Berzahı, bilinenle bilinmeyenin, var olanla yok olanın, sabit olanla fâni olanın, düşünebilir olanla
olmayanın arasını ayıran bir durum, diye tanımlayan İbnü'l-Arabî, cisimler ve manalar arasındaki şehadet
aleminde özel bir berzah olarak konumlandırdığı insanı da berzahî ilişkilerin merkezine yerleştirir.
Bu yanıyla berzah, insanın varlığa ve kendisine dair tefekküründe ayırma vasfının yanı sıra, var oluşu,
ruhu, canı, cismi, nefsi ve nefesi, zahiri ve bâtını birbirlerine karıştırmadan birleştirme vasfına sahiptir. Bu
esaslarda
berzah zaten iki şeyi birleştiren ve onlardan bir toplam olması bakımından ayırandır, zira birleştirme
ayrının varlığını gerektirir.
Ekrem Demirli tercümesiyle, İbnü'l-Arabî'nin Fütuhât-ı Mekkiyye'sinden belli aralıklarla yaptığımız
seçmelere, berzah, ruh, nefs ve nefes temasıyla devam edeceğiz.
Şeyh Muhyiddin diyor ki:
“Berzah yolunda (...) özellikle Allah'ı bilenler yürür.
(FM XI: 314)
“Kıyamet de bir berzahtır ve bu bağlamda varlıkta berzah olmayan bir şey yoktur. Çünkü iki şey iki şey
arasında düzenleniştir. Berzah, bir şeyin iki şey arasına yerleştirilmesi demektir. Şimdiki zaman da öyledir
ve 'süreklilik' diye isimlendirilir. Manevi şeyler dair, duyulur şeyler ise küredir. Oluşta 'uç' diye bir şey
yoktur, çünkü dairenin ucu yoktur. Her parça iki parça arasındaki berzahtır. (...) Latif olan kesifle taşınır
ve o 'ruh' diye isimlendirilir. İnsan onun nedeniyle canlıdır ve kalbin içinden çıkan, gelişme ve dokunma
duygusu denilen bedenin parçalarına yayılan bir buhardır.” (FM XI: 352)
“Allah Teala kendisini 'İki el sahibi' olmakla nitelemiştir ve iki el arasında bulunan berzahtır.” (FM XII: 48)
“Allah Teala kendisi hakkında hüküm verirken önce nefes sahibi olduğunu bildirmiş, nefesini Rahman'a
izafe etmiştir. (...) Nefes kendi nedeniyle ortaya çıkan ve Rab ismiyle bulunduğu
ilk gaybtır.”
(FM XIII: 3230)
“Sana nefsinden daha yakın bir mülk yoktur ve nefsin sahiplik iddiasında bulunan şeydir.”
(FM XIV: 58)
“Suretler mertebeye göre ve hareket ettirenden meydana gelen kasta göre şekillenir. Misal olarak kendi
mahrecinde bir harfi var etmek isteyen insandan çıkan nefesteki harfleri verebiliriz. Nefesin çıkmasıyla
(ve iradeyle birlikte) söz konusu harfin sureti, kendine aid mertebede ve mahreçte 'açılır.' İnsan o harfe
mahsus bir isim belirler ve bu isim zikredildiğinde harfi diğerinden ayırır.” (FM XIV: 215)
“İnsan, aklının herhangi bir şekilde varlığını imkânsız sandığı bir şeyi, berzah âleminde mevcut görür. Hiç
kuşkusuz o gerçek bir şeydir ve duyu berzahta onu algılamıştır. Duyu için mekân değişmiş, bu nedenle
hükümler de değişmiştir. Aklın imkânsız saydığı durum kendinde ve gerçekte de imkânsız olsaydı, o şey
berzah mertebesinde varlıkla nitelenmezdi; halbuki berzahta duyu tarafından idrak edilmiş, hatta Allah
ehli hakkal-yakîn bir şekilde onu idrak etmiştir.” (FM XV: 279)
“Her uç, ancak berzahta kendisine bakan yönü bilir.”

Ömer Lekesiz - Şeyh Muhyiddin’den  seçilmiş sözler

Umûmî nazarda, siyâset ve diplomasi arasındaki münâsebetler kaba bir değerlendirmenin konusu olur.
Diplomasi, siyâsetin dış yüzü olarak görülür. Hattâ diplomasi, siyâsetin aynası gibi algılanır. Buna göre
diplomatik bir süreç, siyâsette pişen bir yemeğin “dışarıya” servisi gibidir.
Yukarıdaki tespit, kısmen doğru; ama daha fazlasıyla da yanlıştır. Elbette, siyâsetten kopuk bir
diplomasinin olamayacağını kabûl ediyorum; ama, bu iki küre arasındaki irtibâtın, bir basitlemenin
konusu olamayacak kadar karmaşık ve nâzik olduğunu ıskalamanın ne kadar fâhiş bir hâtâ olduğuna da
şerh düşerek..
Siyâset biliminin kurucu babası olarak kabûl edilen ve bizim İslâmî kaynaklarda da bu vasfı ağırlıklı
olarak vurgulanan Aristo (Muallim-i Evvel) , klâsik eserlerinden birisi olan Retorik'de (Söylem), iknâ edici
eylemin kaynaklarını aydınlatmak adına üçlü bir ayırım yapar. Bunlar sırasıyla, ethos, pathos ve logos'tur.
Mânâ dünyâsı bir hayli yüklü ve Türkçe'de maalesef birebir karşılıklarını bulmakta zorlanacağımız
kavramlardır bunlar. Açalım...
İlki, yâni ethos, gelenek, alışkanlık, duruş, vb mânâları ihata eder. Burada konuşanın karakteri, kim
olduğu sezgisel bir alâkanın, sempatik bir yakınlığın konusudur. Yâni konuşan belirleyicidir.
Pathos ise, konuşan ile dinleyen arasında, daha çok duygusal bir karşılıklılığı verir. Burada konuşan,
dinleyen ile duygusal bir bağ, daha doğrusu, empati geliştirir.
Logos ise, sezgisel-sempati ile duygusal -empatinin dışında kalan daha üst bir küreye işâret eder.
Söylemin iknâ edici olması için mantıksal bir tutarlılığa oturması gerektiğini ifâde eder.
Siyâsal söylem, bu üç ilkenin arasında dolaşır. İknâ edici ve meşrû olması için üçünü, dengeli, ölçülü bir
şekilde kullanması, aralarındaki geçişi incelikli bir şekilde sağlaması gerekir.

