“Kurşun Trump’a sıkıldı ama Biden’ı vurdu” yazmıştık, zaten ‘zar zor
yürüyen’ Başkan’ın siyaseten can çekiştiğinin işaretiydi, artık ölmüş
bulunuyor…
Aslında, suikast girişimi gerçekleştiği an Biden’ın gideceği anlaşılmış
olmalıydı! Biden’ın başkanlıktan vazgeçirilmesi, ‘seçimi nasıl
kazanırız’ arayışının değil, ‘Trump’ı nasıl durdururuz’
korkusunun sonucu. İki yaklaşım arasındaki fark, ‘düzen üzerimize
çöküyor, hepimiz altında kalacağız, artık her şey mübah” kararıdır.
Biden yine direnseydi, azil de olurdu, dahası da olurdu!..
&#39;Kamala, Trump’la baş edebilir mi, sürpriz aday çıkar mı, hangi
Demokratlar hangi adayı destekler, kaç para lazım’ gibi seçim
sandığına el atan okumalardan evvel, ABD’nin “görünümüne”, çıkan
kısmın özetine bakmak gerekiyor…
Dünya, ‘özgür dünyanın lideri’ ABD’ye baktığında ne görüyor? Açık
zafiyet/savrukluk tablosu Kongre baskınından bu yana devam etti ve
geldiğimiz nokta tarihi açıdan yine bir ilktir…
Artık Biden’a verilen oylar -verenler dahil- kimsenin umurunda
değildir. Demokrasiyi, halkın iradesini umursamama halinin, önceki
seçimlerden bu yana alenileştiğini tespit edebiliriz. İlk kez hem
ulusal ve hem uluslararası hegemonyalarını tehdit altında
hissettiklerinden, zaten kolay satsın için şişirdikleri abartılmış
demokrasilerinin ipini çekiyorlar…
ARTIK UMUTLARI VAR…
Şu açık; Trump ne kadar, “Kamala’yı yenmek daha kolay olacak”
dese de, olmayacak! Ama Kamala’nın veya bir başkasının tartıya
çıkmasından evvel, “ABD Başkanı’nın, dünyanın en güçlü insanının”
ikna edilmesi, son çıkıştan evvel masa devirmektir, bunu başardılar.

NEDRET ERSANEL - Mevcut Başkanı indiren, müstakbel Başkan’ı vuran güç…

Netanyahu’nun Amerikan Kongresi’nde defalarca ve ayakta
alkışlanması bizim basında da, köşe yazarları dahil salvo ateşine
tutuldu. Aynı yazı ve haberlerde, Amerika’da ‘yükselen’ İsrail karşıtı
tonun koyulaştığı da teslim edildi…
Yunanistan Başbakanı’nın aynı Kongre salonunda Mayıs 2022’de
yaptığı konuşmada da benzeri olmuştu. ‘Bilmem kaç dakikada bilmem
ne kadar alkışlandı’ diye atılan manşetleri ve Ankara’nın duyduğu
rahatsızlığı herhalde anımsıyoruz. Ankara bu sefer de rahatsız oldu…
Aslında, Amerikan uçak gemileri Ortadoğu’nun Akdeniz kıyılarına
dayandığında, Tel Aviv-Washington’un ‘bebek katilleri olarak
ortaklığı’ konusunda kesin karara vardıktan başka, ‘ne yapıyoruz o
zaman’ sorusunun da şimdiye yanıtlanmış olması gerekiyordu…
Cevaplanmadıysa sorun var demektir ve “dış politikada çıkarlar
vardır, ilelebet düşmanlık olmaz” başlıklı Batı öğretisinin ABD ve
İsrail’e küfür ederken dahi zihin-altımızda yaşadığını gösterir…
Bu yüzden Gazze krizinin başında, dış politikada
“normalleşilemeyecek ülkeler kategorisi”nin oluşturulması üzerine
düşünülmesini önermiştim…
Dikkat ederseniz, “normalleşilmeyecek” değil,
“normalleşilemeyecek”. Yani siz istesiniz bile doğası gereği bir
noktada ilişkinin yine kırılacağı kabulünden hareketle…
Tabii Türkiye gibi oturmuş devlet geleneği bulunan ülkelerin bu
türden tarifleri uluslararası ilişkiler estetiğine uygun bulmayacağının
farkındayım. Ama “gerçekçi” bulduklarını, geliştirdikleri şu
formülden anlıyoruz…

