودنا موندنی ان تو سر برگ تاریخ
من سرپا بزارید بمیرم با زخم کاریم
اگه تختاتون تمومه برا زنده ها جا نی
بی جاست این مصرعو رو پله ها جا بزارید
تخت خیالم
نیست ،بختی یارم
حفظم همه ترک های رو در دیوارم
برای خودم دردات برا تو هرچی دارم
مهم نیست با چه وجدانی کجا سر میزارم
نه هراسه این ابعاد نداریا پوست کلفته نمای خرابیا
پای گیر فراریا
سیم لخت تو قرن فسادُ تبانی ها
بی جاعه راست قامت نخ نما تو دهانی ها
ای
از چاله ها گریزان تو دره ها پریدن
چه مرگ باشکوهی، چه صحنه ها ندیدن
از آسمونت ابرم،از سمت تو هیچ اصلا
نغمه ها باخت مارا کجاها جار کشیدن
 از دورا که میبنی این احوالا خوبن
ساکنم گردو خاکاش میشینن ، رو من
تا مغز پوک استخونام میچپن تو هم
سرماشو آغوش میبرم میکشم به جونم
اونا که خشاب خشاب تیراشون بُرده
کجان ببینن ما جونامونو میزنیم چُرتکه
این تیترا درشته حروفش چیزی که بُلده
تورو تو صلح زاییدن مارو به زیر سلطه
اونجا که گونه هات کوهن اشکات رودن
از دلت فورانه زخمات پاره پورن
ناتوانم چون که رفته از توانم بودن
آوار این زیادی بودنا هوارم شدن
اگه بودنا موندنی ان تو سر برگ تاریخ
من سرپا بزارید بمیرم با زخم کاریم
اگه تختاتون تمومه برا زنده ها جا نی
بی جاست این مصرعو رو پله ها جا بزارید

 چون شعرام زندن 
(سیف، زمستون ۰۲)

۱-نخ نما [ساخته‌ی میم‌کاف]



همه ی اون سوز سردو که تو این آغوشا کشتیم
تموم زخمای عمیقی که با این الکل ها شستیم
وسط این باقی غم تموم اشک هارو بردیم
چال میکنیم یجا همرو تو ساحل حیاط پشتی
خلایق یه دنیا دلواپسی دوش تا دوشم اگر
لخت بی پرده در این فصل پوست تا مغزم هرس
پایم گیر  دیدم کور  ،  جوابم هایم هوی
جسدمو دیدی توی ساحل حیاط پشتی نترس 
شعر شاد بخون،غمش را زندگانی کردیم
اگه که معنای زندگیتو گرفتن اشتباست میخندی
رو به تیر با تحفه ها میجنگیم ، صلحو با جنگ نو میبندیم
 جسدمو دیدی توی ساحل حیاط پشتی میفهمی
شعر شعر،اتاقم پره
تو کدوم گوریم اینجا حالم غره
پوست میندازم ترک هامو
فقط درصد بالاش میتونه داغم کنه
تو ساحل حیاط پشتی،دریای تنهایی صفای مفتی
این خیرگان نمای قفلی
جسدم زیر این جهان کفری
همه ی اون سوز سردو که تو این آغوشا کشتیم
تموم زخمای عمیقی که با این الکل ها شستیم
چال میکنیم یجا همرو تو ساحل حیاط پشتی

