Djv, Djrevowty, Draft Day, Elista, Deutschtum, Dominican Music, Fa73, Firerap, Etuk, Dj Wax Up, Encontrarnos, Desi Hiphop, Ines, Eredienstinsley,, Free,Моргенштерн, Djdavy, Desce T, Diguidin, Deptford , Eviltrapbeat, Do Vagabundo Do Bom, Emilio Donatucci, Deren, Elbarça, Djandreistan, Espartaqueada, Duets, Géneros, Drumsbackingtrack,  Gary Vaynerchuck, Iaas, Ecolibris, Foxxxymulder, Devilrays, Filmstadtunderground, Dnb​, Gambian, Il Popolo

23,Nothing’S background music for video no copyright DOWNLOAD

Kılıçdaroğlu son derece ilginç bir siyasetçi...
Gördüğüm hemen her araştırmada da, toplumdan aldığım hemen her geri dönüşte de 7’li masanın Kılıçdaroğlu için
toplayabildiği oy, o da en iyimser tahminlerle, yüzde 45 civarı. Zaten matematik de bunu icbar ediyor. Bunu ben biliyor ve
görüyorsam sanıyorum Kılıçdaroğlu da biliyor ve görüyordur.
Kılıçdaroğlu başkan olmak, seçimi kazanmak istiyorsa yapması gerekeni de biliyordur zannediyorum. Son derece
yanlış bir toplam isimlendirme olan “muhafazakâr”lardan oy almadan başkan seçilemeyeceğini hesap ediyordur.
Şöyle bir şey oldu tabii. Küçük enişte performansıyla Ahmet Davutoğlu, “ben varken ekonomi uçuyordu taam mı?”
performansıyla Ali Babacan, Kılıçdaroğlu’nu aday ilan ederken bir deve kesmediği kalan Temel Karamollaoğlu ve kim
olduğunu kimsenin bilmediği Gültekin Uysal, Kılıçdaroğlu’na beklediği “muhafazakâr oy desteği”ni sağlamadı. Bugün
görülen şudur ki bu dört partinin toplam oyu, muhalefeti de nereden yapacağını bilen, desteği de nereden vereceğini bilen
Fatih Erbakan’ın Yeniden Refah’ı kadar etmiyor. Ali’si, Ahmet’i, Temel’i, Gültekin’i bir türlü muhafazakâr oyları bölemediler,
Kılıçdaroğlu’na istediğini veremediler ama dördü de günün sonunda Kemal Bey’den istediklerini çatır çatır aldılar.
Üzerine bir de masaya hop oturup hop kalkarak, “bizim olduğumuz masada HDP olamaz” diyerek, Meclis zeminine
kurşun atarak kendisini bitiren, partisini eriten Akşener eklenince işler Kılıçdaroğlu açısından iyice zora girdi. Geçen yıl bu
zamanlar “memleketin en çok oy alan üçüncü partisi” olarak görünen İYİ Parti’nin hâlihazırda bir baraj sorunuyla
boğuştuğu çok açık. Akşener ile Yavaş’ın mitinglerinde de ayan beyan görünüyor manzara.
Sanki bütün bunlar kendisini hedefinden yeteri kadar uzaklaştırmıyormuş gibi bu berbat performansına bir de
Ayasofya’nın üzerinde tepinmeyi ekledi Kılıçdaroğlu.
Kemal Tahir gibi söyleyelim: “Bu akıllar nasıl bir akıllar yahu? Yapman gereken işi yapmayınca hiç olmaz.”
Ne yazdı Kılıçdaroğlu, birlikte okuyalım: “Bakalım Ayasofya Camii propagandası ne zaman başlayacak? Bunlar için
her şey reklam. Hiçbir kutsalları yok, müşterekler yok, sadece propaganda. Ortak değerlerimizi ne hale getirdiler? Temiz
alın çalmayanın, çırpmayanın, harama el sürmeyenin, halkını aç bırakmayanındır. Nokta!”
Hayatımda bundan daha berbat iletişim hatası çok az gördüm. Niyetinden bağımsız olarak değerlendirdiğimizde bu
satırlar doğrudan doğruya “Ayasofya’nın cami haline getirilmesine karşı çıkan bir başkan adayı portresi” koyuyor ortaya.
Ve bu başkan adayı, kendisine destek veren muhafazakâr partiler de dâhil olmak üzere memleketin tüm dindar ve
muhafazakâr çevrelerinin bir kısmının oyunu almak zorunda ki hedefine ulaşıp başkan olabilsin. “Ört ki ölek” dedikleri.
Şurası net. Senelerce Tayyip Erdoğan’a “Ayasofya’yı cami olarak açamazsın” dediler mi siyasi rakipleri? Dediler.
Tayyip Bey, siyasi rakiplerinin gözlerinin içine baka baka Ayasofya’yı cami olarak açıp rakiplerine “siyasi gol”ünü attı mı?
Attı. O zaman pozisyon o kadar temiz ki. Oyna, devam.

