28 Şubat fiilen bitti ama bizi de zihnen bitirdi. Sözgelişi, başörtüsü mücadelesini kazandık
ama tesettürü kaybettik. 28 Şubat&#39;ın yol açtığı, yaşattığı travmanın kaçınılmaz sonucuydu bu.
Türkiye, iki asırdır çok büyük travmalar yaşıyor...
İki asırdır, bu ülkede “ipler”, bu ülkenin has çocuklarının elinde değil -hâlâ!
Türkiye, Fırat Kalkanı&#39;yla birlikte bağımsızlığına kavuşma yolunda ilk tarihî adımı attı. Ama
yolun başındayız henüz...
Tanzimat&#39;tan 28 Şubat&#39;a kadar bu toplum, dışardan dayatılan, içerde celladına âşık elitler
tarafından uygulanan travmatik ameliyatlarla hizaya getirilmeye, “adam edilmeye”,
ehlileştirilmeye, mankurtlaştırılmaya çalışılıyor...
200 yıllık modernleşme (münhasıran laikleşme) tarihimiz, esas itibariyle Türkiye&#39;nin içerden
teslim alınması tarihidir; dışardan fiilen sömürgeleştirilmeyen bu toplumun içerden zihnen
sömürgeleştirilmesi, epistemik / zihnî köle yapılması serencamı. 
 ÜÇ BÜYÜK İHANET! 
 28 Şubat, yeniden mazlumlara, İslâm dünyasına öncülük edecek müslüman Türkiye&#39;nin
gelişinin durdurulması girişiminin son ürpertici perdelerinden biridir.
28 Şubat, üç büyük ihanetin adıdır:
Birincisi, “irtica tehdidi” palavrasıyla, toplumun İslâmî kimliğinin yok edilmesi ihanetidir.
İkincisi, 28 Şubat, Türkiye&#39;nin parçalanmasının zihnî, sosyo-kültürel temellerinin atıldığı bir
ihanetin adıdır.
Üçüncüsü, İslâm&#39;ın protestanlaştırılması ihanetinin dönüm noktasıdır.
İhanet kelimesini, öyle ulu orta kullananlardan hazzetmem. Ama yaşananları, ihanet&#39;ten başka
bir şeyle izah etmek zorlaşıyor, maalesef. 
 TÜRKİYE&#39;NİN İSLÂMÎ KİMLİĞİNİN YOK EDİLMESİ İHANETİ

Yusuf Kaplan - 28 Şubat darbesi ve üç büyük ihaneti!