Konvansiyonel siyâset bu üçlü arasındaki genel dengesizlikleri doğurur. Târihsel düzlemde Patrisyen-
Plebyen veyâ bizdeki karşılığıyla Havass-Avam münasebetlerinde yer yer bu dengesizlikler hep

görülmüştür. Ama siyâsetin demokratikleşmesi ve meşrûiyet meselesini demokratik ilkelere bağlaması,
kabûl etmeliyiz ki, ethos ve ondan daha çok pathos'u her zamân olduğundan daha baskın kılmıştır.
Siyâsal teorilerin kurgu veyâ varsayımları başka şeyleri söylese de, seçmen davranışları ve tercihlerinde
sempati-empati bağları, akılcı hesaplamaları baskılar. Bilhassa kriz devirlerinde bunu çok daha berrak bir
şekilde tâkip edebilmek mümkündür.
Ekonomi ile siyâset arasındaki temel farklılık, ilkinin ethos ve pathos ile yüklü bir bagajı olması, diğerinin,
yâni ekonominin ise katıksız bir logos'a sâhip olduğu yolundaki genel kabûldür. Ekonomizm, yâni
ekonominin müdahalesizliğini savunan düşünce, bu farklılığı aşırılaştırılmasından beslenmiştir. Gelin
görün ki, ekonomideki üretici ve tüketici davranışları da benzer nitelikler kazanmıştır. Akıldışı yatırımlar,
akıldışı tüketim tercihleri son zamanların tipik ve şaşırtıcı davranışları olarak ihmâl edilemeyecek boyutlar
kazanmıştır. O kadar ki, kapitalizmin ileri yatırımcı evrelerini kumar kapitalizmi (gambling capitalism)
olarak târif edenler azımsanmayacak kadar çoktur. Tüketim dünyâsında ise marka fetişizmi,
fantazmagorik reklâm dünyâsının kullandığı söylemler, bu söylemler üzerinden dağıttığı imgeler pek de
ekonomik logos ile izah edilmesi kolay olmayan manzaralardır. Günümüz ekonomilerini ekonomik
akılcılıkla, logosla temellendirmek, ethos ve ondan da baskın olarak pathos ile irtibatlandırmaktan daha
zordur.

