Source: t.me/seyedjavadzabihii

دارم امید که جرمم به عطا درگذرد
که خداوند کریم است و شه عذرپذیر

من که در گوشه‌ی ابروی تو حبس نظرم
ای شهنشه نظر از حبس نظر باز مگیر

مه من نقاب بگشا ز جمال کبریایی
که بتان فرو نشانند اساس خودنمایی

شده انتظارم از حد چه شود ز در درآیی       
ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چه کنم که هست این‌ها گل باغ آشنایی

چه کسم چه کاره‌ام من که رسم به عاشقانت   
شرف است، آنکه بوسم قدم ملازمانت

به کمینه استخوانی که برد هما ز خوانت     
 همه شب نهاده‌ام سر چو سگان بر آستانت

که رقیب در نیاید به بهانه‌ گدایی

چو كمال حسن مطلق كه ز عشق بی‌نياز است       
دل مبتلای محمود به طرّه‌ی ایاز است

که مدار شوخ چشمان به کرشمه است و ناز است  
در  گلسِتان چشمم ز چه رو همیشه باز است

 به  امید  آنکه شاید تو به چشم من درآیی

ز حدیث لعل گاهی، زندم ره دل و دین      
کشدم به ناز گاهی به کمند زلف پُرچین

زندم به تیر مژگان، کشدم به خنجر کین      
به کدام مذهب است اين، به کدام ملّت است این

که کشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی

الهی اگر نفسی به تو پردازم به حور و قصور کی نازم
الهی جمال تُراست باقی همه زشتند و زاهدان مزدور بهشتند

چو به سير باغ سرو قد خود عيان نمايد                      
ز  عُذار لاله‌گونش چمن ارغوان نمايد

رخ خود پی نظاره چو به گلستان نمايد                     
مژه‌های چشم شوخش به نظر چنان نمايد

كه ميان سنبلستان چَرَد آهوی ختایی

چه شود که مطرب آید به سماع ذکر "یا حی"
کند التفات ساقی، سوی بزم ما پیاپی

غم عشق را دوایی نبود نکوتر از مِی 
ز فراق  چون ننالم من دل‌شکسته  چون نی

که بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی

الهی با تو سخن می‌گویم
و از تو می‌خواهم امشب قلم عفو بر جرائم اعمالم بکشی
خدای من خالق من رازق من

نگشود عقده‌ی دل نه ز شیخ و نه برهمن
نه ز دِیر طرف بستم نه ز کعبه و نه زایمن
چو نصیب عاشق آمد ز ازل فضای گلخن
سر و برگ گل ندارم به چه رو روم به گلشن

که شنیده‌ام ز گل‌ها همه بوی بی‌وفایی

الهی اگر تن مجرم است دل مطیع است
و اگر بنده بدکار است کَرَم تو شفیع است

الهی گر بخوانی ور برانی تویی مولا و صاحب اختیارم ای دوست

چو بنای کار عاشق، همه سوز و ساز دیدم
ره حسن و عشق یکسر به نیاز و ناز دیدم

زجهانیان گروهی، به ره مجاز دیدم
به قمارخانه رفتم، همه پاک‌باز دیدم

چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

ز حُدوث پاک گشتم به قدم رهم ندادند           
ز وجود هم گذشتم به عدم رهم ندادند

به کِنِشت سجده کردم به صنم رهم ندادند       
به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند

که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی

خدایا به مقرّبان درگاهت قسم امشب ما را از در خانه‌ات مأیوس و محروم مگردان

به حرم صلای هاتف به حكايت اندر آمد
که نسیم وصل گویا ز دیار دلبر آمد

به تو مژده باد ای دل که شب غمت سرآمد   
در دِیر می‌زدم من که ندا ز در در آمد

که  درآ درآ  عراقی که تو هم از آن مایی

الهی اگر مستم و اگر دیوانه‌ام از مقیمان این آستانه‌ام
آشنایی با خود ده که از کائنات بیگانه‌ام 
ای دوست ای دوست....

مست تو ام از جرعه و جام آزادم
مرغ توام از دانه و دام آزادم

مقصود من از کعبه و بت‌خانه تویی
خدا خدا.....
ورنه من ازین هر دو مقام آزادم

مناجات در آواز شور | سید جواد ذبیحی

به‌روزگارکه‌ـــهیچ‌اش‌وَفـــامیسـّرنیست
صِ‌ــداست‌که‌مانَـدبه‌شـاخ‌ـسارِـدلـــم
✨
Just another cosmically insignificant stardust living in a nearby branch of the multiverse

New tracks tagged #سیدجوادذبیحی