Gazze’de katliam sürüyor, Amerika&#39;da Harvard&#39;da felsefeci bir hamım profesör, öğretim
üyeleri ve öğrenciler katliamı protesto ettikleri için ters kelepçe yapılarak tutuklanıyorlar!
kudurmuş bu Siyonist haydutlar!
“Dünyanın efendileri biziz, bütün dünya bizim kölemiz, herkes bizim önümüzde diz
çökecek,” diyorlar adeta!
Dünyada Filistin’deki katliam konusundaki duyarlık devam ediyor ama bölgemizdeki
patlamaya hazır bombalar, serseri mayınlarla döşeniyor… İran’ı nükleer güç yapmak ve
böylelikle İran&#39;ı bölgenin başına belâ etmek istiyorlar…
Hedef, medeniyet iddiasıyla donanan bir Türkiye’nin önünün kesilmesi!
Batılılar, asırlık stratejilerini Türkiye&#39;yi durdurmak için geliştiriyorlar.
İki yüzyıllık tarihe dönüp bakın, göreceksiniz bu yakıcı gerçeği.
Türkiye, bin yıldır, eksen ülkeydi; bundan sonra da öyle olacak inşallah.
Tek şartla: Yörüngemizi bulabilirsek...
Bunun için de geleceğimizi inşa edecek mütevazı (başka dünyalara açık) ve özgüveni yüksek
(medeniyet fikriyle donanmış, dünyayı iyi tanıyan) önümüzü açacak öncü kuşaklar
yetiştirebilirsek ve tabiî kendimizi eleştirmesini ve yenilemesini bilebilirsek...
BATI UYGARLIĞI’NIN KISACA
KURULUŞ VE ÇÖKÜŞ HİKÂYESİ...
17. yüzyıldan itibaren dünya tarihinin akışını şekillendiren pagan modern Batı uygarlığı,
kontrol ve kolonizasyon güdüsü tarafından güdüldü: Hem Tanrı fikrine, hakikat fikrine ve
tabiata hem de başka medeniyetlere saldırıya dönüştü.
Sonuçta, Tanrı&#39;nın yerine azmanlaşan insanı, kilisenin yerine de siyaseti (politika&#39;yı)
yerleştirdi.
İnsanın tanrılaşması aklın putlaştırılmasıyla sonuçlandı; siyasetin otorite, hegemonya ve
meşrûiyet kaynaklarını tanımlayan bir konuma yerleştirilmesiyse, bir araç olarak siyasetin
putlaştırılmasına yol açtı.
Modern pagan insan, sınırlı aklına sınırsız güçler atfetmekle ve araçları (güç üreten siyaseti,
bilimi, teknolojiyi vesaire) amaçların önüne geçirmekle, bir yandan hem tabiat üzerinde hem
de dünya üzerinde hegemonya kuracak göz kamaştırıcı bir atılım gerçekleştirdi ama öte
yandan da, bu maddî atılımı mümkün kılan dinamikler, modern Batı uygarlığının altını oyan
dinamitlere dönüştü.
Sınırlı akla sınırsız güçler yükleyince ve kurucu değil yol açıcı işlev görmesi gereken siyasete,
dolayısıyla araçlara (ama güç üreten araçlara) taşıyamayacağı ontolojik işlevler verince,
modern pagan uygarlık, bu yükün altında kaldı ve ezildi.
Felsefî olarak, entelektüel olarak, kültürel olarak ve tabiî ahlâkî ve sosyolojik olarak bu
azmanlaşmanın faturası çok ağır oldu; yalnızca modern pagan uygarlık için değil; dünya
üzerinde kontrol ve kolonizasyon güdüsü üzerinden hegemonya kurduğu, köklerini kazıdığı
bütün diğer medeniyetler, dolayısıyla insanlık için de çok pahalıya patladı modern pagan
uygarlığın dünya üzerinde kurduğu azman hegemonyası.
POSTMODERN FELSEFE: ÇÖKÜŞ FELSEFESİ

YUSUF KAPLAN - Tarih Bizi Çağırıyor Ama Biz Birbirimizle Boğuşuyoruz!

Batı ft. Baro, Muff - K*rslı  [Prod. Baro]

