Rusya’nın yüzyıllardır emperyalist olduğu nasıl gözden kaçtı? Rus emperyalizmi nasıl gelişti, nerelerde etkili oldu? Anti-kapitalist olmak, anti-emperyalist olmaya yeter mi?

Rus emperyalizmi nasıl gözden kaçırıldı?

Taha Akyol, seçim sonrasıyla ilgili muhtemel senaryolar bağlamında Ayasofya’nın cami statüsünü tartışmaya açtı ve
“Müslümanların Yolsuzluk Sorunu” başlıklı bir yazıyla yeni bir söylem biçimini de piyasaya sürdü. Muhtemel senaryoların
siyasî bir karşıtlık temelinde yükseldiği dönemde Ayasofya’nın cami statüsünü tartışmaya açmanın belirli merkezlerde
beklenti oluşturacağını tahmin etmek çok da zor değildir. “Müslümanların yolsuzluk sorunu” yaklaşımı ile ortaya çıkan
durumu beklentiye ilave etmemiz gerekir. Bir dinin müntesiplerinin tamamının yönetim bağlamında istiskal edilmesinin ne
anlama geldiğini bilmeyen bir yazarın aydın kimliğinden şüphe duymamak mümkün değil. Zira “Bunlar kendi kendilerini
temsil edemiyorlar, temsil edilmeleri gerek.” sözü tam da bu çerçevededir. Bu ifadelerin oryantalist bir söyleme karşılık
geldiğini söylerken muhakkak müstemleke kavramına açıklık getirmemiz gerekir. Oryantalist literatür büyük ölçüde
müstemlekecilerin taşınmazlara olan tutkusu ile mülk üzerindeki tasarruf hakkının tartışmaya açılmasından doğmuştur.
Wael B. Hallag, Ketebe’den çıkan “Şarkiyatçılığı Yeniden Düşünmek” adlı kitabında şarkiyatçılık ile bu tutku arasındaki
bağı ayrıntılı bir şekilde resmeder. Bu bakımdan Akyol’un oryantalist başlığını da müstemleke bağlamında ele almak
gerekir.
Akyol, “Müslümanların Yolsuzluk Sorunu” başlığı ile yayımladığı yazısında, ortaya sürdüğü fikri öldürücü kılmak için
Daron Acemoğlu’nun görüşlerine başvuruyor. Bu, tesadüfî değildir. Acemoğlu, Türkçe olarak da yayımlanan kitaplarında
Avrupa’nın kolonyalist ve emperyalist tarihini bir başarı hikâyesi olarak anlatır. Esasen o da Akyol gibi kolonyalist ülkelerin
ve özellikle de Anglosakson dünyanın yönetim anlayışına övgüler düzerken müstemleke kavramı ortaya çıkması gereken
bir durumu görünmez kılar. Büyük bir tarihî hadiseye müstemlekecilerin başarıları açısından bakar ve maruz kalanları da
yönetim anlayışları bakımından suçlar. Dolayısıyla Akyol’un “Müslümanların Yolsuzluk Sorunu” başlıklı yazısında
Acemoğlu’na atıf yapması yadırganacak bir durum değildir. Her ikisi de oryantalist söylemi müstemleke bağlamından
koparmakta uzlaşır.
“Müslümanların Yolsuzluk Sorunu” başlıklı bir yazı birçok açıdan önemlidir. Akyol, aslında bir dine mensup olanlardan
hareketle siyasî bir değerlendirme yaptığının farkındadır. Çünkü ifade ettiğimiz gibi yazıda yönetim sorunları ele alınıyor.
Akyol’un yazılarına aşina olanlar “laboratuvar” kavramını sıklıkla kullandığını hatırlayacaktır. Akyol’un, böylelikle, bilimsel
yaklaşımlara ve çalışmalara bağlılığını vurgulamak istediği bilinir. Fakat aynı okurlar Akyol’un daha önce “Yahudilerin
şiddete meyilli olma sorunu”, “Katoliklerin ahlaksızlığa ve ırkçılığa düşkünlükleri”, “Protestanların kapitalizmi ile paragözlük
ve bencillik arasındaki ilişkiler” başlıklı yazılar kaleme almadığını da bilirler. Muhtemelen onun laboratuvarında bu yönde
incelemeler yapabilmek için yeterince girdi mevcut değildir. Zaten bu yönde yazılar kaleme alsaydı muhakkak Yahudi ve
Hristiyan düşmanı olmakla suçlanırdı. Üstelik bu, laboratuvar tarafsızlığına da uygun düşmezdi. Peki, Akyol niçin
“Müslümanların Yolsuzluk Sorunu” başlıklı bir yazı kaleme alabiliyor? Müslümanlar söz konusu olduğunda laboratuvar
tarafsızlığını bir kenara itmekte sakınca yok mu?

