به دیدارم بیا هر شب در این تنهاییِ تنها و تاریکِ خدامانند، دلم تنگ است...

شعر: مهدی اخوان ثالث
صدای: فواد معماریان
کلارینت: زنده‌یاد محمد شیرخدایی
تنظیم و ساخت موسیقی: شایان گرجی دوز
با الهام از آواز همایون شجریان و علیرضا قربانی

Shab Oftadast

Shab Oftadast شب افتاده‌ست

▨ نام شعر: آذربایجان
▨ شاعر: استاد شهریار
▨ با صدای: استاد شهریار
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 پر می‌زند مرغ ِ دلم با یاد آذربایجان
 خوش‌باد وقت ِ مردم ِ آزاد آذربایجان

 دیری‌ست دور از دامن ِ مهرش مرا افسرده دل
 باز ای عزیزان زنده­ام با یاد آذربایجان

آزادی ایران ز تو، آبادی ایران ز تو
آزاد باش ای خطّه­ی آباد آذربایجان
 
تا باشد آذربایجان، پیوند ِایران است و بس
این گفت با صوتی رسا؛ فریاد ِ آذربایجان

 در بیستون ِ انقلاب، از شور ِ شیرین ِ وطن
 بس تیشه بر سر کوفته، فرهاد ِ آذربایجان

 در مکتب ِ عشق ِ وطن، جان‌باختن آموخته
 یارب که بودست از ازل استاد آذربایجان؟

شمشاد ِ ری را تا بُوَد آزادی از جلاد ِ دی
در خاک و خون غلتیده بس شمشاد آذربایجان

آوخ که نیرنگ ِعدو، با دست ِ ناپاک ِ خودی
بگسیخت طوق ِ طاعت از اکراد آذربایجان

اشک ارومی بین که با، خون دل سلماس و خوی
دریا شد و برمی‌کَنَد بنیاد ِآذربایجان

 ضحاکیان ِمرکزی بیرون برند از حد ستم
 تا سر برآرد کاوه‌ی حداد ِآذربایجان

 خون شد دل ِ آزادگان یارب پس از چندین ستم
کام ستمگر می‌دهی؛ یا داد ِ آذربایجان؟

 جان داده آذربایجان امداد ِ ایران را و، نیست
 ایران‌مداران را سَر ِ امداد ِآذربایجان

تا چند در هر بوم و بر آواره‌اید و دربه‌در
دستی به هم ای نامور اولاد آذربایجان

از آتش ِ پاشیدگی تا چند خاکسترنشین
آباد باید خانه‌ی بر باد ِ آذربایجان

بر زخم آذرباییان هان شهریارا مرهمی
 تا شاد گردانی دل ِ ناشاد ِ آذربایجان
▨
 سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

شهریار | آذربایجان

▨ نام شعر: شب همه‌شب
▨ شاعر: مشفق کاشانی
▨ با صدای: مشفق کاشانی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شب همه‌شب می‌دود در خلوت ِ روحانی من
طفل ِ بازیگوش ِ اشک از دیده‌ی بارانی من

بشکند نقش ِ سکوت ِ زنگ را در صبح ِ حیرت
کوچه‌های غربت ِ آیینه از شب‌خوانی ِ من

جام ِ لعل از جوش ِ غیرت می‌شود خُم‌خانه‌ی خون
در پگاه ِ می‌گساران از جگر افشانی من

دل به حیرانی‌ست در کار ِ من و من خیره بر دل
در پگاه می‌گساران از جگر افشانی من

دل به حیرانی‌ست در کار من و من خیره بر دل
من به سرگردانی او، او به سرگردانی من

در بهارستان عشق و آفرینش می‌طراود
آب و رنگ ِ دیگری از شاخه‌ی ریحانی من

یاد او در چاه ِ مغرب؛ مشرق ِ پرواز گردد
بال از خورشید گیرد یوسف ِ کنعانی ِ من

روزگار ِ تلخ ِ جان‌فرسای عمر ِ رفته گم شد
در خطوط بی سرنجام ِ شب ِ پیشانی ِ من

کشتی ِ سرگشته‌حالان را از این گرداب ِ هایل
شب فراخواند چراغ ِ ساحل ِ طوفانی ِ من

از حصار ِ استخوان‌سوز ِ تن ِ درمانده بشنو
های‌های آتش‌آلود ِ دل ِ زندانی من
▨
عباس کی‌منش مشهور به مشفق کاشانی 
متخلص به مشفق