سازو اوردم شروع پاییز در
تا کوک بشم لیوان چاییم سرد
سرما اینقد میطلبید سیگار که
مچاله شدش پاکتش پایینتر
 سردتر از دستای سرخم
تو ساحلت لمس پاهای لختم
تنها تنها تنها طعمم
تو ترافیکه امواجش یه لقمم
زابرا،عابرا،رد میشم ردمو جا ب جا
گم میشم با آدرسم را ب را
میلغزم مستیا تا به تا
این درد ساکن بی جایی
خیابون بی ذوقه به سازم
بدتر از الکلای گیرایی
موده هیچکدومتون نیست فازم
توی ساحل حیاط پشتی
اگه که کشتنم با تیر ها
میبینی لقمه ی چپه سیرام
دنیاتون مال خودتون،سیرابم
شادشو از من نخوا
من زاده ی واقعیت تلخم
تا خونت به جوش نیادش رسما
هیچی عوض نمیشه،خرت کردن
شادشو از من نمیشنوی
لبخندشو از من نمیبینی
تو این عزا سازم نمیزنه
چون تو خوابی از قصد نمیگیری
اینارو از من نپرس
من پاسخه پاره ای از سوالم
از رو بریدنم از توو دارم
همه چی معلومه از تو حالم
اگه رو این شیشه خرده ها رقصین
شاباش میدن همونقدر میارزین
اگه تو صورت میخورد سیلی اشکی
میومد از اونطرفی میرفتی
هیچوقت سیلی با آغوش نیست یه راه
اینو تو مغز واموندت بزار
گفتم رفت تا به خودش اومدش
جسدش پاره پوره توی دل ها
اونجا میرقصم که حیاط پشتی
دور همیم با نوای دوستی
سازمو کوک میکنم  به درستی 
یه عکس خوب که همو میبوسیم

۲-ساحل‌ حیاط‌ پُشتی [ساخته‌ی میم‌کاف]

"منظره ی سرعت"
اخرین قطعه از سه گانه "نخ نما"
شعر و اجرا : سیف
آهنگ،میکس،مستر : میم کاف
جلد : سیف

من که رسیدنی ام زمین گرده میگن
این ولوله که توقلبمه عشقه میگن
هرچی مغروقت میشم هی تشنه میشم
این حس عذابم میده حتی با خوشگلیش
از رو تاب موهات منظره ی سرعت
تا آغوشی که بازه تو منطق جرعت
همین زیباییاتو  تو مسئله بردم
همه ی دوستت دارم ها، عربده شدن
اونجا که ایستادیم عبور زمانو
بوسیدیم ،همانا بریدیم امانو
هیچی پاک نمیکرد زخم لبامو
تا که تب بکنیم لرز الانو
اگه این دست ها برگ این درخته بیده
که بادا نلرزونه قلبو تو سینت
اگه آنی و آنی و آنی و اینم و اینم
خوشگلترین زخمام پنهونه زیر پیرهن
وسط این جنگ ها میدون تیرم
اگه دیر کنی میرم و میرم میمیرم
میمیرم
اینجا اگر تاب آوردی جانم
ماندنی بین از دست رفتگان
جدا نمیشه این دست از دستمان
دلت قرص همین عشق است بستمان 
از این منظره ی سرعت تا گورمان
قول میدم کور میکنه نورمان
بوسه ها پررو تو صورت سیاست
حتی کم بیاد واحد پولمان
تا اخرین زورمان
.
.
صورت مساله پاکه
من در مکر زمان
شرمسارن از سطح جوابم
این پرسش های جمع عوام
تاریخ انقضاعم تمام
خارجم از درک و توانَت
همونقد هم عاشقم لپ کلام
اگه حادثه سازه برات
نمکه رو زخمم عذر
گاها از دستم در
اگه بدتر از مردی به نام اُوم
قوانینم خستت کرد
زور و این طاقتا سر نمیاد
جا برای رفتن هست، شاید
وصله ای جانا به دستهایم بستم دست هایت
به قصد وطن گشتم این حروم لقمه های واهی
و سر چرخاندم و وطن را در نگاهت یافتم گویا جانی
اگه دردم عذر
اگه درمان نیستم عذر
اگه میشه از وجودم بیشتر بُرد
بِبَر هرچیه بیشتر تو
تو پیشرفت کن
تو نهایت یه دل میبری
اقتصاد هم پول میبره
تورو تا خونه پای پیادم برد
از طرف سیاست عذر
از طرف نظام سرمایه داری
این خزانه های برای ما خالی
از کار و بار هیچ هی بیکاری
و اندی  سال صحنه سازی عذر
شاید حادثه لطف تو 
این قایق سوراخ را نجات
چون کسی نیست به جات
و چون کسی نیست که بیاد به چشام
همه آغوش تو در این وطن حکم دار دارد سوا
تو را زیر پوستم تزریقت میکنم با سرنگ های هوا
تلخه داستان و شعرم بی وزن ، نویسنده ی تباهم
شاید کشتنم ، زنده کردی من را در میان لبانت
از تاب موهات منظره ی سرعت  آغوشم بازه تو منطق جرعت
زیباییاتو تو مسئله بردم، دوستت دارم ها، عربده شدن