Amerikan Kongresi’nde yaşanan mide kaldırıcı ve tarihi “insanlık dışı
üleşimi” sadece Ankara görmüyor! Bütün dünya, en çok da
hegemonik düzene itiraz eden ülkeler de izliyor…
Çirkin görüntü, en çetin çok kutupluluk tartışmalarının yaşandığı
döneme denk geldiğinden, Amerikan siyasetçilerinin soykırımcı
alkışlayarak koltuklarını sağlama alma, katledilen binlerce masumun
bedeni üzerinden politik ikballerini realize etme hâyâsızlıkları
yerkürenin gözüne iyice batıyor. Kendi kalelerine ‘altın gol’
atıyorlar…
Bu sırada “karşı tarafta” da bazı olaylar yaşanıyor…
***
Filistinli grupların Çin’de bir araya gelerek ortak metin
imzalamasıyla, Kongre’deki fotoğrafı yan-yana koyduğunuzda,
şimdiye kadar teorik tartışmalar gibi gelen “çok kutupluluk” izahları
bedenleniyor. Hangi karenin “kötüyü” temsil ettiği de…

NEDRET ERSANEL - Soykırımcıya ayakta alkışlar kime yarar?

Pazar akşamı Fransa İçişleri Bakanı’na “veba virüsü” gönderilmesi
Batı’nın vesikalığını ancak bu kadar iyi kareleştirebilirdi…
Olimpiyatların açılış seremonisi ‘ortaçağa dönüşün’ en açık
sembolizmini oluşturdu ve-dahî mevcut dünya haliyle ancak bu kadar
uyumlu olabilirdi…
Her türlü rezilliğin temize çekilip, kutsandığı ve organizasyon
yetkililerine göre ‘farklılıklara hoşgörü’ bağlamında sunulduğu
“temalar” şu kadar yalın gerçekliğe denk düşüyor; Paris’te vur
patlasın çal oynasın çıldırılırken, sadece bir kaç yüz kilometre
kuzeyde binlerce çocuk yaşta genç doğranıyordu…
Bu “farkında olmama” hali tam da Marie Antoinette’le
anlatılabilirdi, o dahi “başı elinde” sahnedeki yerini aldı. Tepki çeken
açılışın her elementi o denli mide kaldırıcı ama yine o kadar açıklayıcı
ki, hesaplanarak yapılmadığına inanmak zor…
***
Mesela, LGBT gösterisi! Bunun, ‘Son Yemek’ tablosuyla birlikte
işlenmesi bu konulara meraklı kesim açısından daha derin anlamlar da
üretti ama ‘orijinalinde’ masada oturanlardan birinin “erkek mi kadın
mı” olduğu tartışmaları özelinde de okunabilir; öykünün başladığı ve
günümüzde bağlandığı yer açısından da manidar sayılabilir…
Gelgelelim, LGBT meselesi Türkiye’de de kısa süre önce hayli
tartışılmıştı ve “herkesin kendi hayatı kardeşim, ne karışıyorsunuz”
sığlığında getirilen savunu, şimdi bütün dünyadaki evlere nasıl böyle
kolayca sokulduğuyla yüzleşmiş oldu. Yani içimize karıştılar. Bunun
küresel bir proje olduğuna yönelik okumalar da çok, ayrı bahistir,
ancak tekrarlayayım; LBGT lobisi, Yahudi lobisini bile aşar ya da
İsrail lobisi alt şube statüsündedir…

