artık eziliyor oluşumun haklı olusundan öpte bitsin bu kavga. Çiçeğim , ağlayışla...

gel - tasikardi

İLS SONT EUX
İSMET ÖZEL

eser; İsmet Özel
seslendiren; İsmet Özel

Ağır ceza reisi duruşmaya girerken 
safir bir göz yapışıyor kırmızı yakasına 
kırmızı yakaları var yargıç cübbelerinin 
Fransız ihtilalelinden kalma. 
Burslu okuduğu yıllardan kalma ceza reisinin 
garip bir tarafı var 
kaşlarını çatınca bir çocukluk 
dolduruyor yüzünü 
ürkünç bir uğursuzluk 
gülümsediği sıra. 
Garip bir tarafı var valinin 
makam arabasına binerken her seferinde 
bakır bir dudak karışıyor kırmızı saçlarına 
saçlarını parmaklarıyla taradığı zamanlar 
bu dudak 
öpüyor onu hain bir yumuşaklıkla. 
Safir göz görünmüyor yargıca 
kendini valiye vermiyor bakır dudak 
görmüyor alay komutanı tekmil alırken 
gömleğine bir damla civanın sızdığını 
bir gözyaşı, bir ukde anlamı kazanarak. 
Kimse görmüyor buruşuk pardesüsüyle bir babanın 
kırılgan bir yelpaze olduğunu akşam eve girince 
karısı 
katlanmış kilimlerle uyum içinde 
kolunu büküyor, dayıyor elini yanağına 
büyük kız kanepede bu ara 
bir göl gezintisine çıkmıştır 
kelebek ölülerinden bir ırmakta 
sürüklenmektedir lisebirdeki oğlan. 
Kız için 
sırlara karışmaktır 
bir gölün ortasında olmak 
erkek kardeşi bir türlü 
varamaz herhangi bir sırra… 
İki yanında neden akar binlerce bu kelebek? 
Binlerce kanatlı çekirge neden uçar 
beyninin yukarsında? 
Evde soba yanıyor 
önce çalılar geçiyor çocukların boğazından 
sonra ağaç kökleri yırtıyor damarlarını 
bütün ailenin. 
Dışarda soğuk 
safirden, bakırdan, cıvadan bir gece uçuyor 
gece uçarken kulaklarına dokunuyor bekçinin 
bekçi 
mavi zehir şiddetinde düdük çalarak 
bir soru soruyor karanlığa 
bütün cevaplar sendedir, saklama 
diyor karanlık ona 
bekçi en saklı yerinden bir banka broşürü 
bir piyango bileti çıkarıp gösteriyor 
copunu gösteriyor lisebirdeki oğlana 
sonra acılı olduğu açıkça anlaşılan 
bir kadına bıyık buruyor 
buruk bir sabah 
başlıyor acılı olduğu 
açıkça anlaşılmayan 
dünyada. 
Ağır ceza reisi 
santa luçia söylüyor traş olurken 
maiyet memurluğundan beri aksatmadan 
yaptığı gibi vali sabah sabah 
parlatıyor 
zaten pırıl pırıl olan siyah 
kunduralarını. 
Kışlada alay komutanı 
barakaların kar altında öksüz 
duruşlarına bakarak 
susuyor, söylemiyor bildiği tek şiiri 
'güzel olan hiçbir şey hülasa edilemez' 
demiş çünkü Valéry. 
Çünkü serbest düşünme zamanı geçti artık 
şimdi mesai saati 
disiplin kurulunun toplantısı var 
arşivde sicil belgeleri damgalanacak 
tayinler imzaya girecek 
teftişe gidecek generaller 
rüya, okşayış, Tevrat 
gibi kelimeler 
gündemin dışında. 
Yurttaşlar uygunadım çalışmalarıyla 
söktüler kariha yarımküresini yerinden 
bir pusula koydular açtıkları boşluğa 
titreyen, korkak ibresiyle bu pusula 
kuzeyi gösteriyor serbest 
düşünme zamanlarında; 
safir bir göz görünce karıştırıyor yönü 
tırnaklarını yiyor bakır bir 
dudak ona yaklaşınca; 
cıvadan bir gözyaşı 
bari olsun istiyor 
bütün mesai boyunca. 
Buruşuk pardesülü adam dalgın 
gittikçe daha dalgın, elinde cetvel 
masada hesap makinesi, pusula 
yetmiyor dibe dalmasına 
bağlıyor kalın bir urganla beline 
ağır bir sandık 
salıyor kendini 
yeşil yosunların 
kırmızı balıkların 
uçan kabarcıkların 
derinliklerine 
orada 
bir sandık buluyor 
yakutlar, altınlar, pırlantalar 
adam dibe inmek için beline bağladığı 
sandığını keşfediyor dibe ulaştığında. 
Öyleyse adamın eyvah ışıdı yüreği 
eve dönmesine gerekçe 
bulamıyacak bir daha. 
Eyvah çattı kaşlarını, ayağa kalktı yargıç 
elindeki kalemi 
gülümsüyor, kıracak! 
Atıldı öne, denize doğru lisebirdeki oğlan 
denize, yakuta, entegral hesaplarına. 
Kardeşim! 
diye haykırdı ablası arkasından 
fırladı kanepeden 
kopardı kafasını bekçinin 
safirden bir baltayla. 
Anneleri 
mutfakta kalan son bakır sahanı 
alüminyum olanıyla değiştirdi. 
Mesainin bitimine on kala 
istifa etti vali 
çamurlu bir yoldan 
yayan yürüdü sınıf arkadaşı 
olan nalbantın dükkanına. 
Alay komutanı oğlu için 
otomobil satın aldı 
Mercury marka. 
Kış geçti, öksürük haplarıyla 
geçti cumartesi 
hiçbirşey söylemeyen sözlere varmak için 
herşeyin sonuna kadar söylenmesi gerekti 
incir… yarpuz… karamela… 
la havle ve la kuvvete illa billah. 