Süleyman Seyfi Öğün - Siyaset ve diplomasi

Madrid'deki tarihi NATO zirvesi, Ukrayna savaşının neden yaşandığını da Ege'de krizin neden
derinleştiğinin de Batı Balkanlardaki gerginliğin de somut göstergesi niteliğindeydi.
Zirveyi başından sonuna takip etme şansımız oldu. Madrid'deki ikili görüşmelerden, rutin salon
toplantılarına kadar her adım NATO'nun yeni konseptinin ipuçlarıyla doluydu.
Türkiye açısından hem büyük kazanımlar, hem de büyük riskler taşıyan NATO, yeni stratejik konseptinde
Rusya'yı birincil tehdit olarak ilan etti.
2010 yılından bu yana hiç bir değişiklik yapılmayan NATO stratejisi bundan böyle yanına Çin'in de
iliştirildiği bir “doğu bloku” ya da “Avrasya Paktı” ile mücadeleyi birincil tehdit olarak tanımlıyor.
Aslında bu tanımlama ile Rusya'ya da tıpkı Soğuk Savaş öncesindeki gibi bir fırsat veriyor. Sanki “Nüfuz
alanında kalanları yanına al ve karşıtlık üzerine iki kutuplu dünyayı yeniden inşa edelim” deniyor.
Baltık'tan, Ege'ye kadar çizilen yeni hat ya da “sanal duvar” artık dünyanın yeni sıklet merkezi niteliğinde.
Hattın sağında ve solunda kalanlar olarak dünya iki kutupluluk üzerine yeniden inşa ediliyor. Çok
kutupluluk NATO ve Amerika tarafından kabul edilmiyor artık.
Bununla birlikte hattın dışında kalan ve en azından modern dünya tarihinin yazılmasına neden olan
coğrafyalar ise yeniden sinir uçları olarak uyarılıyor. Balkanlardaki gerginliğin ana sebebi bu.
NATO, yeni strateji belgesinde, Rusya'yı tehdit kabul etti. Belli ki Amerikan Başkanı Biden'in iktidara
geldiği günden bu yana ince ince çalıştığı yeni konsept, Rusya ile karşı karşıya kaldığı coğrafyalarda da
titizlikle uygulanmış.
Daha açık ifade ile Ukrayna'nın Rusya tarafından işgali, NATO ve doğrudan Amerika ile İngiltere
tarafından “gel gel” yapılarak gerçekleşti. Ukrayna halkı kurban edildi. Ukrayna'da taş taş üzerinde
kalmadı.
NATO, yeni konseptine uygun soğuk savaştaki sanal duvarını Baltık'tan başlatıp, güneye Akdeniz'e
kadar indirmeyi başardı! Başardı diyorum, aslında büyük bir trajediden de söz ettiğimin farkındayım.
Genişleme konseptinde Madrid zirvesi bir eşiğin daha aşılmasının kapısını araladı. İsveç ve Finlandiya
ile Türkiye muhtıra imzaladı.
Muhtıranın bizi ilgilendiren kısmı şudur: Artık PYD/YPG= PKK'dır. Ve bu gerçek NATO'nun imzalı belgesi
ile sabittir.
FETÖ ilk kez bir uluslararası metinde terör örgütü olarak tarif edilmiş ve kabul edilmiştir.
Muhtıra bahsine ayrıca gireceğiz. Biz devam edelim.
Finlandiya ve İsveç'in müstakbel NATO üyeleri olarak zirveye katılması, Ukrayna lideri Zelenski'nin
uzaktan erişim ile toplantıda konuşması yeni dünya düzenindeki kuzey cephesini göstermiştir.
Yeni soğuk savaşın yeni sanal duvarının orta kuşağında yer alan Türkiye ve Yunanistan arasındaki
gerginliği de tetikleyen Ege bölümü, Yunanistan ile değil Amerika ile müzakere edilmiştir. Yakın gelecekte
orada nasıl bir değişimin olduğuna hep birlikte şahitlik edeceğiz.

1 saat 10 dakika süren Erdoğan-Biden görüşmesinin Suriye bağlamı ise Türkiye'nin “bir gece ansızın
gelebiliriz” söyleminin yeni versiyonuyla anlam kazanacaktır.
Tarihi NATO zirvesinin sonuç bildirgesi ve yeni strateji belgesi, dünya düzeninin batı kampı açısından
yeniden dizaynının işaretiydi. Karşı tarafın yani Rusya'nın ve Çin'in bu yeni stratejiye vereceği cevap ya
kanlı bir sürecin başlamasına ya da bölüşümde yeni dengelere işaret edecek.

Hasan Öztürk - Yeni “soğuk savaş” ilanı ile NATO, Rusya’yla karşıtlık üzerinden bölüşüm...

Lafı dolandırmadan belirteyim en başta: Erdoğan liderliğindeki Türkiye istediğini aldı. Başka bir deyişle,
tarihi bir başarının altına imza attı.
Türkiye ile Finlandiya ve İsveç arasında imzalanan mutabakat metni, Türkiye'nin diplomatik zaferidir.
Metnin içeriği okunduğunda apaçık görülecektir ki Türkiye taviz veren değil taviz alan, boyun eğen değil
boyun eğdiren bir ülkedir. Dahası ve en önemlisi, kendi ulusal güvenliğiyle ilgili hassasiyetlerini
uluslararası bir metne dönüştürme gücünü gösteren bir ülkedir.
Türkiye bir yanda kararlılığını gösterirken öbür yanda işbirliğine de her daim hazır olduğunu ilkeli bir
biçimde göstermiştir.
Ortada Türkiye adına verilmiş bir taviz söz konusu değildir.
Eğer iddia edildiği gibi Türkiye bu aşamada veto kozunu kartını elinden çıkartmış olsaydı şahsen ben de
fena halde hayıflanır ve eleştirel bir duruş sergilerdim.
Oysa gerçek muhalefetin dediğinin tersinedir.
Türkiye gerçekleşmesi belli olmayan bir taahhütler manzumesine inanarak veto kozunu heba etmiş
değildir.
Orta yerde uluslararası düzeyde bir diplomasi zaferi varken muhalefetin peşin peşin sergilediği karşıt
tutum, siyaset adına hiç de iyi bir şey değildir.
Bütün bir dünya Erdoğan liderliğindeki Türkiye'nin başarısından kıskançlıkla bahsederken
muhalefetimizin başka bir kıskançlıkla gerçek olmayan beyanlar üzerinden başarısızlık temasına
sarılması “milli siyaset” adına kabulü mümkün olmayan bir olgudur.
Gerçekliğin tersyüz edilerek sunulması da muhalefetin siyaset anlayışında savrulduğu yeri göstermesi
bakımından ziyadesiyle üzücüdür.

