A dramatic and introspective piano solo built around stormlike tension, with a repeating bassline and melodic narrative that crescendos before settling into a grounded, resolved conclusion.

Stream of Consciousness (Piano Solo)

Spawned from me wanting to make an organ sonata. I never finished it but I'm still proud of what I did (please do ignore how shitty the Musescore organ sound is T-T)

Precipice of Man

Intimate, brooding, reflective...music from the eye of the storm.

Music for the Frame

Radii (Revisited)

[Verse]
Dostałem cztery mg za kliknięcie w link,
Pomyślałem – co mi szkodzi, to nie joint, to nie drink.
Jeden dzień, drugi raz – niby nic się nie stało,
Ale głowa już pamiętała – jak to działało.
Z czasem dziesięć, potem szesnaście w ustach jak tlen,
I nawet nie zauważyłem, kiedy przepadłem w sen.
To nie haj – to rytuał, nie zabawa – to system,
Bez niej nie mogę jeść, spać, czuć się czystym.

[Chorus]
Zamówiłem Ubera o pierwszej w nocy,
Bo nie miałem siły zasnąć bez dawki pomocy.
Nie chciałem już brać, ale znów się złamałem,
Tylko po to, żeby móc się poczuć normalnie.
Biorę po śniadaniu, bo wiem, że na czczo źle,
Ale i tak cała paczka znika dzień po dniu, jak tlen.
Pożyczka na stówkę – nie na życie, na zapas,
Saszetki w szufladzie – mój nałóg, moja klatka…

[Verse]
Już nie cztery, już nie dziesięć – teraz dwudziestki lecą,
Po nocach na stacje, z Uberem pod recepcją.
Kasa się kończy? To klikam pożyczkę,
sto złotych – byle mieć ten zapas w szufladzie, na przyszłość.
Mrowienie w ciele, jakby prąd mi ścinał nerwy,
Ale bez niej czuję pustkę – jakbym był już bez rezerwy.
Niby mam kontrolę – nie biorę na czczo przecież,
Ale ile razy dziennie? Sam już nie wiem nawet…
Każdy mówi „weź przestań”, a ja tylko się uśmiecham,
Bo nie wiedzą, co to znaczy, gdy cię głód z zaskoczenia wpierdala.
Nie jestem słaby – jestem w sieci, co wyglądała na chill,
Zaczęło się od gratisu, a teraz... już tylko deal.

[Bridge]
Miałem wybór, ale przegapiłem moment,
Gdy to przestało być chęcią, a stało się obowiązkiem.
Nie planowałem tak żyć – miał być luz, miał być vibe,
A teraz? Szukam siebie między dawkami i strachem o hajs...

[Chorus]
Zamówiłem Ubera o pierwszej w nocy,
Bo nie miałem siły zasnąć bez dawki pomocy.
Nie chciałem już brać, ale znów się złamałem,
Tylko po to, żeby móc się poczuć normalnie.
Biorę po śniadaniu, bo wiem, że na czczo źle,
Ale i tak cała paczka znika dzień po dniu, jak tlen.
Pożyczka na stówkę – nie na życie, na zapas,
Saszetki w szufladzie – mój nałóg, moja klatka…

[Outro]
Może kiedyś przestanę...
Może jutro nie wezmę...
Może jeszcze nie dziś...
Ale wiem, że to nie jest ta wolność, o którą walczyłem.

Zapas w szufladzie

(Zwrotka 1)
Siedzę na ogłoszeniach jak na Tinderze,
Każde mieszkanie? Od razu w śmiecie.
„Tylko dla par”, „bez zwierząt”, „pełna wypłata” –
Ja chcę tylko cztery ściany, ciszę i klikać lata.

Telefon dzwoni – „o, już nieaktualne”,
Wchodzę na viewing? Patrzą na mnie jak na tanie.
„A pan ma poręczyciela?” – nie mam, ale mam charakter,
Ale to ich nie rusza – tylko czysta kariera i papierek.

