#music #soundcloud #newmusic #maryamhemmati #aminrajaei #mezghounchi #popmusic #popfolk #funky #amirmirzaei

Fatma Sultan (On a theme by "The Littles")

قطعه جدید «چیسه» از آلبوم «تاتیکی»

ترانه، آهنگ، تنظیم و تهیه کننده:
جلیل شعاع
Singer, Song Writer, Composer and Producer:
@jalilshoa

کارگردان هنری و انیمیشن:
احسان ابرقوئی
Art Direction, Animation: 
@ehsan_abarghouei

مدیر پروژه:
صادق کیا
Project Manager: 
@sadegh_k.i.a

مهندسی صدا و میکس و مستر:
پیمان حاتمی
Mix and Master: 
@peymanhatami



نوازندگان:

خواننده، گیتارهای الکتریک و آکوستیک و کیبوردها:
جلیل شعاع
Singer, Electric and Acoustic Guitar, & Keybords: Jalil Shoa

گیتار الکتریک و طراحی صدا:
پیمان حاتمی
Electric Guitar and Sound Designer: 
Peyman Hatami

ویولونسل:
آتنا اشتیاقی
Cello:
@atenaeshtiaghi

ویولن و ویولا:
پدرام فریوسفی
Violin and Viola:
@pedram.faryousefi


نام ترانه: چیسه
ترانه سرا: جلیل شعاع

چیسه زندگی، هَه سَسِ باده
وَزه شاخانِ سر
شوکوفه آنَ، پژمرده کونه

زندگی چیست؟) 
همین باد بی رمق است که بر شاخه ها می وزد، 
(و شکوفه ها را پژمرده می کند

چیسه زندگی، هه حِسِ تباهیِ
می جوانیه بَره
تی رنگ خوشم هچین، بخالی کی خوابه

زندگی چیست؟) 
همین حس تباهی است که جوانی  مرا می برد، 
و رنگ خوش تو را هم به همچنین، 
(گویی تمام آنچه که گذشته خوابی بوده


باسی تَره ببوسم کُر
شاید دیره بو فردا کر

باید تو را ببوسم ای دختر)
(شاید فرداها دیر بود ای دختر

باسی می کش بیگیرم تره
شاید فردا یاد شو مَره

 باید تو را در آغوش بگیرم) 
(شاید فرداها فراموش کردم


باسی می کش بیگیرم
تو و تی یاد کُری جان امشب
( باید تو و یاد تو را امشب در آغوش بگیرم دخترک عزیزم )

چیسه زندگی هه موج دریایه
مره غرق کونه
تی رد پایانم، به آنی شوره و بره

زندگی چیست؟) 
همین موج دریاست که مرا غرق می کند 
(و ردپای تو را، به آنی می شورد و می برد

چیسه زندگی ، پر و مار مویه مانه
هسه سیاه و هچین
کی پیله بی بره، فووه و سفیدَ به

زندگی چیست؟) 
مانند موی پدر و مادر است
لحظه ای سیاه است و به محض اینکه تو کمی بزرگ شدی
(می ریزد و سفید می شود

Chiseh

همراه شو عزیز/همراه شو عزیز
تنها نمان به درد/کین درد مشترک
هرگز جدا جدا/درمان نمی شود
دشوار زندگی/هرگز برای ما
دشوار زندگی/هرگز برای ما
بی رزم مشترک/آسان نمی شود
تنها نمان به درد/همراه شو عزیز
همرا شو/همراه شو
همراه شو عزیز
همراه شو عزیز
تنها نمان به درد/کین درد مشترک
هرگز جدا جدا/درمان نمی شود 

همراه شو عزیز...محسن نامجو

Mashanack (Nazli & Rowshan Rahmanian)
https://www.facebook.com/mashanack

Song: Zade Shole Dar Chaman (Khoone Arghavan Ha)

Vocals: Nazli Rahmanian, Rowshan Rahmanian
Guitar: Rowshan Rahmanian

About the original song:
عنوان ترانه: خون ارغوان ها
خواننده: داوود شراره ها
شاعر: سعید سلطانپور

این سرود از آهنگی محلي در مایه ی شوشتري اقتباس شده. این ترانه محلی یک بار در سال 1329 با عنوان «بچه چوپان» با شعری از هوشنگ شهابی، و با صدای منوچهر همايون پور اجرا شده است. در ١٣٣٧، همایون پور اجرای مجددی از این نغمه با عنوان «نوای چوپان» و با شعری از محمود ثنایی متخلص به شهرآشوب ارائه کرده است.  

