«شب وصل» آلبوم موسیقی سنتی ایرانی با آواز «محمدرضا شجریان» در «دستگاه ماهور» است که نخستین بار به‌سال ۱۳۷۶ بر سروده‌های «حافظ»، «سعدی»، «محمدتقی بهار»، در ۱۲ تراک  به‌دست «دل‌آواز» به‌مدت ۵۷ دقیقه منتشر شد.

«شب وصل» با پيش درآمدی ساخته‌ی «سعید هرمزی» آغاز می‌شود. درآمد بدیهه‌ی چهارمضراب با تار و تمبک به‌دنبال می‌آید. سیل مضراب‌ها و احساس زنده‌ای که از زخمه‌ها جاری است، شورِ نوازنده را به شنونده منتقل می‌کند و راستی «داریوش طلایی» تلفيقی زيبا بين تکنيک و احساس به وجود می‌آورد. درآمدِ «دستگاه ماهور» با غزلی از «حافظ» آغاز می‌شود:

سحر با باد می‌گفتم حديثِ آرزومندی/خطاب آمد که واثق شو به الطافِ خداوندی

در ادامه‌ی آواز و میانه‌ی غزل «کمانچه» جايگزين تار می‌شود و گاه تيزیِ آن شنونده را از حس خوب‌اش دور می‌کند، اما همین کمانچه آن‌جا که غزل «سعدی» خوانده می‌شود لحظاتی پُر شور به وجود می‌آورد. سپس شنونده‌ی تصنيف «شب وصل» ساخته‌ی «درویش‌خان» بر سروده‌ی از «ملک‌الشعرا بهار» هستیم. غزل «سعدی» در «گوشه‌ی دل‌کش ماهور» آغاز می‌شود و به «دستگاه شور» می‌رود. در ميانه‌ی تصنيفِ «شنيدم ماهی» است که به آواز «محمدرضا شجریان» می‌انجامد تک‌نوازیِ «سعید فرج‌پوری» به راستی شنيدني است. در بيتِ آخر آواز، از «شور» به «ماهور» فرود می‌آيد و آن‌گاه تصنيفِ کهنِ «ز دست محبوب» آغاز می‌شود. در پايان آلبوم بخشی از «رِنگِ شهر آشوب» اجرا می‌شود.

«محمدرضا شجریان» در «شب وصل» می‌خواند:
فرهادوارم از لب شيرين گزير نيست       ور کوه محتشم به مثل بيستون شود

صورتِ درستِ خواندنِ این غزل سعدی این است:
فرهادوارم از لب شيرين گزير نيست       ور کوه محنتم به مثل بيستون شود

شَنیدم ماهی و هم شاهی
میان دل‌بران، بُتِ صاحب‌دلان
گفتم که غم‌خوارم شوی
در روز جدایی
شمع شبِ تارم شوی
ترسم که نیایی
نه دلم بردی
نه غمم خوردی
دلم آزردی به خدا
نادیدنِ روی‌ات می‌کُشدم
آن سنبل موی‌ات می‌کِشدم

فهرست:
۱. پیش درآمد
۲. تک‌نوازیِ تار
۳. چهارمضراب ماهور
۴. ساز و آواز
۵. ادامه‌ی ساز و آواز
۶. تصنیفِ شب وصل
۷. ادامه‌ی ساز و آواز
۸. ساز و آواز
۹. تصنیفِ شَنیدم ماهی
۱۰. ساز و آواز
۱۱. تصنیفِ ز دست محبوب 
۱۲. رِنگِ شهر آشوب

شعر متن تصنیف
سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی
دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است
بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی
قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز
ورای حد تقریر است شرح آرزومندی
الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور
پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی
جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست
ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی
همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی
دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی
در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی
به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند
سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی
نوازندگان:
تار: داریوش طلایی
تمبک: همایون شجریان
کمانچه: سعید فرج‌پوری
برداشت از جلد و متن آلبوم

Popular tracks tagged #com/post/52