ABD ve Batı Avrupa devletlerinin İsrail’i açıkça desteklemelerinden dolayı ABD
üniversitelerinde başlayan protesto eylemleri, beklenildiği gibi Batı Avrupa üniversitelerine
de sıçradı. Filistin taraftarı öğrencilerin dalga dalga yayılan eylemlerinin 68 olaylarını
çağrıştırması elbette abartılı bir yorum değildir. Hatta protesto eylemlerinin kolonyalist
hegemonyayı hedefe koyması bakımından iki ayrı dönemin eylemcilerini besleyen kaynaklar
arasında benzerlik de kurulabilir. Şimdilik bu yönde dile getirilen fikirlerin yaygın kabul
gördüğü söylenemez fakat bugün öğrencilere ilham veren fikirlerin gelecekte çok daha farklı
bağlamlarda varlığını sürdüreceği çok açıktır. Ne var ki bugün protesto eylemlerine katılan
öğrencileri besleyen asıl kaynak 68’den farklı olarak Avrupa dışında yer almaktadır. 68’in
fikrî önderleri sürece sonradan dâhil olmuştu ve amaçları farklıydı. Bu sebeple bugünün
öğrencilerine ilham veren kaynakları Avrupa üniversiteleri ve entelektüel mahfillerde
aramanın beyhude bir çaba olacağını söyleyebiliriz. Zaten siyasî irade hemen öğrenci
eylemlerini şiddetle bastırma yönünde tezahür etti.
Fransız İhtilali’nden sonra devrimci fikirlerin kaynağı Avrupa’ydı. Fakat 68’de
protesto eylemlerine katılanlar kolonyalist hegemonyanın tasfiyesini de istiyordu. Bugün
Filistin’de olduğu gibi Avrupa devletleri ve ABD, kolonyalist hegemonyanın devamını
sağlamak için hâkim oldukları coğrafyalarda soykırımının modellerini ortaya koyuyorlardı. O
dönemde Marksist düşünce millî kurtuluş hareketlerine ilham veren ideoloji olarak öne
çıkıyordu. Bu açıdan Fransa’da başlayan olayların “öteki”lerle teması dolaylı yoldandı.
Aslında Sultan Galiyef gibi çok farklı bir kaynaktan beslenen fikirler de bu dönemde kitleleri
harekete geçiriyordu fakat bu hareketlerin emperyal merkezlere nüfuz ettiğini söylemek biraz
zordur. Bu açıdan Filistin taraftarı öğrencilerin protesto eylemlerinin diğerlerinden farklı
olduğu açıktır. Bu kez hem devrimci fikirlerin kaynağı Avrupa değildir hem de “ötekiler”
Avrupa ve ABD’de kitlesel eylemlere öncülük ediyorlar.

Selçuk Türkyılmaz - Bugün dünyayı etkileyen devrimci fikirlerin kaynağı Batı değil

Bilgisayarımdaki arşivi karıştırırken Onur Öymen’in bir röportajı karşıma
çıkıverdi… 2018’de TV’ye konuk olan Öymen, CHP Genel Başkanı rahmetli Deniz
Baykal’ın indirilip yerine Kemal Kılıçdaroğlu’nun getirilmesinin, zamanın ABD
Dışişleri Bakanı Hillary Clinton’ın beyanlarında ve Wikileaks belgelerinde nasıl yer
aldığını, yani olaydan çok önce dışarıdan planlanan bir operasyon olduğunu
anlatıyor (Bkz. dakika 19’dan itibaren https://shorturl.at/4Yj3C). Öymen tüm bunları
2020 yılında yayınlanan “Baskılara Direnirken” kitabında da anlatmış…
Kılıçdaroğlu’nun ve CHP yönetimindeki bazı isimlerin Batı’nın çıkarları
doğrultusundaki açıklamalarına o kadar çok rastladık ki… Yalnızca bizim köşemizde
bile arşiv taraması yapılsa başta dış politika olmak üzere iç işlerimizle ilgili, hatta son
derece kritik seçim süreçlerinde, PKK ve FETÖ terörü hakkında da ‘aynı ağızla’
konuştukları pek çok örnek görülebilir…

‘İletişim çalışmaları’; teknik detaylar, veri, bilgi, somut olay ne olursa
olsun bir fikri yerleştirmeyi, hedef kitleyi o yönde etkilemeyi amaçlayan bir cümleciğe
indirgenir… Gündeme farklı konular gelse de hep aynı noktaya hizmet eden bir
belkemiğine atıfta bulunulur. İşte Batı ile el ele, kol kola yürüyen CHP’de bu
belkemiği, yöneterek şekillendirmek istedikleri algılama şudur: “Türkiye’de kaos var;
ülke yönetilemiyor”…

Özgür Özel’in ülkemizin gündemindeki son olaylara verdiği tepkilere bir

bakalım…

Ne demiş Kobani davası için: “Kobani davasındaki kararlar hukuki değil,
siyasi… Selahattin Demirtaş’a ve Figen Yüksekdağ’a verilen cezaların kabul edilebilir
bir tarafı yok… Bu davada bir hukuk yok.”

Peki, Ayhan Bora Kaplan adıyla anılan operasyon ve soruşturma
için ne demiş: “Ayhan Bora Kaplan’ın himaye edildiğine ilişkin iddialar çok ciddi. Bu
süreçte herkes birbirini suçlarken, aslında gizli özne diyebileceklerden bir tanesi de
Süleyman Soylu…”

Bol bol soru sormayı adet edindiği Sinan Ateş cinayeti hakkında neler

söylemiş: “İddianameyi hazırlayanlara telkinler yapanlar var…”