Selçuk Türkyılmaz - Yeni bir müstemleke dili nasıl  oluşur?

Savaşmadan kaybeden tek toplum biziz dünya tarihinde. Savaşı kazandıklarında bizi bizden uzaklaştıracak
emperyalistlerin gerçekleştirmek istediklerini teker teker gerçekleştiren, bizi kendi ellerimizle bizden uzaklaştıran tek ülkesi
biziz dünyanın.
Savaşı kazanıp da, yenilen tek ülkeyiz biz: Bu ülke fiilen işgal edilemedi ama zihnen işgal edildi: Celladına âşık
tasmalı çekirgelere dönüştürüldü. Türkiye fiilen endülüsleştirilemedi, zihnen endülüsleştirilme (kendini yitirme ve
tarihten silinme) tehlikesi yaşıyor ama ne yaşadığını da bilemiyor, başına ne geldiğini de.
BIÇAK SIRTINDA YAŞIYORUZ...
O yüzden bıçak sırtında yaşıyoruz: Hem de öyle bir bıçak sırtı ki bu bizim yaşadığımız, rutin seçimler bile kader
seçimi havasına bürünebiliyor. Ülke ortadan ikiye yarılıyor ve iki taraf zuhûr ediyor ve birbirine ateş ediyor sosyal medya
silahşörleriyle...
Bıçak sırtında yaşıyoruz: Hem de öyle bir bıçak sırtı ki bu bizim yaşadığımız, ülkeyi bölmek, parçalamak için savaşan,
emperyalistler tarafından açıkça desteklenen, beslenen ve üzerimize salınan bir terör örgütü ve o örgütün siyasî uzantısı,
seçimlerde ülkenin kaderini belirleyecek anahtar parti konumuna yükseltiliyor?
Kimler tarafından?
Devletin sahibi, kurucusu olduğunu söyleyen CHP ile yıllardır PKK’ya ve siyasî uzantılarına ateş püsküren bir
kısım Türk milliyetçileri tarafından!
Bıçak sırtında yaşıyoruz: Hem de öyle bir bıçak sırtı ki bu bizim yaşadığımız, gençlik ve kadın dizileri, sabah kuşağı
programları gençlerimizi, kadınlarımızı ve aileyi kurşuna diziyor: Bu toplumun ayakta durmasını, emperyalistlere karşı
direnmesini ve yeniden tarihî bir yürüyüşe soyunmasını mümkün kılan medeniyet değerlerini, ruhunu, köklerini yerle
bir ediyor.
Bıçak sırtında yaşıyoruz: Hem de öyle bir bıçak sırtı ki bu bizim yaşadığımız, genç kuşaklarımızı kaybediyoruz...
Geleceğimiz demek olan genç kuşaklarımız gözümüzün önünde elimizden kayıp gidiyor ama biz sadece seyrediyoruz...
Bıçak sırtında yaşıyoruz: Türkiye, neresi olduğunu bilmiyor! Türkiye kimdir, sorusunun cevabı Türkiye’nin neresi
olduğu sorusunda gizli...
TÜRKİYE NERESİ? MÜSTEMLEKE
MEMLEKETİ Mİ?

Yusuf Kaplan - Savaşmadan kaybetmek: Türkiye’nin “endülüsleşme / yok olma” trajedisi!

