نامش را چنان مهر ممنوع زدند که هر کسی بتواند به زبانش حرف بزند اما چیزهایی دیگری بگوید. حالا که همه از «عدالت» می‌گویند، از لزوم توجه به خواسته‌های محرومان، و بعد برنامه‌های شکوفایی بازار آزاد و «خصوصی‌سازی درست» و زدودن مقررات دست‌وپاگیر پیش پای صاحبان سرمایه و فراهم کردن امنیت سرمایه‌گذاری را به نام «عدالت» به گفتار عمومی «قاچاق» می‌کند، حالا که برنامه‌های اقتصادی کاندیداهای ریاست‌جمهوری با برنامه‌های اقتصادی منتظرالدوله‌های ساکن غرب مو نمی‌زند، حالا که ستمکاران غالب و ستمکاران مغلوب و ستمکاران در انتظار قدرت همه تداوم استیلای سرمایه را با رنگ عدالت به «بازار آزاد» دروغ و چپاول عرضه می‌کنند، باید این نام را از زیر غبار تحریف بیرون کشید و بدون لکنت آن را تکرار کرد. باید پیش رفت نه به سوی «عدالت»ی که از رییسی تا احمدی‌نژاد، از همتی تا جلیلی، از شازده‌ی پهلوی تا مسیح علی‌نژاد بر سر مصادره‌ی نام آن همدیگر را می‌درند. نام عدالتی که جبهه‌ی سیاست مردمی به سمت آن گام برمی‌دارد نام معلومی است با تاریخ نبردی که تاریخ تمام جوامع بوده است. نام ممنوع و تحریف‌شده‌ی کمونیسم.
سرود پرچم سرخ بر اساس ملودی سرودی ایتالیایی با همین نام ساخته شده است. در تمامی مراحل تولید این اثر، از نواختن سازهای گوناگون تا همراهی در طراحی پوستر، رفقای ایتالیایی بچه‌های اعماق همراه ما بوده‌اند. آنها که پرچم سرخ را کیلومترها دورتر از ما در دست گرفته‌اند و اکنون از فراز کیلومترها رفقای خودشان را در سنگر نبرد طبقاتی یافته‌اند.

برای نان ما – قیام کردیم
به صبح فردا – سلام کردیم
گلوله بستند – صفوف ما را
به خون کشیدند – جوانه‌ها

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فریادی
تا کمونیسم و آزادی

جهان فردا – لبریز رنگ است
شقایقی در – شکاف سنگ است
شکاف بنشان – بر سنگِ بی‌جان
تا گل بروید– ز هر کران

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فریادی
تا کمونیسم و آزادی

آنها که از شب – گلوله خوردند
گلوی فریاد – به ما سپردند
شفق عیان شد– ز خونِ آبان
پایانِ سرخِ – شبِ ددان

برخیزیم بیا تا برخیزیم
با ظلمت دوباره بستیزیم
تو پرچم سرخ فردایی
بر پاکن نظامِ شورایی

تا کمونیسم و آزادی!
تا کمونیسم و آزادی!