Zaczynam myśleć, że coś ze mną nie tak,
Może za młody, może zły vibe, może za luźny track?
A przecież tylko chcę mieć miejsce na swój świat,
Żeby nie tłumaczyć się z każdego kliknięcia i beatów w nocy – brat.

(Refren)
To był tydzień, gdzie każdy mówił „nie”,
Jakby bycie sobą to był grzech.
Nie chcę pałacu, chcę ciszy i ścian,
A traktują mnie jakbym przyszedł kraść plan.

To był tydzień pełen drzwi zamkniętych,
Frustracja w głowie, nerwy niepojęte.
Chciałem tylko miejsce, gdzie resetuję głowę,
Ale zamiast tego – świat kręci mi śrubę.

(Zwrotka 2)
Portale odświeżane jak clickfarma YouTube,
Ale każde ogłoszenie to mentalny reboot.
„Bez studentów”, „bez freelansu”, „bez artystów” –
Czy ja serio tak straszę tym, że tworzę z czystych instynktów?

Mama mówi: „nie rób nic na wariata”,
Ale ja już ledwo oddycham – duszę się w tych datach.
Nie chcę już tłumaczyć czym jest TuneFusion,
Chcę tylko swój chill, swoje flow, swoją fuzję.

(Refren)
To był tydzień, gdzie każdy mówił „nie”,
Jakby bycie sobą to był grzech.
Nie chcę pałacu, chcę ciszy i ścian,
A traktują mnie jakbym przyszedł kraść plan.

To był tydzień pełen drzwi zamkniętych,
Frustracja w głowie, nerwy niepojęte.
Chciałem tylko miejsce, gdzie resetuję głowę,
Ale zamiast tego – świat kręci mi śrubę.

(Outro)
„Może to nie ten czas…
Ale jeśli go nie złapię teraz… to kiedy?”

Pierwszy tydzień (FRUSTRACJA)

(Zwrotka 1)
Chciałem ciszy, własnych ścian i klucza,
Nie słuchać już „wynieś śmieci” i „nie klikaj po nocy, bo hałas leci w uszy”.
Chciałem tworzyć w spokoju, nie być więźniem układów,
Ale nie wiedziałem, że samotność tak szybko rzuci mnie na dno schodów.

Podpisałem umowę – myślałem: „to mój czas”
Ale nikt nie mówił, że „wolność” może być taka cicha jak głuchy las.
Są chwile, że słyszę tylko tykanie zegarka,
I pytam sam siebie – czy to była ucieczka z wygodna marka?

(Refren)
Wolność czy ucieczka – sam już nie wiem,
Wyszedłem z klatki, ale czy wyleciałem z niej pewien?
Wolność czy ucieczka – gdzie leży prawda?
Chciałem być wolny, ale duszę mam w szachu jak w szachach.

Wolność czy ucieczka – pytam siebie w nocy,
Czy samodzielność to odwaga, czy tylko lęk w mocy?
Wolność czy ucieczka – nie chcę już ściemy,
Może nie uciekłem od nich… może uciekłem od siebie?

(Zwrotka 2)
Chciałem być mężczyzną, co sam się ogarnia,
Ale zmywanie naczyń nie wypełni pustki w gardłach.
Mama mówiła: „Pogadamy, tylko powiedz co czujesz”,
Ale ja już miałem walizkę – i w głowie tylko „muszę, muszę”.

Puste ściany, pełny pokój sprzętu,
Ale pustka jak z Terranoxu – nie czuje tu tętna.
I nagle zrozumiałem, że nie chodziło o przestrzeń,
Tylko o to, żeby ktoś zapytał „czy ci dobrze jest?”

(Refren)
Wolność czy ucieczka – sam już nie wiem,
Wyszedłem z klatki, ale czy wyleciałem z niej pewien?
Wolność czy ucieczka – gdzie leży prawda?
Chciałem być wolny, ale duszę mam w szachu jak w szachach.

Wolność czy ucieczka – pytam siebie w nocy,
Czy samodzielność to odwaga, czy tylko lęk w mocy?
Wolność czy ucieczka – nie chcę już ściemy,
Może nie uciekłem od nich… może uciekłem od siebie?