İsrail ve İsrail’e destek olan marka ürünlerine ve firmalara karşı yürütülen protestolar etkili oluyor. İlk sonuçlar
alınmaya başlandı. Burada önemli olan bu protestoların sürekliliğini sağlamak... İlgili küresel şirketler bütün
ümitlerini bu protestoların ‘geçici bir heves’ olarak yürütüldüğüne, kısa zamanda bu tutumların gevşeyeceğine
bağlamış durumdalar. Bu beklentilerini boşa çıkarmak durumundayız; aksi halde, geçmişte olduğu gibi birkaç
haftada bir yel gibi gelip geçen protesto hareketlerinin kalıcı bir etkisi olmayacak, bu şirketlerin zulme desteklerini
pek de sekteye uğratmayacaktır. Öyle uzun vadeli bir kararlılıkla bu el çekme hareketini sürdürmeliyiz ki; bu
markalar, hem İsrail’i ve tek yanlı Batı politikalarının destekçisi olup hem de mallarını bize satamayacaklarını iyice
bir anlamalılar. Bunu başarabilirsek, sandığımızdan çok daha iyi sonuçlar alabiliriz. Çünkü bu küresel zulüm
organizasyonunun temel motivasyonu kazandıkları para... Bu hasta zihniyet için en temelde bütün bu zulmün asıl
gerekçesi de her şeyin daha fazlasının sahibi olma güdüsü... Bu zulümleri işlerken söylemlerini bir çok dini
argüman ve sembolle destekliyor olsalar da, zalimler için asıl din paranın dini...
Yeri gelmişken (ki bu tür meselelerin yeri çok daha önceden gelmeliydi); bir yandan bütün bu şirket mallarına,
ürünlerine protestolarımızı bütün yoğunluğuyla sürdürürken, bir yandan da aynı meseleyi bir muhasebe konusu yapmak
icap ediyor diye düşünüyorum. İnançlarımız, aidiyetimiz, kültürümüz ve geleneğimizden kaynağını alan aslî kimliğimizin
dışında, bir de inkar edemeyeceğimiz şekilde aslî kimliğimizden ayrışan bir başka kimliğimiz var bizim: Bizler profesyonel
anlamda tüketiciyiz! Kendimizi tanımladığımız değerler farklılaşıyor ama neredeyse tüketicilik bir ortak kimlik olarak
hepimizi bir ortak kesişim kümesinde bir araya getiriyor. Bugün protesto etme kararlılığını gösterdiğimiz ürünler, bizim
olağanüstü durumlar dışında günlük hayatımızın vazgeçilmez parçaları aslında... Hazırlanan İsrail ve destekçisi markalar
listesi, hepimizin aslında dev bir ticari müstemlekede yaşadığımız ve o ülkenin birer tüketim vatandaşı olduğumuz
gerçeğini ortaya koyuyor. Dört bir taraftan çevrilmiş, cendereye alınmış ve yazık ki zihinsel olarak işgal edilmiş bir
durumdayız bu markalar emperyalizmi tarafından.
Kahvemizi şuradan, yiyeceğimizi buradan, giysimizi bu mağazadan, ayakkabımızı şu dükkandan, deterjanımızı,
şampuanımızı, diş macunumuzu buradan... Liste uzayıp gider. Bu markalara bulaşmayanımız yok, onlar bizim tüketim
seanslarımızın hep liste başındalar. Bir çoğunun yerli alternatifleri var ama tercih etmiyoruz. Neden? Çünkü onlar
yeterince popüler, ‘trendler’e ya da modaya uygun değiller... Bu tercihlerimizin bizi her koldan bu ürünleri üreten küresel
sermayenin ürünlerine bağımlı kıldığını düşünmüyoruz pek bu markalara yönelirken... Oysa bu ürünlerin alternatifi
olabilecek yerli üretimlerin de önünü kesmiş oluyoruz bu şekilde.

Gökhan Özcan - Bir küresel ticaret müstemlekesinde yaşamak

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

Gündem veya önemli meseleler hakkında konunun uzmanlarınca kaleme alınmış makaleler Fikir Turu Podcast Kanalı'nda sizlerle

New tracks tagged #Müstemleke