و این منم
زنی تنها
در آستانه فصلی سرد
در ابتدای درک هستی آلوده ی زمین
و یأس ساده و غمناک اسمان
و ناتوانی این دستهای سیمانی

زمان گذشت
زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت
ساعت چهار بار نواخت
امروز روز اول دی ماه است
من راز فصلها را میدانم
و حرف لحظه ها را میفهمم
نجات دهنده در گور خفته است
و خاک ، خاک پذیرنده
اشارتیست به آرامش

زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت

در کوچه باد میآمد
در کوچه باد میآمد
و من به جفت گیری گلها میاندیشم
به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون
و این زمان خسته ی مسلول
و مردی از کنار درختان خیس می گذرد
مردی که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلو گاهش
بالا خزیده اند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را
تکرار می کنند
-سلام
- سلام
و من به جفت گیری گل ها میاندیشم

در آستانه فصلی سرد
در محفل عزای آینه ها
و اجتماع سوگوار تجربه های پریده رنگ
و این غروب بارور شده از دانش سکوت
چگونه می شود به آن کسی که میرود اینسان
صبور ،
سنگین ،
سرگردان .
فرمان ایست داد .
چگونه می شود به مرد گفت که او زنده نیست ، او هیچوقت
زنده نبوده است.

در کوچه باد میاید
کلاغهای منفرد انزوا
در باغهای پیر کسالت میچرخند
و نردبام
چه ارتفاع حقیری دارد.

آنها ساده لوحی یک قلب را
با خود به قصر قصه ها بردند
و اکنون دیگر
دیگر چگونه یک نفر به رقص بر خواهد خاست
و گیسوان کودکیش را
در آبهای جاری خواهد رخت
و سیب را که سرانجام چیده است و بوییده است
در زیر پالگد خواهد کرد؟

ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه ابرهای سیاهی در انتظار روز میهمانی خورشیدند

انگار در مسیری از تجسم پرواز بود که یکروز آن پرنده ها
نمایان شدند
انگار از خطوط سبز تخیل بودند
آن برگ های تازه که در شهوت نسیم نفس میزدند
انگار
آن شعله های بنفش که در ذهن پاک پنجره ها میسوخت
چیزی بجز تصور معصومی از چراغ نبود .

در کوچه ها باد میامد
این ابتدای ویرانیست آن روز هم که د ست های تو ویران شد
باد میآمد
ستاره های عزیز
ستاره های مقوایی عزیز
وقتی در آسمان ، دروغ وزیدن میگیرد
دیگر چگونه می شود به سوره های رسولان سر شکسته پناه
آورد ؟
ما مثل مرده های هزاران هزار ساله به هم میرسیم و آنگاه
خورشید بر تباهی اجاد ما قضاوت خواهد کرد.

من سردم است
من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد
ای یار ای یگانه ترین یار " آن شراب مگر چند ساله بود ؟ "
نگاه کن که در اینجا
زمان چه وزنی دارد
و ماهیان چگونه گوشت های مرا میجوند
چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری ؟

من سردم است و میدانم که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی
ز چند قطره خون
چیزی بجا نخواهد ماند .
خطوط را رها خواهم کرد
و همچنین شمارش اعداد را رها خواهم کرد
و از میان شکل های هندسی محدود
به پهنه های حسی وسعت چناه خواهم برد
من عریانم ، عریانم ، عریانم
مثل سکوت های میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق ، عشق ، عشق .
من این جزیره ی سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه تکه شدن ، راز آن وجود متحدی بود
که از حقیرترین ذره هایش آفتاب به دنیا آمد .

سلام ای شب معصوم !
سلام ای شبی که چشم های گرگ های بیابان را
به حفره های استخوانی ایمان و اعتماد بدل میکنی
ودر کنار جویبارهای تو ، ارواح بیدها
ارواح مهربان تبرها را میبویند
من از جهان بی تفاوتی فکرها و حرف ها و صداها میآیم
و این جهان به لانه ی ماران مانند است
و این جهان پر از صدای حرکت پاهای مردمیست
که همچنان که ترا میبوسند
در ذهن خود طناب دار ترا میبافند

سلام ای شب معصوم
میان پنجره و دیدن
همیشه فاصله ایست
چرا نگاه نکردم ؟
مانند آن زمانی که مردی از کنار درختان خیس گذر میکرد

چرا نگاه نکردم ؟
انگار مادرم گریسته بود آن شب
آن شب که من به درد رسیدم و نطفه شکل گرفت
آن شب که من عروس خوشه های اقاقی شدم
آن شب که اصفهان پر از طنین کاشی آبی بود ،
و آن کسی که نیمه ی من بود ، به درون نطفه ی من بازگشته بود

و من در آینه میدیدش
که مثل آینه پاکیزه بود و روشن بود
و ناگهان صدایم کرد
و من عروس خوشه های اقاقی شدم . . .