Bugün İsrail’in ABD’nin destek ve himayesinde, İslam dünyasının da ölçüsüz suskunluğu
altında cereyan etmekte olan soykırımının 145. Günündeyiz. Soykırım ABD’nin sınırsız
desteği ve Arap dünyasının sınırsız tepkisizliği dolayısıyla her geçen gün el yükselterek, yeni
alçaklık seviyeleri deneyerek devam ediyor.
Arap dünyasının sınırsız tepkisizliği veya bizim sınırlı, sonuç alamayan, ürkek ve hesaplı
tepkilerimiz. İsrail’in hesaplayarak hemen satın aldığı ve böylece hiç umursamadan insanlığa
karşı cürümlerine devam ettiği tepkiler.
Gazze halkı şu ana kadar dünyanın bütün bu aymazlığına karşı inancından ve davasından
hiç taviz vermeden onurlu ve asil direnişine devam etti. Bombalarla, çoluk çocuklarının,
anne babalarının katliamıyla dize getirilemeyen bu asil halka karşı şimdi onur kırıcı bir açlığa-
susuzluğa maruz bırakarak boyun eğdirme denemelerine şahit oluyoruz. 2 milyar İslam
dünyası, bırakın Gazze halkına yapılan saldırıları durdurmak için harekete geçmeyi, açlıktan
ölen çocuklara yardımları ulaştırmaktan yana acizliğini sergiliyor. Batı açısından bütün
değerlerinin iflas ettiği bu noktada İslam ülkelerinden hiç kimse kahramanlık, bağımsızlık,
milli gurur, onur, adamlık iddiasında bulunmasın bundan sonra. Gazze halkı tek başına hiç
kimseye bu erdemlerden hiçbir hisse bırakmadı.
Bugün aynı zamanda 28 Şubat darbesinin de 27. Yıldönümü. 27 yıl önce yine işgalci ve
soykırımcı ABD ve İsrail’in Türkiye’deki işbirlikçileri tarafından girişilen başka türlü bir işgal ve
soykırım projesi hayata geçirilmeye başlandı. İmam-Hatiplerin, başörtülülerin, bütün
muhafazakarların soylarını kırmaya açıkça azmetmiş bir hamleydi o da. Kendileri açısından
yersiz sayılmayacak bir öngörüye dayanıyordu: Tedbir alınmazsa bu imam-hatiplerden
yetişmekte olan nesiller en geç 10 yıl içinde ülkenin yönetimini ele geçirecek bir sayısal
çokluğa ulaşacaklardı.
Böylece tıpkı ataları Firavun’un aldığı tedbire benzer bir tedbir almaya başladılar. Kaçınılmaz
sondan böylece kurtulabileceğini sandılar. Ataları Firavun erkek çocuklarını öldürerek bu
sondan kaçabileceğini düşünmüştü. Bunlar da İmam-Hatipleri kapatarak, başörtülülere
okulları kapatarak kendilerini bekleyen sondan kaçabileceklerini düşündüler. Oysa aldıkları
tedbirler tıpkı Firavun’un ayağına dolanan tedbirleri gibi dolandı. 10 sene içinde
bekledikleri büyük felaket onları 5 yıl geçmeden buluverdi. O esnada bile kuyruklarını dik
tutmayı ihmal etmediler. Tanrılık iddiasında bulunanlarda aşina olduğumuz istiğna ve
istikbar ile sürecin 1000 yıl süreceğini iddia ettiler. Savaştıklarının Allah olduğunu ve Allah’ın
kendilerine biçtiği ömürden öte bir güçleri olmadığı gerçeğine gafil ve cahil kaldılar.
28 Şubat’ın bütün kadroları koşa koşa işbirlikçilik yaptıkları Siyonist efendilerinin yanına
gidip Türkiye demokrasisine “balans ayarı” yaptıklarını müjdelemişlerdi. Sürecin içinden
geçerken İsrail’in her yerde izini görebiliyorduk, bugün daha net bir biçimde görüyoruz.
Firavunlara özgü meydan okumalarıyla 1000 yıl süreceğini iddia ettikleri süreç 5 yıl bile
sürmedi, ama yok etmeye çalıştıkları Musalar hızla büyüyüp onları alaşağı ettiler. Şimdi o
kudretli ve müstağni

