30 Aralık 2022 tarihinde çıkarmış olduğum ilk parçam "Görünmezsin Onlara"
spotify: https://open.spotify.com/track/7vcwNEdDNHdaLeaqk9ivw6?si=5fa0b6bd669b4703

Görünmezsin Onlara

julien strangers now

O ruç zor bir ibadet. Gündelik alışkanlıkları imsak ile iftar arasında terk etmek, bunu da bir ay süreyle yapmak kolay değil.
Beden katlansa ruh zorlanıyor. Ancak kuluz, teslim olmuşuz, itaat etmişiz. Emredileni yapmak boynumuzun borcu.
Allah (C.C), teslimiyetini ve itaatini görüp, Ramazan boyunca bereketini ve dayanma kudretini engin cömertliğiyle
kuluna bahşediyor. İftarlar küçük bayramlar; ayın sonunda sevinelim diye bir de büyük bayram armağan ediyor. Oysa
aldığımız her nefes O’nun sonsuz rahmetinin eseri. Soframıza koyduğu her lokma sınırsız cömertliğinin göstergesi.
Emrine itaat edip bir ay oruç tutan kulunu ne kadar seviyor ki, bayrama eriştirip fazladan ödüllendiriyor.
Bayram sadece büyük iftar mıdır? Yeme-içme özgürlüğüne yeniden kavuştuk diye mi yaparız bayramı? Sanmam. Fark
ettiniz mi bilmem ama bayram sabahı başka bir sabahtır. O sabah doğan güneş farklıdır. O sabah çiçekler başkadır,
kuşlar başkadır. O sabah bütün tabiat, tüm kâinat başkadır. Oruç tutan kul değil, bütün varlık bir bayrama uyanmıştır o
sabah. İnsan yapımı değildir bayram. Bir uzlaşmanın, anlaşmanın eseri değildir. O gün bayramdır; çünkü yer bayram, gök
bayram, su bayram, hava bayramdır.
Bayrama erişmek herkesin nasibidir de, bayram sabahının sevincine nail olmak öyle değildir. Şahsen bayram
sabahları hiç olmadığım kadar hüzünlü olurum. Ramazan’ın son günlerine girince, “zor ibadeti tamamlıyoruz nihayet”
diyerek sevinir ama bayram sabahının hüznünü hatırlayarak daralırım. Şu yaşıma geldim, sebebini çözemedim. “Herkes
seviniyor, ben farklı olayım” diye mi acaba? Rahmet-i Rahman’ın somutlaşmış armağanı karşısında acziyet mi, ezilmek
mi, “hak ettim mi ya Rab” duygusu mu acaba? Sevinmeyi bilmemekten olabilir mi ki? Yeryüzüne dağılmış acı ve zulmün
kalbimizi karartması mı yoksa?
Bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var: Şimdilerde artık sevdiklerimizin yokluğu sınırsız bir boşluk misali bayram
sabahında hüzün hançeri olup yüreğimize saplanıveriyor.
Bir yakınımız vefat edince, sağ olsunlar, eş-dost yalnız bırakmıyor, acıyı hafifletiyorlar. O eş-dost çekilip de yalnız
kalınca hissediliyor o sınırsız boşluk; bir de bayram sabahlarında... Acının üzerinden ne kadar geçerse geçsin, bayram
sabahı o yokluk, o boşluk gelip eve, sofraya bütün varlığını dayatıveriyor. Bütün ailenin toplandığı o sofrada bir tabak, bir
kaşık eksik artık. Dağ gibi baba yok, kokusuna doyulamayan anne yok, ciğer pare kardeş yok, candan bir parça evlat yok.
Bir kez daha fark ettik ki yok. Herkes farkında. Kimi gizlice gözyaşı döküyor, kimi yutkunuyor. Herkes susuyor. Herkesin
bildiğini kimse konuşmuyor.

