CHP’nin Din Sorunu” başlığını attığım bir önceki yazımın daha mürekkebi kurumadan Kılıçdaroğlu memlekete bir seccade
krizi hediye etti.
İstanbul’da, hem de dindarların katıldığı bir toplantıda, hem de iftar sonrasında, Kılıçdaroğlu’nun ayakkabılarıyla
seccadeye bastığı fotoğraf servis edildi.
Açıkçası bunun bir hata olduğuna inananlardanım. Seçime giderken, dindarlara hoş görünmeye çalışırken, dindarlarla
bir araya gelip iftar yapmışken, aklı başında hiç kimse böyle bir fotoğrafı kasıtlı olarak vermez, vermek istemez. Ayrıca bu
hatanın Kemal Bey’den ziyade ekibinin vahim bir hatası olduğu da açık. Böyle ortamların hassasiyetlerine müdrik ekip
arkadaşlarınız yoksa; basın müşaviriniz ya da kampanya sorumlunuz fotoğrafa baktığında oradaki yanlışı göremiyorsa,
hataların ardı arkası kesilmez.
Siyasette böyle hataları rakibinizin görmezden gelmesini bekleyemezsiniz. Bu türden hatalar yapıyorsanız, ağır bir
bedeli de ödersiniz.

AYDIN ÜNAL - Seccade

Bilindiği gibi Saadet Partisi lideri Temel Karamollaoğlu CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nu Millet İttifakı’nın Cumhurbaşkanı
adayı olarak Saadet Partisi binası önünde sanki zafer kazanılmış bir heyecan içinde ‘Türkiye laiktir laik kalacak sloganları
eşliğinde’ açıklamıştı. Bu açıklama sonrasında da SP Milletvekili ve GİK üyesi Ümit Çebi Kılıçdaroğlu’nun veda
konuşmasını ‘Hadi Bismillah’ diyerek bitirmesi sonrasında büyük bir heyecan ile ‘geliyor Mücahid Kılıçdaroğlu’ ifadelerini
kullanmıştı. Saadet Partisi’nin önünde atılan skandal sloganlar ve Mücahid Kılıçdaroğlu skandal anosu parti tabanında ve
Milli Görüş’ün üst düzey olarak temsil edildiği ‘Haymana Mutabakat Heyeti’ tarafından şiddetle telin edilmiş ve Saadet
Partisi yönetiminin CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun adaylığına onay vermesi ile ilgili kararını tanımadıkları
kamuoyuna duyurulmuştu. Özellikle de bundan böyle Saadet Partisi yönetiminin hiçbir sözü ve kararı bizim için muteber
ve geçerli değildir
açıklaması da yapılmıştı.

BÜLENT ORAKOĞLU -Ey sözde Mücahit Kılıçdaroğlu ‘namaz kılınan seccadeye ayakkabı ile basmak’..