ALİ SAYDAM - Batı Çalar, CHP Oynar…

Türkiye’nin Doğu ile Batı, Avrupa ile Asya arasında bir geçiti tuttuğu bilgisi
alfabe seviyesinde bir bilgidir. Bunun çok sayıda risk ve avantajı ifâde ettiği de
sık sık vurgulanır. Târihsel olarak bakıldığında bu geçit meşhûr İpek Yolu’na
karşılık gelir. Diyar-Fars topraklarını aşan kervanlar Diyar-ı Rûm’a ulaşır ve
İstanbul bu mâceranın son durağıdır.
İpek Yolu tek bir hat değildir. Diyâr-ı Rûm’ ulaşan İpek Yolu’nun ana ekseni
burada Kafkasya ve Karadeniz ve Akdeniz ticâret yollarına eklemlenir ve
bereket katsayısını arttırır.
Osmanlı’nın çöküş süreçlerinin en belli başlılarından birisi de İpek Yolu’nun
16.Asır’dan itibâren parlaklığını kaybetmesi ; bunun yerine Baharat
Yolu’nun daha fazla tercih edilmesiydi. Hint Denizi’nde, başta Portekiz ile
olan rekâbeti kaybetmesi Osmanlı’ya ağır bir darbe vurmuştu.
Rûmî Türklerin Doğu-Batı bağlamındaki orijinal doğrultusu ve hareketliliğinin
Batı’dan yana olduğu da bilinmektedir. Rûmî Türkler, istikâmeti Batı olan az
sayıda Asya menşeli bir millettir. Modern dünyâda ,hâkimiyetini kaybettikten
sonra Türk modernleşmesinin Batı merkezli değerleri şu veyâ bu şekilde,
ikiriciklenerek veyâ gönüllü, şartlı veyâ şartsız benimsemesi de çok tesâdüfî
sayılmamalıdır.
Türkiye târihi açısından esas kırılma noktası, geçen asrın ortalarında, Avrupa
standartları üzerinden bir Batılılaşma süreçlerinin Atlantik standartlarıyla
yer değiştirmesidir. Bunun bir savrulma olduğu ve boyutlarının henüz bir
mukayeseli çalışmanın değerlendirmesine oturtulmuş olmadığı kanaatindeyim.

SÜLEYMAN SEYFİ ÖĞÜN - Çin’in Batı- Türkiye’nin Doğu Açılımı

Bilindiği gibi, İslam dünyası 19. yüzyıla kadar dünyanın bir ucundan diğer ucuna
birbiriyle konuşabiliyordu. Özellikle Orta Çağ’da, İspanya’dan yola çıkan İbni Arabi
Anadolu’ya, Şam’a, Kâbe’ye gidip, hatta isteseydi yürüyerek herhangi bir engele
takılmadan Hindistan’a kadar seyahat edebilirdi. Bu kadar geniş bir kara parçasını
bünyesinde bulunduran Osmanlı İmparatorluğu, aynı zamanda yüksek kültür üreten,
medeniyet kuran bir değere sahipti.
Özellikle 14. ve 15. yüzyıllarda dünya, Türk yüzyılı olarak anılmaya başlamıştı.
Doğuda Timur İmparatorluğu, Mısır’da Memlükler, Osmanlı İmparatorluğu, Altın Ordu
Devleti gibi birçok devletin yönetimi Türklerin elindeydi. Ancak bu imparatorluklardan
en uzun yaşayanı Osmanlı İmparatorluğu, imparatorluk kültürünü bir medeniyete
dönüştürdü.
Fransız Devrimi ile birlikte milliyetçilik akımları güçlendi ve imparatorluklar çağı sona
erdi. Ulus devletler çağı başladı ve irili ufaklı yüzlerce devlet ortaya çıktı. Bunun yanı
sıra, Rusya’da devrim olduktan sonra 40-50 yıl içinde, Türk devletlerinin tamamı
Rusya’nın boyunduruğu altına girdi.
Soğuk Savaş dönemi bitip Rusya dağılana kadar Türk devletleri, bir yönde Rusya’nın
esaretindeydi. Bugüne gelindiğinde, Türk Devletler Teşkilatı, Karabağ Savaşı&#39;ndan
sonra yeniden kimlik kazandı ve Türk devletleri, Türkiye’nin öncülüğünde bir araya
geldiler ki, bu, Türklerin tarihi yeniden yazmaya başlaması anlamına gelmektedir.
Türkiye, oldukça zengin jeopolitik denklemlerin üzerinde oturmaktadır. Bir ayağı
Afrika ülkelerindedir. Balkan ülkeleriyle iç içe yaşamaktadır. Orta Doğu ülkelerinin
meseleleri Türkiye’nin iç meseleleri gibi gündem oluşturmaktadır.
Türk Devletleri Teşkilatı, Türkiye için yepyeni bir dış politika vizyonu oluşturmaktadır.
Kuzeyden güneye, doğudan batıya, Türkiye 360°’lik bir dış politika üretme ve nüfus
paylaşma kabiliyetine sahip bir ülkedir.
Siyaset bilimciler ve tarihçiler hep şunu söylerler: Japonya’nın ekonomisi her zaman
İngiltere’den büyük olmuştur fakat Japonya hiçbir zaman İngiltere kadar bir siyasi
nüfuza sahip olmamıştır. Bugün sanki İngiltere’nin kapsamış olduğu geniş nüfus
alanını adım adım Türkiye kapsamaktadır.
Türk Dünyası’nın iki büyük devleti Türkiye ve Özbekistan, bulundukları pozisyon
açısından oldukça önemlidir. Maveraünnehir Bölgesi’nin kalbinde bulunan
Özbekistan, kültürel birikim, nüfus ve ekonomik bakımdan, Maveraünnehir bölgesinin
etki gücü en yüksek ülke olacak gibi durmaktadır. Diğer taraftan Türkiye, kendi nüfuz
alanını genişleten ve dostlarıyla olan stratejik diyaloglarını geliştiren bir ülkedir.
Geçtiğimiz hafta Özbekistan Cumhurbaşkanı Türkiye’ye geldi ve
Cumhurbaşkanımızla bir toplantı yaptılar. Bu toplantının ağırlaması, uğurlaması ve iki
devlet arasındaki ilişkiler, bugüne kadar devletler arası kurulan ilişkilerin en yüksek
mertebelerinde gerçekleşmiştir.