İsmail Kılıçarslan - Ayasofya’nın üzerinde tepinmek seccadeye basmaya benzemez

Bugünlerde Abdülhak Adnan Adıvar’ın “Bilgi Cumhuriyeti Haberleri” isimli kitabını bir kere daha okuyorum. 1945 yılında,
“Tasvir Neşriyatı” tarafından yayımlanan bu eserde hayli ilgi çekici ve bilgi verici makale bulunuyor. Bunlardan biri de
“Hocam ve Ben” başlığını taşıyor. Müellifimiz, bu yazısında hem hocasından, hem Ayasofya’dan bahsediyor.
Adnan Adıvar, -kendisinin anlattığına göre – bir bayram akşamı Sultanahmet meydanında dolaşıyor. Meydana ismini
veren muhteşem caminin ihtişamına hayran oluyor. Nasıl olmasın ki, “caminin minareleri, ay aydınlığı ile giyinmiş,
boyunlarına üç sıra gerdanlık takmış, altı nârin gelin gibi göklere yükseliyorlardı.”
Onların arasında Ayasofya’nın müze olması hasebiyle minareleri, böyle bir bayram akşamında, öksüz çocuklar gibi
melûl mahzun duruyorlardı. Yayvan kubbesine gelince, o da dinlendirilmiş, şamdanların ortasında biraz somurtkan, fakat
olanca azametiyle oturuyordu. Bu manzara yazarımıza aziz hocasını, Peyami Safa’nın babası İsmail Safa’yı hatırlatıyor ve
ona şu cümleyi kurduruyor: “Ayasofya’nın önünden bin defa geçtiğim, tarih sahnesinde, ortaçağı kapatıp yeniçağı açan
muazzam bir altın anahtar gibi duran yaldızlı alemiyle bu kubbeyi bin kere seyrettiğim halde, ancak bu defa şair İsmail
Safa’yı, hatırlattı. Evet bilirim ki, rûhî ve hayatî sebepler, fizikî sebepler gibi daima, her defa aynı neticeyi vermezler.”
Yine yazarımızın ifadesine göre, İsmail Safa, şimdiki adı Vefâ Lisesi olan Dersaâdet İdadisi’nden edebiyat hocasıdır. O
zamanlar Ramazan günleri mektep öğleden sonra açılmakta ve dersler mahmur bir eda içinde geçmektedir. Dolayısıyla
hocalar da, talebeler de -oruçlu olsunlar, olmasınlar- bir oruç keyfi hüküm sürmektedir. İşte böyle bir Ramazan günü İsmail
Safa, talebelerine bir Ayasofya şiiri yazdırıyor. İlk beyti, “Bir kubbe ki, vicdân-ı muvahhid gibi muhkem” mısraıyla başlayan
bu şiir gerçekten de bir edebiyat hârikasıdır. Çünkü Ayasofya’nın kubbesinin ne kadar sağlam olduğunu, onu Müslüman
vicdânına benzetmek sûretiyle dile getiriyor.
Adnan Adıvar’ın hocasından ve Ayasofya’dan söz ettiği bu yazı bana babası, bizim de üstadımız Peyami Safa’nın yine
Ayasofya ile ilgili şâhâne bir makalesini hatırlattı. Konunun eksik kalmaması ve Peyami Safa’nın nasıl bir kaynaktan
beslendiğini daha iyi göstermesi için onu da aşağıya naklediyorum:
“Ezanın çana karşı en büyük zaferi, beş yüz sene evvel, kiliseden cami haline getirilen Ayasofya minarelerinden ‘Hayye
‘alel-felâh’ sesleri yükseldiği zaman ilâhi ifadesine kavuştu. Bu sesler devam ettiği müddetçe Hıristiyanlık âleminde
İstanbul’u yeniden ele geçirmek hayâli ancak delilerin rüyâsına girebilirdi. Çanakkale harpleri bu şehri fethetme
teşebbüslerinin akıl dışı mâceralar olduğunu gösterdi.
Fakat Ayasofya minarelerinden ezan sesleri kesilince ortaçağ artığı ihtiraslar kabarmaya başladı. Bu defa İstanbul’a
Çanakkale Boğazı’ndan değil, Türk’ün tarih şuuruna çaktırmadan, iğfalin lastik pabuçlarıyla sessizce ve hırsızca girmek
hayâlleri doğdu. Başta UNESCO, milletlerarası kültür teşekkülleri vasıtasıyla Ayasofya semtinde bir ‘Citê Historique- Tarih
Köşesi’ vücuda getirmek teşebbüslerine girişildi. UNESCO Paris merkezinin bir zamanlar İdare Heyeti’nde bulunduğum
milli komisyona kadar intikal eden gayretlerinde bizantinogların tesiri başta geliyordu. Komisyonda teklifi reddettirmeye
muvaffak olduk. Fakat merkez ısrar ediyordu.

