شور انگیز : حسین علیزاده
تمبک : محسن کثیرالسفر
آواز : راحله برزگری - رها

آهنگ : حسین علیزاده
اشعار : محمد رضا شفیعی
کدکنی و سلمان ساوجی


شعر شفیعی کدکنی، سوگواران خموش
سلمان ساوجی

سوگواران خموش
سوگواران تو امروز خموشند همه
که دهانهای وقاحت به خروشند همه
گر خموشانه به سوگ تو نشستند رواست
زان که وحشت زده ی حشر وحوشند همه
آه ازین قوم ریایی که درین شهر دو روی
زورها شحنه و شب باده فروشند همه
باغ را این تب روحی به کجا برد که باز
قمریان از همه سو خانه به دوشند همه
ای هران قطره ز آفاق هران ابر ببار
بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه
گر چه شد میکده ها بسته و یاران امروز
مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه
به وفای تو که رندان بلاکش فردا
جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه
ـــ
جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمدست
می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمد ست
جان بیمارم به استقبال آمد، تا به لب
قوتی از نو مگر، در جان بیمار آمد ست
می‌رود اشکم که بوسد، خاک راهش را به چشم
بر لبم، جان نیز پنداری بدین کار آمد ست
زان دهان می‌خواهد از بهر امان، انگشتری
جان زار من که زیر لب، به زنهار آمد ست
تا بدیدم روی خوبت را، ندیدم روز نیک
از فراقت روز برمن، چون شب تار آمد ست
بی‌تو گرمی خورده‌ام، در سینه‌ام خون بسته است
بی تو گر گل چیده‌ام، در دیده‌ام خار آمد ست
گر نسیمی زان طرف، بر من گذاری کرده ست
همچو چنگ از هر رگم، صد ناله زار آمد ست
روز بر چشمم، سیه گردیده است از غم، چو شب
در خیالم، آن زمان کان زلف رخسار، آمد ست
گر بلا بسیار شد، سلمان برو، مردانه باش
بر سر مردان، بلای عشق بسیار آمدست

حسین علیزاده و راحله برزگری

وای به حال مرغ دل، دانه يکی و دام دو
خال به کنج لب يکی، طره مشک فام دو

محتسب است و شيخ و من، صحبت عشق در ميان
چون بکنم مجابشان؟ پخته يکی و خام دو

حامله خم ز دخت رز، باده کشان به گرد او
طفل حرام زاده بين! باب يکی و مام دو

ساقی ماهروی من، از چه نشسته غافلی؟
باده بيار می بده، نقد يکی و وام دو

مست دو چشم دلربا همچو قرابه پر ز می
در کف ترک مست بين ، باده يکی و جام دو

از رخ و زلفت ای صنم روز من است همچو شب
وای به روزگار من! روز يکی و شام دو

کشته به تير ابرويت گشته هزار همچو من
بسته به تير جادويت، ميم يکی و لام دو

وعده وصل می دهی، ليک وفا نمی کنی
من به جهان نديده ام، مرد يکی کلام دو

مرغ دل ... مرجان وحدت

گفتمش بيا عاشقم هنوز
خنده كرد و گفت در غمت بسوز
هر چه مي كشم اي ياران از جفاي دوست
گريه هاي من اي ياران از براي اوست
در فراق او عاشقان خسته جان شدم
اين ترانه را چگونه سر كنم كه بي زبان شدم
مي شود بهار عاشقان جاودان از او
پس دگر مپرس چرا بدون او چنان خزان شدم
رفته اي برون چون جوانيم
طي شد اين چنين زندگانيم
در دلم هنوز اي ياران اشتياق اوست
ناله هاي من اي ياران از فراق اوست
در فراق او عاشقان خسته جان شدم
اين ترانه را چگونه سر كنم بي زبان شدم
مي شود بهار عاشقان جاودان از او
پس دگر مپرس چرا بدون او چنان خزان شدم


The Kamkars Music Band was primarily established in Sanandaj in 1965 as a family band headed by Master Hassan Kamkar (violinist) and comprised of Houshang (accordionist), Bijan (singer), Pashang (dulcimer), Ghashang (violinist and singer) and Arzhang (drum) and performed in various events at the officers club, schools and performance halls of the city of Sanandaj. The Kamkars at first did their musical practices around the small pond of their house at night. The music band was further completed gradually upon growing up of the children and became more consistent in terms of assembling. It performed concerts formally in certain cities of Kordestan as well as the city of Orumiyeh (East Azarbaijan province) with its members namely, Houshang (violinist), Bijan (Tar player and singer), Pashang (dulcimer), Ghashang (singer), Arzhang (drum) Arsalan (lute) and Ardeshir [Kamancheh (a violin-like Persian instrument with a small belly)].

After 1971 certain members of the family including Houshang, Bijan, Pashang and Arsalan went to Tehran to study academic music and were admitted in the Faculty of Fine Arts (Arzhang was then studying painting). The Kamkars established the Sheida and Aref Bands together with Mohammad Reza Lotfi, Hossein Alizadeh, Parviz Meshkatian and a group of other musicians. The two bands presented successful concerts with Mohammad Reza Shajarian and Shahram Nazeri as singers, thus creating pieces which would undoubtedly be remembered as memorial works of the traditional Persian music.

The first formal concert of the family under the name of "The Kamkars" was performed on the early days after the revolution at the Azadi Complex and the Vahdat Hall which consisted of three parts: Persian music, dulcimer solo by Ardavan and Kordish music. In 1989 Omid Lotfi, son of Ghashang and Mohammad Reza Lotfi joined the band as a tar player.