İHSAN AKTAŞ - Doğu Türkleri Ile Batı Türkleri Yüz Yıl Sonra Misyon Birliği Kuruyor

Bugüne kadar, ‘Türkiye Avrupa Birliği çizgisinden çıkmasın’ diyenler
şimdi, ‘Avrupa Birliği çizgisinden çıkıyor’ derdine düştü…
“Sizi kim çizgiden çıkardı ise gidin oraya ağlayın” demek lazım
ama…
Avrupa Parlamentosu seçimlerinin ortaya çıkardığı tablo, sadece
Türkiye-AB ilişkilerini değil, ABD-Avrupa ilişkilerini de anlamadan
on yıllarımızı peşlerinde heba ettiğimizi göstermiyor mu?
Şimdi de aynısını yapıyoruz; AP seçimlerinin sebep-sonuç ilişkilerini
değerlendirirken yine sıcak gelişmeler aklımızı esir alıyor. Mesela,
Ukrayna savaşının sandık sonuçlarına etkisini birincil gerekçelerden
sayıyoruz. Değil; sadece hızlandırıcı/katalizörlerden biri. Pandemi de
öyle, ekonomik sıkıntılar da öyle, göçmen meselesi de.. Bu seçim
sonuçları da ‘sonuç’ değil aslında. ‘Ukrayna savaşı nereden çıktı’
sorusuna da aylarca aynı Batı aidiyetinin kataraktından baktığımız için
oluyor bunlar…
İlla Avrupa’nın geldiği hali belli tarihe bağlamak takıntınız varsa -ki
bu da ‘süreç’ okumayı sevmediğimiz anlamına gelir-; ekonomik
saiklerini 2008 krizinde arayabilirsiniz. Başlangıca dayanma rahatlığı
verebilir ama ‘dolarizasyon’ mimarisini yine anlamamış olursunuz…
Askeri açıdan 2011 Libya müdahalesine bağlayabilirsiniz. Doğruluk
payı da olur ama bu sefer de Avrupa’nın varoluş dokusundaki
‘sömürgeciliği’ atlamış olursunuz. Bugün Afrika’da yaşanan Batı’ya
yönelik istemezliği nereye yaslayacaksınız o zaman?..

Nedret Ersanel - Avrupa tamir edilebilir mi?

Batı - Lover Rock Trap Remix [Sped up]

Cry Trap Remix [Prod. Batı]

Bugün bayram. Ama bayramı yazamayacağım maalesef.
Gazze&#39;de inanılmaz bir soykırım yaşanıyor. Bayramı yazmak isterdim ama bayramı yazacak
durumda değiliz, maalesef! Elbette inadına bayramımızı yaşayacağız! Bayramı bayram gibi
yaşayacağımız günler için dua ediyor, bayramınızı en kalbî duygularımla tebrik ediyorum her
şeye rağmen. 
 G7 NE İŞE YARAR?
 G7 ülkeleri İtalya&#39;da toplandı bu hafta içinde. Konuşulan, karar alınan konular; Ukrayna&#39;nın
Rusya tarafından işgali, bu işgale Batı&#39;nın nasıl tepki vermeyi sürdüreceği, Ukrayna işgalinin
özellikle Batılı ekonomilere etkisi, NATO&#39;nun ve Avrupa Birliği (AB)&#39;nin geleceği, bu savaş
ve kriz ortamında Avrupa ülkelerine yönelecek göçmen dalgasının mutlaka önlenmesi
gerektiği ve bu dalganın nasıl önlenebileceği… gibi meseleler oldu.
İnanılır gibi değil gerçekten! Barbar bunlar! Emperyalist! Konuşulması gereken tek konu var
oysa: Gazze’deki soykırım! Ama dünyanın canını yakan Gazze&#39;deki soykırım konuşulmadı.
Çoğu çocuk ve kadınlardan oluşan, 7 Ekim 2023 tarihinden itibaren İsrail terör örgütü&#39;nün
acımasız saldırıları sonrasında 40 bini aşan masum insanın katledildiği soykırım, bu
soykırımın derhal durdurulması ve ateşkes ilan edilmesi için BM&#39;nin aldığı karar
konuşulmadı!
Nedir bu?
Barbarlığın dünyaya kral olması, barbarlığın bütün dünyada kural olması, dünyaya sosyal
darwinizmin ruhsuz, mekanik işleyiş biçimlerinin hükmetmeye başlaması.
Evet, nedir bu, aslında?
Ahlâkî dekadans&#39;tır! Batı uygarlığının tabutuna çivisini çakılmasıdır! Batı uygarlığının
Gazze&#39;de intihar etmesidir! İnsanlığın ahlâkının sükût etmesi, dünyaya ahlâksızlığın, kural
tanımazlığın, ruhsuzluğun, barbarlığın hâkim olmasıdır.
Dünyanın dibi görmesidir!
Her karanlıktan sonra bir aydınlık vardır ve olacaktır… İman varsa, umut da vardır, ışık da. 
 AVRUPA&#39;NIN İNTİHARI! 
Bendeniz konuyu G7 toplantısından AB&#39;deki sürpriz parlamento seçimlerine getirmek
istiyorum:
6-9 Haziran tarihleri arasından bütün Avrupa çapında Avrupa Parlamentosu seçimleri yapıldı
ve herkesi şoke eden bir sonuç çıktı: Avrupa&#39;da Aşırı Sağ hızla tırmanışa geçiyordu! Fransa&#39;da
ve Belçika&#39;da hükümetler istifa etti, erken seçimlere gidilme kararı alındı.
Gazze&#39;deki Siyonistlerin masum Filistinleri dünyanın gözü önünde hunharca katletmeleri
konuşulmadı “zenginler kulübü” olarak da adlandırılan G7 Zirvesi&#39;nde. Hıristiyanlığın rûhânî
lideri Papa&#39;nın da katıldığı toplantıda her şey konuşuldu ama Gazze&#39;deki soykırım hiç
konuşulmadı. Ruhsuzluğun böylesi görülmedi!
Avrupa’da Aşırı Sağ&#39;ın yükselişe geçişi en azından açıkça gündem yapılmadı ama kapalı
kapılar ardında en çok bu konu konuşulmuş olmalı. NATO&#39;nun Ukrayna meselesinde aktif
olarak savaşa müdahil olması gerektiği meselesi de konuşulan ürpertici konulardan biri oldu.
İki açıdan ürpertici hem de: Gazze&#39;deki katliama, soykırıma tek çift laf etmeyen dünyanın
lordları, konu bir Hıristiyan ülkesi olunca,