Dursun Gürlek - Sayın Cumhurbaşkanı’nın  en büyük hizmeti

Kütüphanemde Ayasofya hakkında dosyalar dolusu yazı bulunuyor. Birbirinden değerli bu makâleler tanzim ve tasnif
edilmek sûretiyle kitap haline getirilse hacimli bir eser ortaya çıkar, hatta belki de birkaç cildi bulur. Uzun yılların mahsulü
olan “Ayasofya yazıları”nı bir tarafa bırakınız, sırf tekrar camiye çevrilmesi dolayısıyla yapılan yayınlar bile bu ciltlerden
birini teşkil eder.
Bugün bile bu minval üzere kaleme alınan makaleleri toplamaya devam ediyorum. Geçenlerde Belma Aksun Hanım’ın,
“Bir Millet Mistiği Ziya Nur Aksun” adıyla ağabeyini konu alan kitabını ikinci bir defa gözden geçirirken merhum bilge
tarihçimizin enfes bir Ayasofya yazısıyla karşılaştım. O kadar hoşuma gitti ki, bu tarihi mabede hizmet eden devlet
adamlarını anlatmaya, kendisini defalarca ziyaret etme şerefine nail olduğum Ziya Nur’un bahsi geçen makalesiyle
başlayacağım. “Fâtih Ahfâdının Fikir ve İmân Timsâli, Türk’ün Hükümranlık Sembolü Ayasofya” başlığını taşıyan bu
makalede şunlar dile getiriliyor:
“18 Temmuz 1958.
Biliyorsunuz ki, Ayasofya Büyük Roma İmparatoru Jüstinyen zamanında insanüstü gayretler sarfıyla 6 senede
tamamlanmış ve 537 Milâdi senesinde Mukaddes Peygamber’imizin velâdetlerinden 33 sene önce masallarda işitilebilen
bir âyin-i rûhânî ile açılmıştı. Sadece mabedin ön tarafındaki sekiz sütunluk mahfel için Mısır’ın üç senelik vâridâtının
(gelirlerinin) sarfedildiği söylenir.
Jüstinyen o zamanki Patrik Menas tarafından mabedin kapısında karşılanmış, imparator mahfeline çıkıp mabedin
güzelliğini görünce hayâllerinin

Dursun Gürlek - Merhum tarihçimiz Ziya Nur ve  Ayasofya hasreti

Bir önceki yazımın başlığı, “Merhum Tarihçimiz Ziya Nur ve Ayasofya Hasreti” idi. Tabii ki bu hasreti çeken sadece Ziya Nur Aksun
değildi. Nizameddin Nazif Tepedelenlioğlu’ndan Refi Cevat Ulunay’a; Necip Fazıl Kısakürek’ten Osman Yüksel Serdengeçti’ye;
Arif Nihat Asya’dan Ali Ulvi Kurucu’ya kadar daha birçok yazarımızın ve şairimizin Ayasofya hasretiyle, Ayasofya heyecanıyla,
harika yazılar kaleme aldıklarını, duygulu şiirler terennüm ettiklerini biliyoruz. Bizim nesil bu yazıları okuyarak büyüdü. Böylece
Ayasofya hasretimiz gitgide büyüdü.
Bu tarihi mabed, kurulduğu ilk günden zamanımıza kadar aktüalitesini hiç kaybetmeyen, ilgi odağı olmayı başarıyla sürdüren,
yerli yabancı herkesi cezbeden bir ibadethane idi. Tam bir cazibe merkezi olan Ayasofya kiliseyken de, cami iken de ibadethane
idi. Müze oluşu arızîliktir ve 86 yıllık bir fetret devri bittikten sonra bu arızîlik de sona ermiştir. Ayasofya bundan böyle asli ve ulvi
kimliğine kavuşmanın mutluluğunu yaşamaya devam edecektir. Ayasofya’ya gösterilen büyük alakayı uzun uzun anlatmaya ne
hacet, mabedin önünde ziyaretçilerin oluşturduğu hayli uzun kuyruğa, bir an önce içeriye girmek için sabırsızlanan insan seline
bakmak yeterlidir. Oradan geçerken bu manzarayı görüp ben de aynı heyecanı duyuyorum.
Sadede gelecek olursak, Ayasofya hakkında en coşkulu heyecanı onu inşa eden Bizans krallarıyla beraber Osmanlı
padişahları yaşadılar. Banisi olan ‘Jüstinyen’i önceki yazımda bir nebze de olsa anlattığım için Ayasofya’ya İslami kimliğini
kazandıran Fatih Sultan Mehmet’le başlayayım ve değişik bir ifadede bulunayım, Fatih sadece Konstantıniyye’yi değil, şehir
halkının gönülleriyle beraber Ayasofya’yı da fethetti. Bizans’ın en büyük ve en önemli kiliseleri olan Pantokrator Kilisesi ile
Ayasofya Kilisesi, önce Allah’ın inayetiyle, sonra Fatih’in ve şanlı askerlerinin (fetih şühedasının) gayretiyle ele geçirilince İslam’ın
nuru çan seslerini susturdu ve “Konstantıniyye” “İslambol” oldu.
Fatih şehre girer girmez ilk iş olarak Ayasofya’ya gitti ve iki rekât şükür namazı kıldı. Cuma namazına yetişmesi için gerekli
hazırlığın yapılmasını emretti. Bu sırada, bir yeniçerinin avludaki mermerleri koparmaya başladığını görünce fena halde sinirlendi.
Hünkâr, mermere sarılan o gafil elde sanatı, güzelliği hırpalamak isteyen bir pençe sezerek haşinleşti ve elindeki gürzle askere
engel oldu. Bu olayı Hammer, Ducas’tan şöyle naklediyor:
“Nefer, gürzün şiddetinden çok Hünkâr’ın gazabından (gazab-ı şâhânesinden) yarı ölü hale geldi. Birkaç kişi kendisini
kucaklayarak oradan uzaklaştırdı. İşte o heyecanlı hengâme, o mahşeri kargaşalık, o şuursuz karışıklık arasında İstanbul’u
ayakta tutan ve şehirden tek bir taşın düşmesini imkânsız kılan bu gürz darbesidir!..”
Ayasofya’da en muhteşem manzara ilk cuma namazının kılındığı sırada ortaya çıktı. Ahmet Muhtar Paşa, “Feth-i Celil-i
Konstantıniyye” isimli eserinde bu ihtişamı olanca renkli çizgileriyle ve nev’i şahsına münhasır üslubuyla anlatmaktadır. Buna göre
mimarlar ve işçiler gece gündüz çalışarak Ayasofya Kilisesi’ni Ayasofya Camisi haline getirdiler. Padişah, kumandanları,
mücahitleri ve gazileriyle alay halinde içeri girdi. İlahi gulguleler kubbelere doğru yükseliyordu. Hafızlar okumaya, müezzinler
selalara ve ezanlara başladılar. Cemaat bir ağızdan tekbir alıyor, kubbede hoş yankılar meydana geliyordu. Akşemseddin
hazretleri, saygıyla padişahın koltuğuna girip minbere çıkardı. Etrafa hidayet nurları saçan Peygamber kılıcı elinde parıl parıl
parlıyordu. Hazreti Fatih, hutbeyi okuduktan sonra minberden inerek Akşemseddin hazretlerini imamlığa davet etti. Böylece yeni
Müslüman olan Ayasofya’da ilk cuma namazı kılınmış oldu.

