مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد، نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد.

چه فاصله‌ی زیبایی. خراسانی‌طور بود 👌 همگی عالی❤

من درد در رگانم

حسرت در استخوانم

چیزی نظیر آتش در جانم پیچید

سرتاسر وجود مرا گویی چیزی به هم فشرد

تا قطره ای به تفتگی خورشید جوشید از دو چشمم

از تلخی تمامی دریاها در اشکِ ناتوانی خود ساغری زدم


(احمد شاملو- با چشم ها (شعر آفتاب | Ahmad Shamloo- Ba Chashmha (Aftab)

دریا طوفان
شعر : عاشورپور
آهنگ: میرنقیبی
آواز: احمد عاشورپور

instagram.com/ahmad_ashourpour

دریا توفان

آهنگساز:حسین علیزاده 
نیما علیزاده: رباب، صبا علیزاده :کمانچه  آواز:رها
آلبوم:در چشم باد
قطعه:سرگشته

Dar Chashm_E_ Bad/Sargashteh/hossein alizadeh/raha


سر کوه بلند بس ناله دارم
به راه دلبرم چشم انتظارم
تو رفتی من شدم رسوای عالم
قرار من بیا من بی قرارم

ای لیلی جان لیلی
ای جان جانان لیلی
لیلی تو رو من دوست دارم
از دل و از جان لیلی

تو ماه آسمان من در زمینم
بیا نازت کشم ای نازنینم
چو کبکی پیش رویم می خرامی
الهی دخترک داغت نبینم

ای لیلی جان لیلی
ای جان جانان لیلی
لیلی تو رو من دوست دارم
از دل و از جان لیلی

اگه یار منی دردت به جونم
بیا حالم بپرس ای مهربونم
اگه بینی که دشمن در کمینه
کبوتر شو بیا بر بام خونم