YASİN AKTAY - İsrail, 28 Şubat Ve Kendini Yakan ABD Askerinin Yokladığı Eşik

Liseden 2002’den mezun oldum. Ertesi yıl askere gittim, vatani görevim 15 ay sürdü.
Üniversite sınavına ise 2012’de girdim. Tam 10 yıl sonra. Dört yıl sürmesi gereken lisans
eğitimimi ise 2018’de tamamlayabildim. Üniversite eğitimim 15 yıl sarktı. Benim çok kısa 28
Şubat hikayem böyle. Uzatırım elbette ama bilinen ve bilinmeyen öyle ağır 28 Şubat öyküleri,
öyle zulümler var ki masal gelir. Ben bugün size hem Şerife Kaya’nın yaşadıklarını ve şu gün
dahi verdiği o büyük mücadeleyi aktarmak istiyorum.
Şerife Kaya laborant. 28 Şubat sürecinde Cerrahpaşa Tıp Fakültesi’nde görev yaparken, ilk
muhtıradan sonra kamuda çalışan başörtülülere soruşturma açılmış. Kendisine önce uyarı ve
kınama cezası verilmiş. Başını açmayınca da önce açığa alınmış. Sonra da sürgüne
gönderilmiş. Nereyi mi sürülmüş? Gökçeada’ya. Tam bir darbeci yıldırması. İki yıl içinde de
memuriyetten ihraç edilmiş. Görevine geri dönmesi ise 14 yıl sürmüş.
Bugün 56 yaşında. Yasaklı kâbus dolu günler, sürgün, ihraç ve mesleğine dönme mücadelesi
verdiği günler geride kalsa da Şerife Kaya’nın 28 Şubat hesabı açık duruyor. Mücadeleye
binlerce 28 Şubat mağduru için devam ediyor.
Şerife Kaya ile iki “28 Şubat bakiyesi” olarak geçtiğimiz hafta görüştük. Azmine, gayretine,
derdine, davasına gıpta ettim. Öfkesini diri tutan, kinini unutmayan, savrulmayan ve
istikamet üzere yürüyen dava kadını olarak anlattı ve kullandığı şu kavram dikkatimi çekti:
“Maskelenmiş 28 Şubat mağduriyetleri.”
Biraz daha açmasını istedim şöyle örneklendirdi: &quot;Bizim hastanede genç bir hemşireye ağır
mobing uyguladılar. Doğum izninden yeni dönmüştü. Hakkında soruşturma olmamasına
rağmen kaymakamlıktan gelip, &#39;ya istifa et ya da başını açman gerekiyor&#39; diyorlar.
Dayanamadı ve &#39;başörtülü olduğum için çalıştırılmadığımdan istifa ediyorum&#39; dedi. İstifa
dilekçesini kabul etmediler. &#39;Ailevi sebeplerden istifa ettim&#39; diye değiştirttiler. Çevremizdeki
birçok kadın &#39;başörtüsü sebebiyle istifa ettim&#39; yazdırılmadığı için ailevi sebeplerden istifa
ediyormuş gibi ayrıldılar. Bu şekilde maskelenmiş, bugün 28 Şubat mağduru olarak
sayılmayan çeşitli mağduriyetler yaşandı.&quot;

Ersin Çelik - ‘Sadece 193 kişi mi?’

Dün 28 Şubat&#39;ı gösteriyordu takvimler... Bizim için unutulması mümkün
olmayan bir tarih bu... Tıpkı 12 Eylül gibi... 27 Mayıs gibi... Ve evet, 15
Temmuz gibi... Sonuncusu hariç, yeni nesle çok fazla şey ifade etmiyor
artık bu tarihler... Yakın tarih içinde alelade birer başlık gibi görünüyor.
Otuz yaşın altındaki gençler için, öyle ya da böyle işitilmiş ama ne
olduğuna dair çok da fikir sahibi olmadıkları meseleler bunlar... Pek fikir
sahibi değiller; çünkü onlara böyle meseleleri doğru dürüst anlatmadık,
anlatmıyoruz. Okullarımız bugün hala kurgusal, hamasi, işine gelmeyen
detaylara hiç girmeyen tarih söylenceleriyle idare ediyor öğrencilerini.
Yakın tarih hak ettiği ağırlıkla yer almıyor müfredatta. Genellikle şöyle bir
değinilip geçiliyor. Aslı astarı hiç anlatılmıyor, derinliğine inilmiyor,
Türkiye nereden nereye gelmiş, neler yaşanmış, devletle millet arasında,
milletle vesayet odakları arasında, yine milletle milli iradeye ipotek koyma
heveslileri arasında neler olmuş bilmiyor gençlerimiz.
Bu ülkede vesayet altındaki uyduruk darbe mahkemelerinin verdiği
kararla bir başbakan, bakanlarıyla birlikte idam sehpasına gönderildi, infaz
edildi. Bu ülkenin yüzlerce genci, farklı fikirlerle aynı akıbete mahkum
edildi, karanlık gözaltılarda işkence gördü, kimileri idam edildi, kimileri
ömür boyu kendileriyle yaşayan yaralar, travmalar aldı. Sayısız derin ve
karanlık dosyanın üstü kapatıldı, suçlar suçluların yanına kâr kaldı. Sayısız
genç kız, başlarını örttükleri için eğitim imkanından, iş imkanından
mahrum edildi, aşağılandı, hor görüldü. Şehirlerin sokaklarından tanklar
yürütüldü, milletin seçtiği iktidarlara muhtıralarla, andıçlarla posta kondu,
omuz vuruldu, aba altından sopa gösterildi. Siyasiler siyasetten
uzaklaştırıldı, hapse atıldı, partileri kapatıldı. Toplumun bir kesimine dili,
etnik kökeni, inancı ve kültürü sebebiyle ayrımcılık uygulandı. Bütün
bunlar bu ülkenin yakın ve kahırlı tarihinde oldu.