مشهورترین نسخه ی این ترانه با عنوان «خون ارغوان ها» در سال 1356 با شعری (احتمالا) از سعید سلطانپور اجرا شده است که در مجموعه ای از ترانه های انقلابی توسط گروه چریک های فدایی خلق ایران منتشر شده است.

منابع:
[1] از «نوای چوپان» تا «خون ارغوان» - یادمان «منوچهر همایون‌پور» ( http://www.parand.se/t-khon-e-arghavan-ha.htm )
[2] پیدایش سرود سراومد زمستون ( http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=46012 )

Lyrics:
زده شعله در چمن در شب وطن خون ارغوان ها
تو ای بانگ شور افکن تا سحر بزن شعله تا کران ها
که در خون خستگان دل شکستگان آرمیده طوفان
به آیندگان نگر در زمان نگر بردمیده طوفان

قفس را بسوزان رها کن پرندگان را بشارت دهندگان را
که لبخند آزادی خوشه شادی تا سحر بروید
سرود ستاره را موج تشنه با آهوان بگوید

ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو آن کبوتر و سوی میهن آید
گرفته تمام شب شاخه ای به لب سرخ و گرده افشان
پرد گرده گسترد دانه پرود سر زند بهاران


Zade Shole Dar Chaman - زده شعله در چمن

Parastoo Ahmadi_ Lahzeye Didar.mp3 پرستو احمدی ـ لحظه دیدار نزدیک است

▨ نام شعر: چاووشی
▨ شاعر: مهدی اخوان ثالث
▨ موسیقی: کارن همایونفر
▨ پالایش و تنظیم: شهروز
ــــــــــــــ
به سانِ رهنوردانی
که در افسانه‌ها گویند
گرفته کولبارِ زادِ ره بر دوش
فشرده چوب‌دستِ خیزران در مشت
گهی پُرگوی و گه خاموش
در آن مِه‌گون فضای خلوتِ افشانگی‌شان راه می‌پویند
ما هم راه خود را می‌کنیم آغاز

سه ره پیداست
نوشته بر سرِ هریک به سنگ‌اندر
حدیثی که‌ش نمی‌خوانی بر آن دیگر
نخستین: راه نوش و راحت و شادی
به ننگ آغشته، اما رو به شهر و باغ و آبادی
دو دیگر: راه نیم‌اش ننگ، نیم‌اش نام
اگر سر برکُنی غوغا، و گر دم درکِشی آرام
سه دیگر: راه بی‌برگشت، بی‌فرجام

من این‌جا بس دلم تنگ است
و هر سازی که می‌بینم بدآهنگ است
بیا ره‌توشه برداریم
قدم در راهِ بی‌برگشت بگذاریم
ببینیم آسمانِ هرکجا آیا همین رنگ است؟

تو دانی کاین سفر هرگز به سوی آسمان‌ها نیست
سوی بهرام، این جاویدِ خون‌آشام
سوی ناهید، این بدبیوه‌گرگِ قحبهٔ بی‌غم
که می‌زد جامِ شومش را به جامِ حافظ و خیام
و می‌رقصید دست‌افشان و پاکوبان به سانِ دخترِ کولی
و اکنون می‌زند با ساغرِ مک نیس* یا نیما
و فردا نیز خواهد زد به جامِ هرکه بعد از ما
سوی این‌ها و آن‌ها نیست
به سویِ پهن‌دشتِ بی‌خداوندی‌ست
که با هر جنبشِ نبضم
هزاران اخترش پژمرده و پرپر به خاک افتند
بِهِل کاین آسمانِ پاک
چراگاه کسانی چون مسیح و دیگران باشد
که زشتانی چو من هرگز ندانند و ندانستند کآن خوبان
پدرْشان کیست؟
و یا سود و ثمرْشان چیست؟