***
Kadrajı açtığınızda; Olimpiyat görüntülerini gerçekleştiren ve
eleştiren ülkelerin, küresel Doğu-Batı cephelerinin üzerine
oturduğu da gözlemleniyor. Dersi buradan alabiliriz; sadece Avrupa
veya Amerika’yla sınırlanmış (kısa geçmişte Beyaz Saray ve Türkiye
dahil Amerikan elçiliklerinde de LBGT bayraklarının “resmi” olarak
asıldığını hatırlayalım) bir rezillik deyip geçemeyiz buna. Bulaşıcılığı
besleniyor ve malûm, pandemi çağındayız…

NEDRET ERSANEL - Olimpiyat ortaçağı, İsrail’e ‘girmek’, Ortadoğu koalisyonu…

Küresel hercümerc içinde en açmaz görünen sorunların çözümüne, en
azından bu krizlerin neresinden/nasıl tutulması gerektiğine ilişkin
yaklaşımlar bile üzerinden atlanıp geçilen, fark edilmeyen cümlelere
dönüşebiliyor…
Hatta kendi Dışişleri Bakanınızın tespitlerini, çıkış yollarına ilişkin,
yeni, şümullü, açık haber değeri olan okumalarını dahi
ıskalayabiliyorsunuz…
Filistin’de yaşanan İsrail soykırımı üzerinize doğru sıçramaya
başladığında, Tahran’da yaşanan suikastla birlikte Lübnan ve
Suriye’ye doğru atağa kalktığında, Amerikan Kongresi’ndeki alkışlar
Ortadoğu kuzularının sessizliğiyle buluştuğunda, aslında çözümün
olaylarda değil, tüm bölgede olduğunu daha çok fark etmeye
başlıyorsunuz. Çözüm bulamadığınızda parçadan uzaklaşmak,
sorunun bütünde olduğunu gösteriyor. Tabii göz müsaitse…
***
Herkes gibi Ankara da, İsrail’in sınırsız “cesaretinin” arkasında ABD
olduğunu görüyor. Görüyor ama bir farkla; Amerika’nın siyonizme
yaklaşımını “şartlanmışlık” olarak tesbit ediyor ve bu doğru esasında
kangrenin de sebebi. Çünkü ‘şartlanmışlık’, yaklaşımınız ne kadar
doğru, sabırlı ve iyi niyetli olursa olsun, muhatabınızın ‘çıldırtıcı’ bir
körlük ve sağırlıkla sizi dondurması demek…
Hırsızın çalarken çekilmiş fotoğrafını gösterdiğinizde bile, “sizin
makinanız yanlış çekmiş” yanıtını alıyorsunuz ve ağır bir çaresizlik
çukuruna yuvarlanıyorsunuz…

NEDRET ERSANEL - Pakt!

Cumartesi siz okuduktan sonra, pazartesi Sayın Bahçeli adını koydu;
“Kudüs Paktı”…
Çocuk doğmuş değil ve hangi aşamada onu da kimse tam kestiremiyor
ama.. Bölgenin yüzyıllık istikrarsızlığına makûl cevaptır…
“Ortadoğu’da barış ve huzuru sürdürülebilir kılacak adımların süratle
atılması gerekmektedir. Bu amaçla; Türkiye-Suriye-Irak-Mısır başta
olmak üzere bölge ülkelerinin girişimiyle bir ‘Kudüs Paktı’
oluşturulmalıdır”…
“Diğer ülkelerin” pakt portföyünde nasıl yer alacağı da önemli.
Türkiye-Suriye normalleşmesine destek veren ülkeler kümesiyle
kesişebileceğini paylaşmıştık, ne kadar kapsayıcı o kadar iyidir…
Siz bu satırları okurken bir yenisi dahi başlamış olabilecek bölgesel
çatışmalardan yorgun düşmüş Ortadoğu’nun bu fikre nasıl yaklaşacağı
ayrı bahistir ve hep temkinli ilerliyoruz, konuştuğumuz gerçek
ihtiyaçtır, bunu da Türkiye düşünüp, deneyip, sürüklüyor, inşallah
menzile varır…
Nitekim, Sayın Bahçeli bu konuşmayı yaparken, Dışişleri Bakanı
Hakan Fidan Kahire’deydi. Mevkidaşı ile düzenlediği basın
toplantısında doğal olarak iki konu ortaya çıktı; Gazze-İsrail’in yaptığı
soykırım ile Mısır Devlet Başkanı Sisi’nin ülkemize yapacağı
ziyaret…
Bakan’ın İsrail’e söylediği sözler içinden ‘tasmalı’ olanı medyanın
albenili bulması doğal. Ancak bu kadarla kalmadı…
‘BİZ BU OYUNU OYNAMIYORUZ ARTIK’…

