▨ نام شعر: گشت و بازگشت (پیشم می‌آمد)
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
______
با گله‌ی سپید و سیاه خرگوش‌هایش   پیشم می‌آمد
با بغبغوی کفتَرَکَش در گلوی نرم صبح   صبحدمانش  پیشم می‌آمد
اندامش   بیرون کشیده   شمشیری از نیام   پیشم می‌آمد
خوابش می‌آمد   بیدار بود   در هر کجای روی زمین بود   پیشم می‌آمد
فردای ساعت بعدی بود
دیروزهای روز قیامت بود
صدها هزار سال نوری از آینده بود  پیشم می‌آمد
چون انعکاس مادگی عالم    در ماهتاب باختران     یا خاوران   پیشم می‌آمد
چون شهرهای حافظه     چون خیوه، بلخ، سمرقند     ری، شوش، پارس، بخارا    پیشم می‌آمد
از گونه‌هایم     چون اشک‌هایم پایین می‌رفت
می‌خفت بر سینه‌ام     وقتی بلند می‌شد و از در می‌رفت    دیگر شبش پیشم می‌آمد
با عطر گرم پهلوهایش    با آن هلال پاشنه‌هایش    و کفه‌های بدر شانه‌هایش    قویِ بلند و داغ گلویش پیشم می‌آمد
در خلوت چهار لبِ مجنون   می‌زیست با من   با چشم‌هایش   می‌مُرد با من    اما پیشم می‌آمد
انگشت‌های او   که قلم‌هایم بودند
وقتی    پیشم می‌آمد    انگشت‌های صاف و بلندش را    در دست‌های ملتهبم می‌گذاشت
می‌گفت: بنویس!   بنویس و باز هم بنویس!  از هیمه یا از شعله یا خاکسترم    بنویس!
آنگاه می‌رفت   می‌گشت در فضای مه‌آلود روز و شبِ گستراندن زیبایی
و چشم‌های عالمیان را مبهوت می‌کرد     با چلچراغ‌های آرنج‌هایش، مچ‌هایش وَ گوش‌هایش
و با دهانش   دنیا را    چون بوسه‌ای نثار مسکینان می‌کرد
می‌رفت می‌گشت   می‌گشت و باز  پیشم می‌آمد
صدها هزار ساعت مغناطیس   می‌گشت و می‌تپید و خبر می‌داد   از زانوهایش، از راه‌هایش
وقتی که او
پیشم می‌آمد
▨
شانزدهم دی ۱۳۶۹ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۳۶

رضا براهنی | پیشم می‌آمد

▨ نام شعر: ری‌را
▨ شاعر: نیما یوشیج
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
«ری را»... صدا می‌آید امشب
از پشت «کاچ» که بند آب
برق سیاخ تابش تصویری از خراب
در چشم می‌کشاند.
گویا کسی ست که می‌خواند…

اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش‌ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده‌ام
در گردش شبانی سنگین؛
ز اندوه‌های من
سنگین تر.
و آوازهای آدمیان را یک‌سر
من دارم از بر.

یک‌شب درون قایق دل‌تنگ
خواندند آن چنان
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب
می‌بینم.

ری را.ری را...
دارد هوا که بخواند.
در این شب سیا.
او نیست با خودش،
او رفته با صدایش اما
خواندن نمی‌تواند.
▨
نیما یوشیج - ۱۳۳۱
ـــــــــــــــــــــــــ
نشانه‌گذاری در شعر نیما یوشیج همیشه مجادله‌برانگیز بوده است. نشانه‌گذاری و متن شعر که در بالا آمده، بر اساس کتاب ِ مجموعه اشعار نیما یوشیج، انتشارات زرین، چاپ اول انجام گرفته است.
ـــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت‌ها:
۱- معنای «کاچ» در منابع مختلف به‌صورت «قطعهٔ کوچک جنگل در میان مزارع»، «کچلی‌های زمین»، و «بخشی از جنگل که درخت‌های آن را کنده‌اند» آمده‌است.