بیا ره‌توشه برداریم
قدم در راه بگذاریم
به سوی سرزمین‌هایی که دیدارش به سانِ شعلهٔ آتش
دَواند در رگم خونِ نشیطِ زندهٔ بیدار
نه این خونی که دارم، پیر و سرد و تیره و بیمار
چو کرمِ نیمه‌جانی بی‌سر و بی‌دُم
که از دهلیزِ نقب‌آسایِ زهراندودِ رگ‌هایم
کِشاند خویشتن را، هم‌چو مستان دست بر دیوار
به سوی قلبِ من، این غرفهٔ با پرده‌های تار
و می‌پرسد، صدایش ناله‌ای بی‌نور؛
کسی این‌جاست؟
هلا! من با شمایم، های! … می‌پرسم کسی این‌جاست؟
کسی این‌جا پیام آورد؟
نگاهی، یا که لبخندی؟
فشارِ دستِ گرمِ دوست‌مانندی؟
و می‌بیند صدایی نیست، نورِ آشنایی نیست،
حتی از نگاه مرده‌ای هم ردّ پایی نیست
صدایی نیست الا پت‌پتِ رنجورِ شمعی در جوارِ مرگ
ملول و با سحر نزدیک و دستش گرمِ کارِ مرگ
وز آن سو می‌رود بیرون، به سوی غرفه‌ای دیگر
به امیدی که نوشد از هوای تازه و آزاد
ولی آنجا حدیث بنگ و افیون است – از اعطای درویشی که می‌خواند؛
«جهان پیر است و بی‌بنیاد، از این فرهادکش فریاد«
وز آن‌جا می‌رود بیرون، به سوی جمله ساحل‌ها
پس از گشتی کسالت‌بار
بدان سان باز می‌پرسد سر اندر غرفهٔ با پرده‌های تار
کسی اینجاست؟
و می‌بیند همان شمع و همان نجواست

که می‌گوید بمان این‌جا؟
که پرسی هم‌چو آن پیرِ به درد آلودهٔ مهجور
«خدایا به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژندهٔ خود را؟»*۲
بیا ره‌توشه برداریم
قدم در راه بگذاریم
کجا؟ هرجا که پیش آید
بدان‌جایی که می‌گویند خورشیدِ غروبِ ما
زنَد بر پردهٔ شبگیرشان تصویر
بدان دستش گرفته رایتی زربفت و گوید: زود
وز این دستش فتاده مشعلی خاموش و نالد: دیر
کجا؟ هرجا که پیش آید
به آن‌جایی که می‌گویند
چو گل روییده شهری روشن از دریایِ تَر دامان
و در آن چشمه‌هایی هست
که دایم روید و روید گل و برگِ بلورین بالِ شعر از آن
و می‌نوشد از آن مردی که می‌گوید
چرا بر خویشتن هموار باید کرد رنج آبیاری کردن باغی
کز آن گل کاغذین روید؟
به آن‌جایی که می‌گویند روزی دختری بوده‌ست
که مرگش نیز -چون مرگ تاراس بولبا
نه چون مرگ من و تو- مرگ پاک دیگری بوده‌ست*۳
کجا؟ هرجا که اینجا نیست
من این‌جا از نوازش نیز چون آزار ترسانم
ز سیلی‌زن، ز سیلی‌خور
وز این تصویرِ بر دیوار ترسانم
در این تصویر عُمَر با تازیانهٔ شوم و بی‌رحمِ خشایرشا
زند دیوانه‌وار، اما نه بر دریا؛
به گردهٔ من، به رگ‌های فسردهٔ من
به زندهٔ تو، به مردهٔ من
بیا تا راه بسپاریم
به سوی سبزه‌زارانی که نه کس کِشته، نه‌دروده
به سوی سرزمین‌هایی که در آن هرچه بینی بکر و دوشیزه‌ست
و نقشِ رنگ و رویش هم بدین‌سان از ازل بوده
که چونین پاک و پاکیزه‌ست
به سوی آفتابِ شادِ صحرایی که نگذارد تهی از خونِ گرمِ خویشتن جایی
و ما بر بی‌کرانِ سبز و مخمل‌گونهٔ دریا
می‌اندازیم زورق‌های خود را چون کُلِ بادام*۴
و مرغانِ سپیدِ بادبان‌ها را می‌آموزیم
که بادِ شرطه را آغوش بگشایند
و می‌رانیم گاهی تند، گاه آرام
بیا ای خسته‌خاطردوست! ای مانند من دلکنده و غمگین!
من این‌جا بس دلم تنگ است
بیا ره‌توشه برداریم
قدم در راهِ بی‌فرجام بگذاریم
▨
مهدی اخوان ثالث
از دفتر شعر زمستان
ـــــــ
پی‌نوشت‌ها:
*یک: فردریک لوئیس مک‌نیس شاعر و نمایشنامه‌نویس ایرلندی است.
*۲: این شعر از نیما یوشیج است.
*۳: مرادِ شاعر، ژاندارک است.
*۴: کُل بادام: پوست بادام.

مهدی اخوان ثالث | چاووشی

song from Pennsylvania

but i never really think it through
i just wanna see you dead but sometimes i could kiss you
gosh i hate it that my minds always a fucking mess
i just wanna drive my car and leave behind the fucking stress
maybe i can see your face maybe in a day or two
gosh i wish that i could bring myself to hate you
but i cant do anything so i just cut through
leave behind the scars but i hide them from you

محسن نامجو - دلا دیدی، اجرای زنده

TabariEhsann