Gökhan Özcan - Yakının uzak tarihi

Türkiye siyasetinde çok partili hayata geçiş denemeleri ile başlayan
demokratikleşme hamleleri, farklı gerekçelerle akamete uğratılmıştır. 1946 ve
sonrasında ortaya çıkan görece demokratik ortam ise neredeyse her on yılda bir
askeri darbe ile kesintiye uğratılmıştır. İlk defa Terakkiperver Fırkanın
kapatılma gerekçesi olarak karşımıza çıkan irtica olgusu, günümüze kadar farklı
örnekler üzerinden gündeme gelmiş ve laiklik konusu Türkiye siyaseti açısından
en netameli alanlardan birisi olmuştur. 1960 darbesi ile ete kemiğe bürünen
siyasete müdahale sürecindeki bu önemli detay, sonraki yıllarda yapılan siyasal
mühendislikler açısından bir örneklik oluşturmuş ve laiklik Türkiye siyaseti
açısından demoklesin kılıcı işlevi görmüştür.
1960 sonrası ortaya çıkan tabloda, siyasi geçiş de askeri vesayetin etkisi ile
şekillenmiş ve askerin gölgesi her daim siyasetin üzerinde olmuştur. Türkiye’nin
kayıp yılları olarak da nitelendirilen 1970’ler ise on yılın başındaki bir muhtıra
ile siyasetin dönüşümüne tanık olmuştur. Geçiş hükümetleri ve koalisyonların
gölgesinde şekillenen Türkiye’nin sosyo-politiği, din ve vicdan hürriyeti
açısından da baskıcı bir ortamın teşekkül ettirilmesine neden olmuştur. Erken
Cumhuriyet ve sonrasında baskın bir eğilim olan katı laiklik anlayışının da hakim
olduğu bu dönemler kısa bir süre sonra yerini 12 Eylül 1980 darbesine bırakmış
ve Türkiye açısından daha da sıkıntılı dönemler söz konusu olmuştur.
1990’lar ve Türkiye’nin Sancılı Yılları
1990’larda siyasetin genişlemesine yönelik her türlü girişimin laiklik tehdidi
üzerinden sorunsallaştırıldığı bir ortam söz konusu idi. Örneğin 90’ların
başından itibaren ivme kazanan Refah Partisi’nin yerel seçimlerdeki görece
başarısı genel seçimler öncesinde büyük tartışma yaratmış ve laiklik tartışmaları
1995 seçimleri öncesinde çok baskın bir yer işgal etmiştir. Refah Partisi’nin bir
rejim bunalımı yaratacağı iddiasının gölgesinde yürüyen tartışmalar, seçimlerde
RP’nin birinciliğini engellememiş ve seçim sonrası tartışmalarda bu temanın
yoğunluğu artmıştır. Seçimlerin ardından yaşanan başarısız koalisyon
girişimlerinin akabinde Haziran 1996’da Refahyol Hükümeti kurulmuş ve
hükümet güvenoyu almak suretiyle Türkiye siyasetinde yeni bir dönemin
başlangıcına zemin hazırlamıştır.