پرچم سرخ | بچه‌های اعماق

در روزهای به هم پیوستن و برخاستن بخش‌های گوناگون طبقه‌ی کارگر قطعه‌ی «یاد» را از گروه هنری ۱۹ بهمن منتشر می‌کنیم. آن زمان که این قطعه به دست ما رسید هنوز خبری از اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت نبود و رفقای گروه ۱۹ بهمن خواسته بودند این قطعه در سالگرد ۸ تیر، در سالگرد به خاک افتادن حمید اشرف در مهرآباد جنوبی منتشر شود تا نشانی باشد از وفاداری به سنت مبارزه‌ای رهایی‌بخش که گروه هنری ۱۹ بهمن تلاش خواهد کرد امتداد آن باشد در موسیقی کلاسیک ایران. در این میان اما شوری بر پا شد، بخش‌های مختلف طبقه‌ی کارگر روزانه دست از کار می‌کشند، کارگران پیمانی نفت بی‌هراس از اخراج محل کار را ترک می‌کنند. بازنشستگان بخش‌های مختلف هم‌چنان به خیابان می‌آیند. کارگران شهرداری‌ها اعتصاب می‌کنند. کشاورزان عاصی به نمادهای قدرت حاکم در سازمان‌های آب هجوم می‌برند. کشمکش در هفت‌تپه هم‌چنان و هر روزه در جریان است. کارگران راه‌آهن و مخابرات، رانندگان کامیون و معلمان کارنامه‌سبز، بازنشستگان هما و فولاد همه و همه در کار اعتصاب و اعتراض و تجمعند. در حالی که سرمایه‌داری حاکم هار و درنده‌خو می‌تازد و طرفداران نظم سرمایه در «اپوزیسیون» هم‌چنان چشم به کشاکش میان دولت‌ها و پارلمان‌ها و سناتورها دوخته‌اند، زحمتکشان به نیروی خویش در برابر ستم ایستاده‌اند. آنها که در ۸ تیر ۱۳۵۵ خانه‌ی مهرآباد جنوبی را محاصره کردند و یازده گرد دلیر چریک فدایی خلق را به خاک کشیدند، گمان برده بودند ایده‌ی رهایی و برابری را با بدن‌های مشبک کشته‌گانِ آن روز دفن می‌کنند. در روزهای بعد از آن کشتار اما ده‌ها هسته از گوشه گوشه‌ها رویید. کار ناتمام روز ۸ تیر را با کشتار بی‌حساب، حاکمان جمهوری تمام کردند. ایده‌ی رهایی اما ماند تا همین ۸ تیر ۱۴۰۰، حتا اگر به همان نام خوانده نشود، با همین نام فراموش‌شده در رزم هر روزه برمی‌خیزد. در قامت آنها که به آن آرمان، به آن نبرد وفادار مانده‌اند. تا اینجای راه را با خیل شهدایمان پیموده‌ایم و ادامه‌ی راه را خواهیم رفت. گروه هنری ۱۹ بهمن تمنای احیای سنتی در موسیقی‌ای است که به تاراج رفته و به کالای مناسب مصرف در بازار سرمایه تبدیل شده است، تمنای احیای موسیقی‌ای که مطیع نیست، می‌رزمد و چه زمانی مناسب‌تر برای انتشار آن در روزهایی که چشم‌ها با حیرت و تحسین به طبقه‌ای دوخته شده است که رهایی آن موجب رهایی همه‌گان خواهد شد، به پرولتاریا.
در مورد این قطعه و گروه هنری ۱۹ بهمن در این آدرس بخوانید:
http://manjanigh.com/?p=4352

یاد | گروه هنری ۱۹ بهمن

Lashgar-e Sãheb Zamãn (S.Ahangaran)

تن زخمیِ زخم های سالیان است 
تنها که منم 
تن ها که تنها افتاده اند اینجا 
تنها از انبوهِ تن های تنها که می گذّرم 
گزاره ای است تنها و ناتمام 
که زخم های سالیانِ آدمیان است در میان.
.
موومان یکم  : زخم ها 
موومان دوم  : اشک رازیست
موومان سوم : شرح
موومان چهارم : صدایی نمی آید 
‌‎موومان پنجم : تنها می گذرم
.
کمانچه، آلتو و آهنگساز : سیاوش مُلاییان 

.
سولیست تنبور (موومان پنجم): صادق کیا 

.
طراح کاور، تایپوگرافی و هویت بصری: احسان ابرقویی
.
ضبط،میکس و مسترینگ نهایی: 
کاوه عابدین - استدیو صبا

موومان چهارم : صدایی نمی آید

A Laments For Existence    [Jivan Gasparyan & Hesam Inanlou]


LONELY SESSIONS VOL.02 includes 5 unreleased Demos and B-Sides and will be available on iTunes and other online music stores.

"Lonely Sessions" are unofficial releases by SOULNIDUS. Each Volume is a collection of unreleased material that may cover anything from Remixes and unreleased B-Sides to acoustic versions of SOULNIDUS songs you've heard and loved before. 
 