Özür dilemek erdemdir. Böyle biliriz. İnsan hatasının farkına varınca özür diler, mesele kalmaz. Affı mümkün olmayan
konuları hariç tutalım.
Hangi konu var ki affı mümkün olmasın demeye güç yetmez. Bir anda insanın başına geliverir. Belki sözü bile
bitmeden. Aman dikkat!
Kemal Bey seccadeye basmış. Fotoğraf çekmişler. Çekilen pek çok fotoğraf arasından bir ikisini seçip servis etmişler.
Herkes görmüş. Fakat aksiliğe bakın. Biz de bakalım. Herkes denen kitle, o fotoğrafa bakınca bir de ne görsün?
Kemal Bey ayakkabılarıyla seccade üstüne çıkmış. Dedik ya aksilik işte. Dalgınlık. Farkındasızlık. Neredeyse bütün
siyasetçilerin ağzında yer bulmuş farkındalığın tam tersi.
Pek çok kişi normal karşılamış. Bu işte bir sakınca görmemiş. Halıdır halı deyip geçmiş.
Pek çok kişi ise normal karşılamamış. Bu işte bir iki sakınca görmüş. Halı deyip geçilmez demiş.
İkinci grup pek çok kişi daha kalabalık olduğu için, bu filmin başrolündeki kişi olan Kemal Bey, özür dilemiş. Üzgün
olduğunu söylemiş. Görmedim, fark etmedim falan demiş.
O zaman konu kapanmıştır.
Zaten seccade dediğin, kutsal bir şey de değilmiş.
O nasıl bir metre karelik halı veya halımsı parça ise, başörtüsü de bir metrelik kumaştı.
Daha nice kutsal olmayan şeylerimiz var. Tek tek tespit edilse yeridir.
Onlar da sırası geldiğinde devreye girer, gündemdeki yerini alır.
Sırası gelenle tanışılır. Gafı mafı yapılır, potu motu kırılır. Sonra özür dilenir.
Özür ile erdem kazanılır.
Erdemle tanışmak güzeldir.
Yine de bir hatırlatma yapmakta fayda görüyoruz.
Şöyle diyelim:
Bastığın yerleri toprak... Hayır o başkaydı. Baştan alalım.
“Bastığın yerleri halı diyerek geçme tanı
Düşün üstünde binlerce namaz kılan Müslümanı...”
Kemal Bey adına hayıflanmak bize düşer mi bilmem. Yine de belirtelim.
Keşke daha önce tanışmak mümkün olsaydı erdem olan özür dilemeyle.
Yüzlerce pot kırıldığında. Yanlış yunluş sözler söylendiğinde.
“Sönmez bu şafaklarda yüzen alçak” dediğinde mesela.
“Suriye’de bizim ne işimiz var? Bizim Suriye’de ne işimiz var? Ne işimiz var bizim Suriye’de?” dediğinde mesela...
Ama o zamanlar Cumhurbaşkanlığı seçimi pek uzaktı. Yakın zamanda adaylık görünmüyordu. Ne gerek var idi? Edi
ile büdü ne güzel yaşayıp gidiyordu.
Affedin, şimdi bütün potları, bütün gafları sayamayız. Aşırı can sıkıcı olur. Yerimiz de yetmez zaten.
Bildiğimiz, günde üç beş tanesini devirmekte olduğuydu çamların. Bilmediğimiz çamların devrilmesiyle ilgili yorum
yapıp fikir yürütemeyiz. Çok olduğunu bilmek görmek duymak yeter. Çoktu hakikaten. O çoka bir tane daha eklenecekti ki
özür geldi. Ne güzel.
Üstüne gitmeye gerek yok.
Neyse diyelim geçelim, güzel mısralara bakalım. Müştehir Karakaya, candan geçmiş cânâna sesleniyor:
“bir adım yaklaşmak sana
vurdu beni her yandan
sıkılmış bir yumruktum bir doğu ikliminde
bir sıcak rüzgâr vurdu bozbulanık bir ege
züleyha beklerken ben, can dedin, aşkla yandım
içimi acıtan nehir gibisin
ruh tarlamı sel gibi silip süpürdün...”