مشفق کاشانی | شب همه‌شب

Outtakes II

Velveteen

▨ نام شعر: خطبه‌ی زمستانی
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
ای آتشی که شعله‌کشان از درون شب
برخواستی به رقص
اما بدل به سنگ شدی در سحرگهان

ای یادگار خشم فروخورده‌ی زمین
در روزگار گسترش ظلم آسمان

ای معنی غرور
ای نقطه‌ی طلوع و غروب حماسه‌ها
ای کوه پرشکوه اساطیر باستان
ای خانه‌ی قباد
ای آشیان سنگی سیمرغ سرنوشت
ای سرزمین کودکی زال پهلوان
ای قله‌ی شگرف
گور بی‌نشانه‌ی جمشید تیره‌روز
ای صخره‌ی عقوبت ضحاک تیره‌جان

ای کوه، ای تهمتن، ای جنگجوی پیر
ای آن که خود به چاهِ برادر فرو شدی
اما کلاه سروری خسروانه را
در لحظه‌ی سقوط
از تنگنای چاه
رساندی به کهکشان
ای قله‌ی سپید در آفاقِ کودکی
چون کله‌قند سیمین در کاغذِ کبود
ای کوه نوظهور در اوهامِ شاعری
چون میخِ غول‌پیکر بر خیمه‌ی زمان

من در شبی که زنجره‌ها نیز خفته‌اند
تنهاترین صدای جهانم که هیچ‌گاه
از هیچ سو، به هیچ صدایی نمی‌رسم
من در سکوت یخ‌زده‌ی این شب سیاه
تنهاترین صدایم و تنهاترین کسم
تنهاتر از خدا
در کار آفرینشِ مستانه‌ی جهان
تنهاتر از صدای دعای ستاره‌ها
در امتداد دستِ درختان بی‌زبان
تنهاتر از سرود سحرگاهی نسیم
در شهر خفتگان

هان، ای ستیغِ دور
آیا بر آستان بهاری که می‌رسد
تنهاترین صدای جهان را سکوت تو
امکان انعکاس توانَد داد؟

آیا صدای گمشده‌ی من نفس‌زنان
راهی به ارتفاع تو خواهد برد؟

آیا دهان سرد تو را، لحنِ گرمِ من
آتشفشانِ تازه تواند کرد؟

آه ای خموشِ پاک
ای چهره‌ی عبوس زمستانی
ای شیر خشمگین
آیا من از دریچه‌ی این غربت شگفت
بار دگر برآمدن آفتاب را
از گُرده‌ی فراخ تو خواهم دید؟
آیا تو را دوباره توانم دید؟
▨ 
نادر نادرپور از کتاب: زمین و زمان

نادر نادرپور | خطبه‌ی زمستانی

▨ نام شعر: بعد از اسباب کشی
▨ شاعر: محمدعلی سپانلو
▨ با صدای: محمدعلی سپانلو
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
خانه را که رها کردید
پرده‌ها فرو ریختند
تابلوها افتادند
کتاب‌ها را فروختید
(قفسه ها به گروِ موریانه‌ها رفت)
اما چه خرت و پرتی
از چیزهای متروک
کنج اتاق و گوشه‌ی رف‌ها ماند
نظیر استکانِ ترک‌خورده‌ای
که دیگر همراه شما نمی‌آمد
و بوی ارتباط
که نمی‌خواست خانه را بگذارد
(از نامِ کهنه‌اش در منزل جدید خجل می شد)
و حفره‌های پونز و میخ
غیبت را عمیق‌تر می‌کرد.