Turgay Yerlikaya - 28 Şubat: Bin yıl sürmeyen postmodern darbe

Muhafazakârların 28 Şubat “duyarlılıklarının” aksayan yönlerini ne zaman konuşacağız?
 2000’lerden sonra doğanlar, başörtüsü yasaklarının ilk defa 28 Şubat 1997’de başladığını
zannediyor. Lakayt bir şekilde “Annemler yaşamış bir şeyler” diyenlerin sayısı giderek
artıyor.
 En yakındakine bile aktarılamayan yakın geçmiş, günlük siyasetin malzemesi olarak eriyip
bitmiş gibi...
 Başörtüsü yasaklarını sadece 28 Şubat üzerinden anlatmak yerine Cumhuriyet Tarihi’nin
dindarlar ile devlet arasındaki gerilim hattını takip etmek daha isabetli bir yöntem. Neyse ki
bu takip için elimizde 3 ciltlik fevkalade bir çalışma var. Prof. Dr. İsmail Kara, yıllardır
üzerinde çalıştığı Resimli Cumhuriyet Din Kitabı’nı Cumhuriyet’in 100. yılına armağan
olarak sundu.  
 Kitabın metinleri kadar metinlerin içindeki resimler de uzun analizleri hak ediyor. “Geçmiş,
nasıl geçmiş?” bahsi için fotoğrafların dili bülbül gibi şakıyor.
Şu fotoğraf mesela... Bir cami girişi. Raflarda çeşit çeşit şapkalar. Müthiş bir görüntü. Ben bu
fotoğrafı ilk defa gördüğümde sanki zamanın bir yerine batıp çıkmışım gibi hissetmiştim.
Yaşananların bütün yükü sanki üzerime sinmişti
 II-
Şubat’ın son haftasına girince kayıtlı olmayan telefon aramalarında birdenbire bir artış oluyor.
Arayanlar, “Tarihe tanıklık etme”nin altını çizerek “28 Şubat mağduriyeti” üzerine görüş
istiyorlar. Oysa her yıl birbirini tekrar eden konuşmalar ve hatıralarla tarihe tanıklık etmiş
olmuyoruz.
 Birkaç gün önce, 28 Şubat temalı bu mutat görüşmelerden birinde, “Farklı bir şey
yapmalısınız” dedim sivil toplum temsilcisine.  “Tarihe tanıklık, günden düne, dünden güne
sefer eyleyen çift taraflı bir yolculuktur.”
 “Mesela?” dedi, yaşının 32 olduğunu öğrendiğim genç hanım. “Farklı kişilerle konuşun”
dedim. “Biz sizin kuşağınızdan kişilerle konuşmayı tercih ettik” dedi.
 Benimle aynı yaşta olan, “Köy filozofu” olarak anılan Nuran Germiyanlı ile konuşun mesela”
dedim. “Kendisini tanıyor musunuz?” diye sordu heyecanla. “Hayır. Ekranlardan tanıdım.
Kendisini ilk defa Bursa TED konuşması vidyosundan izledim. Sonra peşine düştüm. Kanal D
Haber’de, TRT’nin Bir de Bana Sor programında rastladım. Kendisini en iyi ifade ettiği
programın TRT’deki o program olduğunu söyleyebilirim. Diğerleri, “köylü bir teyzenin
ressamlığı”na odaklanmış haberlerdi.
 “Ama” dedi genç hanım “bunun sizin başta söylediklerinizle bağlantısını pek kuramadım.
Dünden güne, günden düne dediniz de...”

Fatma Barbarosoğlu - Bir arpa boyu yol, tesettürlü özne her kesime hâlâ yabancı...