Aydın Ünal - Bayram ve o boşluk

Bizi buluşturan nedir; aynı yerlerde dolaştıran, aynı masalara oturtan, aynı meselelerden konuşturan, aynı tarafa baktıran
nedir? İçimizden geçen şeylerle dışımıza bıraktığımız şeylerle olduğu kadar yakın mıyız birbirimize? Bildiklerini
varsaydıkları şeylerde gerçekten anlıyor mu insanlar insanları. Dışımızda olduğumuz kadar tanışık mıyız içimizde de?
Yoksa uzay boşluğundaki minik gezgenler gibi birbirimize dokunmadan, hiç temas etmeden dönüp duruyor muyuz kendi
yörüngelerimizde. Gözlerimizle görüyoruz elbet çevremizdeki herkesi, özlerimizle de görüyor muyuz ama? Bu kadar
yabancılık, bu kadar kimsesizlik, bu kadar kendine kapanmışlık nereden çıkıyor o halde?

GÖKHAN ÖZCAN - Kim serinler gölgemizde?

why isn't love enough?
**
Instagram: https://www.instagram.com/mrpatatesamca

kumlara uzanıp gökyüzüne dalarken aklımdan geçenler

Çocukları öldürüyorlar! Bebekleri! Henüz annesinden doğmamış yavruları annelerinin karnında!
Musa olmasın diye, belki aralarından biri Musa olur diye bütün çocukları katlediyorlar!
Anneleri öldürüyorlar! Musalar doğuracak annelerini Filistinli çocukların.
Kızlarını öldürüyorlar! Anne olmasın, Musalar doğuracak anneler kalmasın diye kız çocuklarını öldürüyorlar!
Erkek çocukları öldürüyorlar Filistin’de!
Zulme direnecek, karanlığı yok edecek, örgütlü kötülüğü ve kötücül ruhları yeryüzünden kaldıracak direniş erleri, diriliş
erleri, varoluş erleri kalmasın, direniş, diriliş ve varoluş erleri birer Musa olmasın diye erkek çocuklarını öldürüyorlar
Gazze’nin!
Öldürülen çocuklar mı?
Her biri Musa olacak umut ışıkları, direniş, diriliş ve varoluş çiçekleri mi sadece?
Elbette ki, hayır!
Bebekler umut ışığıdır insanlığın.
Çocuklar umut kıvılcımı.
Anneler güneşi. Sarıp sarmalayarak içini ısıtan, kol kanat gererek dışını ısıtan diriltici güneşi.
Babalar ay’ı: Zifirî karanlıkta yeryüzünü aydınlatan, karanlığa ışık tutan ilâhî feneri insanlığın.
İsrail’deki kötücül ruhlar, kötülük saçıyorlar dünyaya.
Adalet değil.
Hak, hukuk, hakkaniyet değil.
Cennet hiç değil.
Cehennem saçıyorlar insanlığın üzerine!
Cehennem ateşi!
Ama bilmiyorlar ki!
Kötülük aslâ payidar olmaz!
Mazlumun âhı aslâ yerde kalmaz!
İlâhî gazap aslâ masumiyeti yok edene merhamet etmez!
Masumiyet, bizim biz olarak, insan olarak, her birimizde birer Musa tohumu şifrelenen insanlar olarak yaşamamızı
sağlayan ilâhî kaynağın yaratılışa sunduğu merhamet eli, rahmet nefesidir.
Masumiyet, hayatın hakikatle buluştuğu yerdir: İnsanın cennetten iz taşıdığı diriltici ilâhi ses ve varedici nebevî
nefestir.