با رفتنِ شما، رخت آویز
آرام چرخ زد و
از چین‌خوردگیِ سکوت
لبخند شرمناکی برخاست
تا صبحِ روز بعد که نوبتِ نظافتچی شد
تا خانه را بروبد از لحظه‌های اسقاط
و رنگرز رسید
با رنگدانِ خاکستر
که مثل روز اول خلقت، نو بود و بی‌گذشته
اما کسی نمی‌دید
گل‌میخ را که ریشه در فراموشی داشت
و نورِ دوردستش
الهام‌بخشِ قابِ غیبت می‌شد.

حسرت ادامه داشت
در هر بهار آتش می‌کوشید روشن شود
و چوب‌ها صدا می‌کردند
تا عاقبت سکوت
سرریز کرد و خلوت کامل شد
با ظاهر بی‌آزارش
گل‌میخ سال‌های سال به دیوار ماند
روزی که عشق (با کرایه‌نشین جدیدش) می‌خواست
چیزی بر آن بیاویزد
دیوار، صاف بود
▨ 
محمدعلی سپانلو

محمدعلی سپانلو | بعد از اسباب‌کشی

▨ نام شعر: ما جهانی درون جان بودیم
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
شب، طلوعِ ستارگان بودیم
و غروبِ کبوده‌های بلند
،ما در آن چشمه‌سارِ مینایی
.روی با رویِ آسمان بودیم

شب‌گذاران در آن طلوع سپید
راه زی خلوتِ رزان بردند
هر چه بود آن صدایِ عریان بود،
ما درونِ صدا نهان بودیم

ابر نیلوفرانه برمی‌خاست،
باد نیلوفرانه می‌آسود
شادی بینشانگی با ما،
هر چه بودیم بی‌گمان بودیم

با تو ای دوست شادمانی ما،
پایکوب و ترانه‌خوانی ما
با نشان تو بی‌نشانی ما،
با تو بیداری و پری‌واری
وز تو نیلوفرانه‌رفتاری
بید را شادیِ نگونساری
با تو رودِ برهنگی جاری
وه! چه بیدار و شادمان بودیم 
▨ 
م. آزاد
از مجموعه شعر با من طلوع کن
چاپ شده به سال ۱۳۵۲

م. آزاد | ما جهانی درون جان بودیم

▨ نام شعر: دیار شب
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
...
مثل گریزِ دورِ کبوترها
در دوردستِ نیلیِ گم‌فریاد
اندیشه می‌کنیم در ژرفنای بهتی بی‌نام
و شادمانه، ناگاه
احساس می‌کنیم
یک انفجار روشن را
در باغ
وقتِ طلوعِ سبزِ چکاوک‌ها
▨ 
م. آزاد
(اولین کتاب شعر شاعر) از مجموعه شعر دیار شب
چاپ شده به سال ۱۳۳۴
ـــــــــــــ
پی‌نوشت: بخش اول این شعر دکلمه نشده و این صدا، تنها نیمه‌ی دوم شعر است. ضمنا نسخه‌ی دکلمه شده با نسخه چاپی کم و بیشی‌هایی دارد و به نظر می‌رس د شعر بازنویسی شده است و به گمان من، دکلمه از نسخه‌ی چاپی جدیدتر است.

م. آزاد | دیار شب

▨ نام شعر: شاید عاشقانه‌ی آخر
▨ شاعر: محمد مختاری
▨ با صدای: محمد مختاری
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
___________________
کسی نایستاده‌ست آن‌جا یا این‌جا
پس کجای لبت آزادم کند؟
دو نقطه از هیچ‌جا تا چشم
که جا به جا شده است اما سایه‌ی بلندم را می‌بیند
که می‌کشد خود را هم‌چنان بر اضطرابش.

شمال قوس بنفشی‌ست تا جنوب.
در ابر و مرغ دریایی موجی به تحلیل می‌رود.
و آفتاب تنها چیزی که تغییر کرده است.