Dursun Gürlek - Ayasofya’ya hizmet eden  devlet başkanları

Önce sosyal medyada “muhetesem0640” mahlası ile tespitin kralını yapan bir kullanıcının yazdıklarıyla başlayayım:
“Vallahi sosyoloji bilmiyorsunuz? ‘Efendim biz halka bunların Atatürkçü olmadığını göstereceğiz!’ Lan halk da Atatürkçü
değil zaten. Neyi gösteriyorsun? Atatürkçülük adında somut bir ideoloji de yok zaten. Yaşam tarzını ideolojiye dönüştürmüş
nefretle dolu bir kesim var sadece.”
Bu, burada bir dursun. Hatta bu, burada hep dursun.
Yeni Şafak gazetesinde 10 yıldır yazıyorum. Değişmeyen yazı konularımdan biri de memlekette “kültürel iktidar”
bağlamının bir alt kümesi olarak gördüğüm ve bizatihi o mekanizma tarafından kendilerine “sanatçı” payesi verilen
müptezel, menfaatçi, yavşak “soytarı takımı” olagelmiştir. Bu soytarı takımının ipliğini pazara çıkarmaktan zevk
aldığımdan değil. Asıl amacım, bizi dört bir yandan saran kültürel kuşatmaya dikkat çekmek, imkân bulunduğunda bu
kuşatmayı yarmak için her türlü eylemi gerçekleştirmeyi tavsiye etmektir.
Kerametleri kendilerinden bile menkul olmayan, renk değiştirmede bukalemun hayvanlarını, kılık değiştirmede Tom
Braks abimizi kendilerine hayran bırakan bu takımın bir tanrıları bir de peygamberleri vardır. Tanrıları para, peygamberleri
de şöhrettir. Bu iki kavram dışında hiçbir kutsalları, hiçbir ilkeleri, hiçbir tutarlılıkları yoktur, olmamıştır, olmayacaktır da.
Son olay, bu sınıfın küresel kültür endüstrisi ve sermaye karşısında nasıl çukurlaştıklarını bir kez daha ve ibretlik
şekilde ortaya koymuştur.
“Son olay” dediğimi biliyor olmalısınız. Türkiye’ye hızlı bir giriş yapan Disney Plus platformu, -bütçesini doğru
okuduysam- 8 milyon dolar harcayarak ve “küresel ağında yayınlamak niyet ve beyanıyla” bir Atatürk dizisi yaptırdı. Dizi
yayına hazırken bunu platformda yayınlamayacağını, sinemalarda göstereceğini açıkladı. Sebebi de çok basitti: Ermeni
lobisi, Atatürk’ün anlatıldığı bir dizinin küresel platformda gösterilmesine şiddetle karşı çıktı ve
Disney, Ermeni lobisinin
bu tehdidini göğüslemek
yerine diziyi platformdan
uzak tutmayı tercih etti.

İsmail Kılıçarlsan - Mickey Mouse Atatürk’ten büyük mü şimdi?