Azınlıktalar ama kendilerini hâlâ Cumhuriyetin sahibi olarak görüyorlar.
Kendileri gibi düşünmeyen ve yaşamayan kahir ekseriyeti de “cumhuriyet düşmanı” görüyorlar.
Onları başları ezilmesi gereken “devrim karşıtları” olarak görüyorlar.
Kendilerini “ilerici”, onları da “gerici” görüyorlar.
Milletin kahir ekseriyetini “modernleştirilmesi” gereken “gericiler” olarak gören bu zihniyet hâlâ
varlığını sürdürüyor.
Kur’an kurslarını “Ortaçağ zihniyeti” olarak görenlerin zihniyetidir 28 Şubat zihniyeti.
Erdoğan düşmanlığıyla ete-kemiğe bürünmüş zihniyetin kendisidir 28 Şubat zihniyeti.
Erdoğan’a düşmanlar çünkü aziz milletimizin desteğiyle iktidara geldikten sonra 28 Şubat
zihniyetinden kaynaklı uygulamaları tarihe uğurlayan adamdır da onun için.
“Bin yıl sürecek” dedikleri dönemi kapatan adamdır da onun için.
“Muhtar bile olamaz!” dedikleri Erdoğan o gerici diye suçlayıp baskıladıkları kahir ekseriyetin
desteğiyle 22 yıldır ülkeyi yöneten adamdır da onun için.
Bir daha o zihniyetin hortlatılmasına gayrı aziz milletimiz izin vermez.
O zihniyet varlığını sürdürse bile iktidar olma şansını ebediyen kaybetti.
Unutmadık o zulüm günlerini.
Unutmayacağız.
Unutturmayacağız.
Unutursak zulüm tekrar hükümferma olur.
Affetmesini biliriz.
İlkel intikam güdülerine sahip değiliz.
Yeter ki o zihniyet tarih olsun.
Hâlâ parmak sallayan o azgın azınlık gürûh bilsin ki affetmesini bildiğimiz gibi gereğini yapmasını da
biliriz.
Biz acılarımızı ülkemizin bekası ve sosyal barış adına yüreğimize gömmeye hazır bir olgunluk örneği
sergilerken hâlâ rövanşist duygular içinde parmak sallayanların kibrini kırmasını da biliriz,
kendilerinden hesap sormasını da biliriz elbet.
Yeni acılara gerek yok.

Mehmet Metiner - 28 Şubat zihniyeti varlığını sürdürüyor…

Tel Aviv’deki 73 numaralı “Nur” Locası’nın
üyeleri, 2016 yılının 30 Eylül akşamı “kapalı
kapıların ardındaki” mahfilde bir araya geldiler.

Gündemlerinin ilk sırasında…

15 Temmuz darbe kalkışmasının önde
gelen isimlerinden eski Hava Kuvvetleri
Komutanı Akın Öztürk’ün “hapisten
kurtarılması” vardı!

***

Mister Öztürk, 1996-1998’de TSK’nın Tel
Aviv’deki Askeri Ataşesiydi.

O dönemde, “Nur” adlı mason locasına
üye olmuştu.

***

Bir başka deyişle: 28 Şubat 1997’deki
MGK toplantısında, generaller Refahyol
hükümetine muhtıra verirken; Akın Öztürk
İsrail’de görev yapıyordu.

Öztürk’ün Tel Aviv’de bulunduğu yıllar…

28 Şubat faşist cuntasının önde gelen ismi
Orgeneral Çevik Bir’in İsrail’i “gide gele” adeta
suyolu yaptığı dönemdir.

***

Locaefendi Fetullah, 28 Şubat sürecinde
Çevik Bir’e övgü dolu bir mektup yazmıştı.

ALATON’UN KANATLARINDA

Tamer Korkmaz - “Bir yanımı sardı müfreze kolu; bir yanımı sardı Varilcioğlu!”

31 Mart seçimleri sonrasında ortaya çıkan tablo, Türkiye siyasetinin geleceği
açısından önemli tartışmalara gebe. Sadece siyasi aks üzerinden ilerlemeyen bu
tartışmalarda dikkat çeken husus, başta hukuk olmak üzere uluslararası
ilişkilerdeki tercihlere de karşılık gelen bazı bağlamların açılıyor olmasıdır.
Türkiye’nin özellikle birtakım davaları üzerinden gündeme gelen normalleşme
ortamı, bu nedenle hukuk başta olmak üzere bazı beklenti ve sonuçlar üzerinden
tartışılmaktadır.
Geçtiğimiz hafta içerisinde tam da siyasetteki normalleşme trendine yönelik
beklentiler üzerinden değerlendirilen ve sonucu merak edilen iki olay vardı. Bir
tanesi Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın 28 Şubat davasından hükümlü olan isimlerin
kalan cezalarını affetmesi diğeri ise 6-8 Ekim olayları davasında çıkan kararlar.
Hem 28 Şubat süreci ve Erdoğan’ın hukuktan kaynaklı yetki kullanımının
hem de 6-8 Ekim davasının sosyo-politik bağlamı üzerine bir tartışma
yapmanın önemli olduğu kanaatindeyim.
28 Şubat darbesiyle ilgili suçlu bulunarak hukuki müeyyidelere muhatap olan
emekli askerlerle ilgili uzunca bir süredir bir beklenti vardı. Özellikle
Cumhurbaşkanı Erdoğan ile görüşen Özgür Özel’in, Türkiye’nin gündeminde olan
bazı hususlarla ilgili de talepleri olduğu iddiaları bu beklentileri artırdı.
Darbeden hüküm giymiş askerlerin sağlık koşulları ve ileri yaşları sebebiyle
talep ettikleri af, CHP’nin sahiplendiği bir süreç olmuş ve bu konuda bir adım
atılması noktasında ısrarcı olunmuştur. Cumhurbaşkanı ısrarlı çabalara karşılık
olarak yasanın kendisine verdiği yetkiyi kullanmış ve hükümlülerin Adli Tıp
Kurumu&#39;nca verilmiş raporlara göre &quot;sürekli hastalık&quot; ve &quot;kocama hali
durumunda olmaları&quot; gerekçe göstererek cezalarını affetmiş ve bu konu
normalleşme bağlamı üzerinden olumlu bir adım olarak yorumlanmıştır.