YUSUF KAPLAN - Barbarlığın Dünyaya Kral Olması, Barbarlığın Bütün Dünyada Kural Olması

Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın yıllarca tartışılmış açmazı bol
konulara getirdiği özenle ‘sadeleştirilmiş’ yanıtları, Türkiye’nin
özgüveni hakkında fikir veriyordur herhalde…
Önce Çin, sonra Rusya, ardından İsviçre’de Ukrayna konferansını
ziyaret, Cumhurbaşkanı’nın eş zamanlı G-7 katılımı arasındaki
stratejik zıtlığın izahı tüm akıllara yakın gelmese de, gerçek bu…
Türkiye’nin tüm jeopolitik ve ekonomi-politik havuzlarda yüzme
isteğine, yerküredeki herhangi gücün ses çıkaramamasını da
mimlemiştik…
Bakan Fidan, Çin’de yaptığı ilginç konuşmanın devamını Pazartesi
akşamı HaberTürk’te katıldığı bir söyleşi de getirdi…
BRICS üyeliği de dahil, Türkiye’nin genel olarak Doğu’ya yönelik
alakası-ki ASEAN’a tam üyelik adımı gelecek-yukarıda belirttiğimiz
özgüvene ve ‘doğruya’ yaslanıyor. ‘Eksen kayması’ zırvalığı da
Batı’ya aitti ve Ankara’nın eksenini kaydırdığına ilişkin söylem
‘geçmiş’ olarak tarif edildi Bakan tarafından…
Ankara, ‘eksen kayması var veya yok’ derdinde değil. ‘Eksen
kayması’ veya benzer jargonun “geçmişe ait” olduğunu
düşünüyor. Yani bu dönemin şartları/düzeni içinde yok! Olmayan
bir şeyin kayması da teknik olarak mümkün değil. Zaten, eksene
‘tutunanlar’ bastıkları zemin kayanlar…
BATI KEŞKE ADAM OLSAYDI DA…

NEDRET ERSANEL - ‘I Ching’, Değişimler Kitabı…

https://youtu.be/369SF626X9A?si=zFHFoKtLdBDNS3Yj

sen_olmaliydin.mp3 [Prod. Batı]