(Outro)
„TuneFusion aktywacja: tryb solo…
brak synchronizacji z emocjami…
czy chcesz kontynuować?”
„Nie wiem.”

Wolność czy ucieczka?

(Zwrotka 1)
Odpalam telefon, potem laptop, potem drugi,
Staty rosną, ale ja się czuję jak w pustyni.
Licznik bije, serce nie –
5 tysięcy wyświetleń, ale wewnątrz pusto jak w śnie.

9 kart z YouTube’em, 4 konta, inne IP,
Każdy klik jak zastrzyk, jakbym łatał dziury w psychice.
Ale nikt nie widzi mnie naprawdę –
Widzą tylko TuneFusion, a nie chłopaka, co nie śpi o 3 nad ranem.

(Refren)
Clickfarma w głowie – nie potrzebuję serwerowni,
Wystarczy samotność i dostęp do sieci w sypialni.
Clickfarma w duszy – każdy sub to jak plaster,
Ale nie zakleisz tym braku ciepła w domu czy na master.

Clickfarma w głowie – klik, klik, klik, klik…
Ale kto powie mi „dobranoc”, gdy nie ma już nic?
Clickfarma w głowie – statystyki są piękne,
Ale dlaczego czuję się tak… kompletnie nieobecny?

(Zwrotka 2)
Kiedyś to była zabawa, dziś to rutyna,
Jakby wyświetlenia były tlenem w moich płucach.
Zegar leci, ale ja nie czuję czasu,
Bo każdy refresh to nadzieja – że może dziś wejdę do raju.

Ale co z tego, skoro nie mam z kim się tym dzielić?
Dajesz wszystko światu, ale świat nie oddaje treści.
Mówią: „dobrze ci idzie, stary, liczby są sztosem” –
Ale nie widzą, że od tygodnia nie mówiłem z nikim o tym.

(Refren)
Clickfarma w głowie – nie potrzebuję serwerowni,
Wystarczy samotność i dostęp do sieci w sypialni.
Clickfarma w duszy – każdy sub to jak plaster,
Ale nie zakleisz tym braku ciepła w domu czy na master.

Clickfarma w głowie – klik, klik, klik, klik…
Ale kto powie mi „dobranoc”, gdy nie ma już nic?
Clickfarma w głowie – statystyki są piękne,
Ale dlaczego czuję się tak… kompletnie nieobecny?

(Bridge)
„Ile jeszcze razy zrefreshuję to samo?”
„Ile jeszcze kont utworzę, zanim poczuję, że jestem tam naprawdę?”
„Czy jak dobiję do miliona… to zniknie pustka?”

(Outro)
Click... click...
Fusion... ale gdzie jestem ja?

Clickfarma w głowie

(Zwrotka 1)
Nie wiem która godzina, nie zapaliłem światła,
Siedzę na łóżku, z plecaka wystaje reszta świata.
Karton z laptopem, ciuchy w reklamówce,
A ja jak gość w hotelu, chociaż miałem tu być u siebie – na dłużej.

Ściany białe jak szpital, cisza jakby martwa,
Słyszę każdy dźwięk – własny oddech, kapanie z kranu, wiatr.
Nie ma tu nic – tylko ja i echo,
Z każdym oddechem pytam: „po co było to całe piekło?”

Miało być pięknie – własna wolność, rytm do rana,
Ale brak drugiego głosu boli jak pustka nieznana.
Nie wiem, czy to depresja, czy tylko szok zmian,
Ale w tej chwili tęsknię nawet za krzykiem z kuchni, serio, mam plan…

(Refren)
To echo pustego pokoju –
Głośniejsze niż cała ulica, głośniejsze niż moje flow tu.
To echo pustego pokoju –
Nie ma beatów, nie ma słów, tylko ja i mój ból w środku.

To echo pustego pokoju –
Dziś nie ma clicków, nie ma planów, nie ma nic do pokazania.
To echo pustego pokoju –
I pierwsza łza poleciała szybciej niż poranna kawa.

