TKP cevaplıyor serimizde hem TKP hakkında merak edilen soruları cevaplayacağız hem de gündeme dair başlıklarda TKP'nin yanıtlarını sizlere sunacağız. Bu hafta TKP'nin neden yurtseverliği savunduğunu anlattık. Yurtseverliği savunmak TKP'yi milliyetçi yapmaz mı? AKP'yi milli değerleri savunduğu için desteklemek gerekmez mi? sorularına yanıt aradık. Siz de merak ettiklerinizi iletisim@tkp.org.tr adresine iletebilirsiniz

TKP'nin Sesi: TKP komünist değil milliyetçi mi?

Elvan Aygün’ün hazırlayıp sunduğu Enerji Rehberi programına Temsis Enerji General Manager Hüseyin Devrim konuk oldu.

Hüseyin Devrim - Elvan Aygün ile Enerji Rehberi

Dünya demokrasisi ile yine dünya Marksizmine dört önemli katkıda bulundu.
Partiyi temize çıkardı, yeniden kurdu, örgütledi. Yeniden düzenlenme ile Parti, artık ulusun ve işçi sınıfının öncüsü ve yol göstericisi olacaktı.
Antagonizm ruhu içinde her türlü tekelciliğe karşı koydu. İdeolojik baskıya ve putlaştırılmalara karşı çıktı. Önüne çıkarılan engellere karşılık, devrime ve Yugoslavya'nın sosyalizme bağlılığını vurguladı.
Özerklik stratejisini geliştirirken öz yönetimsel sosyalizmin ilkelerinin uygulamasına girişti. Sınıfların kendi yönetimleri ile demokrasiye en kısa sürede erişileceğine inandı. Toplum anlayışındaki davranışların eleştirisini yaptı. Geleceğin gücünü işçi sınıfında gördü.
Çağımızın en bunalımlı döneminde dünyamızı barışa götürecek yolları aradı. Bütün blokların ve bloklaşmaların önüne durarak Tarafsızlık Politikasının felsefesini yarattı.
Böylesi birçok yönlü yaşam deney; Marksizmi kuramsal ve pratik açıdan Yosip Broz Tito'yu devrimci marksistlerin en yüksek düzeyine eriştirdi.
Bu tür bir yaşam, devrimi yeni ve ilerici bir anlayışla kavrayan gerçekçi boyutlarla doludur.
İnsanı eseri belirler kuralını ileri sürdüğümüzde, Tito’nun kişiliği de bu savın içinde yer alır. Tabiî, yanı sıra eseri de. Gerçekte bu yalnız Tito’nun değil, Yugoslavya'nın da devrimci bir döneminin bütün belirginliği ile ortaya çıkan genel çizgisidir.
Tito, bilinen eğitim ve öğrenim yollarından geçerek Tito olmadı. Bütün görgü ve deneylerini savaş alanlarında kazandı, eğitim ve öğrenimini savaş alanlarında yaptı. Silâhlı askerî güçler yarattı, birlikte savaştı onlarla, günü birlik yaşadı. Çoğu kez savaşları yönetti. Gerektiğinde en küçük bir askerî topluluğun bile başında bulundu.