Biz biz olmaktan çıktık.
Bizi biz yapan değerler giderek yok oluyor.
Batı’nın değerleri baş tacı.
Batı’nın kültürü, düşünme biçimi, giyim-kuşamı, hayat tarzı.
Tek amacımız, Batı gibi, Batılı gibi olmak.
Nesillerimizi bu amaç ve ülkü doğrultusunda yetiştirdik.
Eğitim sistemimiz buna ayarlı.
Gövdemiz Türk veya Kürt ve/ya da Arap.
Sadece gövdemiz öyle.
Zihnimiz ve aklımız Fransız, İngiliz, Yunan vs…
Onlar gibi düşünüyor, onlar gibi inanıyor, onlar gibi kazanıyor, onlar gibi yaşıyor, onlar gibi
tüketiyoruz.
Bir Fransız ne kadar modern ise biz de o kadar modern olmak istiyoruz.
Hatta onlardan daha fazla modern ve dahi medenî olmak istiyoruz.
Peki, nedir modernlik veya medenilik?
Kendimizi inkâr.
Değerlerimizi toptan değersizleştirme.
Geleneğimizi topyekûn reddetme.
Geçmişimizi, tarihimizi, kısaca her şeyimizi.
“Çağdaş uygarlık seviyesinin üstüne çıkmak” başka türlü mümkün değil çünkü.
Müslümanım diyenlerimiz bile Batı’nın modern aklıyla düşünüyor.
Batı kültürünün kodlarıyla düşünüyor.
Kutsal Kitabın öğretisi ve Resûlün sözleri onun için sözde önemli.
Prensipte reddetmiyor ama özde düşünme biçimini ve pratiğini Batı’nın kavramları oluşturuyor.
Kutsal olan özde Batı’nın kavramları.
Batı’nın değerleri ise her şeyin üstünde.
Siz istediğiniz kadar Kur’an’dan akideyi eksene alan kardeşlik ayetlerini hatırlatın.
Dilediğiniz kadar Peygamber hadisi koyun önüne, o reddetmeden dinler sadece ve hüküm cümlesini
yine Batı’nın kavramları üzerinden oluşturur.

MEHMET METİNER - Bu Anlayış Ve Görüntüler Yakışıyor Mu?

Evvelce demiştim ya doğrudan yatırım Batıdan gelmez, çünkü bitmiştir, diye. Anlaşılan o ki
batıdan sıcak para da gelmiyor. Son dönem için raporlanan girişlerin küçük bir kısmı kadar
belki.
Batının elinde; koydukları yaptırımları kaldırmak, not artırmak, gri listeye sokup çıkarmak gibi
ucuz işler kaldı. Ucuz diyorum çünkü doğrudan yatırımın büyük bağlamlarında bu kriterlerin
yeri yoktur.
Fakat gene de gerçekten merak ediyorum; ABD Türk çelik endüstrisine karşı getirdiği ticaret
kısıtlayıcı tedbirleri acaba ne zaman kaldıracak?
Batının Türkiye’yi sadece askeri değeriyle ve sığınmacı barınağı olma yönüyle dikkate aldığı
yaklaşımının tadı kaçalı çok olmuştu.
Doğunun Türkiye kavrayışı çok daha üst kalibreden. Türkiye’nin biricikliğini anlamış ve
anlamlandırmış cinsten…
Doğuyla batı arasındaki fark diyalektik fetişizmi ve hikmetin dinginliği arasındaki fark gibidir.
Evet, diyalektiğin amacı hikmettir. Fakat batı bunu unutmuşçasına bitimsiz bir diyalektiğin
koridorlarında dolaşmaktan hoşlanır. Zor ulaştığı hakikatlerin dahi üstünü diyalektiğin hazzını
sürdürmek için kapatır. Batının koluna giren herkes de aynı koridorlarda amacını
yitirmişçesine dolanır durur. “Yahu, işte hakikat!” diye durduğu her istasyonda Kubrick’in
Shining labirentlerindeki gibi seller basar da gene sürüklenir.
Doğu bilgeliğe tutkunluğuyla kendini de koluna gireni de birbirlerinin varlığının hakikatlerine
erişmeye matuf kılar.
Birincide varlığını şaşırırken ikincide kendini anlamaya başlarsın.
Batılıların doğu sufizminin kollarına kendini bırakması bundandır. Yani batılı toplumların Hint
veya Çin veya Japon kültürünün yogasına, disiplinine, sporuna kapılıp gitmesi şaşkınlık nedeni
değildir.
Şunu söylüyorum; Batı değişeni bilir, doğu sabit kalanı… Batı değişen hakikatleri bilebilir,
doğu da bunları kaçırabilir o ayrı… Gene de istisnaidir…
Batının asıl Türkiye’yi asla anlamayıp Türkiye’deki belli değişimleri çok iyi anlaması
bundandır. Fakat bu kabiliyetinin ne kendisine ne de Türkiye’ye faydası vardır.

Doğu Türkiye’nin sabitelerini bilir değişen ve sürekli değişecek olan değişenleri üzerinde
durmaz. Bu da tam değildir ama faydası vardır işte. Zaten doğu bir de değişimleri anlasa
hemen üstünlük kurar.

YUSUF DİNÇ - Doğrudan yatırım doğudan gelir

liselim.mp3 [Prod. Batı]