۳- منظره‌ی سرعت [ساخته‌ی میم‌کاف]

شعر و اجرا: سیف
آهنگ،میکس : کنزلر (نمونه برداری شده از caleb arredondo echo sax end)
جلد : سیف


این لرزا که میبینی پشت تبای عامن
اونا که نفس عمیقن سوای ماعن
کجایی که مجرمن این لب های داغم
دور بمون یوقت هوامون نشه قاطی با هم
صدای صلحن با سلاح سنت
اینا چه میدونن از عشق تو جناح قدرت
یه طناب آرزو با اعدام فرصت
تا ته کشیده میشه با این ادامه ها رُسم
اونا که خالی نمیکردن اینجاش خالی میکنن
سرپایینی میدوئم
ضعیفاش راضی میمونن
میرفتم میومدم از این برو بیاها
 پاهام برو رو زوری میرفتو بیا رو عانی میومد
توام اسیر منی فرودم تو آغوشت
یکمی حضورت کاهش دوز داروم شه
اونجا که دستامونو فاصله میدن با نگاها
یجور رقصی بکنیم که بگن به قانون چه؟
شفای حالِ نفست تو این دودا
میکشمت داخل ریه هام عینهو بوران
همه جونامو میدم بره واسه جونات
تا تاریخ تاریخه بنویسن اینا  اونان
 میخوریم به هم جدایی کنه جدا راهشو
راهتو میدوئم برات نمیبینی خوابشو
 مِیدونه آغوشت میخورم بهت هر دور رو
 که کروکی نشه کشید اینهمه برخوردرو
اما تو ،شونه هام
دوتا رفیق ، طول راه
من اون مجرم سیاسی گونم زیر پام
خالی میشه تا نفس میکشن تورو ریه هام
همه جا صفحه ی شعرمی تو که خوانایی
حساب نمیکنمت جزو هیچ آرایی
حتی تو بین رقصمون بریم تا آگاهی
همه اسارتو میخرم به جون،تو آزادی
ریشه هام تا دلته نمیتونی خاکم کنی
نقش پررنگ سناریوتم پاکم کنی
رگ های دلت حسودن میخوان که قیچیم کنن
تو رو برمیگردونی جا اینکه نگاهم کنی
سپر بلام تو این ضرر کلان
اونکه زخم هارو میبست میزنه صدمه الان
 هی نفسم حبس شدشو تو موندی تنها
دستم هی میرفت سمت چیزی که ضرره برام 
ای
سوام کنید از توی این بلاتکلیفیا
اینا که حضورشون پررنگ تر از خونِ
الکی دم از فردای خوبی با اینا نزنین تنها چیزی که ازشون دوره واژه ی خوبه
تو بگو طلب چی داری از هیچیه ما
پیشینه ها تونو رو کنید بی شیله ها
شما با قلب نداشتتون بی سینه ها
میزارن اسمتونو درشت رو ویترین ما
اگه هنوزم ، وسط سوزم
با اینکه به زمین کشیده میشه پوزم
پاره میشم تا پارگیاشو میدوزم
نمیبنده حتی اندازه سر سوزن
اگه هنوزم ، میدوئم راهو
با تیر جنگی نامردا میزدن پامو
من حتی اگه نشون ندادم این عاحو
یروز تو دام میندازم کل این دام

Sayf

Popular tracks