Mehmet Şeker - Bastığın yerleri halı diyerek geçme tanı

Seccade olayında Kemal Kılıçdaroğlu’yla yanındakilerin hatasıyla ilgili küçük bir ayrıntı üzerinde fazlaca durulmuyor.
Gerçi Ömer Lekesiz Ağabey, Taraf/Karar benzerliğini ve devamlılığını vurgulayarak sağ muhafazakârların fetva makamı
gibi çalıştıklarını ifade ettikten sonra bu konuya dâhil olmanın anlamı yoktu fakat iş “alnınız kirliyse seccade neye yarar”
boyutuna taşınınca birkaç söz etmek gerekti. Anılan gazetede yayımlanan yazı başlığının kaynağını ve ne anlama
geldiğini bu ülkede yaşayıp da bilmeyen, herhâlde, çok kişi bulunur. Hamiyet-i diniye karşısına çıkarılan “kalbiniz temiz
olsun” cümlesi ile benimsedikleri yeni hayatı meşrulaştırmak isteyenler, sorumluluğu da davranışlarını beğenmedikleri
birkaç kişinin omuzlarına yıkardı. Aslında bilerek ya da bilmeyerek sert bir karşıtlığın tarafı olarak kendilerini yeniden inşa
ederlerdi. Bu açıdan Taraf/Karar cenahında meydana gelen inşa faaliyeti, izlenmeye değer bir durumdur.
Ben de Ömer Lekesiz Ağabey gibi Taraf/Karar’ın CHP Başkanı’nın “zorunlu cehaletine” fetva uydurmaya çabaladığını
görüyorum. Fakat fetvadan önce bu zorunlu cehaletin ortaya çıkmasına sebep olan faktörler üzerinde de durmak gerekir.
Eğer bu yapılmazsa hadiselerin niçin bu kadar birbiri içine girdiği tam olarak anlaşılmaz ve Kemal Kılıçdaroğlu’nun
muhafazakâr camia hamlelerinin niçin boşa düştüğü ortaya çıkarılamaz. Karmaşık bir durumla karşı karşıya olduğumuz
zannedilmesin. Cin fikirli biri CHP bünyesine, şehirli muhafazakâr seçkinler aşısının tutacağını ilgili kişilere kabul ettirdi.
Günlerce ve hatta aylarca bu aşının nasıl yapılması gerektiği üzerine fikir yürüttükten sonra ideolojik bir evliliğin
tutmayacağını görmüş olmalılar. Bu sebeple geniş kitlelere ulaşabilmek için belirli grup ve cemaatlerle işbirliğinin şart
olduğuna karar verdiler. Güya onlar CHP’yi yeni mahalleye taşıyacaktı. Şehirli muhafazakâr seçkin aşısıyla kastettiğimiz
buydu. Muhtemelen, seçime beş kala, Ramazan’ın Hızır gibi yetiştiğini düşündüler.
Peki, neredeyse bütün malzemeyi bir araya getirmiş olmalarına rağmen helvayı niçin karamadılar? Bu sorunun
cevabını, cin fikirlinin önerisine niçin dört elle sarılmalarında aramak gerekir. Ramazan sofrasında sağ muhafazakârlarla
fotoğraf vermenin kaç puan getireceğiyle ilgili sağlam bir hesap yapıldığı anlaşılıyor. Bu sebeple de istekli olduklarını
gösteren fotoğraf vermişler. Bulundukları yerle ilgili de herhangi bir sorun yaşamamışlar. Bu da rahatlıklarından
anlaşılıyor. O ana kadar cin fikirlinin önerisiyle girilen yolun doğruluğundan kimse şüphe duymamış. Hatta cin fikirlinin
keskin zekâsına hayranlık duydukları bile söylenebilir. Fotoğraflardaki yüz ifadelerinde “mutmain” bir insanın güven
duygusu fark edilebiliyor. Fakat keskin zekâ ile bir yere kadar. İftardan sonra namaz da kılınıyor, grup ve cemaat
temsilcilerinin orada bulunması gayet tabiîdir. Fakat hiç kimse, böyle bir durumda ne yapılması gerekir, sorusunu
sormamış. Aslında toplum mühendisliği de böyle bir şeydir. Toplumu biçimlendirmek için bütün hesaplar yapılır ve proje
hazırlanır ama küçük bir ayrıntı her şeyi berbat eder. Seccade olayında da öyle oldu.