Beyto Nobırdalı, Bedri Selim - Tito Yugoslavya

İran’a ilk gittiğimde yaşım 29’du.
Yıl 1989’du, aylardan şubat.
1979’da İmam Humeyni önderliğinde gerçekleşen görkemli devrimin 10. yıldönümüydü. İran İslam
Cumhuriyeti‘nin daveti üzerine gitmiştim genel yayın yönetmenliğini yaptığım Girişim dergisi adına.
Heyetin içinde pek çok gazeteci ve siyasetçi vardı. İran-Irak savaşının ateşkesle sonlandığı bir yıldı.
Çok farklı duygularla ayak basmıştım Tahran’daki Mehrabad Havaalanı’na. Gökyüzüne uğurlandığı
iddia edilen İslam’ın tarihte eşi benzeri olmayan bir halk ayaklanmasıyla iktidara taşınmasının bizde
oluşturduğu duygu tarifsizdi. İmam Humeyni’nin kendisi de, önderliğinde yapılan devrimin kendisi de
bizim sahiplenerek savunduğumuz bir olguydu.
İran’da o duygu yüklü günlerde bile farkına vardığım iki şey vardı ki savunmam mümkün değildi.
1985’te çıkardığımız Girişim dergisi o tarihlerde bir ekoldü. Hatırı sayılır bir entelektüel etkiye ve güce
sahipti. Bizim camiamızda da hür düşüncenin mektebi gibiydi. Cesur ve korkusuzdu. Tek sesliliğe karşı
çoğulculuğu savunan, eleştirel düşünme biçimini eksene alan bir anlayışa sahipti. Dışarıdan
bakıldığında devrimi savunduğumuz için İrancı diye bilinen bir dergiydi. Oysa biz İrancı değildik. İran’ı
körü körüne savunan bir dergi de değildik. Devrimi destekleyen ama rejimin yapıp ettiklerini de
gerektiğinde eleştiren bir yerde duruyorduk. Sözgelimi, Hama katliamında İran’ın Suriye rejiminin
arkasında durmasını sert bir dille eleştiren bir yerde duruyorduk.
O tarihte İran’a dair üç belirgin saflaşma vardı. İran’a topyekûn karşı çıkanlar, İran’a biat edenler,
İran’daki devrimi savunan ama rejimin mezhepçi ve milliyetçi karakterine eleştirel bakanlar. Biz
üçüncüsünü temsil eden bir gruptuk. İlk gruptakiler sayıca fazlaydılar. İkinci gruptakiler sayıca çok
daha azdılar. Sonra devletle ilişkilenme süreçlerinde çeşitli İslami grupların katılımıyla bir güç odağına
dönüşebildiler. Girişim grubu mesafeli ve eleştirel tutumu dolayısıyla entelektüel düzeyde etkili bir
pozisyon üretmeyi başarmıştı.
Benim o tarihte farkına vardığım iki yanlış şuydu: Devrimden sonra oluşan rejimin mezhepçi bir
eksene oturtulmuş olmasıydı. Bir de Fars milliyetçiliğini sahiplenir bir siyasal konumlanma içine
girmesiydi. Nitekim o tarihlerde el yordamıyla tespit ettiğim bu devrimin ruhuna ters gördüğümüz iki
olguyu Tahran’da katıldığım radyo programında “İran’daki İran, Türkiye’deki İran değil!” sözleriyle
nezaketin dili çerçevesinde eleştirmiştim. İran İslam Cumhuriyeti’nin reel-pratik yüzü ile bizim İran
İslam Devrimi’ne yüklediğimiz misyon birbiriyle çelişiyordu. Devrimin teorik ruhunun oluşturulan
rejimin reel yüzüyle alakası iddiadan ibaretti. Tabii ki bu durum hem zihinsel bir kırılmayı, hem de
hayal kırıklığını beraberinde getiriyordu.
Türkiye’ye döndükten sonra Girişim’de yayımlanan uzunca başyazımın başlığı “İran İslam Devrimi’ni
Doğru Değerlendirememe Sorunu” idi. Bu yazıyla birlikte koşulsuz İran savunucularıyla yollarımız
ayrıldı. Hatta bize düşmanlık kertesinde bir tutum sergilendi. Biz İran’daki devrimin bizatihi kendisini
savunan ama rejimin mezhepçi ve milliyetçi politikalarına itiraz eden yerde durmayı sürdürürken
İran’dan çok İrancılık yapanlar ise koşulsuz biat anlayışında karar kıldılar. Sözün burasında o gün de
durduğumuz yer, mezhepçilik eksenli bir yer değildi. Bugün de değildir. Biz İran İslam Cumhuriyeti’nin
mezhepçilik eksenine oturan dominant anlayışına, başka bir deyişle mezhepçiliği adeta din gibi gören
anlayışına kendi mezhepçiliğimiz üzerinden eleştiri getirmiyorduk.