.انگار مادرم گریسته بود آن شب
چه روشنایی بیهوده ای در این دریچه مسدود سر کشید
چرا نگاه نکردم ؟
تمام لحظه های سعادت میدانستند
که دستهای تو ویران خواهد شد
و من نگاه نکردم
تا آن زمان که پنجره ی ساعت
گشوده شد و آن قناری غمگین چهار بار نواخت
چهار بار نواخت
و من به ان زن کوچک بر خوردم
که چشمهایش ، مانند لانه های خالی سیمرغان بودند
و آنچنان که در تحرک رانهایش میرفت
گویی بکارت رؤیای پرشکوه مرا
با خود بسوی بستر میبرد

آیا دوباره گیسوانم را در باد شانه خواهم زد ؟
آیا دوباره باغچه ها را بنفشه خواهم کاشت ؟
و شمعدانی ها را
در آسمان پشت پنجره خواهم گذاشت ؟
آیا دوباره روی لیوان ها خواهم رقصید ؟
آیا دوباره زنگ در مرا بسوی انتظار صدا خواهد برد ؟
به مادرم گفتم : " دیگر تمام شد "
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم "

انسان پوک
انسان پوک پر از اعتماد
نگاه کن که دندانهایش
چگونه وقت جویدن سرود میخوانند
و چشمهایش
چگونه وقت خیره شدن میدرند
و او چگونه از کنار درختان خیس میگذرد :
صبور ،
سنگین ،
سرگردان . . .

در ساعت چهار
در لحظه ای که رشته های آبی رگهایش
مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش
بالا خزیده اند
و در شقیقه های منقلبش ان هجای خونین را
تکرارمی کند
سلام
سلام

آیا تو
هرگز آن چهار لاله ی آبی را
بوییده ای ؟
زمان گذشت
زمان گذشت و شب روی شاخه های لخت اقاقی افتاد
شب پشت شیشیه های پنجره سر میخورد
و با زبان سردش
ته مانده های روز رفته را به درون میکشد

من از کجا میآیم ؟
من از کجا میآیم ؟
که اینچنین به بوی شب آغشته ام ؟
هنوز خاک مزارش تازه ست
مزار آن دو دست سبز جوان را میگویم......

چه مهربان بودی ای یار ، ای یگانه ترین یار
چه مهربان بودی وقتی دروغ میگفتی
چه مهربان بودی وقتی که پلک های آینه ها را میبستی
و چلچراغها را
از ساق های سیمی میچیدی
و در سیاهی ظالم مرا بسوی چراگاه عشق میبردی
تا آن بخار گیج که دنباله ی حریق عطش بود بر چمن خواب می نشست

و آن ستاره ها مقوایی
به گرد لایتناهی میچرخیدند .
چرا کلام را به صدا گفتند؟
چرا نگاه را به خانه ی دیدار میهمان کردند !
چرا نوازش را
به حجب گیسوان باکرگی بردند؟
نگاه کن که در اینجا
چگونه جان آن کسی که با کلام سخن گفت
و با نگاه نواخت
و با نوازش از رمیدن آرامید
به تیرهای توهم
مصلوب گشته است
و به جای پنج شاخه ی انگشتهای تو
که مثل پنج حرف حقیقت بودند
چگونه روی گونه او مانده ست

سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟
سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته
من از گفتن میمانم ، اما زبان گنجشکان
زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست .
زبان گنجشکان یعنی : بهار . برگ . بهار .
زبان گنجشکان یعنی : نسیم . عطر . نسیم
زبان گنجشکان در کارخانه میمیرد .

این کیست این کسی که روی جاده ی ابدیت
بسوی لحظه توحید میرود
و ساعت همیشگیش را
با منطق ریاضی تفریقها و تفرقه ها کوک میکند .
این کیست این کسی که بانگ خروسان را
آغاز قلب روز نمیداند
آغز بوی ناشتایی میداند
این کیست این کسی که تاج عشق به سر دارد
و در میان جامه های عروسی پوسیده ست .

پس آفتاب سرانجام
در یک زمان واحد
بر هر دو قطب ناامید نتابید .
تو از طنین کاشی آبی تهی شدی .

و من چنان پرم که روی صدایم نماز میخوانند ...

جنازه های خوشبخت
جنازه های ملول
جنازه های ساکت متفکر
جنازه های خوش بر خورد ،خوش پوش ، خوش خوراک
در ایستگاه های وقت های معین
و در زمینه ی مشکوک نورهای موقت
شهرت خرید میوه های فاسد بیهودگی و ....
آه ،
چه مردمانی در چارراهها نگران حوادثند
واین صدای سوت های توقف
در لحظه ای که باید ، باید ، باید
مردی به زیر چرخ های زمان له شود
مردی که از کنار درختان خیس میگذرد....
من از کجا میآیم؟

به مادرم گفتم :"دیگر تمام شد."
گفتم :" همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق میافتد
باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم."

