Sonic Poem I consists of six sound pieces. 
Each piece is the outcome of layered improvisations using the poem as a score, in this way each line of the poem corresponds to the score of each piece:

A handshake
Opening up
Everywhere I look
Red flags are pushing
Like gravity before you try to move
One leg then the other

The work is a sonic representation of the visual landscape that the poem creates in one’s mind, a story  between two states that collide with each other, pushing each other's rhythm.

One Leg Then The Other

Like Gravity Before You Try To Move

Red Flags Are Pushing

Everywhere I Look

Opening Up

A Handshake

Βραδινό Ταγιέρ

Ποιήματα: Ζωή Κωνσταντίνου

-----------------------------------------------
If I’m lucky my coffee tastes good. 

I’m stuck listening to music I don’t really like. 
Maybe it’s the melody that draws me in. 
Maybe I do like that music.  
Voices flow in. 
They flung the door open. 
I listen, sit and smoke. 
Make coffee and sink into the same chair. 
On the same cushion.  
My legs are restless. 
I look outside the windows towards the same park, searching for the right voice.  


If I’m lucky my coffee tastes good. 

-----------------------------------------------

Μικροπράγματα 
 
Περιμένω να νυχτώσει για ν’ ανάψω το πρώτο τσιγάρο  
δεν μπορώ με τόσο ήλιο  
Πηγαινοερχόμουν στον διάδρομο και ήθελα να σου χτυπήσω την πόρτα 
Δούλευες πίσω απ’το τζάμι συνοφρυωμένος 
‘Ιδιος και απαράλλαχτος 
Κάθε μέρα σε θέλω όλο και πιο πολύ 

-----------------------------------------------

Βραδινό ταγιέρ
 
Ψάχνω μια στιγμή,
δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια
αν δεν τη βρω.
Σπαταλώ άπειρες ώρες
να τη φέρω πίσω.
Έρχονται στιγμές που τρέχει η ζωή μου
σε κάτι που έζησα κι έπρεπε να θυμάμαι.
Δεν βλέπω καθαρά το μέρος,  με νιώθω όμως εκεί.  
Ξέρω που είναι.
Σαν τη θεία Φανή που έβλεπε τη ζωή σαν βραδινό ταγιέρ
και πέρασε μια ζωή ψάχνοντας τη κατάλληλη στιγμή
να το ξαναφορέσει.
Μάταια προσπάθησαν να το εξηγήσουν στο Μάρκο.
Ίσως γνώριζε και να μην το ήξερε.
Ψάχνω τη στιγμή που έψαχνε η Μίρκα και ο Μάρκος.
Μια στιγμή που έρχεται σε κάτι που ‘ζησα
ή νόμιζα πως έχω ζήσει.
Το ταγιέρ της Φανής.
Το παρελθόν στην ιδανική του μορφή.
Το φέρε ένα τραγούδι που τυχαίνει να ακούω
 σε διαφορετικούς σταθμούς
και με έστειλε Σκωτία.
Βλέπω ακόμα τη φωτογραφία που θελα να τραβήξω
και δεν τράβηξα.
Ένα ζευγάρι, ήταν ακόμη φοιτητές, της κρατά το χέρι
και περπατούν δίπλα σ’ ένα μωβ τοίχο.
Μετά σταμάτησε αυτή η σκέψη και δεν με νιώθω πλέον εκεί.
Ξέρω μόνο ότι το μέρος είναι μέσα μου
και δεν μπορεί να φύγει.
Φοβάμαι να γυρίσω πίσω
μήπως αυτή η στιγμή
δεν υπάρχει.
Μια στιγμή που φαίνεται εύκολη
αλλά  φεύγει την ώρα που πάω
να καταλάβω κάτι.
Πρόσφατα κατάλαβα ότι και οι άνθρωποι γίνονται στιγμές.
Μερικές φορές νομίζω ότι τους έχω ζήσει.
Το πρόσωπο τους γίνεται παρόν, παρελθόν και μέλλον.
Οι ίδιοι είναι παλιοί γιατί έχουν σταματήσει να υπάρχουν.
Δεν ακούνε πλέον στον χρόνο
‘Έγιναν το νόημα.
Ο χρόνος πλέον ακούει σε αυτούς.
 
 
Σ’αυτόν που κανονικά θα έπρεπε να ήτανε στους Πτυχιούχους.
 
-----------------------------------------------
 
Γράφω τώρα που ακούω τη φωνή σου
 
Κάθε φορά λέω στον εαυτό μου
Πως θα είναι η τελευταία.
Περνάω έξω απ την πόρτα
και κοιτώ το σακάκι σου που ναι στην καρέκλα.
Όταν δεν είναι εκεί ξέρω ότι έχεις φύγει
Είδα πάνω σου άλλους κόσμους.
Δεν έκανες τίποτα
και αυτά είναι που δεν φεύγουν.
Ίσως με τον καιρό ξεχνιούνται.
Έμαθα να αγαπώ ό,τι έχεις,
το θερμός σου, το ποτήρι στο γραφείο σου,
Τα άσχημα σου γράμματα,
μια φωνή που μ’εκνευρίζει,
Το σφράγισμα στο δόντι σου,
το σκληρό σαγόνι σου
και τα χέρια σου  που δεν μ αρέσαν.
Κάθε φορά είναι η τελευταία έλεγα
και κάθε τελευταία είναι η πρώτη.

-----------------------------------------------

Love etc. 

Your face was halfway lit - a big crease spreading on your cheek. The rest of you was pushed into the shadows. You could have been a child. Your hands looked small and bony. Your knuckles sharp. Went to touch you but I stopped. My seat was a breath away. I crouched. Kept listening to what you said. Went to touch you again but drew a cigarette. When you were done, I forced my cheek next to yours. Tentatively. You didn’t move. It was past eleven. I should go.

Stellka

Pinned to spotlight

Popular tracks