Elohiem, Femininehygiene, Enzo Siraguso, Desânimo, Equiparados, Cutthroat Island, Dedsmilo, Dont Blink, Cozumel, Crítico, Cyber Psycho, Deathcon -, Cruises, Debutrecord, Déterminant, Hiphopkashmir, Doomweed, Displaying, Empre, Dan-O, Maick, Dagsis, Dancehalldj, Explicit Language, Dubsided, Ecgc, Createbudget, Cthomashowell, Dark Hip Hop Instrumental,  Daniel Holland, Guerilla Crew, Cutzamala,, Dasohogo, December Sealy, Dan Mcdonald, Dadi, Dogan,Dj, Düzenlemenin

Baddass Audio hd audio background DOWNLOAD

---- Year In Review, منى, ----nightatthearcade , Be Svendsen, Album Ab Ajaao, (Brand, Alex Tb, ---------, Childsupporthearing, Animeost, (Geo, -Good, -corinthians-:--, Auron, All Money In, Apex Legends, (Nana, (ChildrenS, Amitsainirohtakiyasong, كوبري, --savagemetroboomin, 摩爾投顧, Ashtray Music, Abidet , Abdullah Qureshi Songs, Anayal, لو صادفوك, Amir Khosrowshahi, --- Beatbâtardsgezi Square,  Aesthetic Edit , مهرجان, --- Philly, --pes, Bringback, -tarlygti, Anime Op Type Beat, Adam Farhoumand, Acidjam

Aankomst En Vertrek remove background FREE DOWNLOAD

Ayasofya’ya duyulan hayranlık bu hayranlığın tetiklediği heyecan, tarihi mabedin temellerinin atılışıyla başladı. Kostantin’in
ahşap olarak yaptırdığı ilk Ayasofya çıkan bir yangında kül olunca, mâbed kısa süreli bir matem hayatı yaşadı. Jüstinyen tekrar
kâgir olarak inşa ettirdiğinde ise, ona gösterilen ilgi zirveye çıktı. Adı geçen hükümdarın inşaatın bitiminde mabedi teftiş ederken
galeyana gelip, “Ey Süleyman seni geçtim!” diye haykırması bu büyük alâkayı göstermektedir.
Ayasofya en büyük heyecanı -hiç şüphe yok ki- 29 Mayıs 1453’te yaşadı. Fatih, bu kadim Bizans kilisesini camiye çevirince
Ayasofya da Müslüman oldu, böylece küfür karanlığından kurtulup İslam’ın nuruyla aydınlandı ve tabii ki İslâm âlemini mutlu etti.
Bu mutluluk 1934 yılına kadar sürekliliğini korudu. Ayasofya Camisi aslî kimliğinden koparılıp müzeye çevrilince de 86 yıllık bir
fetret devrine girdi ve bu matemin bir an önce sevince dönüşeceği tarihi hasretle bekledi.
Şükürler olsun ki, bu hasret Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın himmetiyle sona erdi ve Ayasofya tekrar ilgi, alâka ve
heyecan kaynağı haline geldi. Şimdilerde Müslüman halkımız Ayasofya’da namaz kılmak için can attığı gibi, ziyaret için gelen
yerli ve yabancı turistlerin oluşturduğu kuyruklar da metrelerce uzuyor.
Tarihçilerimiz ve edebiyatçılarımızın yanı sıra bazı mimarlarımızın da Ayasofya hakkında kaleme aldıkları yazılarda işte bu
heyecan ve hasret duygusu dile getiriliyor. Sırf bu konuda yazılan şiirler bile, büyük hacimli bir “Ayasofya Şiirleri Antolojisi”ni
doldurmak için yeterli olur. Bu söylediklerime Adnan Adıvar, İsmail Safa, Peyami Safa üçlüsünden bir örnek vermek istiyorum.
Önce Abdülhak Adnan Adıvar’la başlayalım:
Kendisinin, “Bilgi Cumhuriyeti Haberleri” isimli kitabında, “Hocamla Ben” başlığıyla yayımladığı bir yazıdan Ayasofya’nın o
göz kamaştıran kubbeleriyle birlikte nasıl bir heyecan ve ilham kaynağı olduğunu öğrenmiş oluyoruz. Şöyle anlatayım: Adnan
Adıvar ya bir bayram veya bir kandil gecesi Sultanahmed meydanına gidiyor. Meydana adını veren caminin minareleri ay
aydınlığı ile giyinmiş, boyunlarına üç sıra pırlanta gerdanlık takmış altı narin gelin gibi göklere yükselmektedir. Onların arasında
Ayasofya’nın minâreleri, -bu mabedin müze olması dolayısıyla- hiçbir anlam ifade etmiyordu. Bu minareler, tıpkı öksüz çocuklar
gibi, bu bayramda da sevinmemişlerdi.