MEHMET METİNER - İran’da Değişimin Ayak Sesleri…

ABD ve Batı Avrupa devletlerinin İsrail’i açıkça desteklemelerinden dolayı ABD
üniversitelerinde başlayan protesto eylemleri, beklenildiği gibi Batı Avrupa üniversitelerine
de sıçradı. Filistin taraftarı öğrencilerin dalga dalga yayılan eylemlerinin 68 olaylarını
çağrıştırması elbette abartılı bir yorum değildir. Hatta protesto eylemlerinin kolonyalist
hegemonyayı hedefe koyması bakımından iki ayrı dönemin eylemcilerini besleyen kaynaklar
arasında benzerlik de kurulabilir. Şimdilik bu yönde dile getirilen fikirlerin yaygın kabul
gördüğü söylenemez fakat bugün öğrencilere ilham veren fikirlerin gelecekte çok daha farklı
bağlamlarda varlığını sürdüreceği çok açıktır. Ne var ki bugün protesto eylemlerine katılan
öğrencileri besleyen asıl kaynak 68’den farklı olarak Avrupa dışında yer almaktadır. 68’in
fikrî önderleri sürece sonradan dâhil olmuştu ve amaçları farklıydı. Bu sebeple bugünün
öğrencilerine ilham veren kaynakları Avrupa üniversiteleri ve entelektüel mahfillerde
aramanın beyhude bir çaba olacağını söyleyebiliriz. Zaten siyasî irade hemen öğrenci
eylemlerini şiddetle bastırma yönünde tezahür etti.
Fransız İhtilali’nden sonra devrimci fikirlerin kaynağı Avrupa’ydı. Fakat 68’de
protesto eylemlerine katılanlar kolonyalist hegemonyanın tasfiyesini de istiyordu. Bugün
Filistin’de olduğu gibi Avrupa devletleri ve ABD, kolonyalist hegemonyanın devamını
sağlamak için hâkim oldukları coğrafyalarda soykırımının modellerini ortaya koyuyorlardı. O
dönemde Marksist düşünce millî kurtuluş hareketlerine ilham veren ideoloji olarak öne
çıkıyordu. Bu açıdan Fransa’da başlayan olayların “öteki”lerle teması dolaylı yoldandı.
Aslında Sultan Galiyef gibi çok farklı bir kaynaktan beslenen fikirler de bu dönemde kitleleri
harekete geçiriyordu fakat bu hareketlerin emperyal merkezlere nüfuz ettiğini söylemek biraz
zordur. Bu açıdan Filistin taraftarı öğrencilerin protesto eylemlerinin diğerlerinden farklı
olduğu açıktır. Bu kez hem devrimci fikirlerin kaynağı Avrupa değildir hem de “ötekiler”
Avrupa ve ABD’de kitlesel eylemlere öncülük ediyorlar.

Selçuk Türkyılmaz - Bugün dünyayı etkileyen devrimci fikirlerin kaynağı Batı değil

Batılılar, dünya üzerindeki hegemonyalarını bazı salak ve asalak tiplemelerinin zannettikleri
gibi bilim, düşünce ve sanatta ortaya koydukları üstün performansa borçlu değiller.
BATI UYGARLIĞI KÜRESEL HÂKİMİYETİNİ
ÇİFTE SALDIRGANLIĞINA BORÇLU 
Daha mükemmel bir medeniyet fikrine, mefkûresine sahip oldukları için, daha derinlikli bir
varlık tasavvuruna veya bilgi ve hakikat idrakine sahip oldukları için dünyada hâkim olmuş
değiller.
Aksine. Uygar oldukları için değil barbar oldukları için dünya üzerinde hâkimiyet kurdular.
Tecavüzcü, talancı, yağmacı, yalancı oldukları için.
Bütün kıtaları işgal ettiler, bütün kıtalardaki kültürleri yağmaladılar, bütün kıtalardaki
insanları “uygarlaştırma misyonu” gibi ayartıcı seküler bir kutsallık üreterek aşağıladılar,
tecavüz ettiler, kitleler hâlinde katlettiler!
Dünyanın bütün medeniyetlerinin, kültürlerinin, dinlerinin hepsini yağmaladılar, tarumar
ettiler, tanınamayacak kadar paçavraya çevirdiler!
Maddî saldırı, tecavüz, işgal ve yağmanın yanısıra bir de zihnî, manevî, entelektüel bir yağma,
tecavüz ve yıkım gerçekleştirdiler.
Sözün özü: Batı uygarlığı, hem Tanrı&#39;ya hem insana hem tabiata hem de insanlığın medeniyet,
kültür ve düşünce birikimine bir saldırıdır! Ben bunu söyledim diye taşa tutulacağımdan
kuşku duymuyorum: Kraldan çok kralcı celladına âşık tasmalı zavallı laik Türk
entelijansiyası, Batı uygarlığının saldırganlığı üzerinden dünya üzerinde hegemonya kurduğu
fikrine burun kıvıracaktır!
Batı uygarlığının İbn Haldun&#39;u, İbn Haldun&#39;un büyük hayranı, çağdaş büyük tarihçi Arnold
Toynbee, bunu A Study of History başlıklı 10 ciltlik devâsâ tarih çalışmasında şöyle izah
eder: “Üç asır gibi kısa bir zaman dilimi içinde, insanlık tarihinde gelmiş geçmiş 26
medeniyetten 16&#39;sını fiilen tarihten sildik, 9&#39;unu fosilleştirdik.” (!) 
KÜRESEL SİSTEMİN İKİ ÖZNESİ:
İNGİLİZLER VE YAHUDİLER 
Batı uygarlığı, iki dünya savaşından sonra kesinkes hâkimiyetini ilan etti küre üzerinde.
Aslında Batı uygarlığı dediğim aktörün iki ana öznesi var: Yahudiler ve İngilizler!
Benim Batı uygarlığı dediğim aktör, aslında küresel sistemin tâ kendisi. Küresel sistemi,
siyasî ve iktisadî devrimlerin gerisindeki yegâne aktör İngiltere kurdu.
19. yüzyıla damgasını vurdu İngiliz küresel sistemi. Ama çok geçmeden, İngilizlerin kurduğu
küresel sisteme Yahudiler kondu! Amerika&#39;yı, -başta finans kurumları olmak üzere bütün
kurumlarını- ele geçiren ve iki dünya savaşından sonra da hem Almanya&#39;yı (=Avrupa&#39;yı) rakip
olmaktan çıkaran hem de İngiltere&#39;nin iki dünya savaşından sonra yıldızını söndüren Yahudi
gücü, Amerika&#39;yı ele geçirdi.