سلام ای غرابت تنهایی
اتاق را به تو تسلیم میکنیم
چرا که ابرهای تیره همیشه
پیغمبران آیه های تازه تطهیرند
و در شهادت یک شمع
راز منوری است که آن را
آن آخرین و آن کشیده ترین شعله خوب میداند.

ایمان بیاوریم
ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد
ایمان بیاوریم به ویرانه های باغ های تخیل
به داس های واژگون شده ی بیکار
و دانه های زندانی .
نگاه کن که چه برفی میبارد....

شاید حقیقت آن دو دست جوان بود ، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر ، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود
و در تنش فوران میکنند
فواره های سبز ساقه های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

در آستانه ی فصلی سرد ....

Fixed up track.  Final Song for some time! Miss you already

Ass Surgery Blues -  Final

Single

The Lemonoise - Parseh | لمونویز - پرسه

گروه میدان آزاد سال ۹۴ فعالیت خودش را آغاز کرد و تاکنون اجراهای زیادی در سطح تهران داشته است. از جمله اجراهای میدان آزادی، می توان به فرهنگسرای ارسباران، خانه هنرمندان ایران، مجموعه چارسو اشاره کرد. آهنگ های این گروه از موسیقی ایرانی متاثر است و در سبک هایی مثل جز، راک و فانک قرار می گیرد. شاید قسمت فانک موسیقی میدان آزادی باعث ایجاد وجه تمایزی مشهود نسبت به سایر گروه های داخلی شده باشد و همین امر نیاز حضور و ادامه فعالیت جدی میدان آزادی را در بازار موسیقی ایران روشن می کند.
اعضای گروه میدان آزادی
 فرزان فرهنگ مهر  : نوازنده گیتار الکتریک که پیش از این در یک گروه راک انگلیسی مشغول به فعالیت بوده است.
میلاد رحیمی : نوزانده‌ی گیتار بیس.

سپهر آرین : نوازنده‌ی گیتار الکتریک که در گذشته با فرزان همکاری می کرده است و جدای از آن در زمینه موسیقی فیلم و تئاتر  فعالیت‌ دارد.

 بهنام برآبادی : نوازنده درامز علاوه بر همکاری های گذشته اش همراه با فرزان و سپهر، به صورت مستقل به همراه گروه های خودش در سازمان نظام‌ مهندسی و فرهنگسرای ارسباران اجراهایی داشته است.

 میلاد باقری : خواننده‌ گروه  که قبل از این در گروهی به اسم فراهنگ خواننده‌ کر بوده است. همچنین در گروهی به نام نامیر خواننده‌ی کلاسیک (سولیست تنور) بوده است . علاوه بر این در پروژه‌ای به نام لیکور با هدف صلح جهانی به‌ عنوان خواننده‌ی کلاسیک ظاهر شده است و همینطور تجربه خوانندگی در چند اپرا را نیز داشته است.

به نقل از owrsi.com

Tehran 94 Single

Meydan Azadi - Tehran 94

دیالوگ فیلم ناخدا خورشید | نویسنده: ناصر تقوایی

هیچ‌جای دنیا هیچ قانونی نیست که آدمیزاد رو گشنه بخواد

This track is from the album The Beginning // آغاز 
To buy the CD please contact: tahmasebi.afshin@gmail.com

The Beginning // آغاز

01 The Beginning • آغاز

Motantan (GanjMusic.Com)

Man Az An Khak

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود...

شعر ضد جنگ از محمد تنگستانی به مناسبت آزادی خرمشهر
فیس بوک محمد تنگستانی:
http://www.fb.com/mohamad.tangestani
فایل تصویری:
http://www.youtube.com/watch?v=XoOm621ikj4