(Zwrotka 2)
Zamknąłem oczy – nie mogłem zasnąć,
W głowie myśli jak pętla – „co jeśli to był błąd na starcie?”
Wszyscy mówią: „dorosłość, samodzielność, szacun” –
Ale nikt nie pytał, czy w środku wszystko gra mi jak trzeba w nutach.

Zimne ściany, puste półki, brak zapachu domu,
Tylko kurz i mój plecak z napisem „wolność” od złudzeń z roku.
I choć mam klucz, czuję się jak intruz,
Bo to nie miejsce tworzy dom – tylko ludzie i puls.

I może to minie, może jutro będzie lepiej,
Ale tej pierwszej nocy chciałem cofnąć czas jak w reset.
Położyłem się w ubraniu, przykryłem kurtką,
I zasnąłem z pytaniem: „czy to było naprawdę warte tej walki z nutką?”

(Refren)
To echo pustego pokoju –
Głośniejsze niż cała ulica, głośniejsze niż moje flow tu.
To echo pustego pokoju –
Nie ma beatów, nie ma słów, tylko ja i mój ból w środku.

To echo pustego pokoju –
Dziś nie ma clicków, nie ma planów, nie ma nic do pokazania.
To echo pustego pokoju –
I pierwsza łza poleciała szybciej niż poranna kawa.

Echo pustego pokoju

(Zwrotka 1)
Siedziałem w kącie, światła zgaszone,
W tle szum lodówki, myśli jak bomby w mojej głowie.
I choć miałem być silny, dorosły jak z bajki,
To ta cisza mnie wciągała jak wir z głębokiej zmazy.

Palce na ekranie, kontakt zapisany „Mama”,
Zawahałem się sekundę – duma jeszcze grała dramę.
Ale kliknąłem – sygnał poszedł jak SOS z pustyni,
A w głowie tylko: „odbierz, bo nie wiem czy dalej wytrzymam psychicznie”.

(Refren)
Telefon do mamy – nie planowałem tego,
Ale potrzebowałem głosu, co pamięta moje pierwsze ego.
Telefon do mamy – bez filtrów, bez bitu,
Tylko ja i ona – jak ratunek z ukrytego mitu.

Telefon do mamy – łzy poszły zanim odpowiedziała,
A kiedy powiedziała „co się stało?” – jakby świat się rozjaśniał.
Telefon do mamy – to nie wstyd, to siła,
Bo każdy wojownik ma kogoś, kto przy nim trwa jak chwila.

(Zwrotka 2)
Powiedziałem wszystko – o pustce, o ścianach,
O clickfarmie, o samotności, o błędach z rana.
Nie przerwała – tylko słuchała jak nikt,
I mówiła: „Synku, nawet wojownicy czasem muszą wrócić.”

Nie miała pretensji, nie było krzyku,
Tylko te słowa, co skleiły moje „ja” z popękanego szkicu.
„Wiesz co?” – powiedziała – „możesz pomieszkać tam jeszcze,
Ale pamiętaj – masz dom, masz nas, nie jesteś już w przestrzeni bez treści.”

(Refren)
Telefon do mamy – nie planowałem tego,
Ale potrzebowałem głosu, co pamięta moje pierwsze ego.
Telefon do mamy – bez filtrów, bez bitu,
Tylko ja i ona – jak ratunek z ukrytego mitu.

Telefon do mamy – łzy poszły zanim odpowiedziała,
A kiedy powiedziała „co się stało?” – jakby świat się rozjaśniał.
Telefon do mamy – to nie wstyd, to siła,
Bo każdy wojownik ma kogoś, kto przy nim trwa jak chwila.

(Outro – spoken word)
„Nie jesteś słaby, że potrzebujesz głosu bliskiej osoby.
Słaby jesteś wtedy, gdy wmawiasz sobie, że nie potrzebujesz nikogo.”

