Geçtiğimiz çarşamba gün, İsmailağa Cemaati açısından da, o esnada tekkede bulunan
gazeteciler açısından da tarihi bir gündü bence. İsmailağa, uzun tarihinde ilk kez
tekkenin kapılarını bir basın toplantısı için gazetecilere açtı, biz de yirmi kadar
gazeteci ile birlikte cemaatle ilgili merak ettiğimiz ne varsa öğrenme fırsatı yakaladık.
Salih Topçu hoca, Abdullah Kılıç hoca, Muhammed Fatih Ustaosmanoğlu gibi
cemaatin önde gelen isimlerini dinlediğimiz, sorularımızı sorduğumuz bu buluşmadan
çokça anlatılacak meseleyle, çokça notla döndüm. Yerim elverdiği oranda hepsini
anlatmaya çabalayacağım.
Herkesin çokça merak ettiği Cübbeli Ahmet meselesinden başlayacağım tabii ama
önce Nakşibendi tarikatının Halidiyye kolunun bazı usullerinden bahis açmam gerekir.
Gelenekli tarikatlarda, bu tarikatlara karşı korku biriktiren ve şeyh efendileri
diktatörlermiş gibi gören seküler tayfanın düşüncelerinin aksine, kuralları açıklıkla
ortaya konmuş bir “tarikat işlerini sevk yapısı” vardır. Hemen hiçbir şey “ben istedim
oldu” şeklinde ilerlemez. Bu o kadar öyledir ki tarikat usulünün esaslarını şeyh
efendiler dahi yerinden kımıldatamaz.
Halidi Nakşibendilerde şeyh efendiler, “halife” denilen insanlar yetiştirirler. Bu
yetiştirmenin de uzun kuralları vardır ancak yerim gerçekten dar, meselem gerçekten
çok. Bu halifeler yetişip “irşada mezun” olduklarında şeyh efendiler tarafından
kendilerine icazet verilir. Bu noktada halifeler iki şey yapabilirler. Ya bir başka yere
gidip tekke kurabilirler ve bağlı oldukları silsilenin usulüyle irşad faaliyetine başlarlar
yahut şeyh efendinin yanında, biatları ona bağlı olarak kalırlar. Şeyh efendinin
vefatının ardından da dört ihtimali vardır bu halifelerin. İçlerinden biri (işaret edildiyse
işaret ile, değilse istişare ile) mevcut tekkeye şeyh olur. Diğerleri yeni şeyhe biat
edebilirler, irşad için kendi tekkelerini açabilirler yahut yeni şeyhe biat etmeden de,
irşada başlamadan da tabiri caizse köşelerine çekilebilirler.

İsmail Kılıçarslan - İsmailağa buluşması

Ütopik düşünmek gibi distopik düşünmek de faydasız hatta zararlıdır. Umuttur insanı hayatta tutan;
endişedir insana önlemler aldıran. Şu halde en doğrusu, hal ve istikbale dair bir yandan endişe
duymak; öte yandan umut beslemektir. Zira bütün çözümler, endişe ve umudun izdivacından doğar.
Geçen haftaki yazımızda Cenâb-ı Hakk’a dair samimi bir tevhid inancının, mutlaka “ehl-i tevhid ile
ittihad” şuurunu beslemesi gerektiğinden söz etmiştik. Ancak Müslümanların birleşemediklerinden
de esef etmiştik.
Öncelikle şu hususun altını çizelim ki, iki milyarlık bir bünyede elbette farklı yorumlar ve yönelimler
olacaktır. Ancak Müslümanların, “ümmet”i ilgilendiren temel meselelerde itikâdî, fikrî, siyâsî, ictimâî
ve iktisâdî açıdan mümkün mertebe birlik olmayı başarabilmeleri, bu gaye uğrunda çabalamaları, en
azından bu birliğin önemine samimiyetle inanmaları gerekir. Buna inanan ve bu uğurda gayret sarf
eden milyonlarca samimi ve ihlaslı Müslümanın ve binlerce kurum, kuruluş, cemaat ve cemiyetin
olduğu da müsellemdir. Ancak İslâm dünyasının umumi manzarasına bakıldığında, bir dağınıklık ve
parçalanmışlık halinin varlığı da yadsınamayacak bir olgudur.
Madem, tablo vahim; öyleyse gelin, umum itibarıyla “Müslümanlar tevhid ve ittihad şuurunda
olsalardı ne olurdu?” sorusunu cevaplamaya çalışalım.
*İslâm’ın hikmetli öğretilerinin, çok kapsamlı ve dünya çapında organize olmuş meydan okumalarla
karşılaştığı günümüzde; İslâm’ın (dolayısıyla kendilerinin) modern çağda varlığını tehdit eden bu
meydan okumalarla mücadeleye odaklanırlar; birbirleriyle lüzumsuz bir kör düğüşün içine
girmezlerdi.
*Siyasi ve içtimai konulardaki görüş farklılıklarını, milli kültürlerinden kaynaklanan kendilerine has
bazı gelenek ve göreneklerini, coğrafi sınırlarını vb. kendilerini “ümmet”in ana gövdesinden ayıran
önemli bir “ayırıcı unsur” olarak görmezlerdi. Bilakis bunları, o ana gövdenin gücüne ve kuşatıcılığına
katkı sağlayan “zenginleştirici unsur” olarak görürlerdi.

Mahmut Ay - Müslümanlarda tevhid ve ittihad şuuru olsaydı ne olurdu?

Bismillahir Rahmanir Rahim

Osmanli Naksibendi Zikr led by Seyh Lokman Effendi

Shabaan 1 1446

naksibendi.us

Lailaha IlAllah Zikr- Shabaan 1446

Tekkenin “Tarikat mensuplarının oturup kalkmalarına, âyin icra etmelerine mahsus yere verilen ad…” olduğunu söyleyen Mehmet Zeki Pakalın, kelimenin Farsça’da dayanma, dayanacak yer anlamındaki takyeden bozma olduğunu, kimi küçük farklarla zaviye, hankâh, dergâh, âsitâne kelimelerinin de tekke anlamına geldiğini belirterek, ilk tekkenin hicri II., miladi VIII. yüzyılda Filistin’in Remle beldesinde açıldığını bildirmiştir. (Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, MEB, Ankara 1983)

Ömer Lekesiz - Özbekler Tekkesi’nin kısa hikayesi

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

Bismillahir Rahmanir Rahim 

The Osmanli Dergahi Zikr and Ilahi channel 

The Osmanli (Ottoman) Naksibendi Hakkani way of Sahibul Saif Shaykh Abdel Kerim Kebrisi ar-Rabbani q.s continues with our Shaykhs Khalifa Lokman Hoja Effendi.

Sahibul Saif Shaykh Abdel Kerim Kebrisi is a Khalifa of Sultan Awliya Shaykh Mawlana Nazim Adil al-Haqqani ar-Rabbani hazratleri and our way is fully authorised by Sultan Awliya Shaykh Mawlana Nazim.

Osmanlilar Geliyor.

naksibendi.us
https://www.youtube.com/channel/UC65rCQRPvBMKGyk0u7a5WZQ

New tracks tagged #tarikat