NEDRET ERSANEL - İsrail'in Alacakaranlık Kuşağı

İran, İsrail’i vursa da, vuruyor gibi yapsa da, Çin, Rusya ve evet ABD
de bunu istemiyor…
Adı geçen her süper gücün kendine göre diğerine zıt stratejik
gerekçeleri, bölgede yaşanan çatışmanın üzerinde nedenleri var ve
ögelerine ayrılmaları, bunlara bakarak İran’ın da İsrail’i gerçekten
vurmayı isteyip istemediğini konuşmak gerekiyor…
Herhangi bir ülkenin üç süper gücün hilafına İsrail’i vurması mümkün
mü? Bu olay özelinde mümkün…
Bu da bizi Tahran’ın ‘içine’ taşıyor, tekrarlayalım; İran
Cumhurbaşkanı Reisi ve Dışişleri Bakanı Abdullahiyan’ın “tasfiye
edilmesi” İran için yeni politik gerçeklik yarattı. Haniye suikastında
ve soruşturmasında da gördük. Anladık ki, Tahran çarkı içinde bir
dişli takılıyor…
Siyasetteki izlerini şuradan izleyebilirsiniz; yeni Cumhurbaşkanı
reformist kimliğiyle birlikte Batı’yla daha düzgün ilişkiler kurmak
isteyen bir profil. Adaylık sürecinde alenen söyledi. Haniye suikastı
bunu çelmeledi, Pezeşkiyan’ın elini bozdu. Yine de Dışişleri
Bakanı’nı bile atamadan Cevad Zarif’i stratejik işlerden sorumlu
yardımcılığına atadı. Zarif’i anlatmaya gerek yok. İran iç
tahterevallisinde nerede oturduğu belli. Biz bu ipucunu/delili sizlerle
paylaştıktan 10 gün sonra istifa etti. Neden? İşte o “diş”li ısırdı!
Aynı dişli İran dış politikasında esnemek istemiyor. İçeride
menfaatlerin dağıtılması konusunda da taraf. Ve yine İsrail’e açık ve
güçlü bir cevap verilmesini istiyor. Bu bağlamda Tel Aviv’in savaşı
yükseltme arzusunun da paydaşına dönüşüyor…
***
Gelelim süper güçlerin stratejik ögelerine ayrılmasına…

Çin resmi dili, İsrail’in durdurulmasından yana. İki devletli 1967
çözümünü destekliyor, Filistin örgütlerinin liderlerini bir araya getirip
çözüm üretmeye davranacak kadar da ileri gidiyor, Haniye’nin
öldürülmesini, “buna karşı” girişim olarak tarif ediyor.
Yine de İran’ın İsrail’e fırsat verecek bir karşılık vermesini kesinlikle
istemiyor. Sebebi Pekin için hassas bir konu; böylesi durumun geniş
Ortadoğu’da, özel olarak Çin’in genel olarak Doğu’nun ilerleyişini
sakatlama, özellikle “yatırımlar/yollar” üzerinden ilerlemesini
geriletme riski…
Rusya açısından yine aynı saikler geçerli olmakla birlikte, ABD ve
İsrail’in İran’ı vurması durumunda rejimi düşürme potansiyeli
yeşerteceğini, bunun hayati nitelikte jeopolitik kayıp oluşturacağını
teşhis etmesi. (Aynı düşünceyi/kaygıyı Çin de paylaşıyor.)

NEDRET ERSANEL - Şeytan ayrıntıda kimden gizlenir?