Derdimi yazının sonunda anlatacağım ama önce uzun bir girizgâh yapmam lazım.
Türkiye’deki Arap düşmanlığının en belirgin nedeni, seküler ve oligarşik Kamalistlerin Batılı
efendilerine “Biz de Araplardan nefret ediyoruz, bizi de aranıza alın, bizi de kulübünüze kabul
edin” ezikliğidir. Hayranlık beslediği, “gelişmiş” bulduğu Batı’ya yaranmak için her şeyi ama
her şeyi yapabilir bir Kamalist. Hani Avrupa Yakası dizisinde “Ben de Nişantaşılıyım, bende
de panik atak var” diyerek kendisini “o sınıfa” ait hissetmek için çabalayan bir karakter vardı
ya. Seküler ve oligarşik Kamalizmin ürettiği Arap nefreti de tam böyledir.
Sorsanız, hiçbiri ırkçı değildir ha. Kategorik olarak hiçbir ırktan nefret etmezler güya. Ama
işte Türkiye’nin doğusunda sevdikleri bir tane millet yoktur. Belki biraz Japonlar. Çünkü
kendilerinin yapamadıklarını bir şekilde Japonlar yapmış, iki atom bombasıyla geliştirdikleri
eziklik onları “Amerikan uydusu” haline getirmiştir.
“Haysiyetini satan adama Dilber denir” hakikatini haykırsak aleyhimize mahkeme açılır da
“Filistinli diye toprağını satan adama denir” yalanını dolaşıma sokmak alkışlanır mesela
memlekette.
Seküler ve oligarşik Kamaliste sorsan gurur duyar elbette Kurtuluş Savaşı’nı kazanmış
olmamızdan. “Tam olarak düşmanına benzemek istediğin bir savaşı kazanmış sayılır mısın?”
diye sorsak verecek cevabı yoktur ama.
Bir de tabii şu meşhur “Araplar bizi arkamızdan vurdu” yavesi var. Doğru. İngilizlerin tasallut
ve tavassutuyla bize ihanet eden Araplar olmuş. “İyi de, Arapların ihanetini planlayan,1915’te
seni bir’e kadar kırmak üzere Çanakkale’ye asker döken İngiliz’e niye kategorik olarak
düşman değilsin, hatta hayransın da Arap’a kategorik olarak düşmansın?” sorusuna nasıl
cevap versin ezik Kamalist. Dahası, “Ülkeni işgale yeltenen Yunan’a, sana isyan etmiş
Bulgar’a, ‘Türklerle hesabımızı göreceğiz’ çığlıkları atan Sırplara kategorik olarak düşman
değilsin de niye Araplara düşmansın?” sorusunu sorsak hepten mavi ekrana düşerler. Yanlış
anlaşılmasın. “Yunan’a, Bulgar’a, Sırp’a kategorik olarak düşmanlık edelim” demiyorum.
Kamalist miyim de edeyim bu saçma sapan lafı? Ben, “Arada masum olanları vardır” diye
kategorik olarak Yahudi’ye bile düşmanlık etmiyorum. “Siyonistler gebersin” diyorum.
Gelelim bu seküler ve oligarşik, az gelişmiş Kamalistlerin Türk bayrağı sevgisine. Kocaman
ama kocaman bir yalandır o da.
Suriye’de “kimin planladığı çok açık” olan Türk bayrağı yakma provokasyonuna efelenirler
elbette. En büyük numaralarıdır “sıfır risk alarak efelenmeleri.” Ama iş, neredeyse 15 yıldır
açıktan Türk bayrağına hakaret eden, düğününü derneğini askerimizi öldüren Suriye’nin
bayrağıyla yapan terörle iltisaklı ve üstelik Türk vatandaşı Nusayri çetelerine gelince
“çokoprens almaya” giderler.

İSMAİL KILIÇARSLAN - Yanlarına Kâr Mı Kalıyor?

Cumartesi sabahına, Ali Ekrem Çınar’ın mesajıyla başladım. “Utanmaktan utanmamak”
yazımla ilgili olarak “biliyor musunuz, Faslı düşünce adamı Taha Abdurrahman, son üç
kitabını haya ve utanma bahsi ile ilgili olarak kaleme aldı” diyerek, Abdurrahman’ın
yakınlarda Türkçede de yayımlanacak “Haya Dini” adlı kitabının çevirisini paylaştı benimle.
Bu üç kitap da Mehmet Görmez hocanın riyasetinde çevriliyormuş halihazırda.
Gelelim “Haya Dini” kitabının “toplumsal sözleşme yerine emanet sözleşmesi” başlığını
taşıyan genel giriş bölümündeki bence çok önemli tespitlere.
İşte size bir paragraf: “Çağdaş insan kimdir, sorusuna uzun süredir, hep şu cevap veriliyor:
Çağdaş insan şüphe yok ki batılı insandır. Başka kim olabilir ki? Çağdaş medeniyetin, hatta
çağın kendisinin yaratıcısı o değil mi? Gerekçesi doğru olan bu cevabın iddiası doğru değildir.
Çağdaş medeniyeti, hatta bir bakıma çağın kendisini batılı insanın oluşturduğu doğrudur
ancak ‘çağdaş insanın varlığı’nı tek başına temsil etmekten çok uzak bir görünümdedir.
Durum buyken denebilir ki ‘çağdaş insan’ denildiğinde akla belirli bir kişi ya da birey değil
doğrudan ‘zihinsel’ ve ‘soyut olmayan bir davranış modeli’ gelmektedir. Bu yanıyla dünyanın
her bir köşesine yayılma gücü ve imkanı da bulmuştur.”
Abdurrahman’ın bu derli toplu tespiti, bir yandan İslam dünyasının bütün “çağdaşlık
tartışmaları”nı da izaha olanak veriyor bize. Çağdaşlığı batılı olmakla eşitleme fikrinin İslam
dünyasında oluşturduğu semptomları tespit ve tedavi etme mücadelesi verenler açısından
durum tam da böyle çünkü.
Abdurrahman, bu noktadan sonra işi hepimiz açısından daha da basitleştiriyor: “Bugün
çağdaşlık fikrini karakterize eden temel özelliğin ‘fıtrata aykırılık’ olduğunu söylemeliyiz.
Aslında çağdaş insan ‘fıtratsız’ biridir. Fıtratı olmayanınsa bir dini ve canlı bir kalbi yoktur. İş
de burada çetrefil hal alır. Ölü, fıtratsız çağdaş insan her kalpte, nerede ve nasıl olursa olsun
yaşamaya başlayan asalak insandır.”