Yusuf Kaplan - Gazze’nin şifreleri: Masumiyet ve  mahzuniyet ilkeleri

Azat - Nefret Ediyorum

Hüzünlü bir Ramazan geçiriyoruz bütün dünya ölçeğinde. Gazze&#39;de
yaşanan soykırım, Doğru Türkistan ve Hindistan’da yaşanan
Müslüman katliamı, Ramazan&#39;ın belki de tarihte hiç olmadığı kadar
buruk ve hüzünlü geçmesine yol açıyor.
Doğrusu, bir Müslüman olarak bu Müslüman soykırımı ve katliamıyla
üretilen psikolojik yıkıma değil ilâhî kudrete teslim olalım ve bu kez
Ramazan&#39;ı kendimizi tezkiye ve nefsimizi tasfiye sürecinde gerçek bir
imkân olarak görmeye çalışalım, diyorum. Müslüman direncini,
metanetini kuşanalım, şer görünen şeyden hayır çıkaralım, diye
düşünüyorum ve Ramazan mevsimini bu yıl hüzün iklimi olarak
görelim, hüznün insana aslında nasıl bir kalp, bir ruh hediye ettiğini
gösterelim, istiyorum.
Yazıya, şöyle giriyorum:
Hüznünü yitirme, kalbin kararır.
Kararan kalp, hayatını da karartır.
Hüzün, bitmemiş bir şarkıdır; tamamlanmamış bir hikâye...
Bitmemişlik, tamamlanmamışlık hâlidir hüzün.
Hüzün, umutların bittiği anlamına gelmez. Aksine hüzün varsa, umut
da vardır.
Hüzün, kişinin acziyetini kabul etmesiyle ortaya çıkar. Ama insan,
ancak acziyetini fark ettiği an, azmanlaşmaktan kurtulur, insanlaşmaya
-başkalarının acısını duymaya- başlar...

RAMAZAN’IN SIRRI:
HÜZÜN FÜTÛHÂTI MEVSİMİ OLMASI

Yusuf Kaplan - Ramazan Medeniyeti-4: Hüznün diriltici sesleri ve renkleri

CANMAN-ÇOK BAHARLAR - klasik ve pop türü şarkıdır ve duygusal ve hüzünlü şarkı gibidir iyi dinlemeler

CANMAN-ÇOK BAHARLAR

YABANCI

Experience a walk through the metropolis of Istanbul: Listen to muezzins and seagulls singing, hear the ferry horns blowing, and enjoy the sounds of the Baglama on the streets and squares along the Bosphorus — a sound composition by Kevin Wolf, accompanying the book "Hüzün" published in 2024. Find out more: hüzün.de

HÜZÜN – The Sound of Istanbul

Geçen haftaki yazımızda, hüznün iki çeşidi olduğunu ifade edip “metafizik hüzün”den bahsetmiştik. Bu yazımızda ise “dünyevî hüzün”den söz edeceğiz.

MAHMUT AY - Hüznü zevk edinmek ve gam ile neşelenmek-II

📌 “Nurullah Genç’in unutulmaz şiiri Siyah Gözlerine Beni de Götür, benim yorumumla sizlerle. Bu derin duygularla dolu şiire kendi sesimle hayat vermek istedim. Dinlerken ruhunuza dokunmasını dilerim. Keyifli dinlemeler!”

Siyah Gözlerine Beni de Götür

Hüzün Günleri 

Hani! Söz vermiştik Alêm-i Ervahta.
'Belâ' demiştik 'Elestübirabbiküm' suâline.
Yaratıcı, rızık verici ve yegane kanun koyucu olarak, Allah'tan başka ilâh,
Önder olarak ta O'nun Resul'ünden başkasını tanımayacaktık.
Hani söz vermiştik..!

Hani! Söz vermiştik Erkam'ın evinde.
Hangi şart ve ortamda olursa olsun,
İ'lâ-yı Kelimetullah misyonunu yürütecek,
Musibetlerden yılmayacak, hiçbir tehditten korkmayacak,
Gerekirse ölümlerin en güzeline talip olacaktık.

Hani! Söz vermiştik Akabe Tepesinde.
Doğru olan her şeyde Resul'e itaat edecektik.
Rabbani davayı elden ele, gönülden gönüle,
Balçıkla sıvanmayan Hakikat Güneşini,
Cihatsız ve şehâdetsiz bırakarak lekelemeyecektik.