(1981)
 
İsmet Özel


İls Sont Eux (1981)

Oradaydık hepimiz,müheyya bekliyorduk 
salaştı mukadderat,bozulmuş bir nışandı 
gebe rüzgar,ihanete uğramış deniz,kerrat cetveli 
dünyaya sokunmuştuk,dünya hamdı 
külsüzdü ocak,tellal çarşısız 
ağzımız noksandı. 
Rımbaud'nun haberi yoktu Menelik'ten 
Nijinski delirmişti 
Mahler'in beş yaşındaki kızı ölmemisti daha 
nehre Haşim annesiyle karanlık geceler 
bazı çıkardı 
zonklardı öpülmek için kavlamış dudaklarımız 
bekliyorduk;alnımızın çatında 
hepimizin bir çarpı. 

Kopmamış birer çığlık diyesilerdi bıze 
verilmemiş birer söz 
daha hıç çıkılmamış 
birer iskeleydi bedenlerimiz 
alnımız birer sayıltı 
azalarımız yerli yerine çakılmamıştı 
bir çift göz,bır yumruk yürek arasında 
darma dumandık 
küşümle kapanırdı yüzümüz 
çünkü kazınmıştı oraya yekten 
başkalarına ait bir çarpı. 

Yaşamak çarpısı derlerdi buna,yaşamak çarpıntısı. 
Ne acelemiz vardı? Kime kavuşacaktık? 
Yokuşu göze almak mı? Niçin? 
Bir geçit 
nereye açılmak için gerekti bize? 
Susmak bilmiyordu tepemizde ses,saklı ve açık: 
Tamamla çabuk! Çabuk bitir! Hadisene! 
Sese bühtan etmedi aramızdan hiçbiri 
değil mi ki hepimizin 
işaretli ve yarım 
dünyaya sarkık.
 
İsmet Özel

Dibace

ben senden bahsederken hala, baş harflerini büyük yazıyorum.

Yüz yerde yüz yaram var, yar gözünde bir değil

Sana Dair Bir Şeylerden Bu Çiçeğim

Siz Aşktan Ne Anlarsınız Bayım

yaşamak, seninle bir başka zamanı. bir başka zamanda seni yaşamak..

yaşamak, seninle bir başka zamanı.

yazmak istedim,

didem madak, mutsuza kim bakacak.

I

seni bir boşluğa attım
gövdemi başka gövdeler bilmeyecek artık
boşluk sesi ol
hoşluk sesi ol

sonra dönüp üz beni. 

yüzüm yüzünü terk edeli kıştı. 
yeni yeni kıştı. kollarım kendi
bacaklarımı sarmıştı. fotoğrafta görünmeyen
ışıklar vardı. sandalyenin ucuna oturmuştum.
gözlerim bacaklarıma dolanan kollarıma,
sonra bacaklarıma, sonra daha uzağa, salondan
da uzağa, 
o yok yere bakıyordu. 

seni bir boşluğa attım
gitmek üzereydim kalktım
boşluk sesi ol
hoşluk sesi ol

gözlerimdeki ay ışığı
gözlerinin körlüğü içindi.

II

hadi benim umarsızım
ben ölmek üzereyim
yorgunluğum da öyle
sabrımın son parçasını da yedim
az önce.

hadi benim suskunum
geçtiğim yılları yaktım ardımda
çocukluğumdan gelirken düştüğüm
o keskin virajdan
sürüklendiğim bu vakte dek
sıkıca tuttuğum
kırık dökük inançlarım bile
ölmek üzere.

hadi benim kırgınım
kışın bana yaptıklarından, 
yazın beni öldüren yıldızlarından sonra
yitirdiğim mevsimler değil, 
vaktim yok,
baktığım yerleri yaktım
içime ağladığım suları da içtim
az önce.

III

seni şimdi bir yabancı gibi karşıma alıp
sanki senden bahsetmiyormuşum gibi yapıp
sanki benden bahsetmiyormuşum gibi
hatta bir aşktan bahsetmiyormuşum gibi
fırtınayı ve huzuru anlatacağım sana.

yılları ve yolları, limanları ve fırtınayı
ve aşkın belki hiç adı geçmeyen kuzeyini
aşkın bu kuzeyden nasıl düşürüldüğünü, 
artık sonsuza dek yitirdiğimizi
büyünün bitişini, 

hiç gerekmeyen yıllarda huzur, 
çok gereken yıllarda da fırtına
nasıl yaşanır onu anlatacağım.

seni bir yabancı gibi karşıma alıp
bunun dayanıklı bir şey olmadığını
sürekli kılınmadığını, çünkü aşkın
yapılan bir şey olmadığını,
başlangıçta bir melek olduğunu
sonunda bir kelebek öldüğünü, 
yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın
bir korkular ve alışkanlıklar bütünü
olduğunu,
bütün bunları sana
nasıl anlatacağım?

IV

kalbim 
ölü mevsimler gibisin
bir şeyin görünmeyen iyi yanları gibi
ama bitti mevsim,
bir başka yolcu yok sana
fark etmez gibisin.

kalbim 
demir masanın küfü, örtünün yırtığı
camın kırığı, patlayan freni hayatımın
kalbim, anla, bitti mevsim
bir başka yolcu yok sana.

birhan keskin - kışın bana yaptıkları

Roads

birhan keskin, kışın bana yaptıkları (tuğba karademir)

Taha Enver TIRAŞ / 25 / Ankara
taha.enver.tiras@gmail.com

Sana Dair Bir Şeylerden Bu Çiçeğim

Taha Tıraş

Recent comments

sara.

Related tracks