نه فروغ روی مهی
که فروزد محفل من

نه همزبان دردآگاهی
که ناله‌ای خرد با آهی

به سکوت سرد زمان

سید خلیل عالی نژاد at یا هو یا سلطان دالاهو

Sara Naeini - Bayad Del Sepord

ــ به‌تمامی از آنِ تو بودم و تسلیمِ تو، چون چاردیواری‌ خانه‌ی کوچکی.
تو را عشقِ من آن‌مایه توانایی داد که بر همه سَر شوی. دریغا، پنداری گناهِ من همه آن بود که زیرِ پای تو بودم!
تا از خونِ من پرورده شوی به دردمندی دندان بر جگر فشردم همچون مادری که دردِ مکیده شدن را تا نوزاده‌ی دامنِ خود را از عصاره‌ی جانِ خویش نوشاکی دهد.
تو را آموختم من که به جُستجوی سنگِ آهن و روی، سینه‌ی عاشقم را بردری. و این همه از برای آن بود تا تو را در نوازشِ پُرخشونتی که از دستانت چشم داشتم افزاری به دست داده باشم. اما تو روی از من برتافتی، که آهن و مس را از سنگپاره کُشنده‌تر یافتی که هابیل را در خون کشیده بود. و خاک را از قربانیانِ بدکنشی‌های خویش بارور کردی.
آه، زمینِ تنهامانده! زمینِ رهاشده با تنهایی‌ خویش!
انسان زیرِ لب گفت: ــ تقدیر چنین بود. مگر آسمان قربانی‌یی می‌خواست.


ــ نه، که مرا گورستانی می‌خواهد! (چنین گفت زمین).
و تو بی‌احساسِ عمیقِ سرشکستگی چگونه از «تقدیر» سخن می‌گویی که جز بهانه‌ی تسلیمِ بی‌همتان نیست؟
آن افسونکار به تو می‌آموزد که عدالت از عشق والاتر است. ــ دریغا که اگر عشق به کار می‌بود هرگز ستمی در وجود نمی‌آمد تا به عدالتی نابکارانه از آن‌دست نیازی پدید افتد. ــ آنگاه چشمانِ تو را بر بسته شمشیری در کَفَت می‌گذارد، هم از آهنی که من به تو دادم تا تیغه‌ی گاوآهن کنی!
اینک گورستانی که آسمان از عدالت ساخته است!
دریغا ویرانِ بی‌حاصلی که منم!

 

شب و باران در ویرانه‌ها به گفتگو بودند که باد دررسید، میانه‌به‌هم‌زن و پُرهیاهو.
دیری نگذشت که خلاف در ایشان افتاد و غوغا بالا گرفت بر سراسرِ خاک، و به خاموشباش‌های پُرغریوِ تُندر حرمت نگذاشتند.

 

زمین گفت: ــ اکنون به دوراهه‌ی تفریق رسیده‌ایم.
تو را جز زردرویی کشیدن از بی‌حاصلی‌ خویش گزیر نیست؛ پس اکنون که به تقدیرِ فریبکار گردن نهاده‌ای مردانه باش!
اما مرا که ویرانِ توام هنوز در این مدارِ سرد کار به پایان نرسیده است:
هم‌چون زنی عاشق که به بسترِ معشوقِ ازدست‌رفته‌ی خویش می‌خزد تا بوی او را دریابد، سال‌همه‌سال به مُقامِ نخستین بازمی‌آیم با اشک‌های خاطره.
یادِ بهاران بر من فرود می‌آید بی‌آنکه از شخمی تازه بار برگرفته باشم و گسترشِ ریشه‌یی را در بطنِ خود احساس کنم؛ و ابرها با خس و خاری که در آغوشم خواهند نهاد، با اشک‌های عقیمِ خویش به تسلایم خواهند کوشید.
جانِ مرا اما تسلایی مقدر نیست:
به غیابِ دردناکِ تو سلطانِ شکسته‌ی کهکشان‌ها خواهم اندیشید که به افسونِ پلیدی از پای درآمدی؛
و ردِّ انگشتانت را
بر تنِ نومیدِ خویش
در خاطره‌یی گریان
جُستجو
خواهم کرد.