BİLİNMESİ GEREKENLER...
Öncelikle şunların bilinmesi gerekiyor:
NATO'ya üye olmak için davet gerekiyor. Davet için de mevcut üyelerin oybirliği şartı aranıyor. Türkiye
onay vermeseydi Finlandiya ve İsveç'in üyelik talebi rafa kaldırılırdı. Bu prosedürel bir aşamadır.
İkinci aşama ise üyeliğe kabul sürecinde yapılacak oylamadır. Bunun için de oybirliği şartı aranıyor.
Yani her iki aşamada da üye ülkelerin tümünün onayı esastır. Yeni üyelik için davette sağlanan oybirliği,
üyelik katılım oylamasında oybirliği sağlanmazsa işlem tamamlanmış olmuyor.
Türkiye'nin Finlandiya ve İsveç'e koyduğu rezerv, her iki ülkenin Türkiye'nin şartlarını kabul ettiğini ifade
eden yazılı bir metne dönüşmemiş olsaydı Finlandiya ve İsveç'in üyelik isteği en başında akamete
uğrardı.
Türkiye'nin işbu mutabakat metninden sonra her iki ülkenin üyelik isteğini desteklediğini açıklaması, veto
kozunu tümden kaybettiği anlamına gelmiyor.
Zira her iki ülkenin NATO adına kendilerine gönderilecek üyelik katılım protoko-lündeki gerekli şartları
yerine getirmesi bir yıllık süreyi bulabilir. Üyelik protokolünün kabulü için tüm şartları yerine getirdiklerinde
de bu kez mevcut üye ülkelerin bu üyelik protokolünü kendi meclislerinden geçirip onay verdiklerini
resmen bildirmeleri gerekiyor.

Mehmet Metiner - NATO zirvesinde  Türkiye taviz mi verdi?

Rahmetli babamın araba kullanma ile ilgili öğüdüdür; vakti zamanında sordu: En iyi şoför kimdir? Birkaç
cevap verdimse de beğenmedi. Kendisi cevaben; gaza ve frene en az dokunandır, dedi. Düşününce çok
mantıklı gelmişti. Evet, frene az dokunmak için hemen önünün ötesinde ileriyi gözlemlemek gerekliydi ki
hızını makul tutar, böylelikle gereksiz frene basmaya da mâni olursun. Bunları yapabilmek için de
dikkatinin yolda olması gereklidir. Bu da kaza riskini en aza indirecektir. Frene ve gaza az basmak
arabanın yakıtını ve yıpranmasını da azaltacaktır.
Rahmetli babamın bu öğüdünün işletmeler, organizasyonlar, kurumlar ve devlet için de önemli olduğu
kanaatindeyim. Çekirdekten yetişme esnaflığımda, işletme okuyup akademik paye alıncaya kadarki
yolculukta ve iş insanlığı sürecinde hep bu öğüdü de yanımda taşıdım.
Şimdi gelelim meseleye. Uzun zamandır ekonomide ardı ardına kararlar alınmaktadır. Ekonominin
muhtelif kurumları artık takibinde çok zorlanılan adına ne dersek diyelim, neredeyse sayısı
tutulamayacak kararlar almaktadır. Şahsi fikrimdir; kararlar çok olunca, kalitesi düşmekte, etkisi
azalmaktadır.
Mesela bu hafta alınan kararlardan biri konut kredisi ile alakalıdır. Karara göre enerji sınıfı A olan 1. el
konutlar için kredi değer oranı; konut değeri 2 milyon TL'nin altında olan konutlar için yüzde 90, konut
değeri 2 milyon TL ile 5 milyon TL arasında olan konutlar için yüzde 70, konut değeri 5 milyon TL ile 10
milyon TL arasında olan konutlar için azami 3,5 milyon TL olarak belirlendi. Konut değeri 10 milyon TL
üzerinde olan konutlar için ise konut kredisi imkânı bulunmuyor.
Yüzeysel bakıldığında alt ve orta gelir konut edinimi için olumlu gözüken bu durum fikrimce birçok
yönden amacının tersine hizmet edecektir.
Konut fiyatlarındaki artışın sebebi tek yönlü değildir. En temel sorun arz eksikliği diğeri ise yüksek taleptir,
bu talebin çoğu da ihtiyaçtan değil yatırım amaçlı alımlardır. Evvelki makalemizde bu konuya
değindiğimiz için burayı detaylandırmayacağım.
Şimdi olası etkilere bir bakalım;
l Düşük fiyatlı konuta talep artacaktır: Varlıklı “kredibil” ahali zaten alımını kullanım amaçlı değil de
yatırım amaçlı yapması nedeniyle, artık 10 milyon üzerindeki konutlarda kredi kullanamayacağı için talep
yönünü 15 milyonluk tek konut alacağına 5 milyonluk 3 konut veya daha kötüsü 1,5 milyonluk 10 konut
almaya çevirecektir. Böylelikle 5 milyonluk veya 1,5 milyonluk konuta talep artacaktır. Talebi artan düşük
fiyatlı konutun arzı kısıtlı olduğu için (kısa dönemde konut arzı hiçbir şekilde artamaz, zira üretim süresi
zaten en az 24-36 aydır) ucuz denilen konutların fiyatları artacaktır.
l Vergi gelirleri düşecektir: 15 milyonluk konut alıcıları ve satıcıları artık konutun resmi değerini 10 milyon
bareminin altında göstererek müşteri tarafında kredi alma imkânı, satıcı tarafında ise düşük bedel
gösterimi nedeniyle az vergi ödenmesi sağlanacak yani kurumlar vergisi başta olmak üzere vergi
kaybına sebep olunacaktır. Bu şekilde satıcı vergi yükünden kurtulurken alıcı da kredi imkanına
kavuşacaktır. İki taraflı kazan-kazan ilişkisinde kaybeden devlet olacaktır!
l Gayri resmi alacağın finansı imalatı düşürecektir: Örneğin değeri 15 milyon olan ancak 10 milyon
gösterilen rakamdan dolayı arda kalan 5 milyon inşaat firmalarınca senet ile vadelendirilecektir. Bu
şekilde inşaat firmalarının sermayesi yeni imalat yerine finansmana kullanılacaktır. Bu da arzı
azaltacaktır. Üstüne üstlük bir müddet sonra inşaat firmaları sermaye eksiliği nedeniyle hükümetten
düşük faizli sermaye kredisi isteyeceklerdir. Zira kaynak taksitli satış için gayri resmi olarak finansmana
gidecektir.