DURSUN GÜRLEK - AYASOFYA HEYECANI DEVAM EDİYOR

Geçtiğimiz hafta sonu Ankara’da Filistin İnisiyatifi olarak organize ettiğimiz salon buluşmasında zihnimdeki bir fotoğraf
daha da netleşti. Gözlemlediğim şu: İslami camianın özellikle kadınları ile gençleri; modern dünyaya, teknolojik
kuşatmaya ve de sosyal medyaya tamamıyla teslim olmamanın arayışında, gayretindiler. İnsani yardım kuruluşları,
dernekler, vakıflar, Filistin merkezli eski ve yeni inisiyatifler, belediyeler ile şahıslar nezdinde iki aydır çeşitli Gazze
buluşmaları tertip ediliyor. Sadece İstanbul, Ankara, Konya, Bursa, Gaziantep ve Diyarbakır gibi büyük şehirlerde değil
Türkiye’nin tüm noktalarından yapılan çağrılar karşılık buluyor. Şu da var; insanlar sadece Gazze hakkında yapılan
konuşmaları dinlemeye ya da yürüyüş yapmaya gelmiyorlar. Tıpkı yetmişler, seksenler, doksanlar ve iki binlerin
başlarındaki başörtüsü eylemlerinde ya da Ayasofya Camii önünde olduğu gibi inançla ve gür seda ile sloganlar atıyor,
tekbirler getiriyor, ‘Kahrolsun İsrail’ diye haykırıyorlar.
Buluşmalardan gözlemlediğim kadarıyla katılımcıların ekseriyeti yirmili yaşların başında ve üniversitesi öğrencileri.
Yani geçmişlerinde eylem, protesto ve direniş biçimleri olmayan zamane gençleri... En fazla büyüklerinin 28 Şubat süreci
anılarını, acılarını dinlediler. Üstüne bir de “ne gördünüz, ne yaşadınız ki?” denilerek hafife alındılar. Çünkü asla ‘aksiyon
insanı’ olamayacakları bir çağdaydılar çünkü.
Ayasofya Camii’nin yeniden ibadete açıldığı Cuma namazından çıkarken, o günlerde TÜGVA Başkanı olan Gençlik ve
Spor Bakan Yardımcısı Enes Eminoğlu’na “Ayasofya da açıldı. Gençlerin önüne şimdi hangi hedefleri koyacaksınız?” diye
sorduğumda hiç tereddüt etmeden “Kudüs ve Mescid-i Aksa” demişti. O gün, 24 Temmuz 2020 günü, ‘Kudüs’ü
özgürleştirmeyi’ dert edinen bir nesil inşa etmek sözde bir düşünceydi belki.
Ancak geçen üç yılda ve şu 75 günün sonunda görülüyor ki Kudüs bir ülküye,
bir büyük hayale dönüşüyor.
Bulunduğum her Gazze buluşmasında eğer söz almışsam, Türkiye’deki dindar, mütedeyyin halkın ve siyasetçilerin 87
yıllık kesintisiz Ayasofya’yı özgürleştirme mücadelesine değiniyor ve Enes Eminoğlu ile aramızda geçen diyalogu
aktarıyorum.

Ersin Çelik - Bir cisim  yaklaşıyor!

Surah Nazi’at, Chapter 79

Contents of the Surah
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

In The Name of Allah, The Beneficent, The Merciful

The theme in this Surah, like Surah Nabaa, is about Resurrection and, on the whole, can be divided into six parts:

1. It emphasizes on the certainty of the Great Day and lays stress on its occurrence by emphatic statements, which relate to the Resurrection.

2. It points to one part of the frightening and dreadful incidents of that Day.

3. It precisely mentions the story of Moses and the end of the arrogant Pharaoh as a consolation for both the Prophet (S) and the believers, as well as giving a warning to the unbelievers, and also contains an indication to the fact that the denial of the Resurrection is the source of many sins.

4. It mentions a few of the countless Powers of Allah, which exist in the heavens and on the Earth; themselves, being evidences of the possibility of Resurrection and the new life after death.

5. It describes another part of the horrible events, on that Great Day, and the painful end of the unbelievers in contrast to the rewards of the righteous.

6. At the end of the Surah, it emphasizes on the fact that no one knows the date of that Day, however, it is certain that it is near.

The name Nazi’at is derived from the first verse of this Surah.

The Virtue in Studying this Surah
It is narrated that the Prophet (S) said:

“For he who studies Surah Nazi’at the length of his stay and his reckoning on the Day of Judgment will last as long as the saying of a daily prayer and, thereafter, he will come into Paradise”. 1

A tradition from Imam Sadiq (as) says:

“He who studies it (Surah Nazi’at) will not pass away but satisfied, will not be brought into the Resurrection but satisfied, and will not come into Paradise but satisfied”,

(with the infinite Grace of Allah).

The shocking verses of this Surah awaken the sleeping souls and draw their attention to their duties. Then, it is certain that only those who spiritually put the contents of this Surah into practice will receive these rewards; not those who content themselves with the mere reading of its words.

https://www.al-islam.org/

30. Cüz

79 - Nâziât Sûresi  - سُورَةُ النَّازِعَاتِ النَّازِعَات - Sūrat al-Nāziʿāt - Hafız Osman Şahin