۲- بند آب: به‌صورت «حفره‌هایی که به دست روستاییان برای آبیاری زمین‌هایی که به آن مشرف است، ایجاد می‌شود»[۱۳] و «برکه‌ای مصنوعی که به‌منظور آبیاری زمینهای اطراف احداث می‌شود»[۱۴] معنی شده‌است.
۳- ری‌را: برخی منابع «ری‌را» را نامِ زن دانسته‌اند. برخی دیگر معتقدند که ری‌را یک صوت است.
 این کلمه که دارای واکه‌های بلند «ای» و «آ» است، با سه‌نقطه‌ای که بعد از آن آمده، فضای ابهام را ایجاد می‌کند. شاعر با استفاده از صدای مبهم مرکب از دو هجای کشیده، حس شنیداری مخاطب را از آغاز شعر تحریک می‌کند.
معانی دیگر «ری‌را» در زبان مازندرانی عبارت‌اند از: (۱) بیدار باش، به هوش باش، هشدار؛ «ری‌را» در بازی‌ای به همین نام در مازندران یعنی «بپا و هوشیار باش» (۲) نام زنی که باید تیزهوش و کاردان باشد (۳) نام پرنده‌ای کوچک‌تر از گنجشک و شبیه به آن.

نیما یوشیج | ری‌را

▨ نام شعر: من و دریا
▨ شاعر: لایق شیرعلی
▨ با صدای: لایق شیرعلی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دو ره‌سازیم و ره‌پیما، من و دریا من و دریا
دو همراهیم و دو تنها، من و دریا من و دریا

ز یک سرچشمه می‌آییم؛ ز یک سرچشمه‌ی کوهی
به پایین‌ها از آن بالا، من و دریا من و دریا

من از وی شور می‌گیرم، وی از من شعر می‌گیرد
دو پر شوریم و پر غوغا، من و دریا من و دریا

دل او مستِ طوفان‌ها، دل من مستِ طغیان‌ها
دو سرمستیم و پر سودا، من و دریا من و دریا

 غزل می‌خواند و من‌هم، فغان می‌سازد و من‌هم
دو شاعر، دو دلِ شیدا، من و دریا من و دریا

نه پروای ملامت‌ها، نه پروای سیاست‌ها
دو دیوانه، دو بی‌پروا، من و دریا من و دریا

 به یادِ یار می‌نالیم، یارِ آرمان‌هامان
دو مجنونیم در صحرا، من و دریا من و دریا

گهی در خود نمی‌گنجیم، می‌جوشیم و می‌شوریم
به قصدِ ساحل و مجرا، من و دریا من و دریا

 نه باک سد ره داریم، نه باک از خلل‌ها را
دو جویایِ رهِ فردا، من و دریا من و دریا

به چندین رنج و تاب و تب، سرود زندگی در لب
دوانیم از پس دنیا، من و دریا من و دریا
▨
لایق شیرعلی
از کتاب شعر «من و دریا» چاپ ۱۹۹۱

لایق شیرعلی | من و دریا | Лоиқ Шералӣ

▨ نام شعر: بت‌تراش (پیکرتراش)
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
پیکرتراشِ پیرم و با تیشه‌ی خیال
یک‌شب تو را ز مرمرِ شعر آفریده‌ام 

تا در نگین چشم تو نقش هوس زنم
ناز هزار چشم سیه را خریده‌ام

بر قامتت که وسوسه‌ی شستشو در اوست
پاشیده‌ام شرابِ کف‌آلودِ ماه را 

تا از گزند چشم بدت ایمنی دهم
دزدیده‌ام ز چشم حسودان، نگاه را 

تا پیچ و تاب قد تو را دلنشین کنم
دست از سرِ نیاز به هر سو گشوده‌ام 

از هر زنی، تراشِ تنی وام کرده‌ام 
از هر قدی، کرشمه‌ی رقصی ربوده‌ام 

اما تو چون بتی که به بت‌ساز ننگرَد 
در پیش پای خویش به خاکم فکنده‌ای

مست از می غروری و دور از غم منی
گویی دل از کسی که تو را ساخت، کنده‌ای 

هشدار زان‌که در پسِ این پرده‌ی نیاز 
آن بت‌تراش بلهوسِ چشم بسته‌ام 

یک شب که خشمِ عشقِ تو دیوانه‌ام کند 
بینند سایه‌ها که تو را هم شکسته‌ام ! 
▨
نادر نادرپور
از کتاب شعر انگور

نادر نادرپور | بت تراش

▨ نام شعر: ما جهانی درون جان بودیم
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
شب، طلوعِ ستارگان بودیم
و غروبِ کبوده‌های بلند
،ما در آن چشمه‌سارِ مینایی
.روی با رویِ آسمان بودیم

شب‌گذاران در آن طلوع سپید
راه زی خلوتِ رزان بردند
هر چه بود آن صدایِ عریان بود،
ما درونِ صدا نهان بودیم

ابر نیلوفرانه برمی‌خاست،
باد نیلوفرانه می‌آسود
شادی بینشانگی با ما،
هر چه بودیم بی‌گمان بودیم