Mehmet Akif Soysal - En iyi şoför kimdir?

Waves, Nick Mira , TDD, 230, pelata taustaa, Vulnérabilité, Tag:Bailedomartins, Dababytypebeats, Sideline, Musica Senza Pubblicità, Selflove, Russianny, Foghorn, S’Il, showfanfare, Ardillas,, 5th Ward Posse, Herrera, epic rock music, Nostalgic,, Nº, Bluegrass, drilling_russia, Mastermix, shock, Musicvlog, كلاسيكي, Musiikin Sodat, Latino,  Combat, glaive,, CROW, Ong, Home, Sad Trap, copyright,free, Troi Kennedy, Bocca Della Verita

Satica inspiring background music 🎲FREE DOWNLOAD

Türkiye’de iktidar olmak isteyen muhalefet partilerinin yapması gereken iki şey var:
1) Ülkenin problemlerini net bir şekilde tespit edip onlara dair çözüm önerilerini gayet rasyonel ve anlaşılır şekilde
halka anlatmak, bunları mevcut iktidarın niçin çözemediğini ve neden çözemeyeceğini de aynı sarâhatle izah etmek.
2) Samimi ve sahici olmak.
Muhalefet Partilerimiz birincisini 20 yıldır yapmadılar, yapamadılar. Niçin yapamadıkları bu yazının mevzuu değil.
Görünen o ki ilerleyen dönem için yapmaya da niyetleri yok. Ehil kadrolarla, bilgiyle, gayretle, azimli ve sistemli
çalışmayla, dert etmeyle bu mesele halledilebilir. Yani, iktidara alternatif olabilmek için gereken iki şarttan birisini
halletmek nispeten muhalefetin elinde ve pekâlâ yapılabilir.
Ancak, iktidar olabilmek için birinci meselenin halli tek başına yeterli değil, ikincisinin de ortaya konması şart. Hatta
inandırıcılık ve samimiyet noktasında seçmen sizi yeterli görmüyorsa ilk maddede özetlediğim hususları yapmanız millet
nezdinde hiçbir şey ifade etmiyor.
MUHALEFET INANDIRICI VE SAMIMI MI?
Kemal Kılıçdaroğlu zamları protesto için elektrik faturasını ödemeyeceğini söylüyor birkaç ay sonrasında da
ödenmeyen faturalar yüzünden evinin elektriğinin kesildiğini ama geri adım atmayacağını ifade için evinde mum ışığında
bir video çekiyor. Ortam loş, Kılıçdaroğlu kendinden emin, Selvi hanım mahzun, ambiyans iyi.
Ana muhalefet partisi liderinin gün gelip başına geçmek istediği devletle ve yasa ile böylesine illegal, ergen protest,
ilkokul müsameresi kıvamında kavga etmesini haydi bir kenara bırakalım. O gün, o saatte, o evde, ödenmeyen faturalar
sebebiyle elektriklerin kesik olmadığı Enerji Bakanlığı tarafından ispat ediliyor. Demek ki danışmanlar ve kurmaylarla
yapılan istişare neticesinde bu protestonun oy getireceğine inanılmış, taçlandırmak için elektriklerin kesilmesi beklenmiş,
kesilmeyince de marketten mumlar alınmış, video hazırlıkları yapılmış, şalter indirilmiş! Bunun tespit edilebileceği
bilgisinden bile mahrum bir siyasi partinin iktidar olup Enerji Bakanlığını yönettiğini düşünün! Hafazanallah!
Bakanlığın açıklamasından sonra ne bir özür, ne bir izah, ne de açıklama geldi. Bu şu demek: Yaptık bir iş, sosyal
medya ahalisi de havaya girdi, gerçek ortaya çıktı ama şimdi kitlenin keyfini kaçırmanın ne alemi var? Sonra ikinci hamle
geliyor, Keçiören’de elektriği gerçekten kesilen bir aile ziyaret ediliyor. Bu da şu demek: Tamam ikrar etmesek te bizim
elektrik kesik değildi ama gerçekten elektriksiz kalanlar var onları da gösterelim, sosyal medyada inandırıcılığımız
pekişsin. Haydaaa! O ailenin de elektriğinin o tarihte kesik olmadığı Bakanlık tarafından ispatlanıyor.
İnandırıcılık? Samimiyet? Kılıçdaroğlu üç-beş aileyi daha ziyaret etti bu hadiseden sonra. Gerçekten elektrikleri var
mıydı yok muydu bilmiyoruz. Bakanlık yalanlamaktan yoruldu, biz takipten, Ce-Ha-Pe kitlesi yalana sevinmekten, zira!
Bir tek Genel Başkan değil, kurmayların hali de içler acısı. Birisi bir tweet atıyor, iddia büyük; bir saatte binlerce rt, on
binlerce faw, yüzlerce yorum. İddianın tamamen hayal ürünü olduğu, böyle bir şeyin yaşanmadığı net bir şekilde
delilleriyle ortaya konuyor. Fakat o tweet silinmiyor, bir özür gelmiyor, ben yanlış bilgilendirilmişim yahut yanlış anlamışım
sadedinde bir izaha ihtiyaç duyulmuyor. İşin acı tarafı o tweeti rt edenler, altına yorum yazanlar da gerçeği öğrenmelerine
rağmen hiçbir şey olmamış gibi hayatlarına devam edebiliyorlar. Ben yazdım diyor, kitle de mutlu oldu, gerçek kimin
umurunda? Bu kafayla fanatiklerinizden rt alırsınız ama milletten oy, asla!
Bir değil, iki değil yüzlerce örneği var bu hadisenin. Bir-iki kişinin ihtirası da değil mesele onlarca bu kafada kurmay var
Partide. Meraklısı Google’a “CHP, tweet, yalanlama” yazıversin.

