İsrail her dakika bebeklerin, çocukların, korunmasız sivillerin üstüne bomba yağdırırken bizim kendimizi iyi hissetmemiz elbette
mümkün değil... Bu çaresizlik bizim kendimizle aramızı da bozuyor, böyle bir durumun içine düşmüş halde oluşumuzu
kendimize açıklayacak kelimeleri bulamıyor, ahvalimizi meşru kılacak bir mazeret bulamıyoruz.
Bu muhasebeyi yapalım, bu yüzleşmeden elbet kaçmayalım ama bu kahrın bir yılgınlığa dönüşmesine, bizi elden ayaktan
düşürmesine de izin vermeyelim. Filistin’in uğradığı bu büyük zulmü dünyaya duyurmaya, bu büyük vahşetin kara haberini
yaymaya, dünyayla iletişimi kesilen Filistin’in mazlum ve yiğit insanlarının sesi olmaya devam edelim. Bu insanlık nöbetini, bu
iman vazifesini asla bırakmayalım. Bu destek faaliyetlerini küçümseyenleri, “sizler evlerinizde rahat rahat oturup laf üretirken,
Gazze’de çocuklar ölüyor” diyenleri kesinlikle dikkate almayalım. Görünüşte haklı bile olsalar konsantrasyonumuzu
bozmalarına, zihnimizi meşgul etmelerine izin vermeyelim. Elimizden ne geliyorsa, asla küçümsemeden bu seferberliği
sürdürelim. Bu işin peşini asla bırakmayacağımızı dosta düşmana gösterelim.
Gazze’de yeni bir asır başlıyor, bunu unutmayalım! Tarih yeniden yazılmaya başlıyor; bizim İsrail’i tel’in etmek ve Gazze’nin
sesi olmak adına seslendirdiğimiz, görünür kıldığımız, dolaşımda tuttuğumuz her şey, bu yeni yazılmaya başlanan tarih
sayfalarına birer vurgulu not olarak düşüyor, bunu aklımızdan çıkarmayalım.
Elimizdeki her iletişim imkânını bu yolda seferber edelim, bölgeye yardım ulaştırabilen kuruluşlara imkânımız ölçüsünde
azami desteği verelim. İsrail terörizmini lanetlemek ve bütün çıplaklığıyla ortaya sermek adına her gün yeni fikirler geliştirelim,
sürekli güncellenen bilgilerle İsrail’in benzeri olmayan çirkinliğini ve yaşanabilecek en ağır şartlar ve zorluklar altında bile
dirayetini, kararlılığını, davasına sadakatini yitirmeyen Filistin’in, Gazze’nin yiğitlerini dünyaya gösterelim, tarihe kayıtlarını
düşelim. Cesaretin, azmin, imanın şiirini yazan, kundaktaki bebekten ahir ömrünü süren yaşlılarına kadar her yaştan binlerce
şehit veren kahraman Filistin insanının destanını görünür kılalım, elimize ulaşan görsellerle bu büyük hikâyenin çarpıcı
tasarımlarını üretelim, sosyal mecralardan mümkün olan bütün dillerde dolaşıma sokalım. Bunları yapalım, çünkü bu defa bu
yapılanların yeryüzünün her köşesinde bir karşılığı, bir yankısı, insanlığın vicdanında bir titreşimi var. Dünyanın her köşesinde
meydanlar, caddeler ‘Free Palestine’ haykırışlarıyla inliyor. Zalimler yalanlarını yaymak üzere ağızlarını her açtıklarında yalanları
yüzlerine vuruluyor, sert protestolara uğruyor. Batı ülkelerinde yönetimler, kendi toplumları nezdinde İsrail terörizminin yardakçısı
olmak suçundan mahkûm ediliyor. Artık küresel bir gerçek bu; İsrail’in Batılı işbirlikçileri ile birlikte kurguladığı bu akıl almaz, bu
insafa sığmaz kötülük senaryosu artık hiç kimseyi kendine inandıramıyor. Bu oynanan oyunun ne kadar karanlık, ne kadar kirli,
ne kadar adaletsiz ve ne kadar açıklanamaz olduğunu dünyanın neresinde yaşıyor, neye inanıyor olursa olsun her insan
görüyor, idrak ediyor.

Gökhan Özcan - Unutmadan, yılgınlığa düşmeden...