لبت کجاست؟
صدای روز بلند است  اما کوتاه است دنیا.
درست یک واژه مانده است تا جمله پایان پذیرد
و هر‌چه گوش می‌سپارم تنها سکوت خود را می آرایم
و آفتاب لب بام هم‌چنان سوتش را می‌زند.

شکسته پل‌ها پشت سر
و پیش رو شن‌هایی که خاکستر جهان است.
غروب ممتد در سایه‌ی درون جا خوش کرده است
و شب که تا زانو می‌رسد تحمل را کوتاه می‌کند.
چگونه است لبت؟
که انفجار عریانی سنگ می‌شود در بی‌تابی‌های خاموش.

هوای قطبی انگار فرش ایرانی را نخ‌نما کرده است.
نشانه‌ای نیست
نگاه می‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفةالعینی طی می‌شد راه
کودک بازمی‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت.
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است.
▨
محمد مختاری

محمد مختاری | شاید عاشقانه‌ی آخر | پالایش شده

▨ نام شعر: آن لحظه‌های روشن
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
وقتی که دوست داشتنت زیباست،
مثل خیالِ آبیِ نیلوفر
در باغِ باژگونه‌ی تالاب؛

و مثل جشن سرخ شقایق‌ها
در بامداد روشن بارانی؛
وقتی که می‌خوانند مرغان آبزی
آواز رودها را؛

آنگاه می‌بینم،
بیدار-خوابِ شادی دیدار؛
گیسوی باد را که پریشان است
و مرگ عاشقانه‌ی ماهی‌ها را
در چشمه‌های کوچک بارانی
▨ 
م. آزاد

م. آزاد | آن لحظه‌های روشن

▨ نام شعر: بگشای بازوانت را
▨ شاعر: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ با صدای: م. آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی)
▨ موسیقی: olafur arnalds
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ــــــــــــــــــــــــ
بگشای بازوانت را، بگشای
در ازدحامِ سبزِ نیایش
فریاد کن، فریاد
نیلوفرانه بگشای
آن بازوانِ خشکِ گیاهی را
بگشای بازوانت را، بگشای

روحِ ستارگانی
می‌دانم ای روحِ کیهانی
آه ای شهاب ثاقب
تن‌شسته در برهنه‌ترین کهکشان
با انفجاری کیهانی
بگشای بازوانت را، بگشای

ای رازِ سبزِ روشن
در لحظه‌ی شکفتن
بگشای آسمانت را
از مغربِ فلق
تا مشرقِ شفق
▨ 
م. آزاد

م. آزاد | بگشای بازوانت را

شهروز هستم؛ رفتگرِ شعر معاصر 
در بخش پلی‌لیست‌ها می‌تونید شعرها رو به تفکیک شاعر ببینید
ـــــــــــــــــــــــــ
این پروژه شامل جمع‌آوری، پالایش و انتشار شعرهای معاصر با صدای خود شاعر است و هدف آن نگاه‌داشت این آثار ادبی ارزشمند، برای علاقمندان ِحال و آینده است. از این مجموعه آثار هرگز در این پلتفرم یا سایر پلتفرم‌ها، درآمد مالی ایجاد نشده و نخواهد شد. ضمنا اگر مواردی از اشعار منتشره، ناقض حقوق کپی رایت باشد، با اعلام مالک معنوی اثر، بلافاصله انتشار آن متوقف خواهد شد.
ـــــــــــــــــــــــــ
پالایش و تنظیم شعرهای قدیمی، زمان‌بر و‌ طاقت‌فرساست. در صورتی که از  این شعرها در پروژه‌ای استفاده می‌کنید، پیشاپیش از اینکه منبع آن را ذکر می‌فرمایید سپاسگزارم.
ـــــــــــــــــــــــــ
پروژه‌ی «با صدای شاعر» در پلتفرم‌‌های زیر هم فعال است؛
▨ تلگرام
▨ اپل پادکست
▨ کست باکس
▨ شنوتو
▨ یوتیوب

شهریار | آذربایجان

Schahrouz

Related tracks