موومان چهارم : صدایی نمی آید

تن زخمیِ زخم های سالیان است
تنها که منم
تن ها که تنها افتاده اند اینجا
تنها از انبوهِ تن های تنها که می گذّرم
گزاره ای است تنها و ناتمام
که زخم های سالیانِ آدمیان است در میان.
.
موومان یکم : زخم ها
موومان دوم : اشک…