Selçuk Türkyılmaz - Çiğnenmiş seccadeyi nereye koyacaklarını bilemediler

“Seccadesi”, bir “istikameti” var mı’ydı ya da ne kadar var’dı Türk siyasetinin, tartışılabilir bu. Son yaşanan Kılıçdaroğlu
hâdisesiyle “seccadesine” kavuştu mu bilinmez ama bir “seccade hâdisesi”ne kavuştu sonunda Türk siyaseti!
Yüz karası bir durum gerçekten! Neresinden bakarsanız bakın tam anlamıyla yüzkarası bir fâciâ-yı siyaset!
SECCADE SKANDALI!
İnanılmaz bir skandal bu! Sadece seccade hâdisesi değil, hem seccadenin, hem de seccade hâdisesinin
tartışılma biçimi de, vulger bir magazin malzemesine dönüştürülerek tartışılması da tam bir skandal!
Çünkü bu toplumun inançlarının, değerlerinin, anlam ve sembol haritalarının en temel direklerinden biri olan namaz
kılmak için kullanılan seccade’nin basmakalıp, sığ, sıradanlaştırıcı ve aşağılayıcı bir dille tartışılması, İslâm medeniyetinin
en büyük kurucu ve koruyucu aktörlerinden biri olan bizim toplumumuzda, elbette ki, büyük bir skandaldır.
Dolayısıyla ilk söylenecek şey, seccade meselesi çok yanlış tartışıldı, tartışılıyor...
Eğer sayın Kılıçdaroğlu, birkaç kez fotoğraf çektirdiği için birkaç kez ayaklarıyla çiğnediği şeyin seccade olduğunu
biliyor da, bile bile bunu yapmışsa, bu zaten aslâ affedilecek bir şey değildir; bu düpedüz, milletin canından aziz
bildiği, bu toprakları yurt yapabilmek, vatan yapabilmek için gözünü kırpmadan bin küsûr yıldır canını verdiği yüce
inançlarını, değerlerini hiçe saymak, anlam dünyasını ve anlam haritalarını yırtmak, parçalamak demektir!
Bu da ülkeyi yönetmeye aday, ülkenin cumhurbaşkanı olmak için yarışan bir siyasetçi için intihar demektir! Ki,
böyle bir şeye, sayın Kılıçdaroğlu’nun bunu bilinçli olarak yaptığına ihtimal vermek bile istemiyorum. Bunu, bir ihtimal
olarak bile düşünmek istemiyorum ve geçiyorum.
ÖZRÜ KABAHATİNDEN BÜYÜK!
O yüzden bu meseleyi sadece Kılıçdaroğlu’nun kendi açıklamalarından yola çıkarak okumak ve değerlendirmek
istiyorum.
Kılıçdaroğlu’na muhalif çevrelerin ne dediklerini bir tarafa bırakarak, sadece Sayın Kılıçdaroğlu’nun kendi yaptığı
açıklamaya ve bu çerçevede söylenenlere, yazılıp-çizilenlere bakarak konuştuğumuzda bile büyük bir skandalla karşı
karşıya olduğumuzu görebiliriz kolaylıkla ve de ürpererek...
Kılıçdaroğlu, ayaklarıyla çiğnediği şeyin seccade olduğunu “bilmiyor”muş da, “bilse yapmaz”mış da, “çok üzgün”müş de,
özür dilemiş de, falan da filan da! Bu gerekçeler, ne kadar samimiyetsiz olunduğunu göstermeye yetmiyor mu?
Özür dilerim ama özrü kabahatinden büyük sayın Kılıçdaroğlu’nun. Ayakkabılarıyla çiğnediği şeyin seccade
olduğunu ve seccadenin bu toplum için ne anlam ifade ettiğini gerçekten bilmiyor mu Sayın Kılıçdaroğlu? Eğer
öyleyse asıl skandal budur!
SECCADEYİ TANIMAYANI MİLLET DE TANIMAZ!
Bir ülkenin anamuhalefet partisinin başındaki kişinin, o ülkenin kültürünün temel yapıtaşlarından biri olan namaz kılma
eyleminin gerçekleştirildiği seccadeyi, anlamını, anlam dünyasını bilememesi, tanıyamaması diye bir şey sözkonusu bile
olamaz.
Olursa, hakikaten büyük bir faciadır, skandaldır bu: Bir ülkenin cumhurbaşkanı olmaya aday anamuhalefet partisinin
başındaki zât-ı muhteremin o ülkeye, o ülkenin en temel, en yaygın, en köksalmış, en kanıksanmış, herkes tarafından en
iyi bilinen değerlerine, inançlarına bu kadar Fransızlaşması kesinlikle büyük bir skandaldır. Asıl skandal budur!
Kültürlerini, duyarlıklarını, hassasiyetlerini, hayatlarını, önceliklerini, kısacası kendilerini tanımadığı kişilerden gidip de
nasıl oy isteyecek ki bu zât-ı muhterem? “Ben sizi tanımıyorum, değerlerinizi, duyarlıklarınızı, önceliklerinizi,
dolayısıyla sorunlarınızı bilmiyorum ama sizden bana sizi yönetmem için yetki vermenizi, oy vermenizi istiyorum,”
diyebilir mi bir ülkenin anamuhalefet partisi genel başkanı ülkesinin halkına bu hâliyle? Ne kadar absürt bir durum bu,
değil mi?

Yusuf Kaplan - Seccadeyi tanı/ya/mayanı millet de tanımaz!