Bir kombin var; 7 Ekim meşru müdafaası ve günümüze varan devamı,
Ukrayna’da tarafların hızla başlarını başka yöne çevirmelerine sebep
olmuş, ellerindeki kartların yerleşimini baştan düzenletmişti…
Şimdi bir başka kombin, Haniye suikastıyla-Ukrayna’nın Rusya-
Kursk’a yönelttiği ‘beklenmeyen’ atak eş zamanlı ve ‘uyumlu’
gözüküyor…
Sonunda hepsinin birden 5 Kasım’a bağlandığını göreceğiz…
Kursk vakası askeri-teknik açıdan kurmay subayların çok ilgisini
çekmiş olmalı. Öte yandan kayıtlarda şunu öne almak gerekiyor;
Rusya’nın çuvalladığı utanç anlarından biridir. Hedeften gözünü
ayırmanın/rahatlamanın, nöbette miğfer üzerinde kestirmenin sonucu
olup-olmadığının tespiti, hesabının içeride sorulması gerekiyor. Ancak
biz dışardayız ve söyleyebileceğimiz sadece Moskova’nın ağır hata
yaptığıdır…
Tabii şu da var; ‘Rusya nihayetinde bu durumun üstesinden gelecek ve
kendi topraklarını temizleyecektir’.. Olabilir. Ama bu Wagner
olayındaki kadar kolay, kısa ve ucuz olmayacak gibi duruyor…
BATI CEPHESİNDE ‘ARTIK’ YENİ BİR ŞEY VAR…

NEDRET ERSANEL - Kursk vakası: Rusya’nın Batı tarafından istilası!

Avrupa Birliği 5 yıl sonra bizi Brüksel’de yapılacak, ‘Gymnich’ nam,
Dışişleri Bakanları toplantısına davet etti. Sayın Fidan’ın katılması
bekleniyor…
Dışişleri Bakanlığı durumu ‘resmi olarak’ şöyle değerlendirdi; ‘Bu
davet, bölgesel ve küresel sınamalar karşısında Türkiye ile
ilişkilerin geliştirilmesi gerektiğinin AB tarafından anlaşıldığına
işarettir…
Kimi gazetelerimiz de daveti daha coşkulu paylaştılar okurlarıyla;
“Türkiye’den vazgeçilemez”…
Avrupa işlerinden gayet iyi anlayan sevgili meslektaşım Güldener
Sonumut da şöyle diyor; “AB’nin Gazze, Afrika, Libya, Doğu
Akdeniz gibi konuları ilk elden görüşme ihtiyacı hasıl oldu”…
Tabii Güldener vicdanlıdır, cilanın göz almaması gerektiğini bilir;
“bizi aday ülke sıfatıyla davet ettiler ama bu yeni başlık açılacak
anlamına gelmiyor”…
Demek, AB’nin davet ihtiyacı ile ‘düştüler elimize, bekle bizi AB’
arasında fark var…
SİZ AB’DEN VAZGEÇEMİYORSUNUZ Kİ…
‘AB üyeliğinde zırnık ilerleme beklemeyin’ minvalinde bu yorumdan
sonra, “ne oturdunuz, kalkın gidelim” demek gerekir ama davet
üzerine en sakin tahlil olan, ‘daveti, AB’nin diyalog arayışı
sayıyoruz’ karşılamasının bile ne denli çürüğe tutunmak olduğunu
göstermek lazım…

NEDRET ERSANEL - Doğu Türkiye’ye Gelirken, Türkiye AB’ye Gidiyorsa… - Enhanced - 90p