گوشه ی دلم یکی داره نوحه میخونه
خیلی غیرتی تر از یه فحش ناموسی
سی ساله زمین گیره یه دختر مو بلند بی چشم و روم
چشماش چشمه ی دریا بود و روش رو ماه تک تکتون
آقام عاشقش شده بود
عقدش کرد و مجبورمون کرد بش بگیم ننه
خو ننه، آخه یکی نبود بهت بگه آخه این چی بود با این فیسش
اول ما عاشقت شده بودم
زورم نرسید
آقام هوایی بود
انگیزه ای داشت برا هوایی کردن بچه هاتون
اعزامشون به بهشت
تو زل تابستون مجبور شدم دورش بزنم
امضای سید رو جعل کردم و یه عملیات برا خودم دست و پا کردم و
رمزش رو گذاشتم تو
این بچه کامبیزیا بعدن تو این فیلماشون ترجمت کردن و بهت گفتن مادر
آخه یه مین چی میفهمه مادر چیه
زده بودم به سیم آخر تو مایه های دمت گرم
رسیدم تو منطقه امونش ندادم
ضامنش ـو کشیدم خلاصش کردم. خلاص
اول ما عاشقت بودم
شبای عملیات با این همدستاش تو گوشام یه آیه هایی میخوندن وردهایی دعاهایی
برا پرپر کردن بچه هاتون
ما اهلش نبودم
قطار قطار شهید
فرصتای خوبی داشتم
غربت اصالت یه مین ـه
تنهایی اصالت یه عشق
یکی داره گوشه ی دلم شروه میخونه
آقام میخواس از ما یه پهلون بسازه خاک پاتون
خو من از خاک پای آدما بودن بیزارم
حالا ما موندم و یه عشقی که باید بهش بگم ننه
خو ننه این چه روزگاریه
تف به ذاتت بیاد آقا
تمام اجزام دارم زنگ میزنن
حاجی بچه هاتون تو زمینای خودشون دارن شیمیایی میزنن
یکی این لامصب رو ورش داره شاید یکی اون ور خط داره جون میکنه
اما تنها کسی که جونشو برات میداد ما بودم ننه
خرجا رو میرم بالا
بالا به سلامتیه تک تکون
بالا برا جووناتون
بالا این دردمو به کی بگم
خدا یه جنده ای بود که همه این بسیجیا عاشقش بودن
کمپوت معرفت بود عاقام
یه مین بود مین
میذاشت بچه هاتون باهاش عکسای یادگاری بگیرن و بعدن خلاص
عکساشونو ما براتون پست میکردم
یواشکی
تو بخش نمایش های رزمی سپاه که بودم نمک به حروما برام پاپوش دوختن
یه پرونده درست کردن این هوا
گفتن ساخت دست کمنیستایی
آخه یه بچه مین چه میفهمه کمنیست چیه
این کار خدای تک تکتون بود
اگه میخواست میتونست از ما یه ماتیک بسازه برا رو لب این دختر خوشگلا
اون وخ میدونستم که چطور کرم بریزم که….
تو منطقه همه چکمه هاشون بارونی بود و لباشون خشک
برام پاپوش درست کردن
آخه یه مین چه میفهمه مادر چیه
یکی گوشه ی دلم شروه و نوحه رو با هم میخونه
ننه شهیدا تو چشام دارن رژه میرن صبحگاهی
این کسکشا تفنگاشون بادی نبودن
بچه هاتون پیکای شادی نبودن
حاجی و سید و الله و خدا
خویش و قوم بچه بازی بودن، ناخدا
بد به دلتون راه ندید
این ترکشایی که رو سرتون میباره اشکای ننه ـمه
اشکای ننه ـم خیرات تک تک جووناتون
آه و ناله ـش خمس و زکات آقام
ننه اگه امون‌ ـم داده بودی حالا دو سه تا بچه داشتیم و یه خونه و خلاص
غربت اصالت یه مین ـه
تنهایی تنها قوم و خویش ـش
ولی یه روزی از گرمای عشقت میترکم
یکی ازین ترکشامو میزنم به این امامزاده هاشون همه ـشونو مدرن میکنم
مریضان ایمیل بزنن و شفا بگیرن
یه ترکش دیگه ـمو میفرستم سمت خرابه های دلت یه پارک میسازم برا این بچه یتیما
بهترینشو میدم این بچه رزمنده ها ببرن تو خط مقدم
بکارن تو دل دشمن و عاشقش کنن
هر چی که موند
خودم یه قطار میشم
ننه
ارواح آقا بیا و ریلم باش

جنگزده‌ی موهات شدوم مادر

بانگ‌نوا عنوان سری جدید برنامه‌های رادیو شهرزاد است. این برنامه نویسندگانی از سه نسل را گرد هم آورده: شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر از نشریه‌ی وزین ادبی بانگ و امین انصاری از رادیو شهرزاد که در کنار مهنوش راد تولید و اجرای این پادکست را به عهده دارند.   

موسیقی:
تو مرو با صدای میلاد درخشانی
به روی آب اثر پیمان سلیمی

موسیقی پس‌زمینه:
Music: https://www.purple-planet.com

https://baangnews.net
http://amin-ansari.net
http://radioshahrzad.com

بانگ‌نوا: صدایی برای ادبیات داستانی ایران - قسمت اول | رادیو شهرزاد

Composition/Guitar Bass/Clarinet/Vocal: Elaheh Omidvari
Very special thanks: Peyman Ghodoomizadeh & Golnar Shahyar

The Lemonoise - Parseh | لمونویز - پرسه

Soheil Ysf