------------------


All Alone Tonight

Looks like it was yesterday when life was fine
Those good old days when no one was tired
Life was fun and the Sun was shining
We used to wake up and play till the night

With no care we sat on those stairs
Dreamed of growing up and bein big men
We dreamed of bikes and fast cars
Comparing to life, they weren't fast at all

Then life came by and it was too real
We were growing up, but it wasn't like our dreams
Few days later we fell in love
Then there were truth and lies and lots of crying
Never sat on those stairs again 
Never dreamed of cars 
Now we dreamed of houses and the people we loved

Yea life went on so fast

Sitting here all alone 
with a world of questions that no one knows
I want everything that I had
but life is real and I'm all alone tonight
I'm all alone tonight

05 ALL ALONE TONIGHT [LONELY SESSIONS // Vol.02]

Official Soundtrack for Peivast.com
Composer: Emad Saedi
Piano: Emad Saedi
Violin: Amin Ataei
Recorded at Kargadan Studio
Artwork by Payam Boroumand

Peivast

Peivast Waltz

تراژدی در یک پرده 
چشماتو صبحِ زود دوس دارم
هر چی رو لب‌هات بود دوس دارم
ابهامتو مشهود دوس دارم
اما اینو چطور بهت بگم؟

رایحه‌ی موهاتو می‌گیرم
با فکرِ تو این کوچه رُ می‌رم 
از رختاتم تاثیر می‌پذیرم
اما اینو چطور بهت بگم؟ 

وقتی می‌خندی شب زیبا می‌شه
توو قلبِ آدم چیزها جا می‌شه
حسی که گم کردم پیدا می‌شه
اما اینو چطور بهت بگم؟

من که زبون‌تو نمی‌فهمم
که چیزی از دنیات نمی‌دونم
می‌نوشی و من توی فنجونت
ردپایی از من نمی‌خونم 
 
بارون بود و آهسته می‌رفتیم
شب سرگذشتِ بی‌قراری بود  
آینده‌ای که داشتم می‌دیدم
حوصله‌ای که تو نداری بود

می‌رفتیم و گربه‌های خمار
بی‌تفاوت نگامون می‌کردن
کشتی‌های شبای طوفانی
قرار نیس تو آفتاب برگردن 

می‌رفتیم و نفهمیدم می‌شه
رازِ خودمو با اسمت بگم 
حس می‌کردم بدرود باید گفت
اما اینو چطور بهت بگم؟ 

من که زبون‌تو نمی‌فهمم
که چیزی از دنیات نمی‌دونم
می‌نوشی و من توی فنجونت
ردپایی از من نمی‌خونم

A Tragedy in One Act

I love your eyes in the early morning hours,
love anything that's on your lips
I love your ambiguities,
but how should I tell it to you?

I absorb your hair's sweet odour,
I get out of the house thinking of you
I even get inspired by your clothes,
but how should I tell it to you?

When you laugh, the night gets more beautiful,
I feel something in my heart.
It makes me feel something I lost many moons ago,
but how should I tell it to you?

I don't understand your language,
don't know nothing of your world
You drink and I can't find a trace of myself in your cup

It was raining and we were walking slowly,
night was the result of the all the restlessness
The future I was imagining for us,
it was something without you

We were going and the hang-over cats were at us kinda indiffrent
The ships in the stormy nights are not coming back under the sun

We were going and I didn't know if I could tell my secret
I felt that I need to say goodbye but how should I tell it to you?

I don't understand your language,
don't know nothing of your world
You drink and I can't find a trace of myself in your cup

A Tragedy in One Act - تراژدی در یک پرده

Mohammad Azmand : Music & Guitar
Vafa Mesbahi : Ney
Ideen Shafaee : Percussion
Vahid Salehi : Bass
Sound recording : Mohammad Baei
Live Recorded in Hatra Music Institute

GREY SKIES / Mohammad Azmand Quartet

آخرین شعر خوانی نصرت رحمانی

که از تو می نوازمت به تو

Destin - داستان

Kamancheh Player & Music Composer
From Iran 

In April 2025, I moved to Paris, where I became part of a vibrant and diverse community of international artists. This new environment opened horizons I had not anticipated, reshaping my artistic vision and expanding the possibilities of my work. Although I had not foreseen becoming part of the Iranian diaspora, I now recognize myself within it, carrying its resonance into my music and artistic voice.

Through this journey, I am actively seeking new collaborations and opportunities across France and Europe, exploring ways to connect traditions with contemporary expression while telling stories that reflect the human condition—above all, the universal experience of loneliness.

موومان چهارم : صدایی نمی آید

Siavash Molaeian