İSMAİL KILIÇARSLAN - Toplumsal sözleşme değil, emanet akdi

Gazze soykırımının ilk zamanlarından itibaren dikkat çektim, şimdi de hatırlatıyorum: Gazze
katliamının, tecavüzünün, soykırımının dünyanın gidişatını değiştirecek dinamikleri
barındırdığını gözlemliyoruz: Öncelikle Batı uygarlığının değerleri, anlam dünyası, ilkeleri ve
hegemonyası büyük sarsıntı geçirecek. Batı’nın hem dünya üzerindeki hâkimiyeti ve bunun
meşrùiyeti enine boyuna, kıyasıya tartışılacak, sorgulanacak bütün Batı dünyasında ve
entelijansiyası arasında.
İkincisi, Batılıların kendileri dışındaki dünyalarla kurdukları ötekileştirici, tahakküm kurucu,
kölelleştirici, husûmet üretici itici/dışlayıcı/yoksayıcı/emperyalist ilişki ve iletişim biçimi
sorgulanacak. Hem Batı&#39;da hem de bütün dünya ölçeğinde.
Gazze, her şeyin silbaştan gözden geçirilmesini, her şeyin sorgulanmasını, herkesin
konumunu, durumunu kıyasıya sigaya çekmesini / eleştiriye tabi tutmasını sağlayan bir
mihenk taşı, bir ayna işlevi görecek.
“Batı nedir, Batı&#39;nın felsefî temellerinin anlamı ve meşrûiyeti nedir, var mıdır?”; “Batı&#39;nın
dünya üzerinde kurduğu hegemonya nasıl gerçekleşmiştir: Temellerinin felsefî olarak
sağlamlığından, veya Hegel&#39;in söyleyebileceği gibi aşılamazlığından, dolayısıyla nihâî zafere
ulaşmış olmasından mı mütevellittir Batı uygarlığının neredeyse sorgusuz sualsiz bütün
dünyada kabul edilen zihnî hegemonyası, önce zihinlerde kurduğu hükümranlık? 
 BATI&#39;DA ELEŞTİRİ VAR MI, OLDU MU? 
Çağdaş Batı düşüncesinde Batı uygarlığının temelleri sorgulanıyor.
Derrida, Foucault gibi düşünürler ne yapıyorlar?
Bu adamlar Batı uygarlığını yaşatabilmek için köklerini (bazen de cezalandırmak için
“dişlerini”) söküyorlar.
Dağıtmak, yıkmak, yok etmek değil yapılan, yeniden-inşa aslında.
Kendi dünyalarında yaşadıkları için, bir dünyaları olduğu için yıkılan, yok olan, kaybolan bir
şey yok. Her yapı sökümü, her seferinde bir hatanın tespiti ama tamiri değil.
Asıl onlar çuvalladılar.
Ne yapacaklarını bilmiyorlar.
Dünyalarında yaşıyorlar dedim ama çökmüş bir dünya bu. Nefes alıyor ama nefes veremiyor
ve nefes olamayacak bir dünya.
Sadece hâkimiyet üzerinden varlıklarını, daha doğrusu hükümranlıklarını idame ettiriyorlar.
Temellerden sarsıldığı, entelektüel merkezin kalmadığı temelsiz, tabansız ve köksüz bir
dünyada, kendi dünyalarında, yeryüzü üzerinde kurdukları hâkimiyet sarsıldığı zaman, çok
büyük bir kaos çıkacak, kendi dünyaları infilak edecek.
Baudrillard&#39;dan esinle söylersek,.. öncelikle bir “implosion” / iç patlama, iç dünyalarında
patlama gerçekleşti; o yüzden anlamsızlık hükümran dünyalarında.
Şimdi “explosion” / dış patlama, dış infilak gerçekleşiyor. Dış dünyadaki hâkimiyetleri
çatırdıyor. Çatırdayan Batı&#39;nın üstünlüğü, entelektüel, zihnî, kavramsal ve ahlâkî yeri şu an
büyük sarsıntı geçiriyor.
İçerde anlam krizi, dışarıda hegemonya krizi, hegemonyanın artık meşruiyetini, haklılığını,
ahlâkîliğini yitirmesi: Tarihin gündönümü bu. İlk defa tarih işlemeye başladı Batı&#39;ya ayna
tutarak tarihin dışına atıyor… Tarihin öznesi, aksiyonu üretenler Gazze&#39;deki Müslümanlar!
Görebiliyor musunuz?

YUSUF KAPLAN - Gazze Aynası- Gazze Direnişi Ve Batının Çöküşünü Görecek Göz, Okuyacak Zihin

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #Batı