Yusuf Kaplan - Emperyalizmin küresel hegemonyasının anahtarı: Türkiye’de laik devrim,...

İsterseniz evvela aşağıda sunduğum ilgili kanun maddesini okuyunuz.
Bilmeden konuşanlardan, Atatürk tişörtü giyip yürüyenlerden olmazsınız.
Aynen aktarıyorum…
ŞAPKA İKTİSASI HAKKINDA KANUN
Kanun Numarası : 671
Kabul Tarihi : 25/11/1925
Yayımlandığı Resmî Gazete : Tarih: 28/11/1925 Sayı: 230
Yayımlandığı Düstur : Tertip: 3 Cilt: 7 Sayfa: 108
Madde 1 – Türkiye Büyük Millet Meclisi azaları ile idarei umumiye ve hususiye ve
mahalliyeye ve bilümum müessesata mensup memurin ve müstahdemin Türk milletinin iktisa
etmiş olduğu şapkayı giymek mecburiyetindedir. Türkiye halkının da umumi serpuşu şapka
olup buna münafi bir itiyadın devamını hükümet meneder.
Madde 2 – İşbu kanun tarihi neşrinden itibaren meriyülicradır.
Madde 3 – İşbu kanun Büyük Millet Meclisi ve İcra Vekilleri Heyeti taraflarından
icra olunur.
Dikkat buyurunuz: Sadece kamuda/devlet dairelerinde görevli olanlar için getirilmiyor bu kanun;
herkes için getiriliyor.
“Türkiye halkının da umumi serpuşu şapka olup” denilerek.
Devlet zoruyla bir millete şapka giydiriliyor.
İşin özü bu.
Oradaki bir ibare daha var ki dikkatinizi çekerim: “Türkiye halkı.”
“Türk halkı” değil “Türkiye halkı.”
Şimdi bunu ben söylesem “Türkiye halkı yok, Türk halkı var!” diyeceklerin sayısı da az değil.
Hatta hızını alamayıp cahilce bizi bölücü ilan edecek olanların sayısı da mebzul miktarda biliyorum.
Neyse bu bahsi diğerdir.
Şimdi geliyorum sorunun cevabına.
Niçin mi karşıyım şapka devrimine? Hiç lafı eğip bükmeden diyeyim.

MEHMET METİNER - Şapka Devrimine Niçin Mi Karşıyım?

