درست در همین لحظات است که خاطرات تابناک گذشته درخشان می‌شود و تابناک‌ترین لحظاتی که در دقایق انقلاب درخشان می‌شود، خاطرات «انقلاب» است. بدین‌ترتیب آنها که در گذشته‌ای ارتجاعی مأمن گرفته‌اند و می‌خواهند نظم سرنگون‌شده‌ی کهن را با همان شکوه و جبروت جعلی به دست بیاورند، پیشاپیش در حال خلع سلاح مردم رزمنده و انقلابی هم هستند. تنها آنهایی انقلاب می‌کنند که انقلابی باشند و انقلابی، خواه و ناخواه سرانجام به سنت‌های انقلابی رجوع خواهد کرد. همین است که این روزها از نو سرودهای انقلاب بزرگ پنجاه و هفت را می‌شنویم که توسط واژه‌های برآمده از قیام ژینا تکامل یافته‌اند. ارجاع به تاریخی سرفراز اما نه ارجاعی ارتجاعی بلکه ارجاعی رو به آینده. ادامه دادن گذشته نه تنها از لحظات افتخارآمیزش، بلکه هم‌چنین دقیقن از لحظات شکست‌خورده‌اش، چرا که «انقلاب» اگر در مصاف با قدرت حاکم و ضدانقلاب در کمین‌نشسته پیروز شود، تنها حال را رستگار نمی‌کند که گذشته را نیز رستگار خواهد کرد با تمامی مردگان و زنده‌گانمان. آری بار دیگر پاییز آمده است تا همره یارانمان شعر آزادی را برسراییم.
متن سرود:
پاییز آمد/ بارِ دیگر تا من/ شعر آزادی را/ همرهِ یارانم/ برسُرایم
بگریزد شب/ از سرای میهن/ از برای این زن/ زندگی، آزادی/ بر زبانم
بشنو امروز/ به طنین رسا/ کز قیام جنگل/ تا نبرد هر یَل/ جان نهاده برکف/ در سیه‌کَل
در دانشگاه/ یا که در زندان‌ها/ پُر توان، بی‌پروا/ درنوردم راهِ/ انقلابم 
شور و عصیان/ از دلِ کردستان/ تا تمامیِ ایران/ بذر خونخواهی را/ برفشانم 
می‌خوانم از/ کار و مسکن و گندم/ از کرامت مردم/ تا گسستنِ بندِ/ انقیادم 
شعر هستی/ بودن و پوییدن/ رفتن و پیوستن/ در رهش جانبازی/ افتخارم

سرود «شعر آزادی» | رفقایی در داخل ایران

▨ نام شعر: به سوی من (غزلواره‌ی شماره ۱۵)
▨ شاعر: اسماعیل خویی
▨ با صدای: اسماعیل خویی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــ
غنیمتی ست تو را داشتن.
در این گذار،
که بر وحشت است و بر ظلمات،
شبِ سترونِ دلگیر
از زنجیر می‌گذرد.
فدای گیسویت،اما:
تو با منی و
تو تا با من باشی
شب از نوازشِ گیسویت،
از حریر می‌گذرد.

تو از کدام افق می‌آیی
که پاکبازتر از خورشیدی؟
صنوبری چو تو چون می‌روید
در پلشتی این لوش و لاشه‌زار؟
خدا را! بگو بدانم کدام گوشه‌ی این خاک
پاک مانده نگارا؟
شب از کدام سو می‌وزد
که روشنم من و تاریک
و از ستاره و غم سرشارم؟
آه! باری! بگذریم...

به سوی من چو می‌آیی
تمامِ تن
تپش و بال می‌شوم
چو در تو می‌نگرم
زلال می‌شوم
سخن چو می‌گویی
آفتاب برمی‌آید
و می‌پذیرم من
که هیچ زشت و دروغ و دغا نمی‌پاید
و می‌سرایم
با نایی از سکوت
که مولوی حق داشت
هماره عاشق بودن را
هماره بسراید
▨ 
اسماعیل خویی

اسماعیل خویی | به سوی من

▨ نام شعر: میعاد در لجن
▨ شاعر: نصرت رحمانی
▨ با صدای: نصرت رحمانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــ
رقصید
پر زد، رمید
از سرِ انگشتِ او پرید
[سکه]
گفتم: خط

پروانه‌ی مسین
پرواز کرد
چرخید، چرخید
پرپر زنان چکید؛ کفِ جویِ پُر لجن.

تابید، سوخت فضا را نگاه‌ها
بر هم رسید
در هم خزید
در سینه عشق‌های سوخته فریاد می‌کشید:
ـ ای یأس، ای امید!

آسیمه‌سر به‌سوی «سکه» تاختیم
از مرز هست و نیست
تا جوی پُر لجن
با هم شتافتیم
آنگه نگاه را به تنِ سکه بافتیم.

پروانهٔ مسین
آیینه‌وار! بر پا نشسته بود در پهنهٔ لجن!
و هر دو روی آن
خط بود
خطی به‌سوی پوچ، خطی به مرز هیچ

اندوه لِرد بست
در قلبواره‌اش
و خنده را شیار لبانش مکید و گفت:
پس… آه، نقش شیر!؟
رویید اشک
خاموش گشت.

گفتم:
کُنام شیر لجن‌زار نیست، نیست!
خط است و خال
گذرگاهِ کرم‌ها
اینجا نه کشتگاه عشق و غرور است
میعادگاه زشتی و پستی‌ست.

