Name: خسرو شکیبایی - آفتاب میشود - شعر از فروغ فرخزاد by shamehr
Duration: 3 min 41 s
Description: شعر از فروغ فرخزاد

مرا بپیچ در حریر بوسه ات

هر سخن کز دل برآید لاجرم با دل نشیند

چجوری بعضی صداها انقد منحصر به فردع

مرا ببر امید دلنواز من ... ببر به شهر شعر ها و شور ها

Alireza Ghorbani - Her Eyes (Dashti)| علیرضا قربانی - چشم هایش (دشتی)

Shirin شیرین شیرینم  نامجو

محمدرضا شجریان_چه خوش صید دلم کردی برای نیکا شاکرمیMohammadreza shajarin

Music : Arya Aziminejad     موسیقی: آریا عظیمی نژاد
Vocal : M-R Eshaghi          خواننده: محمد رضا اسحاقی 




Folk Love Song - عاشقانه فولکلور

و دیگر جوان نمی شوم
نه به وعده ی عشق و
نه به وعده ی چشمان تو

و دیگر به شوق نمی آیم
نه در بازی باد و
نه در رقص گیسوان تو

چه نامرادی تلخی !
و دریغا
چه تلخ تلخ فرو می ریزم
با سنگینی این غربت عمیق
در سرزمین اجدادی خویش

و دریغا
چه عطشناک و پریشان
پیر می شوم
در بارش این گستره ی تشویش
در خانه ی خورشیدها و خاطره ها

دریغا چه بی برگ و بار
لال می شوم
در دور دست آن گلها، گمانها وگفتگوها

و مگر فراموش می شود
سرانجام آن جستجوها
و آن چشمه و چشم انداز آواز و آرزوها ….

و مگر فراموش می شود
آن بهاری که آمده بود
با رقص شکوفه هایش
و وعده همان بهار
که در کرامت درختان تابستانیش
هیچ سبد و سفره ای بی نصیب نخواهد ماند
از سرشاری میوه های مهربانیش

و دریغا بر من
چگونه فراموش می شود
سبد ها و سفره هایی
که سالهاست
نه سیب را می شناسند
و نه مهربانی را

و دریغا بر من
چه لال و بی برگ و بال
پیر می شوم
در این سوی دیوارهایی
که از من دزدیده اند،
سیب را
و جانمایه سرود های جوانی را

و دیگر جوان نمی شوم ،
نه به وعده ی این بهاری که آمده است
نه به وعده ی آن شکوفه های شکستنی …
________________________
صدای زنده یاد خسرو شکیبایی "دیگر جوان نمیشوم "  - شعر محمد رضا عبدالملکیان

دیگر جوان نمیشوم دکلمه خسرو شکیبایی

خسرو شکیبایی - آفتاب میشود - شعر از فروغ فرخزاد


چه بی تابانه می خواهمت
ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!
بر پشت سمندی
گویی، نو زین
که قرارش نیست
و فاصله
تجربه ئی بیهوده ست
بوی پیرهنت
این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله
سردند
دست، در کوچه و بستر
حضور مانوس دست تو را می جوید
و به راه اندیشیدن
یاس را، رج می زند
بی نجوای انگشتانت
فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است...

Ahmad Shamloo - Che Bitabane Mikhahemat

Sahar Mohammadi
Shoore Hasti
-
شور هستی
خواننده سحر محمدی
پیانو امیر بهزادی

Shoore Hasti - شور هستی

چه بی تابانه می خواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری!

چه بی تابانه تو را طلب می کنم!

بر پشت سمندی

گویی، نو زین

که قرارش نیست

و فاصله

تجربه ئی بیهوده ست

بوی پیرهنت

این جا، واکنون...

کوه ها در فاصله

سردند

دست، در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را می جوید

و به راه اندیشیدن

یاس را، رج می زند

بی نجوای انگشتانت

فقط...

و جهان از هر سلامی خالی است
شانه ات مجابم می کند

در بستری که عشق تشنگیست

زلال شانه هایت

همچنانم اتش می دهد

در بستری که

عشق

مجابش کرده است

 

شاملو


che Bitabaneh Mikhahamatاحمد شاملو‏ چه بی تابانه می خواهمت

ريشه در خاک؛ شعر و صدای جاودان فريدون مشیری

 تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من ترا بدرود خواهد گفت.
نگاهت تلخ و افسرده است.
دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است.
غم این نابسامانی همه توش و توانت را ز تن برده است.
تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی.
تو با دست تهی با آن همه توفان بنیان کن در افتادی.
تو را کوچیدن از این خاک، دل بر کندن از جان است.
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است.
تو را این ابر ظلمت گستر بی رحم بی باران،
تو را این خشکسالی های پی در پی،
تو را از نیمه ره بر گشتن یاران،
تو را تزویر غمخواران ز پا افکند.
تو را هنگامه شوم شغالان،
بانگ بی تعطیل زاغان،
در ستوه آورد.
تو با پیشانی پاک نجیب خویش،
که از آن سوی گندمزار
طلوع با شکوهش خوشتر از صد تاج خورشید است؛
تو با آن گونه های سوخته از آفتاب دشت،
تو با آن چهره افروخته از آتش غیرت،
که در چشمان من والاتر از صد جام جمشید است،
تو با چشمان غمباری،
که روزی چشمه جوشان شادی بود،
و اینک حسرت و افسوس بر آن سایه افکنده ست،
خواهی رفت.
و اشک من ترا بدروردخواهد گفت.
من اینجا ریشه در خاکم
من اینجا عاشق این خاک اگر آلوده یا پاکم.
من اینجا تا نفس باقیست می مانم.
من از اینجا چه می خواهم، نمی دانم.
امید روشنائی گر چه در این تیره گیها نیست؛
من اینجا باز در این دشت خشک تشنه می رانم.
من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی،
گل بر می افشانم.
من اینجا روزی آخر از ستیغ کوه چون خورشید،
سرود فتح می خوانم.
و می دانم
تو روزی باز خواهی گشت....

خسرو شکیبایی - آفتاب میشود - شعر از فروغ فرخزاد

shamehr

Recent comments

Mina

mahsa🪽

kalantar

🎱javad🎱mooghashang🎱

Related tracks