MTO (Medeniyet Tasavvuru Okulu) akademik yaz kampları bütün hızlıyla sürüyor:
Entelektüel ve akademik hayatımıza kalite ve seviye, eğitimimize ruh, hayatımıza kardeşlik
ruhu kazandırıyor…
Bugün ben aradan çekileceğim ve sizi MTO&#39;muzun en parlak talebelerinden Hayrunnisa
Karaman kardeşimin Çorum Kampı izlenimlerini yazdığı şiir gibi akan metniyle başbaşa
bırakacağım. Zihin açıcı, dura düşüne, derinlemesine nefes alıcı okumalar…
+++
Dedem yıllarca fısıldadı kulağıma, “sen dikenler içinde gül olacaksın!
Güller içindeyse apayrı bir gül.”
“Ahlâkımız, felsefemiz dekadansın (tefessühün, çözülmenin) formlarına dönüştü. Karşı-
devrim, sanattır,” diyen Nietzsche’nin sözüne bir nazîre ile MTO’da biz “rağmen devinim
toparlanmaktır,” hareketindeyiz.
Durağanlığa rağmen aksiyon, hayattan kopmaya rağmen, hayatlanmak.
Çöl büyüyor ve çöldür büyüten, gül devrimi vaktidir
Gurûb vaktidir ve şafak attıracaktır; gül dönüyor…
Bizim de hasat vakti bellediğimiz MTO akademik yaz kamplarında Çorum’da
Siyaset Düşüncesi / Tarih Tasavvuru kampına duruyoruz.
*
Yollar insanları birler. Rumeysa Çetin kardeşimle beraber bir ekip olduk.
Ankara’da Hacı Bayram’da nefes aldık, sonrasında Çorum’a ulaştık.
Han programı ve ardından MTO’da kökleşmiş ve MTO’ya kök vermiş olan aynı
zamanda, tanışma gecemiz oluyor.
İnsan biricik, bunu bildik.
Yüzlerine, g/özlerine baktığımda İstanbul özlemimi tazeleyen insanlar var bu
arada.
Gece kıymetle diğer güne gebelenir…
*
Makale sunumları vaktidir.
Bu kamplarda doruklarımıza kadar doyuyoruz. Çoğu zaman da açlığımızı
iliklerimize kadar fark ediyoruz. Tazeleniyoruz…
Hem akademik kaliteyi tanıma ve akademinin ruhsuzluğunu “tanımama”, hem
ruh doyumunu hem uhuvvet bağlarını yaşama bakımından bir “beşinci mevsim”
yaşıyoruz bu anlarda.
(Gürkan Gürarı) kardeşimizden açılımla Makale sunumlarından “bir kısım”
aktarıyorum:
“Kutsalın sırrı, yolculuğu kendinde açımlar.”
…
“Din, kendimize zuhur etmemizi sağlar.”

YUSUF KAPLAN - Çöl Büyümesine Gül Devrimi Vaktidir…

İki tekerlek, bir dünya… Peki, bisiklet sadece bir araç mı, yoksa bir özgürlük manifestosu mu? Devrimlerin, sanatın, kadınların ve yalnız gezginlerin yol arkadaşı olan bisikletin tarihi boyunca nasıl bir direniş ve dönüşüm hikâyesi yazdığını keşfetmeye hazır mısınız? Zeynep Kasap yazdı.

İnsanlık özgürlüğünü nasıl icat etti: Bisikletin hikâyesi

Hayvan Çiftliği; ismini de almış olduğu, George Orwell'ın kitabından ilham alarak yapmış olduğum bir şarkıdır. Altyapısı dostum Ediz'e aittir ve müziğindeki değiişkenlikler bana farklı flowlar oluşturmam da fırsat oluşturmuştur. Kendi iç dünyamı, Hayvan Çiftliği kitabı ile bağdaşlaştırdığım bu projenin yeri benim için çok özeldir ve bu versiyonu şiimdilik demo halidir teşekkür ederim. 

Hayvan Çiftliği (DEMO)

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

TKP’nin Sesi hafta içi her sabah yayında. TKP’nin Türkiye siyasetine dair değerlendirmelerine, dünyadaki gelişmelere dair yorumlarına ve TKP’den haberlere her sabah kulak vermek için podcast kanallarımızı takip edebilirsiniz.

Gündem veya önemli meseleler hakkında konunun uzmanlarınca kaleme alınmış makaleler Fikir Turu Podcast Kanalı'nda sizlerle

New tracks tagged #devrim