از هم گریختیم
بر خط سرنوشت
خونآبه ریختیم.
ما هر دو باختیم
ما هر دو باختیم.
▨
نصرت رحمانی
از دفتر شعر »میعاد در لجن»
منتشر شده به سال ۱۳۳۵

نصرت رحمانی | میعاد در لجن

مصاحبه با رضا براهنی
ــــــــــــــــــــــــــ
▨ مصاحبه شونده: رضا براهنی
▨ محل مصاحبه: شبکه تلویزیونی صدای آمریکا
▨ مصاحبه کننده: مهدی فلاحتی
▨ موضوع: کودکی براهنی، خاطرات دستگیری و زندان، روزگار دوزخی آقای ایاز، چرا براهنی دیگر شاعر نیمایی نیست، شعرخوانی
▨ پالایش: شهروز
─────♬ ─────
شعر با صدای شاعر | @schahrouzk

مصاحبه با رضا براهنی

One day of improvising with Moslem Rasouli , Covering a part of "Fereshteha" that is originally performed by Makan Ashgvari and Amir Saremi,
......................................
Vocal : Yasaman Mashhouri
Piano : Moslem Rasouli
.......................................

Fereshteha-Cover

▨ نام شعر: پیام به نا آمدگان
▨ شاعر: عالمتاج قائم مقامی
▨ با صدای: مریم کوشا
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
_________
۱
ای به دنیای ما نیامدگان!
گر نمی‌آمدید، خوش‌تر بود

خاصه آن‌را که در کتاب ازل
سرنوشتی به نام مادر بود

کاش این دسته در مشیمهٔ مام
مانده بودی اگر میسر بود

تا که خالی شدی ز شرِ بشر
این زمین، کش نه شور و نه شر بود.
* * *
تو نمی‌آمدی، درین شک نیست،
اختیارت به دست خویش ار بود

بسته شد نطفه‌ بی ارادهٔ تو
که مشیت بر آن مقرر بود

نه به دلخواه در رحم رفتی
که در آن ره، پدرت رهبر بود

نه برون آمدی از آن به مراد
که‌ت برون آمدن مقدر بود.

کاش بالای فکر سرکش من
با تقاضای عصر هم‌بر بود

یا که مغزی چنان‌که هست مرا
در سر مرد نفس‌پرور بود

یا درین سر، به جای مغزِ فهیم
مغز خر بود، مغز اَستر بود

ور مجسم نمی‌شدی، باری
آرزوی دلم مصور بود
* * *

هله ای در جهان نیامدگان!
هستی ما ز مرگ بدتر بود

رنج ما را اگر نوشتندی
مثنوی را هزار دفتر بود

مرگ در کام ما ز تلخی عمر
دلنشین‌تر ز شهد و شکّر بود

کار ما بود در کف دو خدا
کان یکی اکبر، این یک اصغر بود

آن خدا بر فلک که یزدان است
این خدا بر زمین که شوهر بود.

۲
روزگار شما نیامدگان
به امید خدای خوش‌تر باد

خانهٔ عیش ما سیه‌دل بود
کاخ عمر شما منور باد

{شاخ آمالتان همیشه بهار
نخل امیدتان برآور باد}

بر شما دختران آینده
زندگی جمله نور و شکّر باد

از سرشک غم و نشاط شراب
چشمتان خشک و کامتان تر باد

اختران را اگر اثر باشد
روزتان خوش ز سیر اختر باد

{آسمان را دگر شود رفتار
زندگی را نظان دیگر باد}

زن برون آید از اسارت مرد
ور فراتر نشد، برابر باد

من نگویم که همچو ما، آن مرد
خار در پای و خاک بر سر باد

قرنها بوده جنس زن مقهور
قرنها جنس زن مظفر باد
* * *
▨
عالمتاج قائم‌مقامی
متخلص به ژاله
از کتاب دیوان عالمتاج قائم‌مقامی (ژاله)، انتشارات ما، ۱۳۷۴: ۱۴۵

عالمتاج قائم مقامی | پیام به ناآمدگان | صدای مریم کوشا

▨ نام شعر: موسیقی
▨ شاعر: رضا براهنی
▨ با صدای: رضا براهنی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پيانو می شُپَند يک شوپن به پشت يک پيانو    و ما نمی شنويم

 و ما نمی شنويم

 
                                                         و ما نمی شنويم


 و ما نمی شنويم


 وما وَما    وَما    وَمانمی
 شنويم     وَما    شنويم         وَما نمی

 

 شنويم    نمی شنويم     وَيک شوپن به پشت يک نمی شنويم     که می شپند
                                              که می
 وَ
 وَ
 وَما نمی شنويم م م م م...

 
 به پشت يک     نو می شپند     شوپن     نمی شپند     شو    وَپن     شوپن
 نمی نمی نمی نمی نمی ش     می شپند      وَکه     که می شنويم   نمی شنوی ی ی ی م م

 
▨
هفتم اسفند ماه ۱۳۷۲ - تهران
از کتاب خطاب به پروانه ها، صفحه ۱۱۱

رضا براهنی | موسیقی (پیانو)

شاه‌ماهی

زمستان - شعر و صداي مهدي اخوان ثالث- موسيقي مجيد درخشاني- آلبوم قاصدک

اخوان ثالث - زمستان

حسين عليزاده آلبوم به تماشای آبهای سپيد

امیرحسین تفرشی پور - مرگی چنین

Lived

Amirhossein Tafreshipour - Margi Chonin

در بخش پلی‌لیست‌ها می‌توانید شعرها را به تفکیک شاعر ببینید.
ــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. اگر از شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌کنید سپاسگزارم.
ــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اسپاتیفای
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو

عالمتاج قائم مقامی | پیام به ناآمدگان | صدای مریم کوشا

Schahrouz Kabiri

Related tracks