Hani! Söz vemiştik Medine'de.
Hani söz vermiştik..!
Dünya kardeşliğinin en güzel teşekkül etmeye başladığı Medine'de.
Kıyamete kadar, tüm müslümanlar kardeş olacaktı.
Ve bizler, ve bizler...
'Muhakkak ki müminler kardeştir.' Ferman-ı İlâhisine gönülden bağlanacak,
Vücudun azâları gibi birbirimizin derdi ile dertlenip, sevinçlerimize ortak olacak,
'Komşusu açken tok yatan bizden değildir.' düsturuna,
Evrensel komşuluk bildirisine, kardeşliğin en ateşi olarak bakacaktık.

Hani! Söz vermiştik Rıdvan'da.
Başımızı tutamayan ellerimizi kökünden kurutacaktık.
Nemlenmemiş bir gözü, yara almamış, çile çekmemiş bir bedeni,
Mevlâya sunmayacaktık.
Mücadelesiz ve vuslata özlemsiz geçen bir günü, yaşanmamış kabul edip,
Doğarken nişanlandığımız ölümle,
Cihad masasında, şehâdet gömleğini giyerek,
Nikâhlanacağımız günün hasreti ile yanıp tutuşacaktık.

Hani söz vermiştik..!
Ayaklarımızı vura vura Mekke'ye girerken,
Dinime, namusuma göz diken zalimler tekrar işbaşına gelirse,
Mukaddes beldelere ebreheler tekrar saldırırsa,
Biz de kanatlanıp uçacak,
Mevlamızın ebâbil kuşları olmaya talip olacaktık.

Hani! Söz vermiştik Veda Haccı'nda Resulullah'a.
Cahiliye adetlerini bir daha diriltmemek üzere kökünden kurutacaktık.
Miras bırakılan emanetlere sımsıkı sarılacak,
Ahkâm-ı Kur'âniyeyi tüm dünyaya hâkim kılacaktık.
Ahde vefâ gösteremedik Allah'ım.
Zihinlerdeki hatırasını çoktan silmiştik.
Şehâdet mi...?
Çok uzaktı bizden, tanımıyorduk onu.
Sözlüklerimizden bile çıkarmıştık.
Çile çekmeye yanaşmadık.
Öyle eğildik, öyle eğildik ki...
Doğrulacak ne bir belimiz, kaldıracak ne bir başımız kaldı.
Utanıyoruz Allah'ım...
Nemlenmemiş bir gözle, yara almamış bir bedenle huzuruna varmaya utanıyoruz.
Ahde vefâ gösteremedik Allah'ım.
Bunu biliyoruz...

Ama şunu da biliyoruz ki...
Rahmet deryanda ufacık bir damlayız.
Yüzümüz yerde ama..!
Affet Allah'ım!

Hüzün Günleri (Hani Söz Vermiştik) (Mikail)

🎵 Atcsound
Müziğin ruhla buluştuğu yer! Atcsound, sınırları zorlayan melodiler ve özgün ses tasarımlarıyla dinleyicilere yeni deneyimler sunmayı hedefliyor. Elektronik, ambient ve alternatif tarzları harmanlayan bu sayfa, yaratıcı hikayeleri müzikle anlatıyor.

🎧 Hayal Et, Dinle, Hisset.
Müziği sadece dinlemek değil, aynı zamanda hissetmek isteyenler için

Writer & Poet & Editör & Scriptwriter & Creative

Ayrıca "mrpatatesamca" olarak bilinen ben, burada kimsenin farkında olmadığı duygularımı ifade ediyorum. Genel olarak bol yankılı hüzünlü gitar sesleri, içinize darbe vuran drumlar, beyninizi sarsan basslar ile; sizleri uzaklara dalmaya ve kendinizi bulmaya, içinde bulunduğunuz durumu değerlendirmeye ve hayal kurmaya davet ediyorum. Kafam bozuldukça bir şeyler yapıp paylaşıyorum. Siz de kafanız bozuldukça gelip dinlersiniz. Kendiniz iyi bakın... ♡ mrpatatesamca ♡

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #hüzün