NEDRET ERSANEL - Doğu Türkiye’ye Gelirken, Türkiye AB’ye Gidiyorsa…

Nasıl Irak’la geliştirilen ilişkilerin terörle mücadele boyutu olduğu
kadar jeopolitik aksamları varsa, Suriye’yle normalleşme
girişimlerinin sadece terör veya göçmen sorunu yok; uluslararası ve
büyük bir ayağı var…
‘Harita yerleştirme’ diyebiliriz…
İsrail, Ukrayna, İran, Filistin krizlerinde yaşanan gelişmeler tek miğfer
altında ve ABD Başkanlık seçimleriyle bitişik kulvarda yüzüyorlar.
Hız ve ritimleri buna göre ayarlanıyor…
Yani Rusya çıkıp, ‘Türkiye-Suriye arasında artık sorunların çözülmesi
lazım’ diye vaziyet ettiğinde, Kursk saldırısını ortaya çıkaran
motivasyonlarından birinin de bu olduğunu bilmek lazım…
Kahire’de İsrail soykırımında en azından ateşkes sağlanması için
müzakereler sürerken, Devlet Başkanı Sisi’nin 3 Eylül’de Türkiye’ye
geliyor olmasını da, Suriye-İsrail-Afrika bağlamlarına ayrı ayrı
oturtabilirsiniz…
Yine de son haftaların en ilginç gelişmeleri Kafkasya’da yaşanıyor.
Devlet Başkanı Putin’in Bakü ve Hazar kıyısı ziyaretlerini takiben
Azerbaycan’ın BRICS’e tam üyelik için resmi başvuruda
bulunacağını açıklaması, Ankara için de güçlü bir vakum
oluşturacak!..
Takiben, Gürcistan’da Batı beslemeli bir renkli devrim
gerçekleşeceği haberlerinin yükselmesi de ortak kümeye ilave
edilebilir. Hatta Filistin’in de BRICS’e üyelik başvurusunda
bulunacağının ilanı da zamanlamaya muhakkak eklenmeli. Hem
Azerbaycan hem Filistin adımlarının arka planında Çin’in olduğu da
açıktır…

NEDRET ERSANEL - ‘Maymuncuk’ kıran…

AB tipi yerli medyanın heyecan ve haberleri artsa da, “Avrupa
Birliği&#39;nin 5 yıl sonra bizi Brüksel’de yapılacak ‘gayr-ı resmi’
Dışişleri Bakanları toplantısına davet etmesini” geçen hafta sonu
gömdüğümüz için, (‘Doğu Türkiye’ye gelirken, Türkiye AB’ye
gidiyorsa’, 24/08) en azından 40’ı çıkana kadar bir daha el açmaya
gerek yok. Şimdi ‘diyalogdan memnunuz’ başlıklarıyla kutsanıyor
ama bu temize çekmeler yine menzile varmadığı zaman ‘ne oldu o
kadar yazdıklarınız’ diye hatırlatırız…
İlla önemsenecek bir şey aranıyorsa-belli ki yaz vesilesiyle ‘yazacak’
bulunamıyor. Ki, bizim matbuatın elinden ‘aktüeli’ alın, ne
yazacaklarını hemen şaşırırlar-ben size tüyo vereyim…
Perşembe günü İstanbul’da gerçekleşen, ‘Kalkınma Yolu Bakanlar
Zirvesi’ni yazın…
Ulaştırma Bakanı Abdülkadir Uraloğlu’nun ev sahipliğini yaptığı
toplantıya, Türkiye ile birlikte Irak, Katar, Birleşik Arap
Emirlikleri’nin ilgili bakanları (ulaştırma ve enerji) katıldı. Bu
Bakanlar, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Nisan ayında gerçekleşen
Bağdat ziyaretinde projenin mutabakat zaptını imzalayan isimler…
2028-2033-2055 yıllarında üç etapla tamamlanacak devasa projenin
bölgesel ve küresel bağlama nasıl oturduğunu bu köşeden çok
anlattık. Peşinden koşulacaksa bunun peşinden koşmak lazım gelir.
Yarım yüzyıldan fazladır AB kapılarında süründükten sonra tatmin
edici gelmeyebilir. O yüzden ilave konular da ekleyeyim…
***
Rusya Devlet Başkanı Putin’in Bakü ziyaretinin bir ayağı da Rusya-
Kafkasya-Türkiye-Avrupa enerji yoluydu. Nitekim bu teması takiben
kardeş Azerbaycan’ın Dışişleri Bakanı Ceyhun Bayramov da

Ankara’ya geldi. (27/08) Onunla da, ‘horizantal’ hat konuşuldu!
Kalkınma Yolu Projesi, ‘vertical’dir, yani dirseğidir!

NEDRET ERSANEL - Suriye’nin Araladığı Kapıya Ayağımızı Mı Dayadık?

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #nedretersanel