Serdar Tuncer - Muhalefetin  iki büyük imtihanı

Bosna Hersek, bu yıl 512’ncisi düzenlenen “Ayvaz Dede Şenlikleri” vesilesiyle yine renkli görüntülere sahne oldu. Ülkenin
dört bir yanından yola çıkan atlı birlikler, Travnik yakınlarındaki Doni Vakuf’a bağlı Prusac kasabasında toplanarak, Bosna
topraklarını İslâm’la tanıştıran şahsiyetlerden Ayvaz Dede’yi yâd ettiler. Geleneksel kıyafetler giymiş kırmızı fesli öncülerin
taşıdığı yeşil bayraklarla ve mehter takımıyla renklenen coşkulu merasim, binlerce kişinin cemaatle eda ettiği öğle
namazıyla sona erdi.
Yaygın inanışa göre, Manisa-Akhisarlı bir derviş olan Ayvaz Dede, 1463’te Fatih Sultan Mehmed’in Bosna Seferi
sırasında Balkanlara gelerek, bugünkü Bosna’yı yurt tutmuş bir isimdir. Prusac’ta hemen bir tekke tesis eden Ayvaz
Dede’nin tertemiz karakteri bölgenin İslâmlaşmasında büyük rol oynar, kendisini de halkın gözünde çok saygı duyulan bir
karakter haline getirir. Ancak Ayvaz Dede’yi “efsane”ye çevirecek olan hadise, bir kıtlık zamanında Prusac’ın susuzluktan
kurtulmasına vesile olmasıdır: Yakınlardaki Şulyaga Dağı’nda bir su kaynağı vardır, ancak suyun Prusac’a gelmesinin
önünde devasa bir kaya kültesi engel bulunmaktadır. 74 metre uzunluğunda, 30 metre genişliğinde bir kayadır bu ve
insan eliyle kırılıp suya yol verilmesi imkânsız gibidir. Ayvaz Dede inzivaya çekilerek, 40 gün-40 gece dua etmeye koyulur.
Son günün sabahında, Kur’ân tilavet ettikten sonra uyuyakalan Ayvaz Dede, rüyasında iki beyaz koçun büyük bir
gürültüye boynuz tokuşturduklarını görür. Gözlerini açtığında, kaya ortasından ikiye ayrılmış, oluşan 3-4 metre
genişliğindeki yarıktan Prusac’a doğru gürül gürül bir su akmaya başlamıştır.
Artık Ayvaz Dede öylesine ünlü bir isimdir ki, tesiri ve nâmı Doni Vakuf-Travnik havalisini çoktan aşmış, hatta Bosna
sınırlarının dışında payitahta kadar ulaşmıştır. Prusac’ın adı “Akhisar” olarak değiştirilir ve statüsü yükseltilerek kadılık
merkezine dönüştürülür.
Ayvaz Dede hem kendi döneminde hem de başrol oynadığı hadisenin katmerli efsanelere konu edildiği sonraki
yüzyıllarda sayısız Boşnak’ın Müslümanlığı seçmesine vesile olmuş. Osmanlı asırları boyunca her yıl haziran ayının
sonunda düzenlenen Ayvaz Dede’yi anma etkinliklerinin, geçtiğimiz yüzyılın başından itibaren artık Bosnalı Müslümanlar
için “ispât-ı vücut” yerine geçmeye başladığını görüyoruz. Komünist Yugoslavya’da şenliklere katılmanın resmen “suç”
oluşu da, yöneticilerin meseleyi “Müslümanların ülkedeki varlığı” noktasından değerlendirdiğini gösteriyor. 1990’lı yıllara
kadar katı bir şekilde uygulanan “Ayvaz Dede’yi anma yasağı”, çok sayıda Müslümanın mahkemelere sevk edilmesine yol
açmış.
İslâmî yaşantının renklerindeki çok çeşitli ton farklılıklarına rağmen, Ayvaz Dede, bugün Bosnalıları bir arada tutan ve

onlara dinî-millî kimliklerini düzenli biçimde hatırlatan güçlü bir sembol. Başlarında kırmızı fesleri ve üzerlerinde yelek-
şalvarlarıyla geleneksel kıyafetlere bürünmüş atlılar şehirlerin caddelerinde arz-ı endam ettikçe, Bosnalıların yüreklerinde

birçok duygu köklü biçimde yer bulmayı sürdürecek. Ayvaz Dede bu yönüyle, Akhisar’dan Balkanlara, asırların ötesinden
çakılmış şık bir selâm adeta...
Ayvaz Dede Şenlikleri’nin hatırlattığı bir husus daha var:

Taha Kılınç - Akhisar’dan Bosna’ya...

İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyeliğine karşı Türkiye’nin ortaya koyduğu tavrın anlamı ve nihayeti için baştan beri
“Türkiye tükürdüğünü yalayacak” tezine yatırım yapanlar oldu. Erdoğan’ın her yaptığına karşı “olağan yatırımcılar”
bunlar. Geçmişte birçok konuda fikir, tavır ve siyaset değiştirmiş olmasına atıf yaparak, şimdi de aynı şey olacak ve
Türkiye ABD’nin emir eri gibi davranıp bütün tezlerinden vazgeçecek diye beklediler. Beklemek ne kelime bunu
umdular.
Aslında geçmişte atıf yaptıkları bütün olaylar uluslararası siyasette emsalsiz bir tecrübe kazanmış usta bir
siyasetçinin hamleleri. Sonucuna veya olayın tamamına bakmadan bir yerinden alıp okumanın dar görüşlülüğüne bu
usta siyasetçiyi de oyuncu etmek istiyorlar. Siyaset, hele uluslararası siyaset, olabildiğince pragmatik olmayı
gerektiriyor. Gerçi hiç hoşuma gitmiyor bu sözü söylemek, zira Türkiye’nin bu dönemki dış politikası ilkesiz bir
pragmatizm üzerine değil, değerleri de mutlaka gözeten bir yaklaşıma dayandı hep. Aksi taktirde bizim de
eleştirdiğimiz, hatta düşman bildiklerimizden hiçbir farkımız olmazdı. Hani bugünlerde sık sık hatırlıyoruz da bilge
Kral Aliya İzzetbegoviç’ten “savaşı düşmanınıza yenildiğinizde değil, ona benzediğinizde kaybedersiniz”.
Bu müthiş sözle bütün bir Türkiye tarihini bile yeniden okuyabilirsiniz ya, şimdi konumuza dönelim. Türkiye ilkeleri
gözetirken de hiçbir zaman çıkarlarından feragat etmedi. Hatta izlediği ilkeli değerler siyaseti sayesinde ciddi
çıkarlar da elde etti. Ebette ilkeyi gözetenin hedefi basit çıkar olmaz, ama ilkeli davranmaya ilahi takdirin verdiği bir ödül
muhakkak ki oluyor. Bunun kazanımlarını uluslararası siyaset analizlerine dahil etmek kolay değil tabi ama sonuçları
ortadadır.
Erdoğan’ın Başbakan ve Başkan olarak liderlikte 20. yılı ve bu süre içinde dünya tarihleri yazılıyor. NATO zirvesinde
kendisinden daha kıdemli bir lider yok. Her ülkenin liderleri defalarca değişmiş ama kendisi yirmi yıldır Türkiye’yi
temsil eden lider. Değişen sadece liderler değil, siyasetler, sosyolojiler değişiyor, ama Erdoğan’dan hiçbir
konuda değişmemesi bekleniyor. Bu neresinden bakarsanız siyasette tuhaf bir beklenti ve her şeyden önce siyasetin
aleyhine işleyen, siyasal eylemi alttan alta aşındıran, tüketen bir zihniyete dayanıyor. Tabi altında derin bir felsefe
olmaması işin iyi tarafı, ama daha da kötü tarafı hiçbir konunun hiçbir derinlikte ele alınamayacak kadar gündelik
siyasal oportünizm uğruna harcanması.
Oysa herşey gün gibi ortada. Erdoğan hiçbir kaydı şartta bu iki ülkenin üyeliğine razı olmayacağını değil, şartlarına
uyulmadıkça razı olmayacağını söyledi. Nitekim NATO’ya yeni üyelerle ilgili çektiği rest ve bu restin sonucunda
aldığı sonuçla belki liderlik tarihinin en büyük zaferlerinden birini elde etmiş oldu. Neresinden bakarsanız
Türkiye’nin dış politikasında, Türkiye’nin dünya siyasetinde etkinlik ortaya koyma yolunda büyük bir adım.
Daha önceleri belki ittifakın en cılız hatta ezik üyesi olan Türkiye, üyelikten mütevellit haklarını sonuna kadar
dile getirip kullanan bir aktör olarak ilk defa bu kadar temayüz etme fırsatı bulmuş oldu.
Finlandiya ile İsveç gibi iki Avrupa ülkesinin şimdiye kadar Türkiye aleyhine gösterdikleri faaliyetleri yüzlerine vurarak
hesabını sordu. Aslında böyle yapmakla sadece onlardan hesap sormuş olmadı, aynı işi yapmakta olan ve halen NATO
üyesi bulunan diğer ülkelere de yaptıklarının yanlışlığını en açık şekilde itiraf ettirmiş oldu.
Bu hamlesiyle Türkiye birçok kazanım elde etti, ama bence en önemli iki noktanın altını çizmek gerekiyor.
Birincisi, Türkiye zannedildiği gibi sadece Finlandiya ve İsveç’e diyeceğini demedi. Aslında onlara bütün söylediklerini
aynı zamanda bütün NATO üyelerine de söylemiş oldu. Tabiri caizse “İsveç, Finlandiya, size söylüyorum ey ABD,
Fransa ve Almanya siz duyun” demiş oldu.