AK Parti’yi diğer tüm partilerden ayrıştıran, AK Parti’yi AK Parti yapan
bazı kodları var.
“İşsizlikle Mücadele” hemen her partinin programında vardır; bu, bir
alametifarika, yani farklılaştırıcı bir unsur değildir.
Ya da “terörle mücadele”. Birkaç istisna dışında Türkiye’deki her parti
terörle mücadeleyi programına koymuştur. Bu da ayırt edici bir özellik
değildir.
Kıbrıs konusunda her siyasi parti aşağı yukarı aynı şeyleri söyler, aynı
hedefe odaklanır, aynı hassasiyeti taşır.
Refahın artması, enflasyonun düşmesi, eğitimde kalitenin yükselmesi,
sağlık hizmetlerinin yaygınlaşması, yol, baraj, köprü, tünel inşası, konut
üretimi, kentsel dönüşüm, depreme hazırlık, yerli sanayiinin kurulması,
savunma sanayinin geliştirilmesi ve Türkiye’nin ortak hedefi olan daha
nice başlık, Türkiye’deki siyasi partilerin hemen hepsinin de ortak
hedefidir.
Yöntemler biraz farklı olabilir, araçlar birbirinden farklılık gösterebilir ama
Türkiye’de her siyasi parti daha kurulurken milletin ortak dertlerine çare
bulmak iddiasıyla yola çıkarlar.
AK Parti de programında, beyannamelerinde, hemen her yazılı
dokümanında Türkiye’de herkesin ittifak ettiği bu sorunlara değinmiş,
çözüm önerileri sunmuş, iktidar dönemi boyunca da bu sorunları çözme
mücadelesi vermiştir.
Ancak AK Parti’yi AK Parti yapan ne sorunları tespit etmesi, ne bu
sorunlar için ürettiği çözüm önerileri, hatta ne de bu sorunları çözme
yolundaki 22 yıllık performansıdır.
AK Parti’yi AK Parti yapan, başka siyasi partilerin telaffuz dahi edemediği
sorunları cesaretle dile getirebilmesi ve bu sorunların üzerine kararlılıkla,
cesaretle gidebilmesidir.
Özgürlükler konusu örneğin… AK Parti, Türkiye’deki her kesimin, her
etnik grubun, dinlerin, inançların, mezheplerin kendilerini özgürce ifade
edebilmelerini, ibadetlerini özgürce yapabilmelerini, yaşam tarzlarını
hiçbir engelle karşılaşmadan sürdürebilmelerini samimiyetle savunmuş,
bunun da gereğini her biri devrim niteliğindeki reformlarla yerine
getirmiştir.
Her iktidar, az ya da çok, kısa ya da uzun sürede yol yapabilir, baraj
yapabilir, köprüler, konutlar inşa edebilirdi ama her parti Ayasofya’yı
ibadete açamaz, başörtüsüne özgürlük sağlayamaz, Dersim’le
yüzleşemez, azınlık haklarını savunamaz, Kürtçenin önündeki engelleri
kaldıramazdı.

AYDIN ÜNAL - AK Parti’nin Kodları

İmamfon’un “rot balans ayarını” kimler yaptı?

TAMER KORKMAZ - İmamfon’un “rot Balans Ayarını” Kimler Yaptı?

“Ayasofya’da namaz kılınır mı? Namazını
Sultanahmet’te kıl. Ayasofya, gudubet bir
bina, namaz kılmak için; adamın ruhunu
karartıyor!”

-Böyle buyurdu, İlber Ortaylı!

***

Bu hazımsızlık lakırdısı…

“Ayasofya’nın yeniden cami olmasını
engelleyemedik; bari insanları oradan
uzak tutmaya çalışalım, abi” psikolojisiyle
sarf ediliyor.

***

24 Temmuz 2020’nin öncesinde…

İlber Ortaylı da “Ayasofya müze olarak
kalsın” diyenler arasındaydı. (08. 06.
2020)

***

Tıpkı, ABD’nin eski Dışişleri Bakanı ve
eski CIA Başkanı Mike Pompeo gibi…

Yahut Locaefendi’sinin muhibbi Fener
Rum Patriği Bartholomeos gibi…

Evropa Parlamentosu’nun eski
raportörü “Terör Sevici” Kati Piri gibi…

Ertuğrul Özbaydın’ı, Taha Gladyol’u,
Sedat Pulitzergin’i ve Sinan Boşmeydan’ı
da işbu müzeci tayfasına ekleyebiliriz.

İLBER SULTAN

Mösyö Ortaylı, popüler bir tarihçi sıfatı
ile yıllardır “racon” kesiyor!

Öyle ki, sözünün üstüne söz söylemek
mümkün değildir, ola-bilemez:

-Anayasa’nın “değiştirilmesi teklif dahi
edilemez” maddeleri gibidir, zat-ı
şahane…

“Ferman, Padişahımızındır” hesabı!

***

Ortaylı Paşa, Komprador Burjuvazi’nin
tarihçisidir.

İsmet İnönü için aynen şöyle yazmıştı:

“Onu ne otoriter bir devletin başbakanı,
ne de otoriter bir cumhuriyetin
Cumhurbaşkanı olarak görmemiz mümkün
değildir” (Hürriyet, 7 Ocak 2024)

TAMER KORKMAZ - “Ferman, İlber Paşa’mızındır- Tiz Yazısı Kesile!”