Turgay Yerlikaya - Yasa ve toplumsal meşruiyet: 28 Şubat

Bayramlar Müslümanlar için sevinç, neşe, huzur, aile birlikteliği ve &#39;sılayırahim&#39;
demektir. Büyükler ziyaret edilir, hayatını kaybedenlerin kabirleri başında anılır,
dostlarla yakınlaşılır; kısacası, iyilik ve insanlık adına ne varsa bayram günü tezahür
eder.
Hac farizası gereği Kurban Bayramı dünyanın bütün ülkelerinden gelen hacıların
dualarla maddi ve manevi olarak hazırlandıkları, Allah&#39;ın huzuruna çıktıkları gündür.
Dün hacılar Arafat&#39;taydı. Duaların kabul edildiği, fani hayat boyunca işlenen
günahların affedildiği an olarak bilinen Arafat&#39;ta.
Rahmetli annemle birlikte hacca gittiğimde Diyanet İşleri Başkanlığı adına Arafat&#39;taki
vakfe öncesinde Mehmet Savaş Hoca ve Prof. Hüseyin Algül&#39;ün kalbe dokunan
konuşmalarını dinlemiştik.
İstanbul&#39;dan gelen iki müezzin ezan okumaya başladığında yer gök iç içe geçmiş
gibiydi. İstanbul&#39;da sabah ezanını dinleyenler çoktur. Arafat&#39;ın verdiği manevi hava,
İstanbul müezzinlerinin okuduğu ezanla birlikte hacıları uzaklara götürmüştü.
Vakfe esnasında hayat muhasebesi, üzerine dua edilirken, cemaat hüngür hüngür
ağlıyordu. İmam sadece Müslüman bireylerin muhasebeleri üzerine değil,
yeryüzünde zulme maruz kalan, adalete susamış mazlum Müslümanlar için de iç
burkan dualar etti.
Arafat&#39;ta hafif puslu bir hava vardı. İnsan bir konuya inanabilir, inanç meselesidir.
Ancak Arafat vakfesi bittikten sonra insan kendisini yeniden doğmuş gibi hisseder.
Bayram günleri, insanlığın tüm detayları ortaya çıkar, insana insanlığını hatırlatır.
Bütün bu iyi haller dışında, insanın içini acıtan bir durum da vardır; hadis-i şerifte:
&quot;Müminler bir vücut gibidir. Vücudun herhangi bir azasına bir diken batsa, diğer
azalar ondan rahatsızlık duyar.&quot;
19. yüzyıldan itibaren dünyanın dört bir yanında zulme uğrayan, işgal edilen
Müslüman ülkeler ve topluluklar olmuştur. İsrail&#39;in kuruluşundan bu yana Mescid-i
Aksa davasını sürdüren Filistinlilere karşı uyguladığı Yahudi zulmü hiç durmadı. 75
yıldır Müslümanlar, Kudüs ve Mescid-i Aksa davasını hamasetle sürdürmektedir.

İhsan Aktaş - Müslümanların acı bayramı

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #28şubat