რაღაც დრო არსებობდა , მომენტები სადაც ყველაფერი რასაც ვხედავდი ფერადი იყო და მეღიმებოდა, ამ ღიმილის მიზეზი კი ის იყო ის კი ყველაფერი იყო ჩემთვის რაც კარგი იყო, თავისი ღიმილით, თავისი გამოხედვით, მისი ლამაზი ნაკვთებით რომლებსაც ვეხებოდი. ვგრძნობდი თუ როგორ იღვრებოდა სითბო ჩემში, ეს ისეთი რამ იყო რასაც ვერ შეიგრძნობ ვერასდროს, ეს ისეთი ნამდვილი იყო მინდოდა სამუდამოდ გაგრძელებულიყო, ამას ჩვენ ადამიანურს ვეძახით მაგრამ კარგად რომ დავფიქრდეთ ცდება ყველანაირ ადამიანურს და რაღაც სხვაა სადღაც შორიდან მოსული, ვარსკვლავებიდან, სადღაც უხილავიდან და არ გინდა ამ ყველაფერს დრო ეხებოდეს, რომელიც ყველაფერშია, მაგრამ ეს საოცრებაა, ამის გარეშე ცხოვრება უფერული ხდება მჯერა ეს ერთხელ მოდის და აღარასოდეს მოვა, ამას გრძნობ და გინდა რომ გულში იყოს შენს გულში და დაიცვა ყველაფრისგან, ყველასგან ამ ადამიანთა სამყაროში სადაც უამრავი რამაა , რაც ამას ხელს უშლის თითქოს ქაოსია და შენ ყველაზე ლამაზი გზები გინდა გაკვალო ამ ქაოსში მასთან ერთად ,ამავდროულად დაიცვა ყველასგან და ყველაფრისგან ,რამაც მას შეიძლება ავნოს. მახსენდება, როცა ერთად ვიყავით (იქ მარტო ჩვენ ორნი) ერთმანეთი რამდენიმე წუთით დავკარგეთ და ეს უსასრულობა იყო, შიში მხოლოდ იმის, რომ მას ვერ ვნახავდი და თვალებს ვაცეცებდი სადმე დამენახა და როცა დავინახე მის თვალებშიც იგივე დავინახე თითქოს ერთი მთლიანობა ერთმანეთის გარეშე დარჩენილები ისეთი ძლიერები არ იყვნენ ცალცალკე. როცა ის წავიდა იქ , სადღაც შორს ვარსკვლავებში მხოლოდ სიცივე დარჩა და მცირე იმედი, ეხლა მხოლოდ იქ არის სითბო ჩემთვის იმ ნათელ ადგილას რომელსაც ყოველდღე მინდა ვუყურო. ის ერთადერთია ცაზე იმ ვარსკვლავთა შორის რომელიც ჩემთვის ყველაზე კაშკაშაა მე ოდესღაც დავინახე მისი გაელვება, რომელმაც დიდი სითბო მომცა და სამუდამოდ ჩემს გულში დარჩება. მე მიყვარს ის და ყოველთვოს მეყვარება. სამუდამოდ ♥️

New tracks tagged #Fallilenø