ای لیلی جان لیلی
ای جان جانان لیلی
لیلی تو رو من دوست دارم
از دل و از جان لیلی

احمد عاشورپور _ ای لیلی -نسخه فارسی

«شعر، به یاد خاوران»، شعری است از محسن عمادی برای خاوران و برای آنهایی که زبانشان در ایستگاه‌های مرزی توقیف شده است. و نیز اولین شعر با صدای شاعر از چنین مجموعه‌یی که در منجنیق منتشر خواهیم کرد. 
شعر، به یاد خاوران 
۱ 
کلمات گورستان اشیایند 
صدای اسبی را که در این سطرها یورت می‌رود 
از کودکی‌ام نشنیده‌ام 
و خنده‌های تو در نوجوانی‌ام پوسیدند 
می‌نویسم 
انگار به زیارت اهل قبور می‌روم 
اگر تصادفن زمان مسیری معکوس طی کند 
پچ‌پچه‌های پدرم در گوش متن می‌پیچد 
و صدای گلوله 
خواب سطرها را بر هم می‌زند 
و شعر با موهای آشفته 
در اتاقی راه می‌رود 
که سال‌هاست پوسیده‌است 
کلمات روی نقشه‌ی محو خانه‌ای چیده‌شده‌اند 
این‌جا پنجره است 
پشت پنجره حیاط است 
کسی نمی‌داند که کدام کابوس شعری را بیدار می‌کند 
گاهی پنجره و نگاه دزدیده‌ی عروس همسایه را بر می‌دارد 
گاه تاب و دوچرخه را 
یا دیوار را با همه‌ی نقاشی‌های ارزان‌قیمتش 
آن‌قدر نگاهشان می‌کند 
تا زنده‌شوند 
و در فاصله‌ی دم و بازدم اشیای زنده 
به خواب می‌رود. 
۲ 
سال‌ها پیش پچ‌پچه‌های پدرم 
در خواب‌های متنی آواره شد 
و شعر سه هزار شمع روشن کرد 
سه هزار قایق کاغذی ساخت 
همه را به اقیانوس سپرد. 
حالا که من چمدان‌هایم را بسته‌ام 
و منتظر اولین قطاری‌ام که مرا برنگرداند 
شعر، سوار دوچرخه‌ایست 
سراسیمه و لرزان رکاب می‌زند 
بر دست‌اندازها، چاله‌های آب 
زنگ دری را می‌زند 
و به نجواها و هق‌هقی خیره می‌شود 
که می‌ترسند شنیده‌شوند 
در گوش متن نجواها آن‌قدر بلندند 
که سوت هیچ قطاری را نمی‌توان شنید 
من هنوز در ایستگاهم 
و شعر در خاوران 
مرده‌های چندین ساله را 
از نگاه نگهبانان دور می‌کند. 
۳ 
یک سال پیش 
شعر از شکاف سیم‌های خاردار می‌گذشت 
سربازان بر تپه‌های پستان‌هایت پاس می‌دادند 
لب‌های تو را می‌دزدید 
دست‌هایت را 
و تنت را از نو می‌آفرید 
امسال سربازان بر لبه‌ی هیچ پاس می‌دهند 
تنت، سرقت شده است. 
در ایستگاه 
نیمکتم را مرده‌ای اشغال کرده‌است 
که شعر نامش را نمی‌داند 
همانطور که نام تو را یاد نمی‌گیرد 
گلوله و خون گرم 
در سطرها رسوخ می‌کنند 
هیچ کاغذی خون را بند نمی‌آورد 
ایستگاه پر از مسافرانی‌است که مرده‌اند 
جوخه‌های آتش 
طناب‌های دار 
منتظر هیچ قطاری نیستند 
پچ‌پچه‌ی گورکنان 
زنگ سه هزار خانه را به صدا در می‌آورد. 
سه هزار دوچرخه 
در کوچه‌ها رها شده‌اند. 
۴ 
هیچ شعری روبروی جوخه‌ی آتش نایستاده است 
جوخه‌ی آتش هم نمی‌داند 
که کجای شعر را باید هدف بگیرد 
فقط قیمت آب و برق را بالا می‌برد 
نرخ اجاره و هزینه‌ی کفن و دفن را 
نمی‌توانم برای سه هزار مرده در ایستگاه سیگار بخرم 
اما می‌توانم همه‌ی آن‌ها را زنده کنم 
نمی‌خواهم شعر را وادار کنم 
آن‌ها را به گورستانی برگرداند 
که دیگر وجود ندارد 
فقط می‌خواهم به یادش بیاورم 
که دوچرخه‌های رهاشده پوسیده‌اند 
و صدای زنگ مکرر در را هیچ‌کس نخواهد شنید 
آن‌ها در ایستگاه خواهند ماند 
و اگر شعر بتواند از هر خواننده یک بلیط بگیرد 
آن‌ها را سوار اولین قطار یک‌طرفه می‌کند. 
در سرزمین من 
سه هزار مرده در ایستگاه طبیعی است 
سه هزار مرده در قطار طبیعی است. 
۵ 
در ایستگاه‌های مرزی 
زبان‌های ما را توقیف می‌کنند 
کلماتمان از مرز که رد می‌شوند می‌پوسند 
من دست‌هایت را بیرون ایستگاه رها کرده‌ام 
سوت قطار کلماتم را دستپاچه می‌کند 
کلمات همه‌ی کوپه‌ها را پر کرده‌اند 
کابوس‌های هزار ساله می‌بینند. 
کلمات من جوان‌اند 
سی‌ساله‌اند 
زیر این لباس زندانی اما 
لایه بر لایه 
بر خود انباشته‌اند. 
زرد، رنگ اولین کفش مدرسه‌ام نیست 
سرخ، رنگ قلک و 
آبی، رنگ اولین دوچرخه‌ام. 
کلمات با رنگ‌های پیرهنت بالغ شدند 
گله‌ی اسب‌های گریان بودند 
رنگین‌کمانی که از تن در می‌آوردی 
که در هوا قوس بر می‌داشت 
و روی گل و لای سقوط می‌کرد 
روی دستبند، تاریکی، فرمان آتش. 
۶ 
برای نان و شیر در این صف بلند نایستاده‌ام 
ایستاده‌ام تا زبانم را تحویل دهم 
همه چیز از مرز که رد می‌شود، سبک‌تر می‌شود 
ایستاده‌ام تا ترجمه شوم 
دوچرخه‌ای روی مرزهای من راه می‌رود 
بر دست‌اندازها، چاله‌های آب 
شعر به حروف ربط و اضافه خیره می‌شود 
در فاصله‌ی من و من 
من تا از بر یا من 
باران می‌بارد 
بر حروف ربط و اضافه 
بر نسبت‌ها. 
در باران 
من از تو دور می‌شوم 
و خاوران در فاصله‌ی من و تو 
وسیع می‌شود. 
۷ 
در زبان من 
هر وقت همه ناگهان سکوت می‌کنند 
یک پاسبان به دنیا می‌آید 
در زبان من 
بر ترک هر دوچرخه‌ی هراسان 
سه هزار کلمه‌ی مرده نشسته‌است 
در زبان من 
با پچ‌پچه اعتراف می‌کنند 
با نجوا سیاه می‌پوشند 
با سکوت 
دفن می‌شوند 
زبان من 
سکوت است 
چه کسی سکوت مرا ترجمه می‌کند 
من 
چطور از مرز رد شوم؟ 