Affetmek için unutmak şart mı? Hafızayı sıfırlamadan unutmak nasıl mümkün olabilir? Bilim bu konuda ne diyor?

Unutmadan affedilebilir mi?

Bir şey bize ağır geliyorsa, o yükü içimizde taşımak zorsa onu çabucak
unutmayı isteriz. Çünkü onu taşımak kalbimizi yorar. Hafiflemek için bizi
meşgul edecek, dikkatimizi dağıtacak bir şeyler ararız. Bunu
yapamayanlar arasında zihnini uyuşturacak çarelere yönelenler de olur.
Unutmak yaşamaya devam edebilmenin bir yoludur çoğumuza göre.
Diğer yandan insanın nisyan ile malul olduğunu da biliriz. Bıçak sırtı bir
durum... Sıkıntı verici bir ikilem...Unutsak bir şeylerden kaçmış olacak,
gerçekliğimizde bir kırılma yaşamayı, dolayısıyla eksilmeyi göze almak
zorunda kalacağız. Unutmasak, o sıkıntı zaten yeterince ağır olan hayat
yükümüze yeni yükler katacak. Çoğumuz sırf bu ikilemden kaçabilmek
için unutmaya meylediyoruz belki de.
Ancak bazı şeyler var ki, onlar unutulamaz. Unutulabilir ama unutulması
kabul edilemez. Kim olduğumuz mesela, dünyada ne yaptığımız, neye
inandığımız, neye bağlandığımız... İnsan kalmak için nelerden
vazgeçemeyeceğimiz... Böyle şeyleri unutursak, unutmaya rıza
gösterirsek, unutmakla yükünü hafiflettiğimiz insanlığımız neye yarar? Ne
kalır bizden geriye?
Gazze&#39;de haftalardır yaşananlar üstümüze çok ağır insani yükler yükledi,
burası doğru! Çoğumuz bu yükü taşımaktan, her gün her saat bu dramla
yüzleşmekten, aleyhimize işleyeceği çok belli muhasebelere girmekten
yorulduk. Yorulduk evet; ama kahırla uzayıp giden bu süreçte
yapabildiğimiz tek insanca şey de bu aslında. Gazzelilere acı, gözyaşı,
açlık, yokluk, soğuk, işkence ve ölüm düştü; bizeyse bütün bunlara şahit
ve yazık ki seyirci olmanın getirdiği kalp yorgunluğu... Yüce mahkemede
savunma dosyamıza ekleyebileceğimiz tek belge de bu! Zalimlerden
olmadığımıza dair tek delil!
Madem böyle; unutmak zehrinin vücudumuza sirayet etmesine,
damarlarımızda dolaşmasına, bizi yavaş yavaş zehirlemesine izin
veremeyiz. Bunu yapamayız, çünkü zulme ortak olmadığımıza dair hiçbir
delilimiz kalmaz elimizde. Sura üflendiğinde, herkes mahşer meydanında
toplanıp hesaba durduğunda, dile gelip bizi savunacak hiçbir şeyimiz
kalmaz. Hafifletici hiçbir sebebimiz kalmaz.
Filistin&#39;i unutamayız, Gazze&#39;yi unutamayız, unutma zehrinin her yanımızı
işgal etmesine izin veremeyiz. Zalimce katledilen, kaçacak yeri kalmayan
kardeşlerimiz, soğukta titreyen o masum bakışlı çocuklar uykularımızı

kaçıracak bir dert dahi olamayacaksa bize, nasıl bakacağız mahşer günü
Rabbimizin yüzüne. Çocukların ellerini donduran o soğuktan düşmeyecek
mi bize de bir üşüme hissesi? Kim olarak yaşayacağız bundan sonra? Kim
olduğumuza inandırabileceğiz kendimizi. Nasıl sevebileceğiz kendimizi
bir daha? Unutmak, arkamızı dönerek yaşamaya teslim etmek olmaz mı
kendimizi? Kime arkamızı dönerek? Gazze&#39;ye, Filistin&#39;e, o aziz yürekli
kardeşlerimize! Ve fakat kendimize de!

GÖKHAN ÖZCAN - İsyandan Nisyana

Unutmak isteyenler ama unutamayanlar için/For those who want to forget but can't forget

Unutuşa Direnen Gözler

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

Gündem veya önemli meseleler hakkında konunun uzmanlarınca kaleme alınmış makaleler Fikir Turu Podcast Kanalı'nda sizlerle

New tracks tagged #unutmak