In their recent concerts, the Kamkars have also included certain younger talents in their band. The band performed in many concerts inside and outside Iran and had a powerful and admirable presence in most of the major music festivals of the world such as WOMAD, organized by Peter Gabriel, Summer Stage (New York) and many important great music halls of Europe and the United States.

The Kamkars have also held many concerts in most of the Kurdish cities of Iraq, and in 2001, for the first time in the history of Turkey, they performed Kurdish music in the cities of Istanbul and Diarbekr which are considered as a turning point in the musical events of the region. Among other major works of the Kamkars is participation in the music festival of Luciano Berio, the famous and modern Italian composer. The concerts which were held in many British cities in 2004 was a joint performance by the Kamkars and symphonic orchestra of London, thus representing a harmony of two types of Kordish music and the modern music of the world, which drew attention of many musical scholars and fans.

Performance of Kamancheh concertino with symphonic orchestra of Malmo in Sweden in 2005 serves as another example of the success of the band in recent years.

In addition to the public performance, the Kamkars have produced various albums including Uraman, Autumn yellow, Shilereh, Gelavizh, the Kamkars, Agrizindo, Golnishan, Parshang, Kanisepi, songs of percussions (for percussion instruments), trio and solo, In memory of Saba, Everad, and Imsho. Moreover, each member of the Kamkars has also presented various works in the form of album, music tracks of movies, and authoring and translating books which will be mentioned in their biographies separately.

The band invited other masters of music in Iran in 1997 to found Kamkars Open Music Institute in Tehran, which is presently active and has played a considerable role in introducing talented and new figures to the art community of Iran.



گفتمش بیا عاشقم هنوز - کامکارها

نفس برآمد و کام از تو بر نمی آید 
فغان که بخت من از خواب در نمی آید 


صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش 
که آب زندگیم در نظر نمی آید 


قد بلند تو را تا به بر نمی گیرم 
درخت کام و مرادم به بر نمی آید 


مگر به روی دلارای یار ما ور نی 
به هیچ وجه دگر کار بر نمی آید 


مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید 
وز آن غریب بلاکش خبر نمی آید 


ز شست صدق گشادم هزار تیر دعا 
ولی چه سود یکی کارگر نمی آید 


بسم حکایت دل هست با نسیم سحر 
ولی به بخت من امشب سحر نمی آید 


در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز 
بلای زلف سیاهت به سر نمی آید

 
ز بس که شد دل حافظ رمیده از همه کس 
کنون ز حلقه زلفت به در نمی آید  
حافظ
https://www.facebook.com/groups/lovers.shajarian/

اجرای خصوصی - محمدرضا شجریان ، جلیل شهناز

اگر ماه بودم به هرجا که بودم
سراغ تو را از خدا میگرفتم
وگر سنگ بودم به هرجا که بودی
سر رهگذار تو جا میگرفتم
اگر ماه بودی به صد ناز شاید
شبی بر لب بام من مینشستی
وگر سنگ بودی به هرجا که بودم
مرا میشکستی، مرا میشکستی

شعر ماه و سنگ از فریدون مشیری

Mandana Khazraei - Mah O Sang

بگو کجایی

دستی افشان تا ز سر انگشتانت صد قطره چکد هر قطره شود خورشیدی
باشد که بصد سوزن نور شب ما را بکند روزن روزن
ما بی تاب و نیایش بی رنگ
از مهرت لبخندی کن بنشان بر لب ما
باشد که سرودی خیزد در خورد نیوشیدن تو
ما هسته پنهان تماشائیم
ز تجلی ابری کن بفرست که ببارد بر سر ما
باشد که به شوری بشکافیم باشد که ببالیم و بخورشید تو بپیوندیم
هر سونام رشته کن از بی شکلی
گذران از مروارید زمان و مکان
باشد که بهم پیوندد همه چیز باشد که نماند مرز که نماند نام
ای دور از دست پر تنهایی خسته است
گهگاه شوری بوزان باشد که شیار بریدن در تو شود خاموش

تصنیف نیایش- محمدرضا شجریان- همایون شجریان- شعر سهراب سپهری

مکن فراموشم با صدای دکتر سهیلا گلستانی
اهنگساز دکتر جهانشاه برومند
ترانه سرا : استاد بیژن ترقی 


Makon Faramoosham

اگر زِ کوی تو بویی به من رساند باد 
به مژده جانِ جهان را به باد خواهم داد

اگر چه گرد برانگیختی ز هستی من 
غباری از من خاکی به دامنت مرساد
... 
تو تا به روی من ای نور دیده در بستی 
دگر جهان در شادی بروی من نگشاد

خیال روی توام دیده می­کند پُر خون 
هوای زلف توام عمر می­دهد بر باد

نه در برابر چشمی نه غایب از نظری 
نه یاد می­‌کنی از من، نه می‌روی از یاد

به جای طعنه اگر تیغ می­‌زند دشمن 
زِ دوست دست نداریم، هر چه بادا باد

زِ دست عشق تو جان را نمی‌­برد حافظ
که جان زِ محنت شیرین نمی­‌برد فرهاد

تصنیف غبار - نیما نیک نژاد  و وصال علوی غزل حافظ

هنوز آواز
آواز: علی اصغر شاه زیدی
تار و عود: شهرام میرجلالی
تنبک: محمود رفیعیان

Makon Faramoosham

SoheilaGolestani

Related tracks