Ayasofya hakkında fikir beyan eden devrin yazarlarından
yahut mîmarlarından biri, yaptığı bir konuşma esnasında “Bir
Türk mîmarisi yoktur. Görünen eserler Ayasofya’nın on defa
tekrarından başka bir şey değildir” şeklinde bir cümle sarf
ediyor. Halbuki bu kıyaslama yanlıştır. Süleymaniye ve
Sultanahmed gibi Osmanlı selâtin camileri asla Ayasofya’nın
taklidi değildir, bilâkis orijinal mîmâri şaheserlerdir. Gerçi
Türk mimarları da sanatlarını icra ederken Bizans’ın bu kadim
mâbedinden az- çok etkilenmişlerdir, lâkin bu onların
yaptıkları camilerin taklit eseri olduğunu göstermez.
Sultanahmed meydanına gelen bir adam orada yüzünü bir
kere kuzeye çevirip Ayasofya’ya, bir kere de güneye döndürüp
Sultanahmed Camii’ne bakarsa kuzey tarafında sanki bir taş
yığını, bir kale duvarının üzerine konmuş büyük bir kubbe
görür. İşte bu, Ayasofya’dır. Yani Bizans mîmarisinin
şaheseridir. Bu kubbeyi tutturmak için doğusuna ve batısına
iki ufak kubbe daha konulmuştur. Fakat kuzeyinde ve
güneyinde öyle bir şeyler de yoktur. Bunlara karşılık iki kaba
destekleme duvarı yapılmıştır. Ama denilirse ki, bu duvarları
sonradan Türkler yapmışlardır. Bu söz asıl iddiayı çürütemez.
Aynı kişi, yüzünü güneye çevirip bir kere de Sultanahmed
Camii’ne bakarsa, dört tarafından kademe kademe ve küçüklü
büyüklü birçok kubbenin yükseldiğini görür. Bunların üstüne
de onlarla orantılı büyük bir kubbe oturtulduğunu fark eder.
Böylece, Ayasofya’daki kabalığa karşılık Sultanahmed’deki
orantı ve âhenk anlaşılmış olur.

Aynı şahıs, her iki binanın da içine girerse, birinde ağzı
çirkin bir adamın dişlerine altın taktırması gibi altın yaldızlı
mozayiklerle, ötekinde ise bir park, bir bahçe içinde
geziliyormuş dedirtecek kadar türlü türlü renklerle, çinilerle
karşılaşır. Bu manzarayı gören bir kimse, Sultanahmed gerek
yapılışı, gerekse süslenişi bakımından Ayasofya’nın aynısıdır,
taklididir, hiçbir yeniliği, hiçbir özelliği yoktur diyebilir mi?

DURSUN GÜRLEK - Ayasofya’da Namaz Kılma Zevki

Bizim evin önünden geçen ve Kadıköy’e giden
minibüslerden birine biniyorum. Arabamız Göztepe
Köprüsü’ne varınca sağa kıvrılıp ana caddeye giriyor ve hızla
yoluna devam ediyor. Camdan sol tarafa bakınca sefertası gibi
üst üste yığılmış dev binaların, dâirevi yapılmış rezidansların
arasında küçük küçük camilerin, kısa kısa minarelerini
görüyorum. Bu mütevazi ibadethânelerin ön kısımlarında,
lütfedip de az bir boşluk bırakılmamış olsaydı, o minareler de
gözümüze çarpmayacaktı.
Gökdelenlerin arasında gizlenmek zorunda kalan camiler
tabii ki, sadece bu semtte bulunmuyor. Diğer birçok
şehirlerimiz gibi İstanbul’un her tarafı da böyle saklanmış
camilerle, mahzun minarelerle dolup taşıyor. Halbuki eski
İstanbul’da küçük mahalle camilerinin bodur minareleri bile
her taraftan görülüyordu.
Ne hazin bir manzaradır ki, şimdilerde beton yığınları
dev cüsseleriyle sadece camileri değil, -ne kadar uzun olursa
olsun- minarelerinin de etrafını kuşatıyorlar ve onları
görünmez hale getiriyorlar.
Bu mukaddimeyi, eski püskü evlerin arasında kalan,
molozlarla çevrili bulunan, salaş dükkânların arasında boğulan
bazı camilerden bahsetmek için yaptım. Meselâ, İstanbul’un

ortasında yer alan ve asıl adı Hatice Turhan Sultan Camisi
olduğu halde Yeni Cami diye bilinen bu tarihi mâbedin etrafı
da eskiden böyle çirkin bir görüntü arz ediyordu. Derken o
zamanki idarecilerin verdiği isabetli bir kararla mabedin etrafı
molozlardan bir güzel temizlendi ve bu hanım sultan camisi
bütün mimârî güzelliğiyle ortaya çıktı. Bu sırada bitişiğindeki
tarihi kemerin yıkılması da gündeme geldiyse de Allah’tan bu
cinayet işlenmedi. Konuyla ilgili ayrıntılı bilgi almak
isteyenler, Yüksek Mimar Sedat Çetintaş’ın, Türk Tarih
Kurumu tarafından yayımlanan “İstanbul ve Mimârî Yazıları”
isimli kitabını okuyabilirler.

DURSUN GÜRLEK - Fetvânın Gücü Ve Ayasofya

#Polisiyeroman
Sevin Okyay ile Melih Esen Cengiz "Ayasofya'da Bir Çığlık" üzerine sohbet ediyor. #CinayetMasası

Cinayet Masası - Melih Esen Cengiz ile Ayasofya'da Bir Çığlık

NTVRadyo’da haber ve hayat var!
24 saat esasına göre haber yayını ve #sondakika gelişmeleri yanında radyo tiyatrosu, polisiye roman, doğa, masal, kitap, gezi, gastronomi, müzik, ekonomi, spor, sosyal güvenlik, engelli-özel spor dalları, sıra dışı hayatlar, kadın programları ve radyo belgesellerini dinleyin.

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

"To ask ‘Who am I ?’ is the same as to ask ‘What is death?’… ‘Me’… The entire life consists of series of events which we live to answer this question!.." Salih Mirzabeyoğlu

New tracks tagged #ayasofya