با تو ای دوست شادمانی ما،
پایکوب و ترانه‌خوانی ما
با نشان تو بی‌نشانی ما،
با تو بیداری و پری‌واری
وز تو نیلوفرانه‌رفتاری
بید را شادیِ نگونساری
با تو رودِ برهنگی جاری
وه! چه بیدار و شادمان بودیم 
▨ 
م. آزاد
از مجموعه شعر با من طلوع کن
چاپ شده به سال ۱۳۵۲

م. آزاد | ما جهانی درون جان بودیم

▨ نام شعر: سرود آشنایی (شعر شماره دو، از چهار سرود برای آیدا)
▨ شاعر: احمد شاملو
▨ با صدای: آیدا سرکیسیان
▨ موسیقی از: Ólafur Arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
این شعر، سرود شماره ۲، از شعرِ «چهار سرود برای آیدا» است.
ـــــــــــــــــ
۲
سرودِ آشنایی

کیستی که من
اینگونه
به‌اعتماد
نامِ خود را
با تو می‌گویم
کلیدِ خانه‌ام را
در دستت می‌گذارم
نانِ شادی‌هایم را
با تو قسمت می‌کنم
به کنارت می‌نشینم و
بر زانوی تو
اینچنین آرام
به خواب می‌روم؟
□
کیستی که من
اینگونه به جد
در دیارِ رویاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟
▨
احمد شاملو
بیست و نهم اردیبهشتِ ۱۳۴۲

از دفتر شعر آیدا در آینه
چاپ شده به سال ۱۳۴۳

احمد شاملو | سرود آشنایی | با صدای آیدا

▨ نام شعر: در لحظه
▨ شاعر: احمد شاملو
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ موسیقی از: philip g anderson
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
به تو دست می‌سایم و جهان را درمی‌یابم،
به تو می‌اندیشم
و زمان را لمس می‌کنم
معلق و بی‌انتها
عُریان.

می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمانم
ستارگان و زمین،
و گندمِ عطرآگینی که دانه می‌بندد
رقصان
در جانِ سبزِ خویش.

□

از تو عبور می‌کنم
چنان که تُندری از شب. ــ

می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.
▨ 
احمد شاملو
نوزدهم امرداد ۱۳۵۹
ــــــــــــ
از دفتر ترانه‌های کوچک غربت
شامل شعرهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹

احمد شاملو | در لحظه

▨ نام شعر: تو را دوست می‌دارم
▨ شاعر: احمد شاملو
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــ
طرفِ ما شب نیست
صدا با سکوت آشتی نمی‌کند
کلمات انتظار می‌کشند
من با تو تنها نیستم، هیچ‌کس با هیچ‌کس تنها نیست
شب از ستاره‌ها تنهاتر است...
□
طرفِ ما شب نیست
چخماق‌ها کنارِ فتیله بی‌طاقتند
خشمِ کوچه در مُشتِ توست
در لبانِ تو، شعرِ روشن صیقل می‌خورد
من تو را دوست می‌دارم، و شب از ظلمتِ خود وحشت می‌کند.
▨ 
احمد شاملو - ۱۳۳۴
ــــــــــــ
از دفتر شعر هوای تازه
منتشر شده به سال ۱۳۳۶

احمد شاملو |  تو را دوست می‌دارم

▨ نام شعر: از عموهایت (نسخه‌ی ژینا) 
▨ شاعر: احمد شاملو
▨ با صدای: احمد شاملو
▨ موسیقی بیکلام: پیانو از آرش بهزادی و چلو از ساموئل بیسون
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــ
تقدیم نامه‌ی شاعر: برای سیاوش کوچک
(توضیح: این شعر در رثای مرتضی کیوان سروده شده)
ــــــــــــــــ
نه به‌خاطر آفتاب نه به‌خاطر حماسه
به‌خاطر سایه‌ی بام کوچک‌اش
به‌خاطر ترانه‌یی
کوچک‌تر از دست‌های تو
نه به‌خاطر جنگل‌ها نه به‌خاطر دریا
به‌خاطر یک برگ
به‌خاطر یک قطره
روشن‌تر از چشم‌های تو
نه به‌خاطر دیوارها ــ به‌خاطر یک چپر
نه به‌خاطر همه انسان‌ها ــ به‌خاطر نوزاد دشمن‌اش شاید
نه به‌خاطر دنیا ــ به‌خاطر خانه‌ی تو
به‌خاطر یقین کوچک‌ات
که انسان دنیایی است
به‌خاطر آرزوی یک لحظه‌ی من که پیش تو باشم
به‌خاطر دست‌های کوچک‌ات در دست‌های بزرگ من
و لب‌های بزرگ من
بر گونه‌های بی‌گناه تو
به‌خاطر پرستویی در باد، هنگامی که تو هلهله‌می‌کنی
به‌خاطر شبنمی بر برگ، هنگامی که تو خفته‌ای
به‌خاطر یک لبخند
هنگامی که مرا در کنار خود ببینی
به‌خاطر یک سرود
به‌خاطر یک قصه در سردترین شب‌ها تاریک‌ترین شب‌ها
به‌خاطر عروسک‌های تو، نه به‌خاطر انسان‌های بزرگ
به‌خاطر سنگ‌فرشی که مرا به تو می‌رساند، نه به خاطر شاه‌راه‌های دوردست
به‌خاطر ناودان، هنگامی که می‌بارد
به‌خاطر کندوها و زنبورهای کوچک
به‌خاطر جار سپید ابر در آسمان بزرگ آرام
به‌خاطر تو
به‌خاطر هر چیز کوچک هر چیز پاک برخاک‌افتادند
به‌یادآر
عموهای‌ات را می‌گویم
از مرتضا سخن‌می‌گویم.
▨ 
احمد شاملو
۱۳۳۴
ــــــــــــ
مرتضی کیوان در پی پناه دادن به سه تن از نظامیان فراری حزب توده در جریان کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، دستگیر و به جرم خیانت، در ۲۷ مهر ۱۳۳۳ تیرباران شد

