Hale Man Bi To

Reza Yazdani - Hanooz Delam Vase To Tang Mishe


برای تو کوچه رقصیدن/ برای دیگه نترسیدن
برای فردا که میخندیم/ برای بوسیدن
باد به موی ژینا/ گره به کفش سارینا
داد از گردن رومینا/ باید برن اینا

برای سرفه‌ی خوزستان/ برای زخم بلوچستان
شکسته بغض تبریز/  بژی کوردستان
برای خشکی دریاچه / به دست رهبر دستپاچه
زندگی جاش رو زمینه/  قرآن رو طاقچه
نترسید نترسید/  ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/  ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

از برف سرخ آبان/  تا ماست سیاه کیهان
غربت بیرنگ افغان/  چه دیدی ایران
بذار آزاد بشه زن/  نترس از ذهن و از تن
نفس بکش بسه کشتن/  بذار وطن شه وطن
یه پنجره واسه دیدن/ یه پنجره واسه شنیدن
باید که اسم منجی رو/  از آینه پرسیدن
یه بیت و دخمه سست/  باید جهان رو ازش شست
زمین زیر پات میلرزه/ تنهاتر از توست
نترسید نترسید/  ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/  ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

گفت فرزاد کمانگر/ به لیلاها تو سنگر
چه شاه باشه چه رهبر/  مرگ بر ستمگر
از هیرکانی تا کارون/ حلب شلمچه خان شیخون
خط می‌کشیم رو این خط خون/ اینجا و اکنون
پامنبر تک صدایی/  جنگ تعصب جدایی
بی‌دین یهودی بهایی/  یه عمر تنهایی
آتیش به بال پرواز/ سی مرغو کرده همساز
تا قله‌های روشن/ به رمز این آواز
نترسید نترسید/ ما همه با هم هستیم
بترسید بترسید/ ما دیگه با هم هستیم
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی
زن زندگی آزادی/  صلح و امید و شادی

سرود لیلاها

Digar Gozashteh
Banoo shams
Covered by Soofi Namazi
Piano & Arrangment : Arman Monavarsadegh
Mix & master : Mehran Hooshmandian
Music : Abbas shapoori
Lyrics : Rahim Moeini Kermanshahi

Digar Gozashteh | Soofi Namazi

محمدرضا شجریان ...جانا مرا چه سوزی؟

«دور» 
خواننده : نیلوفر محبی 
آهنگساز و تنظیم کننده: میثم‌ مروستی 
ترانه سرا: آرمان تابان 
ویلن: میثم مروستی، نیلوفر محبی 
آلتو: میثم مروستی
گیتار: کاوه صالحی
میکس و مستر: آرش پاکزاد 
عکس کاور : اوُل هدایتی 
تایپوگرافی: فواد معماریان مجید روغنی

Door

شبها ز اشتياقت با صداى استاد شجريان

موهات - سجاد افشاریان

یکی بود که می خوند ~ سپیده وحیدی

کلام :  حافظ | صدا : دریا دادور

Darya Dadvar - Tab-e Banafsheh

تمام این شعر که سه واژه اش را هنوز بیشتر نسروده ام
قبل از این نسروده ام
می خواهد بگوید که هوا برای زندگی کافی نیست
و نور نیز لازم
و این می رساند که اگر رسانا باشد شعر
آنکه می سراید می تواند مرده باشد
و می تواند کور کامل
و این می رساند که آنکه می رساند
عاشق است که کور می تواند باشد و مرده
پس هوا را از او بگیر
خنده ات را نه
هوا را از او بگیر
گریه ات را نه
که موی گندیده به چشم نیامده ات هم مازاد بر مصرف من است
من همان هشتاد برگ برجسته یک خطم
و تو زیبا نفس ناسلامت منی اکنون
اصلا تو خورشیدی
از این شعر تکراری تر ممکن است ؟
اصلا تو شراره ای
نه همان خورشیدی
که پشت ابر نمانده ای و نمی مانی و نخواهی ماند و نمانی خواه ...
سی ها سال می گذرد که بتوانم تشدید بر سلامتم بگذارم اگر تو بخواهی
و تو
آآآی تو
ناسلامت کرده مرا و سلامت می کنم من... 
هوا را از من بگیر
خنده ات را نه
هوا را فضا را از من بگیر
غذا را و فضا را و قضا را از من بگیر
حظ ها را از من بگیر
خنده ات را نه
نور را از من بگیر
شعله ات را نه
وفا را از من بگیر
گریه ات را نه
حالا لختم و پختم از دستت دیگر
مرده ام فکر کنم
اما خنده ات را نه
بعید است زنده باشم .... مرده ام
سعید است دستی که پاره می کند گرده ام
سعید است
امامی است
سعید امامی است
من قتل های اخیر زنجیره ای توام
من هم جیره ای تو که جیره را شیره را از من بگیر
باغ پر خنده ات را نه
کشته اند مرا لبانت و دندانانت
و همه آن رسته ها بر جانت
که خنده ات را نه
کشته اندم و جسدم در جایی پنهان است
تویی که می شناسمت ای آئینه بردار
ای سردار آئینه
ای نظر می کنی بر آئینه
چون نظر کردی بر آئینه
جسدم بر تو پنهان است
لاله روئیده است بر کفنم
کشته اندم و زیر لاله گوشت انداخته اند
لاله گوشت
همان هاله لاله گوشت
که ابتدا آغاز تمام جهان بود
جهان را از من بگیر
امان را خزان را باد وزان را
ای باد وزنده از برج
پرتابم کن که بیافتد این شاعر تمام این شعرها را سرود
که بیافتد مرد مرده زیر لاله بوده
سی ها سال چهل ها سال می گذرد که آن زیر پنهان است این شاعر
هوا را از او بگیر
هوای وزنده باد وزنده را از من که خودمم هم هم او که شعر تکراری می سراید ...
من کلیشه ام
هشتاد برگ برجسته یک خط دو خط و ده ها خط هم که بسرایم آزاد نمی شود عشقم
عشق یعنی مغز بیست هزار تخمه آفتابگردان را میان قوطی کبریت ریختن
عشق یعنی از یکدگر آویختن
وقتی تمام جهان در راه است و ول است و رهاست
رها را از من بگیر
خنده ات را نه
خطا را از من بگیر
گریه ات را نه .... زود
وفا را صفا را نگارا نه .... زود
نگارا ... نگارا ... نه ... زو
آرا .... نه ... زو
آرا ... زو
آرا.. زو
تمام این شعر قبل از آنکه بسرایمش می خواست همین را بگوید.


شبها ز اشتياقت با صداى استاد شجريان

شهد