Yasin Aktay - Daha ne isterlerdi acaba?

Bir gün önce Eti Maden’in Beylikova Tesisi’ndeydik. Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Sayın Fatih Dönmez’in daveti ile
gittiğimiz tesislerde yoğun gündemde gözlerden kaçmaması gereken konulara ilişkin kapsamlı bilgiler elde ettik. Hem
Bakan Dönmez’in açıklamaları hem de Eti Maden Genel Müdürü Serkan Keleşer’in verdiği bilgiler konunun ne kadar
stratejik öneme sahip olduğunu anlamaya yetiyor.
NEDİR BU NADİR TOPRAK ELEMENTLERİ?
Nadir toprak elementleri periyodik cetveldeki 17 elemente verilen isim. Bu elementlerin elde edilip ekonomiye
kazandırılması süreci oldukça zor. Bu bakımdan son derece kıymetli elementler. Bu elementler ileri teknoloji ürün
üretiminde olmazsa olmaz nitelikte.
Fiber optik, tıbbi görüntüleme, lazer sensörler, uydu teknolojisi, akıllı füzeler, süper alaşımlar, bataryalar, enerji
depolama sistemleri ve elektrikli otomobiller başta olmak üzere yüksek teknoloji ürünlerde bu elementler kullanılıyor.
Konuyu daha iyi anlatmak için bir örnek vereyim. Şu an son nesil savaş uçağı olarak ifade edilen F35’lerin her birinde 400
kilograma yakın nadir toprak elementinden elde edilen yüksek teknolojili ürünler kullanılıyor.
BEYLİKOVA
İKİNCİ BÜYÜK REZERV
Dünyadaki nadir toprak elementlerinin %95’ini Çin üretiyor. Hem dünyadaki en büyük rezerv hem de bu elementlerin
işlenip ticarileşmesi neticesinde oluşan pazarda Çin liderlik koltuğunda. Türkiye’nin Beylikova’da tespit ettiği rezerv ise
dünyanın en büyük ikinci rezervi olma niteliğini taşıyor. Çin’deki rezerv 800 milyon ton iken Beylikova’da 694 milyon tonluk
bir rezerv teyit edilmiş durumda. Dahası da var. Beylikova Türkiye’deki tek saha değil. Malatya, Samsun ve Burdur’da da
sahalar var ve çalışmalar devam ediyor.
Eti Maden’e ait Beylikova Tesisleri’nde ilk etapta pilot tesiste yıllık 1200 ton cevher işlenecek. Daha sonra büyük bir
endüstriyel tesis yatırımı ile yıllık 570 bin ton cevher işlenerek, 10 bin ton nadir toprak oksitleri, 72 bin ton barit, 70 bin ton
florit ve 250 ton toryum üretilmesi planlanıyor. Şimdiden pek çok gelişmiş ülkenin işbirliği için Türkiye’nin kapısında
olduğunu da belirtelim.
URANYUM YERİNE TORYUM
Ziyaretimiz sırasında edindiğim bana göre en kritik bilgilerden birisi de toryumla ilgili. Günümüz nükleer santrallerinde
ağırlıklı olarak uranyum kullanılıyor. Ancak son dönemde özellikle Çin ve Hindistan’da daha güvenli nükleer santraller inşa
etmek için toryum ile ilgili AR-GE çalışmaları devam ediyor. Fikrini aldığım konunun uzmanları bu çalışmaların yüksek
oranda başarılı olacağını düşündüklerini ifade ediyor. Görünen o ki Eti Maden’in Beylikova Tesisleri’nde üretilecek olan
toryum yakın gelecekte sadece Türkiye için değil dünya için de çok daha stratejik bir ürüne dönüşmüş olacak.
TÜRKİYE’NİN
MADEN VİZYONU
Türkiye gelişmekte olan bir ekonomi ve gün geçtikçe yüksek teknoloji ürün gamını artırıyor. Ancak yüksek teknolojili
ürünler aynı zamanda stratejik öneme sahip hammaddeler gerektiriyor. Hali hazırda ihtiyaç duyulan bu hammaddeler
büyük oranda ithal ediliyor. Bu konuda başı çeken tedarikçi ülke ise Çin.
Çin’in bir süreden bu yana tarife ve kotalar üzerinden söz konusu .

Levent Yılmaz - Nadir toprak elementleri, Eti Maden ve Türkiye’nin maden  vizyonu

Sosyal medyanın en güçlü haber mecrası Yeni Şafak.
Yeni Şafak Gazetesi olarak yayın hayatına başladığımız ilk günden itibaren ülkemizde demokrasinin tüm kurumları ile yerleşmesi, milli irade ve değerlerimizin hâkim olması için tüm gücümüzle çalıştık. Bu ülkenin geleceğinin derin sularda boğulup gitmemesi için çaba sarf ettik. Fırtınalı günlerde sığınılacak bir liman olduk. Bugüne kadar ülkemize yapmış olduğumuz katkıyı bundan sonra da okurlarımızın desteği ile sürdürmeye devam edeceğiz. Her gün Yeni Şafak’la yeni bir umut olacak.

New tracks tagged #yenişafak