شعر، به یاد خاوران. شعر و صدای محسن عمادی

نه به خاطرِ آفتاب، نه به خاطرِ حماسه
به خاطرِ سایه‌ی بامِ کوچکش
به خاطرِ ترانه‌یی
                    کوچک‌تر از دست‌های تو
 

نه به خاطرِ جنگل‌ها، نه به خاطرِ دریا
به خاطرِ یک برگ
به خاطرِ یک قطره
                        روشن‌تر از چشم‌های تو

 

نه به خاطرِ دیوارها ــ به خاطرِ یک چپر
نه به خاطرِ همه انسان‌ها ــ به خاطرِ نوزادِ دشمن‌اش شاید
نه به خاطرِ دنیا ــ به خاطرِ خانه‌ی تو
به خاطرِ یقینِ کوچکت
که انسان دنیایی‌ست
به خاطرِ آرزوی یک لحظه‌ی من که پیشِ تو باشم
به خاطرِ دست‌های کوچکت در دست‌های بزرگِ من
و لب‌های بزرگِ من
بر گونه‌های بی‌گناهِ تو

 

به خاطرِ پرستویی در باد، هنگامی که تو هلهله می‌کنی
به خاطرِ شبنمی بر برگ، هنگامی که تو خفته‌ای
به خاطرِ یک لبخند
هنگامی که مرا در کنارِ خود ببینی

 

به خاطرِ یک سرود
به خاطرِ یک قصه در سردترینِ شب‌ها تاریک‌ترینِ شب‌ها
به خاطرِ عروسک‌های تو، نه به خاطرِ انسان‌های بزرگ
به خاطرِ سنگفرشی که مرا به تو می‌رساند، نه به خاطرِ شاهراه‌های دوردست

 

به خاطرِ ناودان، هنگامی که می‌بارد
به خاطرِ کندوها و زنبورهای کوچک
به خاطرِ جارِ سپیدِ ابر در آسمانِ بزرگِ آرام

 

به خاطرِ تو
به خاطرِ هر چیزِ کوچک هر چیزِ پاک بر خاک افتادند
به یاد آر
عموهایت را می‌گویم
از مرتضا سخن می‌گویم.

۱۳۳۴

Kodamin Sarv?

از عموهایت (به یاد مرتضی کیوان) - شعر و صدای احمد شاملو

پادکست بیست و یکم از سری پادکست رادیو بوفالو
تئاتر زندگی...
 لطفا با هدفون گوش کنید :)

 صداهای استفاده شده در این پادکست:
دکلمه رباعیات خیام - احمد شاملو
مِی نوش - استاد شجریان
دیالوگ فیلم در دنیای تو ساعت چند است - صفی یزدانیان
Chella lla - Renato Carosone
دیالوگ فیلم نزدیکتر - مصطفی احمدی
La vei en rose - Luis Armstrong
دیالوگ سریال شهرزاد - حسن فتحی
Green Grass - Cibelle
دیالوگ فیلم برف رو کاج ها - پیمان معادی
دیالوگ فیلم اینجا بدون من - بهرام توکلی
el amor contigo - Yasmin Levy
دیالوگ فیلم من دیگو مارادونا هستم - بهرام توکلی
ترانه آوانگارد - رضا یزدانی


 همه ی پادکستها در کانال تلگرام وجود داره

 telegram : https://telegram.me/buffalomusic

Radio Buffalo

Radio Buffalo - Pd 21

Yusef Forutan, Setar

Abuata/Yusef Forutan/Setar

خردادِ گرم ۹۹، لحظاتی پس از ظهر؛ 
آفتاب کف اتاق پهن، امّا همه چیز ساکن و سرد است.


ضبط خانگی با Tascam dp-008؛
 با تشکر فراوان از آریا محافظ.

Isfahan Imrovisation

بداهه‌نوازی در آواز اصفهان

▫️فلک از من چه میخواهی ... جوانم
▫️خنیاگر:عثمان محمدپرست
@dootari

کانال دوتاری_@dootari

فلک از من چه میخواهی؟ | دوتار و آواز عثمان محمدپرست

کیهان کلهر Kayhan Kalhor: Tiny Desk Concert :: kamanche

چکیده ی تجربیات موسیقایی من در گذر زمان

بداهه‌نوازی در آواز اصفهان

Sina.Danesh

Recent comments

zahra alambeigi

Mehdi Shargian

Negar

Nima Fallah

Related tracks