Zarabane Khasteye Tekrar - Behdad Babaii & Navid Afghah

راک در پرده بندی تطبیقی راست پنجگاه - علی اکبر شکارچی - آساره شکارچی

▨ نام شعر: در زیر آسمان باختر
▨ شاعر: نادر نادرپور
▨ با صدای: نادر نادرپور
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
از کوچه‌های خاطره‌ی من
امشب، صدای پای تو می‌آید
آه ای عزیز دور
آیا به شهر غربت من پا نهاده‌ای؟

اینجا
پرندگان سحر در من
میل گذشتن از سر عالم را
بیدار می کنند
اما شبانگهان
دیوارها اسارت پنهانی مرا
تکرار می‌کنند

اینجا مرا چگونه توانی یافت؟
من از میان مردم بیگانه
کس را به غیر خویش نمی‌بینم
تصویر من در آینه زندانی است
من خیره در مقابل آن تصویر
می‌ایستم که با همه ننشینم

اینجا مرا در آینه خواهی دید
آیینه‌ای شگفت، که همتای ساعت است
آیینه‌ای که عقربه‌های نهان او
در چارچوب سود و زیان کار می‌کنند
آیینه‌ای که ثانیه‌ها و دقیقه‌ها
در ذهن بی‌ترحم سوداگرانه‌اش
تصویر تابناک مرا تار می‌کنند

اینجا زمان طلاست
هر لحظه‌اش به
قیمت اکسیر و کیمیاست
اما ضمیر من
تقویم بی‌تفاوت شب‌ها و روزهاست

اینجا غروب، رنگ جنون دارد
باران صدای گریه‌ی تنهایی‌ست
چشم ستارگان همه نابیناست

اینجا من از دریچه فراتر نمی‌روم
دیوار روبرو
سر حد ناگشوده‌ی دیدار است
اینجا چراغ خانه‌ی همسایه
چشم مرا به خویش نمی‌خواند
بیگانگی گزیده ترین یار است

اینجا در این دیار
درهاهمیشه سوی درون باز می‌شود

در سرزمین غربت اندوهگین من
در زیر آسمان مه‌آلود باختر
شب در دل من است 
صبح از شقیقه‌های من آغاز می‌شود

اینجا چو من، غریب غمینی نیست
در وهم شب، چراغ یقینی نیست
تنها صدای یک دل سرگردان
با بانگ پای رهگذری حیران
در کوچه‌های خاطره می‌پیچد

آه ای عزیز دور
آیا تو در پناهِ کدامین در
یا در پسِ کدام درخت ایستاده‌ای؟
آیا به شهر غربت من پا نهاده‌ای؟
▨ 
نادر نادرپور از کتاب: صبح دروغین

نادر نادرپور | در زیر آسمان باختر

در رویایت می چرخیدم 
آوازم را می رقصیدی

گروه دال |رقص آوازم

▨ نام قطعه:گردانه‌ی نامه‌ای به آسمان
▨ شاعر: احمد حیدربیگی
▨ با صدای: احمد حیدربیگی
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
ـــــــــــــــــ
باید پیش از مرگ نامه‌ای به آسمان بنویسم
...
باید نامه‌ای به آسمان بنویسم
با امضای آدم‌های زیر طاق
آدم‌های به فکر فرار
آدم‌های به فکر نجات
آدم‌های بی‌قباله در پشت میله‌ها
آدم‌های روی تخت‌های عمومی
آدم‌های توی اردوگاه
پشت مرزها، توی سلول‌ها
آدم‌های بی‌سفر، آدم‌های توی پارک‌ها
با عینک و عصا

باید نامه‌ای به آسمان بنویسم
با امضای من
و رستم‌های دوره‌گرد
و آرش‌های مسافرکش
و سهراب‌های کلیه‌فروش
و تهمینه‌های خیابانی
شاید آدم‌های فضایی
سم‌دار یا دم‌دار فرود آیند
و ما را بیابند
در زیر لایه‌های فراموشی

باید بنویسم به آسمان به قعر زمین
به چاه‌های فضایی
به غارهای باستانی
به کوه المپ، به زئوس
به سقراط و افلاطون
به اهرام ثلاثه، برای تمام فرعون‌ها
باید بر کتیبه بنویسم
برای اعصار بی‌باروت، برای آدم‌های بلندِ بی‌سکوت
برای آدم‌های زیر باران
آدم‌های زیر آفتاب
دور از چشم حقوق بشر، دور از سازمان ملل، دور از حمایت حیوانات
باید بنویسم
باید بنویسم
باید بنویسم
▨ 
احمد حیدربیگی

احمد حیدربیگی | گردانه‌ی نامه‌ای به آسمان

▨ نام شعر: هفت بیت اول از دفتر دوم مثنوی معنوی (مدتی این مثنوی تاخیر شد) 
▨ شاعر: مولانا
▨ با صدای: دکتر محمد معین
▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری
_________
مدتی این مثنوی تأخیر شد
مهلتی بایست تا خون شیر شد

تا نزاید بختِ تو فرزند نو
خون نگردد شیرِ شیرین‌، خوش شنو

چون ضیاء‌الحق حسام‌الدین عنان
باز گردانید ز اوجِ آسمان

چون به معراجِ حقایق رفته بود
بی‌بهارش غنچه‌ها ناکَفته بود

چون ز دریا سوی ساحل بازگشت
چنگِ شعرِ مثنوی با‌ساز گشت

مثنوی که صیقل ارواح بود
بازگشتش روز استفتاح بود

مطلع تاریخ این سودا و سود
سال اندر ششصد و شصت و دو بود
▨
مولانا

دکتر محمد معین | هفت بیت اول از دفتر دوم مثنوی معنوی

آهنگ آزادی فرامرز اصلانی

Carbon Sleep (alternate version) (Colin)
lyrics by Colin & ChatGPT
image & music by Suno AI

Carbon Sleep (Colin)

Chalk lines drawn on morning glass
In silence, figures re-enact the past
Objects move, but never speak
Meaning leaks from every crease

Names erased and reassigned
Motion loops, mechanically timed

Carbon sleep, repeat, delete
Fragments hum beneath the beat
Switch the code, delay the rise
All sense lost in plastic skies

Paper birds in grids of blue
Trace the arc of what was true
You blink, the frame begins to burn
A rhythm learned, a point of no return

Intent dissolves into design
Impulse fails the exit sign

Carbon sleep, repeat, delete
Fragments hum beneath the beat
Switch the code, delay the rise
All sense lost in plastic skies

Static dreams in ordered rows
A gesture fails, a system grows
What we touch is not the thing
Just signals fed through hollow wings

And if you speak, no one hears
The air is full of quiet gears
Time refracts, the patterns stay—
A bell, unstruck, will drift away

Gozargah

Studio13