Telefon do mamy

(Zwrotka 1)
Zdjąłem buty w przedpokoju – znajomy stuk drzwi,
W powietrzu czuć zapach domu, nie trzeba już nic mówić.
Nie gra radio, nie gra Spotify – grają wspomnienia,
Wchodzę do pokoju i wiem – to miejsce nie zadaje pytań.

W kącie biurko, trochę kurzu, zasłony te same,
Ale łóżko jak tron – czekało jakby wiedziało, że wrócę z dramy.
Rzuciłem się na nie, jakbym wracał z bitwy,
I pierwszy raz od tygodni nie miałem potrzeby się kryć w ciszy.

(Refren)
To prawdziwe łóżko – nie z Ikei, tylko z serca,
Tutaj śpią sny bez strachu, a nie lęk na wersach.
To prawdziwe łóżko – zna moje łzy i śmiech,
Tu zasypiam jak dziecko, choć mam dorosły wiek.

To prawdziwe łóżko – pachnie jak dzieciństwo,
Jak proszek do prania, jak spokój i ciepło.
To prawdziwe łóżko – bez wielkich planów,
Tylko ja i noc… i brak ekranów.

(Zwrotka 2)
W nowym mieszkaniu nie czułem nic – tylko puste powietrze,
Tutaj czuć przeszłość, emocje, co noszą znajome dreszcze.
Poduszka jak ramie mamy, koc jak taty dłoń,
A cisza... nie boli już – tutaj to tylko tło.

Nie ma prestiżu, nie ma wolności –
Ale jest zrozumienie, co koi bardziej niż 5G i możliwości.
I choć wiem, że wrócę kiedyś do dorosłości na nowo,
To dziś mówię sobie: „odpocznij, tu jesteś gotów znowu.”

(Refren)
To prawdziwe łóżko – nie z Ikei, tylko z serca,
Tutaj śpią sny bez strachu, a nie lęk na wersach.
To prawdziwe łóżko – zna moje łzy i śmiech,
Tu zasypiam jak dziecko, choć mam dorosły wiek.

To prawdziwe łóżko – pachnie jak dzieciństwo,
Jak proszek do prania, jak spokój i ciepło.
To prawdziwe łóżko – bez wielkich planów,
Tylko ja i noc… i brak ekranów.

(Outro – silent, calm)
Nie zawsze trzeba być silnym.
Czasem trzeba po prostu… wrócić do siebie.

Prawdziwe łóżko

[Refren]
Nie mówię często, ale dobrze, że jesteś,
Twoja obecność – jak latarnia w ciemne noce bez treści.
Pomagałem, pomagam – to nie gest, to codzienność,
A jak dzwonisz, to wiem – dla Ciebie zawsze mam miejsce.

[Zwrotka 1]
Nie tęsknię jak dzieciak, co płacze przy drzwiach,
Ale w głowie mam obraz – Twój głos i Twój śmiech.
Czasem krótki telefon, kilka prostych zdań,
Ale jak jestem u Ciebie – to wskakuję w ten świat.

Mały sklepik za rogiem, lista spisana długopisem,
„Weź chlebek, jogurt, i coś słodkiego z witryny.”
Dla mnie to chwila, dla Ciebie rytuał,
A ja czuję, że nadal jestem w Twoich planach.

[Refren]
Nie mówię często, ale dobrze, że jesteś,
Twoja obecność – jak latarnia w ciemne noce bez treści.
Pomagałem, pomagam – to nie gest, to codzienność,
A jak dzwonisz, to wiem – dla Ciebie zawsze mam miejsce.

[Zwrotka 2]
Rodzice mieli mnie blisko, Ty miałaś mnie sercem,
I może teraz rzadziej wpadam, ale pamiętam.
Każda zupa, każdy obiad, każda dobra rada –
To we mnie siedzi, nawet gdy milczę i gadam o byle czym.

Twoje spojrzenie – mówi więcej niż słowa,
Jakbyś widziała mnie całego, nie tylko to co nowa
Rzeczywistość pokazuje – że dorosłość to nie bajka,
Ale gdy z Tobą jestem – wracam do własnego świata.