احمد شاملو - پس آنگاه زمین

متن ترانه از ابراهیم منصفی
اجرا از گروه بادگیر
تصویر کاور کاری ست مشترک از معصومه ذاکری، سروش شکوریان فرد، بابک اسماعیلی در یکی از اجراهای گروه موسیقی بادگیر

واکَس چه

Recorded at N4N Santa Barbara.

Another youth artist showcase put on by Notes For Notes! The Santa Barbara West Boys & Girls Club hosted this afternoon of music, closing out summer 2025 and welcoming fall. This live album highlights the talent and creativity of our youth through a mix of covers and original songs.

Staff: Producer Bret (bass), Volunteer Zach (keyboard, guitar), Producer Angel
Youth: SB West: Isaiah (vocals), Lily (vocals), Katelyn (drums), Daniela (vocals)

Tracklist:
01. Devil in Disguise (Marino) – Isaiah, Zach
02. Please Please Please (Sabrina Carpenter) – Lily, Zach
03. Feel Good Inc. (Gorillaz) – Lily, Katelyn, Zach, Bret
04. Impromptu Interlude – Daniela, Zach
05. Original 1 – Elsie
06. Original 2 – Elsie
07. Original 3 – Elsie

Album Credits: Bret – live sound & tracking, editing, mixing

Ages: Isaiah (~8), Lily (~9), Katelyn (~12), and Daniela (~12). I can confirm these at the club later if needed.

Original 3 – Elsie

حسین علیزاده
نیوه مانگ
مرثیه

نیوه مانگ- مرثیه

آلبوم چاووش 6
این آلبوم در آذر ماه سال 1358 در دانشگاه ملی ایران احرا شد.
محتوی موسیقایی این آلبوم مرتبط با حوادث و شرایط اجتماعی ایران در زمان وقوع انقلاب ۱۳۵۷ است. این اثر دربرگیرندهٔ تصنیف معروف ایران ای سرای امید (تصنیف سپیده) می‌باشد که مربوط به آهنگی از محمدرضا لطفی بر روی شعری از هوشنگ ابتهاج (ه. الف. سایه) می‌باشد. در این اثر محمدرضا شجریان به عنوان خواننده و محمدرضا لطفی به عنوان آهنگ ساز و سرپرست گروه شیدا حضور دارند. هم‌چنین در این اثر یکی از قطعات ساخته شده توسط پرویز مشکاتیان به نام تصنیف ایرانی (با شعری از جواد آذر) نیز اجرا شده است. اشعار ساز و آوازها نیر از ه. الف. سایه می‌باشد

Chavosh 6

Zamaneh Ghoreye No Mizanad - زمانه قرعه ی نو می زند

Soledad

Chavela Vargas | Soledad

ماه گُم شد؛ 
سوگواره‌ای شخصی
به یاد استاد جان؛ محمدرضا شجریان

می‌دیدم گل، نگاه گم شد
می‌کردم سیر، راه گم شد
شب ماند، فروغ ماه گم شد
در دیده چه بودم؟ آه گم  شد
در سینه چه داشتم که آن رفت؟

آواز، سه‌تار، تمبک، قیچک‌بم: حامد افشاری
شعر:  بیدل

The Moon Is Lost; A Personal Requiem

هنرمندان : محمدرضا شجریان / علی اصغر بهاری -
دستگاه : همایون

گلهای تازه ١٨٠ - گل باغ آشنائی

نشانه‌ای نیست
نگاه می‌‌کنم
اگر که تنها آن واژه می‌گذشت
به طرفه العینی طی میشد راه
کودک باز می‌گشت تا بازیگوشی
و در چهارراه دست می‌انداخت دور گردنت
لبت کجاست؟
که خاک چشم به راه است 

Chavela Vargas | Soledad

Tahereh Zaj