Kılıçdaroğlu son derece ilginç bir siyasetçi...
Gördüğüm hemen her araştırmada da, toplumdan aldığım hemen her geri dönüşte de 7’li masanın Kılıçdaroğlu için
toplayabildiği oy, o da en iyimser tahminlerle, yüzde 45 civarı. Zaten matematik de bunu icbar ediyor. Bunu ben biliyor ve
görüyorsam sanıyorum Kılıçdaroğlu da biliyor ve görüyordur.
Kılıçdaroğlu başkan olmak, seçimi kazanmak istiyorsa yapması gerekeni de biliyordur zannediyorum. Son derece
yanlış bir toplam isimlendirme olan “muhafazakâr”lardan oy almadan başkan seçilemeyeceğini hesap ediyordur.
Şöyle bir şey oldu tabii. Küçük enişte performansıyla Ahmet Davutoğlu, “ben varken ekonomi uçuyordu taam mı?”
performansıyla Ali Babacan, Kılıçdaroğlu’nu aday ilan ederken bir deve kesmediği kalan Temel Karamollaoğlu ve kim
olduğunu kimsenin bilmediği Gültekin Uysal, Kılıçdaroğlu’na beklediği “muhafazakâr oy desteği”ni sağlamadı. Bugün
görülen şudur ki bu dört partinin toplam oyu, muhalefeti de nereden yapacağını bilen, desteği de nereden vereceğini bilen
Fatih Erbakan’ın Yeniden Refah’ı kadar etmiyor. Ali’si, Ahmet’i, Temel’i, Gültekin’i bir türlü muhafazakâr oyları bölemediler,
Kılıçdaroğlu’na istediğini veremediler ama dördü de günün sonunda Kemal Bey’den istediklerini çatır çatır aldılar.
Üzerine bir de masaya hop oturup hop kalkarak, “bizim olduğumuz masada HDP olamaz” diyerek, Meclis zeminine
kurşun atarak kendisini bitiren, partisini eriten Akşener eklenince işler Kılıçdaroğlu açısından iyice zora girdi. Geçen yıl bu
zamanlar “memleketin en çok oy alan üçüncü partisi” olarak görünen İYİ Parti’nin hâlihazırda bir baraj sorunuyla
boğuştuğu çok açık. Akşener ile Yavaş’ın mitinglerinde de ayan beyan görünüyor manzara.
Sanki bütün bunlar kendisini hedefinden yeteri kadar uzaklaştırmıyormuş gibi bu berbat performansına bir de
Ayasofya’nın üzerinde tepinmeyi ekledi Kılıçdaroğlu.
Kemal Tahir gibi söyleyelim: “Bu akıllar nasıl bir akıllar yahu? Yapman gereken işi yapmayınca hiç olmaz.”
Ne yazdı Kılıçdaroğlu, birlikte okuyalım: “Bakalım Ayasofya Camii propagandası ne zaman başlayacak? Bunlar için
her şey reklam. Hiçbir kutsalları yok, müşterekler yok, sadece propaganda. Ortak değerlerimizi ne hale getirdiler? Temiz
alın çalmayanın, çırpmayanın, harama el sürmeyenin, halkını aç bırakmayanındır. Nokta!”
Hayatımda bundan daha berbat iletişim hatası çok az gördüm. Niyetinden bağımsız olarak değerlendirdiğimizde bu
satırlar doğrudan doğruya “Ayasofya’nın cami haline getirilmesine karşı çıkan bir başkan adayı portresi” koyuyor ortaya.
Ve bu başkan adayı, kendisine destek veren muhafazakâr partiler de dâhil olmak üzere memleketin tüm dindar ve
muhafazakâr çevrelerinin bir kısmının oyunu almak zorunda ki hedefine ulaşıp başkan olabilsin. “Ört ki ölek” dedikleri.
Şurası net. Senelerce Tayyip Erdoğan’a “Ayasofya’yı cami olarak açamazsın” dediler mi siyasi rakipleri? Dediler.
Tayyip Bey, siyasi rakiplerinin gözlerinin içine baka baka Ayasofya’yı cami olarak açıp rakiplerine “siyasi gol”ünü attı mı?
Attı. O zaman pozisyon o kadar temiz ki. Oyna, devam.

İsmail Kılıçarslan - Ayasofya’nın üzerinde tepinmek seccadeye basmaya benzemez

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #Seccade