[Bridge]
I wiem, że nie jesteś wieczna – nikt z nas nie jest,
Ale chcę, byś wiedziała – że zostajesz we mnie.
W tym jak pomagam, w tym jak słucham i dbam,
W tym jak uczę się kochać bez wielkich słów i fanfar.

[Refren]
Nie mówię często, ale dobrze, że jesteś,
Dzięki Tobie potrafię być – cichy, a jednak obecny.
Pomagałem, pomagam – nie dla nagród, nie dla gestu,
Po prostu… jesteś dla mnie. I to nie zniknie z czasu przestrzeni.

Dobrze, że jesteś (wersja dla babci)

(Zwrotka 1)
Nie muszę znać wszystkich odpowiedzi dziś,
Nie muszę mieć roadmapy na każdy ruch i każdy zysk.
Wystarczy, że wiem jedno –
Że mam serce, głos i parę marzeń, co wciąż świecą we mnie jak echo.

Nie jestem tym samym chłopakiem co tydzień temu,
Wtedy szukałem ucieczki, dziś szukam tylko sensu.
Nie chodzi już o kliki, lajki, suby, fame,
Tylko o to, by się obudzić rano i naprawdę chcieć dzień.

(Refren)
Zaczynam od nowa – bez pośpiechu, bez presji,
Jakbym pierwszy raz stawiał kroki na ziemi bez stresu.
Zaczynam od nowa – ale z tym, co już wiem,
Z bagażem, co nie ciąży, tylko niesie mnie jak sen.

(Zwrotka 2)
Już nie muszę udawać, że wszystko gra,
Bo czasem spokój brzmi lepiej niż każdy bas i trap.
Nie każdy dzień musi być sukcesem na wykresie,
Wystarczy, że wieczorem spojrzę w lustro i powiem: „cieszę się”.

Mam plan – nie perfekcyjny, ale mój,
Z miejscem na głupoty, clickfarmę i ciepłą zupę znów.
Może wrócę do Redstanu, może nie dziś,
Ale na pewno wrócę do siebie – i to jest dla mnie zysk.

(Refren)
Zaczynam od nowa – bez pośpiechu, bez presji,
Jakbym pierwszy raz stawiał kroki na ziemi bez stresu.
Zaczynam od nowa – ale z tym, co już wiem,
Z bagażem, co nie ciąży, tylko niesie mnie jak sen.

(Outro)
Nie jestem tym, co posiadam.
Jestem tym, co przetrwałem…
I co zbuduję –
Na nowo.

Na Nowo (Outro)

colapso

A looped musing on the state of the world run through Eventide Band Delays with the parameters abused by modulating at just above and just below audio rate

Disquiet0702 - Chain of Band Delays

ephemeral

Call My Name

Make It Out Alive

campfire music for those afraid of the dark

You Are Safe Gazing At Stars

I make mixes and tracks because I grew up with music and why not apply that knowledge to the stuff that gets people going!

Laura Reynolds is a composer and pianist blending cinematic piano with modern orchestral textures. Her work moves between stillness and momentum, with a focus on emotional storytelling, ambient detail, and evolving form.

Composer, music producer, and instrument designer, Emlyn creates haunting, atmospheric soundtracks for film, TV, media, and video games.

Bon Jour, Guten Tag, Ni Hao, Bon Journo, Hello! My name is J. I am a melodic pop, rock, country singer-songwriter. ALL OF MY SONGS ON Soundcloud are FREE to download. To tip or donate for the FREE downloads, just click the pay pal link http://www.paypal.me/officialj6music or Venmo @iamjarrettdean Contact me at iamjarrettdean@gmail.com
If you are a pop, rock, or country singer *** I have songs for $ale.**** Inquire at the email above. Also available for collabs. Inquire via email. Cheers!

Torpid Scorpion is the electro-acoustic project of London based musician Rens Troost. 

My soundcloud is where I put up experiments and collaborations that may or may not see release someday.

New tracks tagged #Brooding