احمد شاملو | از عموهایت | نسخه‌ی ژینا

▨ نام شعر: آنجا که زبان سرخ است
▨ شاعر: محمدعلی بهمنی
▨ با صدای: محمدعلی بهمنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
___________
شدیدا به شما پیشنهاد می‌کنم آلبوم صوتی «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود» را از بیپ تیونز تهیه کنید. این آلبوم شامل ۱۳ غزل ناب، با صدای شاعر است.
___________
آنجا که زبان سرخ است، سر، سبز نمی‌ماند
شادا که زبانِ من، زین نکته نمی‌داند

باغی که طراوت را از جاریِ خون دارد
باغی است که گلبرگش پاییز نمی‌داند

عشق است و به معنایی‌ش تفسیر نشاید کرد
کاین قطره به دریایی نشناخته می‌ماند

از دایره‌ات ای عشق! بیرون نروم هرگز
هر گونه که گردونم سرگشته بگرداند

من چرخش تصویرم؛ سرگیجه نمی‌گیرم
بگذار که تقدیرم همواره بچرخاند

گردونه ی آتش را باید که بگردانند
تا غنچه‌ی پنهان را در خود بشُکوفاند

آن شعله‌ی خُرد اینک، فواره‌ی آتش‌هاست
ای کاش تو را هم عشق این‌گونه بگیراند
▨
محمدعلی بهمنی

Ba Sedaye Shaer

محمدعلی بهمنی | آنجا که زبان سرخ است

▨ نام شعر: با تیر و کمانِ کودکی‌ام
▨ شاعر: محمدابراهیم جعفری
▨ با صدای: محمدابراهیم جعفری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
با تیر و کمان کودکی‌ام
در کوچه‌باغ‌های قدیمی
در انبوه درختانِ باران‌خورده
سینه‌ی گنجشکی را نشانه گرفته بودم
که عاشق تو شدم
گنجشک به شانه‌ام نشست
و من شکارچی ماهری شدم

از آن پس هرگز به شکار پرنده‌ای نرفتم
هر وقت دلتنگم، آواز می‌خوانم
پرنده می‌آید
پرنده می‌نشیند
پرنده را می‌بویم
پرنده را می‌بوسم
پرنده را رها می‌کنم
و چون شکارِ دیگری می‌شود
کودکی‌ام را می‌بینم
در انبوهِ درختانِ باران‌خورده
با بوی کاهگل و آوازِ پرنده
به خود می‌پیچد و گریه می‌کند

های آواز!
چقدر تو را دوست دارم.
▨
محمدابراهیم جعفری

محمدابراهیم جعفری | با تیر و کمان کودکی‌ام

در بخش پلی‌لیست‌ها، شعرها رو به تفکیک شاعر ببینید
ــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاهداشت این آثار ادبی ارزشمند از گزند زمان است.
اگر مواردی از آثار منتشر شده، ناقض حقوق کپی‌رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد شد.
این پروژه از حیث  گرایش فکری و سیاسی مستقل است و از این آثار در هیچ پلتفرمی، سود مادی حاصل نمی‌شود؛

بی‌مزد بود و منّت، هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را، مخدومِ بی‌عنایت



ـــــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

احمد شاملو | از عموهایت | نسخه‌ی ژینا

Schahrouz

Recent comments

v_t_tattooos

Related tracks